Film Girl valt in de prijzen in Cannes

[Wolfy_girl]

Als je "pain and suffering" niet leuk vind, kun je Girl ook maar beter overslaan denk ik. Dat is een beetje de rode draad in de film, ookal is dat 1 van de mindere aspecten. Je krijgt veel te zien van haar leed, maar nooit wat er nou precies in haar om gaat en dat is echt een gemiste kans.

[Wolfy_girl]

Recentelijk was de personage in het waar gebeurde verhaal "The Danish girl" ook echt geen tiener (ze was 48 toen ze geopereerd werd om van geslacht te veranderen), om maar wat te noemen.

Ja, degene waar het verhaal op gebasseerd is. Als degene die haar speelt in de film ook 48 was, eet ik mijn schoen op.

Kinderen in film worden vaak gebruikt om het "ach gut" gevoel op te wekken. Het spreekt mensen hierbij op een natuurlijke manier aan omdat veel mensen kinderen hebben en vaak wel enigszins begrijpen hoe het is om een kind te hebben die worstelt met zijn of haar innerlijke emoties en dergelijke. Het is een eenvoudige manier om drama te creeeren (in mijn opinie), omdat er in principe niet zoveel aan te pas hoeft te komen. Men voelt toch automatisch meer empathisch voor kinderen en ook deze film speelt hier best slim op in.

Een film over een volwassen transgender (vrouw neem ik even als voorbeeld) komt vaak neer op "het schandaal". "Hoe komt hij (sic) hier mee weg?". Of gewoon verwondering over iets wat ze simpelweg niet begrijpen, want "een volwassene hoort dat toch niet te doen". Het is een totaal verschillend beeld, en ik ben hier zelf ook mee bekend. Ik ben zelf ook geinterviewt voor een lokale krant over mijn transgender zijn, en ook daar was dat precies de focus: "het schandaal". Gelukkig had ik er wel een aantal revisies doorgedrukt, ook omdat de interviewer eigenlijk mijn oude naam wilde vermelden.

Lees een artikel over transgenderkinderen, en jawel: "ach gut, wat hebben ze het ook moeilijk" lijkt vaak de boodschap te zijn voor de lezer.

Nogmaals, dit is gewoon mijn mening. Daar hoef je het niet mee eens te zijn. Ik ben hier niet "boos" om of iets dergelijks, het is gewoon een observatie.

[Aileen]

Sowieso denk ik dat 'de filmmakers' heel gemakkelijk in die valkuil belanden van 'het is allemaal vervelend!!!! ze lijden alleen maar!!!' als het gaat over jongere transgenders (tussen leeftijd 5-25 ofzo?) en laten we eerlijk zijn: een film over een jonge trans die meer gericht is op hoe de veranderingen hem/haar beter laten voelen ipv hoe waardeloos dysforie wel niet is, trekt minder aandacht dan Pain And Suffering. Zo werkt het nu eenmaal. Natuurlijk is de dysforie een enorm onderdeel van het 'leven als trans', maar ik zou graag ook meer euforie zien.

Mee eens, daarom vond ik Sense8 ook zo geweldig - het voelde gewoon zo natuurlijk aan. Persoonlijk hoeft die "pain and suffering" van mij niet zo, ben in het verleden depressief genoeg geweest, ik wens mij nu toch wat meer op mijn - hopelijk mooie - toekomst te richten.

[Simão]

Kinderen in film worden vaak gebruikt om het "ach gut" gevoel op te wekken. Het spreekt mensen hierbij op een natuurlijke manier aan omdat veel mensen kinderen hebben en vaak wel enigszins begrijpen hoe het is om een kind te hebben die worstelt met zijn of haar innerlijke emoties en dergelijke. Het is een eenvoudige manier om drama te creeeren (in mijn opinie), omdat er in principe niet zoveel aan te pas hoeft te komen. Men voelt toch automatisch meer empathisch voor kinderen en ook deze film speelt hier best slim op in.

Een film over een volwassen transgender (vrouw neem ik even als voorbeeld) komt vaak neer op "het schandaal". "Hoe komt hij (sic) hier mee weg?". Of gewoon verwondering over iets wat ze simpelweg niet begrijpen, want "een volwassene hoort dat toch niet te doen". Het is een totaal verschillend beeld, en ik ben hier zelf ook mee bekend. Ik ben zelf ook geinterviewt voor een lokale krant over mijn transgender zijn, en ook daar was dat precies de focus: "het schandaal". Gelukkig had ik er wel een aantal revisies doorgedrukt, ook omdat de interviewer eigenlijk mijn oude naam wilde vermelden.

Lees een artikel over transgenderkinderen, en jawel: "ach gut, wat hebben ze het ook moeilijk" lijkt vaak de boodschap te zijn voor de lezer.

Nogmaals, dit is gewoon mijn mening. Daar hoef je het niet mee eens te zijn. Ik ben hier niet "boos" om of iets dergelijks, het is gewoon een observatie.

Je hebt natuurlijk gelijk als je zegt dat je bij kinderen veel gemakkelijker drama kunt creëren.
Ik weet niet hoe men een film over een trans volwassene inhoud kan geven zonder specifiek onderwerp. Daarom vraag ik je wat je precies mist.
Persoonlijk ben ik trouwens niet zo geinteresseerd in transitie verhalen op zich in film (er gebeurt niet genoeg) maar dat is natuurlijk persoonlijk. In een TV programma vind ik het wel weer leuk om naar te kijken, ongeacht de leeftijd van de persoon.

Ik maak zwaar onderscheid tussen een film en docu/TV programma.
Een film moet me prikkelen, het moet iets los maken. En omdat ik zelf meer dan 25 jaar strips heb geschreven, dat feitelijk gewoon een script is, stel ik ook nog eisen en zit ik niet snel in een verhaal, ik kijk eerder hoe dingen gedaan zijn en waarom de regisseur voor persee dat shot koos etc. Dat maakt filmkijken voor mij al een stuk minder leuk... Dit terzijde.

Als ik jouw posts lees, is de film bijna een soort van in scene gezette docu als ik het zo mag omschrijven?

[Wolfy_girl]

Kinderen in film worden vaak gebruikt om het "ach gut" gevoel op te wekken. Het spreekt mensen hierbij op een natuurlijke manier aan omdat veel mensen kinderen hebben en vaak wel enigszins begrijpen hoe het is om een kind te hebben die worstelt met zijn of haar innerlijke emoties en dergelijke. Het is een eenvoudige manier om drama te creeeren (in mijn opinie), omdat er in principe niet zoveel aan te pas hoeft te komen. Men voelt toch automatisch meer empathisch voor kinderen en ook deze film speelt hier best slim op in.

Een film over een volwassen transgender (vrouw neem ik even als voorbeeld) komt vaak neer op "het schandaal". "Hoe komt hij (sic) hier mee weg?". Of gewoon verwondering over iets wat ze simpelweg niet begrijpen, want "een volwassene hoort dat toch niet te doen". Het is een totaal verschillend beeld, en ik ben hier zelf ook mee bekend. Ik ben zelf ook geinterviewt voor een lokale krant over mijn transgender zijn, en ook daar was dat precies de focus: "het schandaal". Gelukkig had ik er wel een aantal revisies doorgedrukt, ook omdat de interviewer eigenlijk mijn oude naam wilde vermelden.

Lees een artikel over transgenderkinderen, en jawel: "ach gut, wat hebben ze het ook moeilijk" lijkt vaak de boodschap te zijn voor de lezer.

Nogmaals, dit is gewoon mijn mening. Daar hoef je het niet mee eens te zijn. Ik ben hier niet "boos" om of iets dergelijks, het is gewoon een observatie.

Je hebt natuurlijk gelijk als je zegt dat je bij kinderen veel gemakkelijker drama kunt creëren.
Ik weet niet hoe men een film over een trans volwassene inhoud kan geven zonder specifiek onderwerp. Daarom vraag ik je wat je precies mist.
Persoonlijk ben ik trouwens niet zo geinteresseerd in transitie verhalen op zich in film (er gebeurt niet genoeg) maar dat is natuurlijk persoonlijk. In een TV programma vind ik het wel weer leuk om naar te kijken, ongeacht de leeftijd van de persoon.

Ik maak zwaar onderscheid tussen een film en docu/TV programma.
Een film moet me prikkelen, het moet iets los maken. En omdat ik zelf meer dan 25 jaar strips heb geschreven, dat feitelijk gewoon een script is, stel ik ook nog eisen en zit ik niet snel in een verhaal, ik kijk eerder hoe dingen gedaan zijn en waarom de regisseur voor persee dat shot koos etc. Dat maakt filmkijken voor mij al een stuk minder leuk... Dit terzijde.

Als ik jouw posts lees, is de film bijna een soort van in scene gezette docu als ik het zo mag omschrijven?

Ik zou eigenlijk al blij zijn als men simpelweg die eerdergenoemde stereotypes een beetje doorbreekt. Ik heb nog steeds veel moeite met heel veel artikels over transgenders in de media. Met name transgendervrouwen worden vaak zo gesensationeerd dat ik er misselijk van word. Tijdens dat interview wat ik noemde werd ik bijvoorbeeld ook gevraagt om voor de foto te poseren in een roze franjejurk (geen grap). Dat is iets wat ik ook vaak terug zie bij reportages over volwassen transgenders. Dat neerzetten van transgenders als een soort van perverseling die het liefst elke nacht een andere fetish uitoefenen (dit verschilt van subtiel tot... minder subtiel). Wat overigens best ironisch is nu ik er over nadenkt, gezien ik praktisch aseksueel ben dankzij de medicatie. Sorry voor deze 'willekeurige' gedachtes, haha.

Ja, je zou Girl zo kunnen samenvatten. Als je bekend bent met de term "slice of life", dan weet je ook ongeveer wel wat je te wachten staat. Een duidelijke kop en staart heeft de film niet, en dat vind men vaak of geweldig, of helemaal niks. Ikzelf zweef er een beetje tussenin; ik ben voor lange periodes actief geweest binnen de kunst, dus ik ben heel wat pretentieuze artsy-fartsy dingen gewent. In vergelijking daarmee is Girl best te doen. Een 3/5 zou ik zeggen.

[Marijn]

Er zit inderdaad vrij weinig spanningsopbouw in. Overigens is het verhaal gebaseerd op dat van een bestaand persoon die voor zover ik het weet bij het proces betrokken is geweest. En dus dergelijke innerlijke struggels ook heeft gehad. Dus een verhaal maken over de positieve gevoelens naar aanleiding van de transitie zou haar specifieke verhaal geen recht doen. De regisseur geeft in een interview ook aan dat dit maar één verhaal is en dat ie hoopt dat er in andere films en dergelijke ook andere verhalen getoond gaan worden.

Voor wie geïnteresseerd is in het verhaal van de danseres waar het op gebaseerd is:
http://holebi.info/phpnews/kortnews.php ... s&id=17136

[Simão]

Ik zou eigenlijk al blij zijn als men simpelweg die eerdergenoemde stereotypes een beetje doorbreekt. Ik heb nog steeds veel moeite met heel veel artikels over transgenders in de media. Met name transgendervrouwen worden vaak zo gesensationeerd dat ik er misselijk van word.

Ik zie en lees denk ik heel andere dingen, misschien omdat ik niet in Nederland woon en geen Amerikaanse TV zenders kijk, want ik kom eigenlijk geen stereotyperingen tegen.
De lijst van films geeft ook best flink variatie.

Maar ik wil je best geloven dat transvrouwen veel eerder raar worden geportretteerd.
Ik denk dat dit deels te wijten is aan hetzelfde waarom zoenende vrouwen bij mannen als hot wordt gezien, en mannen als vies.
Een soort van een man moet een vent zijn en vrouwen zijn per definitie een soort van minder, want als je een transman bent is het ineens wel gewoon cool, maar enige hint van vrouwelijkheid in een man is afschuwelijk.
Er wordt niet begrepen dat een transvrouw een vrouw is. Het feit dat er veel wordt gesproken, inclusief door, met name jonge, transpersonen zelf over "vrouw/meisje willen worden" ipv gewoon zijn, helpt daarin ook niet echt. Het komt dan over als een wens, en je kunt wel zoveel wensen. "Ik wou dat ik een meisje was" heeft toch een heel andere lading als "ik ben een meisje, mijn buitenkant ziet er alleen (nog) anders uit."
En het feit dat mensen operatieve aanpassingen als "ombouwens" zien en benoemen, ook niet.
Een ander deel is vaak pure onwetendheid en eigen invulling. Dat is ook niet okee.
Als mensen een stuk schrijven/docu, serie of film maken, behoren zij goed hun huiswerk te doen en zich laten informeren, zodat die op z´n minst een correct beeld scheppen en de juiste termen gebruiken.

Er is altijd geschimpt over transvrouwen en ook vaak naar de sexuele hoek getrokken. Echt te walgelijk en primitief voor woorden. Maar ik denk dan altijd gewoon dat het zo is omdat mensen het niet begrijpen en je kunt daar niet meer aan doen dan zoveel mogelijk educatie verspreiden. En dat blijkt best lastig. Maar ik denk dat we best al een eind gekomen zijn.

[Simão]

Ik zou eigenlijk al blij zijn als men simpelweg die eerdergenoemde stereotypes een beetje doorbreekt. Ik heb nog steeds veel moeite met heel veel artikels over transgenders in de media. Met name transgendervrouwen worden vaak zo gesensationeerd dat ik er misselijk van word.

Ik zie en lees denk ik heel andere dingen, misschien omdat ik niet in Nederland woon en geen Amerikaanse TV zenders kijk, want ik kom eigenlijk geen stereotyperingen tegen.
De lijst van films geeft ook best flink variatie.

Maar ik wil je best geloven dat transvrouwen veel eerder raar worden geportretteerd.
Ik denk dat dit deels te wijten is aan hetzelfde waarom zoenende vrouwen bij mannen als hot wordt gezien, en mannen als vies.
Een soort van een man moet een vent zijn en vrouwen zijn per definitie een soort van minder, want als je een transman bent is het ineens wel gewoon cool, maar enige hint van vrouwelijkheid in een man is afschuwelijk.
Er wordt niet begrepen dat een transvrouw een vrouw is. Het feit dat er veel wordt gesproken, inclusief door, met name jonge, transpersonen zelf over "vrouw/meisje willen worden" ipv gewoon zijn, helpt daarin ook niet echt. Het komt dan over als een wens, en je kunt wel zoveel wensen. "Ik wou dat ik een meisje was" ("ik wil een meisje worden") heeft toch een heel andere lading als "ik ben een meisje, mijn buitenkant ziet er alleen (nog) anders uit."
En het feit dat mensen operatieve aanpassingen als "ombouwens" zien en benoemen, helpt ook niet.
Een ander deel is vaak pure onwetendheid en eigen invulling. Dat is ook niet okee.
Als mensen een stuk schrijven/docu, serie of film maken, behoren zij goed hun huiswerk te doen en zich laten informeren, zodat die op z´n minst een correct beeld scheppen en de juiste termen gebruiken.

Er is altijd geschimpt over transvrouwen en ook vaak naar de sexuele hoek getrokken. Echt te walgelijk en primitief voor woorden. Maar ik denk dan altijd gewoon dat het zo is omdat mensen het niet begrijpen en je kunt daar niet meer aan doen dan zoveel mogelijk educatie verspreiden. En dat blijkt best lastig. Maar ik denk dat we best al een eind gekomen zijn.

[Anon20190508]

Een soort van een man moet een vent zijn en vrouwen zijn per definitie een soort van minder, want als je een transman bent is het ineens wel gewoon cool, maar enige hint van vrouwelijkheid in een man is afschuwelijk.

Kan bevestigen dat dit niet waar is. Als transman 'was je een meisje' en aangezien je geen zelfgegroeide piemel hebt, word je echt niet als volledig man gezien. Ook genoeg gay transmannen die moeite hebben met een partner vinden omdat je geen piemel hebt, 'dus ben je dan wel ECHT een man?', en dan hebben we het nog niet eens over de Big Dick Mentaliteit die erg heerst (bijv op Grindr etc). Want je piemel is je Show Materiaal, en als je dat niet hebt, wat moeten ze dan eigenlijk met je?

(disclaimer... nee... niet iedereen is zo... dat weet ik... etc...)

[Marijn]

Er wordt niet begrepen dat een transvrouw een vrouw is. Het feit dat er veel wordt gesproken, inclusief door, met name jonge, transpersonen zelf over "vrouw/meisje willen worden" ipv gewoon zijn, helpt daarin ook niet echt. Het komt dan over als een wens, en je kunt wel zoveel wensen. "Ik wou dat ik een meisje was" heeft toch een heel andere lading als "ik ben een meisje, mijn buitenkant ziet er alleen (nog) anders uit."

Dat is overigens juist een van de boodschappen in Girl.