Nou, het lukt me niet om je bericht goed te citeren, en dan mijn eigen opmerkingen erbij te plaatsen. Ik doe het even zo.
De allereerste keer dat ik op dat apparaat bij de VU mocht staan vroeg ik direct of ze dat vaker gingen doen. Ik ben echt een cijferfetisjist en die uitdraaien heb ik allemaal bij elkaar.
Ik ben vanaf zelf-acceptatie gaan afvallen, net als jij
Ik woog meestal tussen de 82 en 85 kilo. Ik ben 1.78.
Ik ben vooral sterk dysforisch in mijn vorm, ik ben eerst afgevallen tot 76, voordat ik de huisarts heb gebeld, en zelf ook wel iets zag dat een vrouwenfiguur kon worden. Ik fietste, elke dag, eerst een half uur, later werd dat drie kwartier. Op tempo, maar verder niet snel (22 km), ik snoepte verder ook gewoon niet.
Bijna al mijn vet zat op mijn buik, en ook nu komt het daar als eerste. Evengoed, ik weeg 67 en als ik ergens niet over hoef te klagen is dat vet.
Ik ben in totaal 5 jaar bezig geweest, van zelfacceptatie tot nu. De laatste 2 1/2 jaar met hormonen, vanaf februari met srs.
Ik val heel goed binnen de stelling van Jer. Ik heb vanaf mijn 15e tot een jaar of 20 echt exceptioneel hard gesport. Zaalvoetbal. Steeds explosieve stukjes rennen, en dan trappen tegen een bal. Daar heb ik mijn spieren aan te danken. Ik blonk uit in de shuttle run test. Daarna ben ik goed gaan roken, concertjes, stappen, beetje studeren. Nouja, van alles, maar sporten helemaal nooit meer.
De laatste drie jaar ben ik gaan trainen om fit te worden voor de operatie. Ik heb toen een Tacx fietstrainer gekocht, met toeters en bellen en een hartslagmeter. En een aantal films gekocht, waaronder de Alpe dhuez, die fiets ik vanaf het begin, en vaak. Het eerste half jaar was zonder hormonen, de laatste twee-en-half jaar met hormonen. Ik ben nu 50.
En daar zag ik gewoon rare zaken.
-Mijn hartslag kon ik zonder problemen hoog krijgen tijdens een langdurige inspanning en dat ook lang volhouden. Mijn omslagpunt ligt rond de 185. Met 175 kan ik lang doorgaan. Bij rust gaat mijn hartslag snel naar beneden, en bij matige inspanning niet te snel omhoog. Ik heb een sporthart klaarblijkelijk, en kan mijn conditie zo weer op peil brengen. Die is uit mijn puberteit, dat kan niet anders.
-Het wattage dat ik kon trappen. Dat is in beginsel hard omhoog gegaan, ik voelde mijn oude spieren zich herstellen, maar mijn topwaardes zijn allemaal na begin hrt. En ook een paar na srs. Ik voelde me na een maand verplicht rusten na de operatie echt direct topfit. Hoe belabberd ik me ook voelde direct na de operatie..... De groei in spierkracht is 3 maanden na begin hrt gestopt volgens de machien.
-Ik heb de twee maanden voor mijn srs 6 dagen per week gefietst. Ik ging virtueel door de Pyreneeen vanaf de Middellandse zee naar de Atlantische oceaan. Ik denk dat ik toen op de toppen was van mijn kunnen. Mijn kracht was dezelfde, mijn hartslag ook, alleen kon ik nu ook lang doorgaan en elke dag. Ik denk dat ik mij toen in vrijwel alles had kunnen meten met de persoon die ik veel vroeger was. Dat had ik echt nooit verwacht.
In mijn armen heb ik eigenlijk nooit spieren gehad. Daar is de data ook dezelfde gebleven. In mijn eigen beleving kan ik tegenwoordig minder goed iets tillen dat eigenlijk te zwaar is, dat kon ik vroeger beter.
Mijn benen zijn atletisch en gespierd (ook volgens de VU-test). Als ik mijn spieren span dan voelt het echt hard aan, met een heerlijke zachte rand tegenwoordig, dat wel
Als ik ze vergelijk met de benen van veel slanke sportsters die ik op televisie zie dan lijken ze op die van hun. Dat heeft bij mij nu een paar keer, tot de rare en ook wel gênante situatie geleid dat ik niet zozeer misgendered werd, maar mis-aged. Van achteren lijk ik veel jonger dan ik van voren in mijn gezicht ben. Ik heb nu al een paar keer een "hitsige" twintiger kloppend aan mijn schouder gehad, die zich daarna rotschrok..... De vorm van mijn lichaam is zeker vrouwelijk.
Ik denk dus dat er toch iets is met mijn puberteitsspieren die tot volle bloei zijn gekomen ooit, en die ik nu bijna dagelijks bijhoud, waardoor ik nu sterke vrouwenbenen heb. Ik zou het anders ook niet weten, na mijn puberteit heb ik mijn benen alleen gebruikt om te lopen, in de supermarkt, of te fietsen, naar diezelfde supermarkt. Ik ben pas iets weer gaan doen, 25 jaar later. Eerst rustig, de laatste drie jaar hard. Ik fiets wattages (per k) die getrainde vrouwen ook kunnen wegtrappen. Die hebben dan wel alleen vanaf hun jeugd tot nu, hard gefietst.
Ik heb, gelukkig, tijdens mijn transitie geleerd dat ik niet de enige ben die in transitie gaat. Hetzelfde denk ik hierover, als het voor mij geldt, dan geldt het ook voor meerderen.
Ik zou graag mee doen met onderzoeken hierover. Bij het VU ben ik ook altijd bereid om mee te werken. Of het nu om extra bloed gaat, of om opleidingen van artsen. Verder hou ik me vooral heel erg ver van wedstrijdsport, zeker ook om maar al die hoon te vermijden. Wat dat betreft vind ik je echt erg stoer!