Ik kan je, je ongemak een beetje voorstellen. Bij mijn meta-operatie, kende ik er twee voor een tweetal weken : eentje der herstel, door de nieuwe plasbuisverlenging en eentje in de onderbuik der kunnen plassen ( eerst voorzien van een zakje in het ziekenhuis en i.p.v. het zakje, voorzien van een kraantje der verder herstel en gemakkelijker voor thuis ).
Het wegnemen van de katheter, na die twee weken: kende bij mij wel een naar gevoel.
En dan, de eerste keer opnieuw plassen! ( bij mij was dat, eveneens nu ook naar boven toe), niet zo eenvoudig, maar lukte me toch aardig.
Grtz Nick
Hey, pa je kinderen werden groot. En al heb je het nooit geweten,... ik werd u zoon. Liefs Nick .
Hey, ma bedankt dat je me kende en herkende, als je zoon. Veel liefs Nick .
Ik ben er sinds vanochtend achter dat het gevoel deels een 'ik moet plassen' gevoel is en deels komt vanwege de clitoris. Zegmaar, of de katheter heeft voor veel wrijving gezorgd waardoor de huid erop wat kapot en daardoor extra gevoelig is. Of de verandering van m'n hormoonhuishouding is dusdanig snel omgeslagen dat het door de nieuwe boost hormonen komt. Want het nagenoeg constante licht branderige gevoel lijkt toch ook wel erg op wat ik toen ooit aan het begin had. Of een combinatie van beide natuurlijk.
In ieder geval, erg oncomfortabel en nu ook overdag vervelend, maar bij lange na niet zo erg als snachts. Nog 4,5 dag/vijf nachten. Ja ik ben aan het aftellen..
En ja Nick ik ben heel benieuwd hoe voor het eerst plassen mij straks af gaat. Alsook in hoeverre het volume van m'n blaas mogelijk minder is geworden en hoe lang ik het dus kan ophouden enzo haha.
Nathan90 schreef:
En ja Nick ik ben heel benieuwd hoe voor het eerst plassen mij straks af gaat. Alsook in hoeverre het volume van m'n blaas mogelijk minder is geworden en hoe lang ik het dus kan ophouden enzo haha.
Hoi Nathan,
Minder plas volume, zal je niet hebben zeker, ze kent eerder nu meer plaats.
Hopelijk ken je verder geen problemen, je plasbuis perforatie is al erg genoeg.
Mss, komt je plasdrang idd gewoon door de gevoelige aanwezigheid van je katheter.
Aftellen en duimen maar, komt wel goed.
Grtz Nick
Hey, pa je kinderen werden groot. En al heb je het nooit geweten,... ik werd u zoon. Liefs Nick .
Hey, ma bedankt dat je me kende en herkende, als je zoon. Veel liefs Nick .
Moest om 11 uur aanwezig zijn en we waren natuurlijk ruim op tijd. Verpleegkundige dacht eerst dat ik er alleen maar was om de katheter te verwijderen en voor de bladderscans. Na een minuut of 15 kwam ze terug om te melden dat ik inderdaad ook een retrograde urethrografie moest krijgen. Oftewel, een röntgenonderzoek met contrastvloeistof om te kijken of er ergens vloeistof lekt. Een minuut of 15 daarna kwam ze langs om te melden dat de katheter daarvoor in moest blijven, dus dat het maar goed was dat ze deze er nog niet uit had gehaald. Dit was rond 11.15
Vervolgens heb ik d'r niet meer gezien, opeens was er een uur voorbij en werd het leger op de afdeling omdat men ging lunchen. Na de lunch, rond 13.00, heb ik maar meerdere keren op m'n bel gedrukt en na 15min kwam ik haar toevallig tegen toen ik net even een stukje wilde gaan lopen. Afspraak radiologie was pas om 14.30. Eerder was geen plek.
Wat is er dus fout gegaan, de verpleegkundige heeft 2 weken terug de afspraak op de afdeling 8b in de computer gezet en verzoek voor afspraak naar de andere afdeling gestuurd. Deze is ergens kwijtgeraakt, dus ik stond eigenlijk vandaag niet gepland. Gelukkig hebben ze dus toch nog wel plek kunnen maken voor mij.
Rond half 3 eindelijk naar radiografie. Daar heb ik in totaal anderhalf uur op de tafel gelegen. Poging 1, katheter langzaam uittrekken en vloeistof inspuiten ging niet, want ze trok 'm te snel uit. Poging 2, proberen de extra contrastvloeistof uit te plassen al liggende op de tafel, lukte niet. Poging 3, plassen terwijl ik schuin rechtop stond terwijl iemand een bakje tussen m'n benen hield, lukte ook niet. Na overleg poging 4, dunne katheter proberen stukje er in te duwen om weer poging 1 te herhalen, lukte niet. Na veel overleg is er uiteindelijk een collega met meer ervaring gekomen, deze heeft toen, poging 5, een dikkere katheter er in geduwd en alsnog weer dus ingespoten en langzaam uitgetrokken. Deze was op momenten erg onplezierig..
Maar, ze hebben nu over de hele plasbuis gezien dat de vloeistof nergens weg liep. Dus ik mocht weer terug naar boven om te proberen te plassen.
Natuurlijk, eenmaal comfortabel op een wc kon ik meteen plassen. Niet dat dit heel van harte ging, branden en heel dun straaltje. Maar bladderscan toonde dat ik 'm goed had geleegd dus ik mocht eigenlijk bijna gelijk daarna gaan.
Nu hopen dat het plassen goed blijft gaan (en snel beter/makkelijk gaat), want ik wil die katheter niet weer teruggeduwd hebben. Brrr.. :')
Was zo onderhand 17.00 tegen de tijd dat we in de auto zaten op weg naar huis.
Moet zeggen dat ik het wel leuk vond om op de afdeling terug te zijn. Hoe raar dat ook klinkt. Aantal (gezellige) bekende gezichten bij verpleging en stagiaires
Plassen gaat momenteel minder. Ga vaak naar de wc, wanneer het voelt dat ik moet, maar komt maar een ministraal tot druppelen uit en echt heel weinig. Denk niet dat ik de blaas goed kan legen en plas soms wat bloed mee. Al weet ik niet in hoeverre dit met de urine meekomt of van de operatie. Kan me voorstellen dat m'n plasbuis nogal beurs is van die laatste katheterpoging en het daardoor komt maar straks waarschijnlijk toch even het ziekenhuis bellen. Heb gewoon zo weinig zin om mogelijk weer die kant op te moeten en mogelijk weer een katheter in..
Wat een verhaal ook weer, met die catheter. Vervelend! En dan nu dus plas problemen. Ik hoop dat het goed komt!
Ben je gisteren nog naar de doktor geweest?
Nee, heb ipv dat bijgehouden hoeveel ml ik per keer plaste enzo en hoe laat. Aangezien het in totaal best een normale hoeveelheid is heb ik het tot nu daarbij gelaten. Heb het idee dat het bloed vooral komt doordat ik nog bloed van de operatie. Zolang het niet slechter gaat dan het nu gaat wacht ik in ieder geval tot morgenmiddag om te kijken of het betert, anders bel ik alsnog.
Daarbij bloed ik sinds donderdag weer wat meer, waarschijnlijk omdat ik een verkeerde beweging heb gemaakt toen ik zelf eventjes de deur uit was. Dat is nu nog niet minder, maar ze hebben daar beneden natuurlijk wel flink wat geklooid en druk gezet tijdens dat onderzoek om die katheters er in te duwen, dus daar maak ik mij nu nog niet zo druk om. Maar dat moet met een paar dagen ook wel weer minder worden, anders daarover ook nog even bellen.
Allemaal nogal een jammer verloop van een eerder voorspoedige revalidatie. Ook omdat m'n ouders en huisgenoot eigenlijk dachten dat ik nu meer zou mogen nu die katheter er uit is. Terwijl ik nu juist weer wat terug naar af moet ivm dat bloeden enzo, lastig om dat duidelijk te maken.
Maarja, hoort erbij zullen we maar zeggen, colpectomie is immers een zware operatie. Als alles gaat zoals het moet gaan zal ik komende week in ieder geval weer redelijk wat vooruitgang moeten merken.
.
