Bang om spijt te krijgen!

[Lorenzo]

Ik zit er echt de laatste tijd heel erg aan te denken om mij toch door te laten sturen naar het VU om het traject in te gaan, hoe meer ik eraan denk hoe meer ik een hekel krijg aan mijn huidige lichaam.
Maar ik ben aan de ene kant best bang om spijt te krijgen...hoe was dat voor jullie?, hebben jullie achteraf geen spijt gekregen?

[Fay]

Je staat onder aan de trap maar bent met je hoofd al boven, wat ik daarmee zeg, je hoeft niet nu al allerlei beslissingen te gaan nemen die nu niet aan de orde zijn, one step at the time

Twijfel is normaal,hoort erbij, en van lieverlee krijg je meer duidelijkheid over wat je wel en niet wil, komt tijd komt raad, en het vu haalt je door de molen,om zaken uit te sluiten en helder te krijgen die je nu nog niet helder hebt, komt wel, neem die tijd

Fay

[Lorenzo]

Inderdaad nu je het zo stelt, je het wel gelijk.
Ik ben van nature best wel iemand die zich snel zorgen maakt om bepaalde dingen
daarnaast speelt angst vaak ook wel een rol, ben daardoor geneigd te hard van stapel te lopen in mijn gedachten.

Bedankt voor je verhelderende reactie

[diederique]

Heb je de stappen eenmaal gezet, dan zal er af en toe best wel een moment zijn dat je spijt krijgt, dat je je af vraagt waar je aan begonnen bent. Niemand kan je echter vertellen hoeveel spijt je gaat krijgen als je het niet doet. De stappen vooruit gaan niet over een pad vol rozen ; stilstaan is vaak ook de oplossing niet.
Voor mij persoonlijk, na heel lang twijfelen toch de stappen gezet. Stappen die af en toe ook vol valkuilen, pijn en spijt waren, maar terugkijkend naar de grote lijn, geen moment van spijt, had het best eerder kunnen doen.

[Mr.X]

Een hele begrijpelijke reactie. Het is namelijk niet zomaar een beslissling die je neemt. Maar gelukkig (en ook frustrerend!) is het proces erg traag. Je gaat stapje voor stapje voor uit. En de begin stapjes zijn allemaal om te keren. Je zult merken dat het goed voelt. Of niet, als je toch niet transgender bent. Daar helpt het VU ook mee.

De paar transen die wel spijt kregen zijn door de mazen van het diagnostische net gekropen. Dat kan gebeuren, zoals bij alle medische diagnoses. De kans is alleen klein.

Ik kan zeggen dat ik zelf nooit spijt heb gehad. Ook niet toen ik na mijn mastectomie met een nooit eerder geziene dubbele infectie in het ziekenhuis lag. Ook niet toen ik mijn tepels door diezelfde infecties verloor. Dat soort zeldzame en harde tegenslagen zijn een goed meetmoment. En tegenslagen kom je zeker tegen tijdens je proces. Het is dan belangrijk om het in perspectief te zien. Het alternatief, vrouw blijven, is namelijk nog 10 keer erger.

[Lorenzo]

@Mr.X: vrouw blijven is voor mij ook geen optie ben ik wel achter gekomen, dan kan ik beter de stap zetten om een verwijzing te vragen voor het VU inderdaad
en dan maar zien wat er op mij af komt.

@diederique: Inderdaad, stilstaan is mij zeker niet de oplossing, wat Mr.X ook al zegt vrouw blijven is nog 10x erger dan de stap zetten.

Bedankt voor jullie overtuigende reactie, het heeft mij zeker wel een stukje op weg geholpen.

[HeartSoul]

Het alternatief, vrouw blijven, is namelijk nog 10 keer erger.

Ik sta aan het begin van het transitieproces en herken het stukje 'bang om spijt te krijgen'.
Zouden jullie aan kunnen geven waarom vrouw blijven 10x erger is?
Dan weet ik enigszins of ik op dezelfde lijn zit en motiveert dat om door te gaan.

[Jer158]

Het alternatief, vrouw blijven, is namelijk nog 10 keer erger.

Ik sta aan het begin van het transitieproces en herken het stukje 'bang om spijt te krijgen'.
Zouden jullie aan kunnen geven waarom vrouw blijven 10x erger is?
Dan weet ik enigszins of ik op dezelfde lijn zit en motiveert dat om door te gaan.

Het is alleen maar fijn als je nog niet in dat stadium zit!
Voor veel trans mensen die uiteindelijk tot transitie besluiten komt er een moment waarop zij niet meer kunnen verderleven in/als hun geboortegeslacht (zodat "10 keer erger" een eufemisme lijkt). Dat kan heel acuut komen opzetten, en mede daardoor zijn die wachttijden vaak ook zo frustrerend. Mensen melden zich pas aan als ze geen andere optie meer hebben, en dan moeten ze nog maanden/jaren wachten. Je in een eerder stadium aanmelden kan een hoop potentieel leed voorkomen en, zoals in dit topic aangegeven, betekent aanmelden niet per se dat je door hoeft te gaan. Je kunt je op ieder moment tijdens het wachten of de diagnostiek nog terugtrekken.

Mensen die spijt hebben kun je grofweg in twee categorieën indelen:
- Mensen die niet trans blijken te zijn maar andere issues hebben
- Mensen die wel trans zijn maar voor wie een transitie niet voldoet aan de verwachtingen

Het belangrijkste dat je kan doen om ervoor te zorgen dat je de juiste beslissing maakt is je inlezen in het onderwerp, met andere trans mensen (wel of niet medisch in transitie) te praten, en zorgen dat je weet wat je te wachten staat of kan staan. Ten slotte is het handig om jezelf de vraag te stellen "bij welke uitkomst [van een medische transitie] zou ik spijt krijgen?".

Met dit soort twijfels kun je ook terecht bij een genderteam of een seksuoloog. Het kan geen kwaad om er met een professional over te praten.

[Anon20230219]

Tja spijt of twijfels zijn hele normale zaken.
En zeker met een verandering als deze komt er heel veel op je af.
Ik heb vorig jaar toen ik even niet meer wist wat te doen weer even alles terug gedraaid en geprobeerd weer als man te leven maar na een week of 5 begon frustratie het van mij over te nemen.
En toen weer de weg vervolgd en tuurlijk kom je hobbels tegen op je pad maar daar wordt je ook weer sterker van.
Mocht het je toch teveel dwars blijven zitten dan is wat Jer zegt zeker een goede oplossing, praat daar dan over met een professional.

Liefs:Lisa