MichelleB schreef: ↑08 nov 2018, 15:31
Het klinkt eerder nogal oneerbiedig om iets wat iemand erg geholpen op deze manier te beschrijven?
Soms lijkt het wel of trans-personen hun eigen ergste vijand zijn.
De suggestie is dan dat het "not done" is om kritisch te staan tegenover de zorg nu, omdat elke aanwijzing dat het nu niet goed zou zijn kwetsend zou kunnen zijn voor diegenen die voor ons kwamen. Wij wensen met een "roze bril" naar het traject te kijken omdat als wij geloven dat er perfect voor ons gezorgd wordt wij ons dan geen zorgen hoeven maken. En alles wat ons dan overkomt is dan ook perfect. Hoe kan het ook anders …
Maar wat voor degenen die na ons komen ?
Voor 2014 in Nederland en 2018 in België was de transgender wetgeving veroudert. En de wetgeving is nu positief veranderd, hoe is dat gekomen. Ik denk toch door kritisch te zijn. Misschien (en helemaal tegen mijn zin) ietwat militant zelfs.
En neem dan nu het medische deel. En wees objectief, ook al is er niet voldoende informatie. Er zijn zeer veel aanwijzingen dat hormoon therapie zoals nu uitgevoerd niet zo goed is als het kan zijn. Teveel testosteron blokkers, te weinig ostradiol. Dan meer effectieve en veiligere toedieningsvormen van hormonen. De voor- of nadelen van progesteron. Veel informatie, maar zeer verspreid. Des te meer reden om hier over met endocrinologen te kunne spreken, het is in -ons- belang. Maar waar is dat gesprek en waar zie je dat centra als het VUMc iets doen met deze informatie, in -ons- belang. Ik zie het niet. en dat lokt de opmerking uit dat de centra geen "werkelijke interesse hebben", want er is voor hen geen grote reden om tijd, geld en moeite hierin te investeren. Begrijpelijk wel, er zijn ook andere zaken die onderzoek vragen, maar ... ... hebben wij als trans personen niet het belang om wat nadruk te willen leggen opdie dingen die ons aangaan ?
Dan de geslachts bevestigende chirurgie. Het enige wat met zekerheid bekend is, is dat er meerdere beproefde technieken ben bestaan en dat in Nederland en België er slecht een, de oudste, wordt aangeboden. Da's de oost Europese supermark analogie, er is een artikel, maar het gebrek aan keuze betekend ook letterlijk dat je nauwelijks inspraak heb over wat er met ons lichaam gebeurd. Wensen wij dat ? Accepteren wij dat ? Zou niemand zich pretiger voelen als er meer mogelijkheden bereikbaar waren, misschien niet lokaal, maar in samenspraak met de centra en verzekeringen om het pad te vinden naar een alternatief. Overigens heel gangbaar tegenwoordig hoor, bij gebrak aan mogelijkheden en capaciteit wordt zorg "ingekocht" in het buitenland. Centra decentraliseren, laten specialismen over aan anderen en verwijzen door. Maar ... ... niet voor iets enorms als een geslachts bevestigende chirurgie. En dan, wwer communicatie, ga er maar voor staan om, objectief, de voors en tegens van de verschillende methoden uit te zoeken. Alles is verscholen in een waas van mystiek, nogal wetenschappelijk dat. Ons belang is om meer te weten, beter te kiezen. Indien nodig inonszelf te investeren, want het is te simpel om te veronderstellen dat alle opties door een verzekeraar vergoed worden, maar ook dat is een onderdeel van een dialoog. Weten wat kan en hoe te. Maar ook hier, waar is dat gesprek en waar zie je dat centra als het VUMc iets doen met deze informatie, in -ons- belang. Ik zie het niet. en dat lokt een tweede keer de opmerking uit dat de centra geen "werkelijke interesse hebben".
Het enige wat Dr. Bouman toegaf, toen ik de noodzaak van keuze mogelijkheden besprak, is dat hij dat erkende. Dat wij als trans-personen ons niet een traject laten overkomen, maar dat wij noze weg kiezen en meebepalen wat voor ons individueel goed is. Er is toch niets natuurlijker als dat ?