Re: Hoe ervaar je je man-/vrouw-/ietsanders zijn?
Geplaatst: 24 mei 2019, 07:32
Ik zit nog maar in de 'beginfase', dus misschien heb je niet zo veel aan mij, maar ik ga toch reageren.
Ik ben 23 jaar en fysiek vrouw. Ik had vroeger geen vriendinnen, stond altijd alleen in de pauze, kon met niemand omgaan, mocht nooit meedoen in groepswerk, was vreselijk onzeker, huilde mezelf in slaap omdat ik dood wilde etc. Pas twee jaar geleden werd de diagnose autisme gesteld. Het gaat nu goed, omdat ik daarvoor begeleiding krijg.
Nu ben ik aan het zoeken naar mijn ware gender identity. Wat ik hierboven heb beschreven is namelijk niet het enige, ik droeg namelijk ook jongenskleding. Na mijn eindexamen ben ik weer vrouwenkleding gaan dragen maar voelde me er nooit goed in. Nu ben ik weer mannenkleding gaan dragen en wauw, dat is een verademing. Ik word letterlijk misselijk (!) van vrouwenkleding. Misschien heeft mijn autisme verbloemd dat ik in de knoop zat met mijn gender. Had ik geen autisme gehad, dan had ik misschien eerder ontdekt dat er iets anders (namelijk gender dysforie) aan de hand was.
Toch zijn er ook dagen dat ik me niet 100% man voel, meer een beetje er tussenin. Ben ik dan gender fluid, of toch transgender. Dat is de vraag waar ik me nu mee bezig houd, want ik weet in elk geval dat ik niet helemaal cis ben. Het zal nog wel even duren voordat ik antwoord heb op die vraag. Ik heb overigens geen diagnose gender dysforie, ben nergens ingeschreven bij een ziekenhuis etc, en dat hoeft voor mij voorlopig ook niet. Wellicht in de toekomst, maar op dit moment heb ik die behoefte ook niet.
Het is inderdaad heel moeilijk om te zeggen 'ben ik cis of trans' want hoe weet je nou of je je 'voldoende vrouw voelt' om cis te zijn? Wat is 'je vrouw voelen' en waar ligt de grens? Ik kan wel zeggen 'ik zit als een man', 'ik game als man' (kan dat?) en 'ik kleed me als man', maar tja, ben je dan qua gender ook een man?
Ik ben 23 jaar en fysiek vrouw. Ik had vroeger geen vriendinnen, stond altijd alleen in de pauze, kon met niemand omgaan, mocht nooit meedoen in groepswerk, was vreselijk onzeker, huilde mezelf in slaap omdat ik dood wilde etc. Pas twee jaar geleden werd de diagnose autisme gesteld. Het gaat nu goed, omdat ik daarvoor begeleiding krijg.
Nu ben ik aan het zoeken naar mijn ware gender identity. Wat ik hierboven heb beschreven is namelijk niet het enige, ik droeg namelijk ook jongenskleding. Na mijn eindexamen ben ik weer vrouwenkleding gaan dragen maar voelde me er nooit goed in. Nu ben ik weer mannenkleding gaan dragen en wauw, dat is een verademing. Ik word letterlijk misselijk (!) van vrouwenkleding. Misschien heeft mijn autisme verbloemd dat ik in de knoop zat met mijn gender. Had ik geen autisme gehad, dan had ik misschien eerder ontdekt dat er iets anders (namelijk gender dysforie) aan de hand was.
Toch zijn er ook dagen dat ik me niet 100% man voel, meer een beetje er tussenin. Ben ik dan gender fluid, of toch transgender. Dat is de vraag waar ik me nu mee bezig houd, want ik weet in elk geval dat ik niet helemaal cis ben. Het zal nog wel even duren voordat ik antwoord heb op die vraag. Ik heb overigens geen diagnose gender dysforie, ben nergens ingeschreven bij een ziekenhuis etc, en dat hoeft voor mij voorlopig ook niet. Wellicht in de toekomst, maar op dit moment heb ik die behoefte ook niet.
Het is inderdaad heel moeilijk om te zeggen 'ben ik cis of trans' want hoe weet je nou of je je 'voldoende vrouw voelt' om cis te zijn? Wat is 'je vrouw voelen' en waar ligt de grens? Ik kan wel zeggen 'ik zit als een man', 'ik game als man' (kan dat?) en 'ik kleed me als man', maar tja, ben je dan qua gender ook een man?