EvaVanA schreef:Eerlijk gezegd heb ik er moeite mee om mijn oorspronkelijke naam prijs te geven, maar dat was Evert. Een eenvoudige naam die al enkele eeuwen in de familie voorkomt. Mijn huidige naam moge duidelijk zijn, maar gedurende de transitie wordt ik door klanten meestal aangesproken als Eef. Ook een aantal vriend(inn)en doen dat.
Een vriendin zei eens: "Iemand die halverwege de vorige eeuw is geboren en de naam Kimberley draagt? Klinkt wat onecht". Daar ben ik het mee eens. Ik kreeg bij geboorte een eenvoudige naam en voel me ook bij mijn nieuwe eenvoudige naam goed.
ik wil ook niks uitlokken !
en je moet niet iets doen wat je niet wil of prijs wil geven...
Hedwich komt weinig voor. Ik kende niemand die zo of verwant daaraan heette. Hedwig (met een g) is populairder; voor het laatst in de jaren '70 (ik ben van '81). Maar ja, mijn oude naam schreven mensen ook al vaak verkeerd, dus die traditie wilde ik in ere houden. Hadewych moet er op mijn paspoort komen. Mijn nieuwe eerste voornaam is heel anders dan mijn oude eerste voornaam, maar beide zijn Germaans. Dat wilde ik er ook inhouden. Hedwig betekent "strijdende vrouw"; vond en vind ik wel bij me passen. Mijn moeder blijkt Hadewych als naam te hebben voorgesteld voor als ik een meisje zou zijn geweest, maar mijn vader vond dat maar niets. Pech voor hem Mijn tweede voornaam is Renée. Blijft bijna hetzelfde. Het betekent "wedergeboren"; die houden we erin.
Tijdens mijn zoektocht heb ik eigenlijk al heel veel verschillende namen uitgeprobeerd. Ik begon heel braafjes met een verbastering van mijn jongensnaam. Eerst heel saai, Michelle, maar daarna ook ietsjes creatiever met Maike. Maar op een gegeven moment wilde ik afstand gaan creëren tot de oude 'ik', ook in naam. Ik koos toen voor een andere en korte en stoere naam: Nina. Maar dat paste dus echt helemaal niet bij mij. Ik had dus weer een nieuwe naam nodig, eentje die echt bij mij paste en het liefst toch eentje met mijn geboortevoorletter (want dat was eigenlijk wel zo handig). Ik wist er eigenlijk meteen wel eentje die gewoon perfect was: Merle. Ik vond het zelf een hartstikke mooie naam, en de betekenis (op zijn Engels 'blackbird') ervan kon ik ook op vele manieren uitleggen. Maar er was één probleempje: ik kende al een Merle. En die zijn ook nog eens super zeldzaam. Daarom koos ik toen maar voor Vanessa, maar ik ervoer het toch wel een klein beetje als een tweede keus, ondanks dat ik het eigenlijk een hele mooie naam vond. Merle bleef op een bepaalde manier dus gewoon hangen, en nou ja, daar heb ik me op een gegeven moment maar bij neergelegd. Het voelde heel erg als 'beter goed gejat dan slecht bedacht', maar aan de andere kant wist ik dat dit echt mijn naam moest zijn. En geluk bij een ongeluk wist ik gelukkig dat ik de andere Merle nooit meer zou tegenkomen. Dus uiteindelijk heb ik maar de stoute schoenen aangetrokken en ben ik deze naam gaan dragen.
Merle schreef:Tijdens mijn zoektocht heb ik eigenlijk al heel veel verschillende namen uitgeprobeerd. Ik begon heel braafjes met een verbastering van mijn jongensnaam. Eerst heel saai, Michelle
Ha! Ik ook! Ik werd op de basisschol al wel eens grappend Michelle genoemd/noemde mezelf ook zo.
Eigenlijk redelijk eenvoudig. In het Fries is Anne een jongensnaam in het Nederlands een meisjesnaam. Hetb geeft voor mij precies aan waar ik vandaan kom, en waar op weg ik naar toe ben.
Mijn tweede voornaam is Renée. Blijft bijna hetzelfde. Het betekent "wedergeboren"; die houden we erin.