Hal schreef: ↑29 jun 2021, 16:58
Wat is nu precies hetgene waar door de demonstranten om gevraagd wordt dat je zo ontzettend belachelijk vindt?
Zonder de zoveelste herhaling van zetten te doen over het polieke gedachtegoed van deze lui: ik word niet goed van het gebrek aan historische inbedding en daarmee een kritische blik op de eigen kritiek. Het is heel stoer om op te schrijven dat je de monopoliepositie van VUmc afkeurt en zelfs excuses voor het handelen vanaf de jaren ‘70 eist, maar daarmee ga je totaal voorbij aan de historie van transzorg: decennialang hooguit tientallen patïenten per jaar (maw geen enkele behoefte aan andere behandelcentra), een subspecialisatie dat absoluut in het verdomhoekje zat en waarbij men alle belang had welaangepaste mannetjes en vrouwtjes af te leveren, ofschoon dat de enige optie was enige acceptatie af te dwingen in de maatschappij zoals die er toen uitzag.
Welnu, enter 2021. Vertienvoudiging van het jaarlijkse patïentenbestand (ongekend voor welk specialisme dan ook) en een keur aan diverse wensen van patïenten. Het zorgenkind is uitgegroeid tot mondige puber. Zoals wel vaker worden de als laatst verkregen denkbeelden als vanzelfsprekender gezien dan de oudste verworvenheden, van een mannetje een vrouwtje of omgekeerd maken is heel erg ouderwets, dat proef je aan alles. Dat is de reden dat men pleit voor het aannemen van ‘transpersonen’ in alle gelederen: dan worden er (hopelijk) geen lastige vragen meer gesteld.
Met die gehoorzaamheidstrainingen zorg je daar wel voor. Officieus is de reden natuurlijk ‘ervaringsdeskundigheid’, maar dit is evenwel een voordeel als nadeel.
Het gros van het drama richt zich toch op de rol van de psycholoog. En het moet gezegd: die vervullen een vrij ondankbare doch noodzakelijke taak. Het is kennelijk heel erg en vervelend wanneer er gevraagd wordt (in mijn ervaring zeer prudent) naar je ‘identiteit’ of seksleven als je van geslacht veranderd, maar me dunkt bij afwezigheid van enig diagnosemiddel toch niet heel erg raar. De dokter die het snijwerk gaat verrichten heeft er alvast niet de tijd en vaak ook niet expertise voor.
Men doet het voorkomen alsof zo’n geslachtsoperatie het weghalen van een wratje betreft, maar dat valt toch wel een beetje mee.
En de kritiek die je in die ervaringsgroepen het vaakst tegenkomt? Gebrek aan nazorg. Go figure.
Liberaal als ik ben vind ik trouwens dat een behandelcentrum helemaal zelf mag beslissen hoe ze aangeboden behandelingen inrichten. En als je er niks van moet weten probeer je ‘t een deurtje verderop, of misschien start je zelf wel iets op. Het is fijn dat die deurtjes er nu langzamerhand komen. Prima dat VUmc daaraan meehelpt, maar dit is natuurlijk primair een taak van de markt zelf en aan de politiek om dit te faciliteren. Ik vind het manifest dan ook nogal eentonig, maarja… daar is het een manifest voor.
Wedijveren over de wachtenden in plaats van de capaciteit zit er voorlopig niet in.
En wie heeft het in dat NRC-artikel nu precies over onderdrukking?
Dat NRC-artikel is prima geschreven, ik doel meer op de Instagram-pagina van deze mensen. Daar heeft men het slachtofferschap toch wel tot een kunst verheven. Suïcides krijgen de meeste likes en veel gewauwel over cis-heteronormativiteit. Uit het feit dat we hier allemaal zijn zou je inderdaad kunnen opmaken dat dat een dingetje is. Vinden ze spannend.
Je opmerking over waar de bekostiging van de behandeling vandaan komt vind ik trouwens vreemd. Aan kinderloze mensen die bijdragen aan de kinderbijslag zeggen we tenslotte ook dat dat gewoon het solidariteitsbeginsel is.
Solidariteit en puur eigenbelang, ja. Als de tijd rijp is wordt met gelijke munt terugbetaald dmv een AOW’tje of billen vegen. Ik maakte de vergelijking doordat men moeite heeft met alle vormen van bemoeienis door cis-types, maar dat de behandelingen feitelijk volledig door hen betaald worden is gelukkig wel toegestaan.
Dat ik meebetaal aan de IVF van mensen die een kindje willen, geeft mij geen recht ze te vertellen dat ze eerst een jaar naar een psych moeten om te bewijzen dat ze er geen spijt van gaan krijgen, toch?
Is een interessante vergelijking, hij wordt wat bonter wanneer je het hebt over adoptie door homoparen. Die moeten ook (verplicht) in gesprek om in aanmerking te komen; de psycholoog vervult daarbij de rol die een goede moeder als van nature aanneemt. Een schrale troost: de gemiddelde kerel is duizenden gesprekken verder voor ‘ie er een keer voor het echie op mag. Het is een misvatting dat je aan de keuringsdienst van Waarde kunt ontsnappen.