Specifieke vraag testo

[Jas]

Mijn broers zijn op jonge leeftijd kaal geworden, dat vind ik een minder leuk vooruitzicht.

Kaalheid vererft over het X gen, dus als jou moeder broers heeft moet je daar bijvoorbeeld ook naar kijken. Wij hebben immers van beide kanten een Xje gekregen.

Dat is goed om te weten!

Als we dan toch precies bezig zijn, hoe groot is de kans dat je als persoon met XX chromosomen een X chromosoom deelt met deze familieleden?

Vader: 100%
Broer: 50%
Oom van moeders kant: 25%
Opa van moeders kant: 50%
Oom van vaders kant: 50%
Opa van vaders kant: 0%

Waar je dus het beste naar kan kijken is je vader, of anders je broers, opa van moeders kant, en ooms van vaders kant.

Oh interessant dit!
Ik heb het er ook even met mijn vader over gehad, over kaalheid. Hij kreeg relatief laat een kale plek op zijn kruin, maar heeft vergeleken met leeftijdsgenoten nog een volle bos haar. Hij (en zijn vader) zijn ook niet grijs. Als ik zijn genen heb zou dat redelijk gunstig uitpakken voor mij
Mijn broer en halfbroer (van vaderskant) zijn helaas wel rond hun 20e begonnen te kalen, mijn volle broer extremer dan halfbroer. Maar beide wel zodanig dat ze hun hoofd maar helemaal kaal hebben geschoren. Ik denk dat mijn (volle) broer zijn kaalheid van opa (moederskant) heeft, die had hetzelfde.
Ik heb 1 oom aan moeders kant en 1 oom aan vaders kant. Die zijn allebei niet grijs, maar hebben wel flinke inhammen volgens mij. Op de volgende familiebijeenkomst maar eens stiekem goed naar kijken
Al met al lijkt er wel een redelijke kans op kaalheid te zijn, tenzij ik meer op mijn vader lijk dan op de rest.


Nouja, dit onderwerp is handig om in het achteroofd te houden, maar zou toch voor mij niet de doorslag geven in wel/geen testosteron.

[LionMan]

Nogmaals voor de volledige duidelijkheid: "een beetje vermannelijken" bestaat niet echt. Lage dosis of hoge dosis, testosteron maakt je lichaam mannelijk, met alles wat daar bij hoort. Het feit dat het vooruitzicht van baardgroei en stemverlaging je een gek gevoel geeft klinkt toch als een teken dat dit misschien niet de oplossing voor je is. Er zijn tegenwoordig online steeds meer verhalen van jonge mensen die zich in hormoonbehandelingen storten voor een dergelijk "ertussenin" effect en die spontaan gender dysforisch worden door de veranderingen die de testosteron teweegbrengt... Bezint eer ge begint enzo.

Ik vind het dan ook wat frappant dat je spreekt over karakter/persoonlijkheid. Mijn persoonlijkheid staat namelijk volledig los van het man-zijn, dit is iets puur lichamelijks. Dingen als jezelf lelijk voelen en onzekerheid kunnen dan ook een totaal andere oorzaak hebben. Medische transitie zal dit niet magisch oplossen. Het maakt je alleen lichamelijk mannelijk. Meer niet.

Er zijn steeds meer mensen die met bepaalde psychosociale issues zitten en eerder last hebben van geslachtsrollen dan puur het lichamelijk geslacht. Moeite hebben met ge-mevrouwd worden kan bijv. verscheidene redenen hebben: is dit omdat het je aan je 'verkeerde' lichaam herinnert, of ligt het aan jouw (negatieve) interpretatie van dit woord? Ik zou je daarom eigenlijk aanraden eens met een psycholoog in gesprek te gaan, iemand waar je jouw ideeën op kan loslaten om er beter achter te komen wat je problemen veroorzaakt en wat je ermee kan helpen (allicht dat Stepwork dit biedt/zal gaan bieden, maar kan soms ook in de praktijk van de huisarts waar je veel sneller terecht zou kunnen).

Overigens helpt het vaak ook om er gewoon meer tijd overheen te laten gaan, soms leidt dit vanzelf tot de juiste antwoorden.

Food for thought.

[Jas]

Nogmaals voor de volledige duidelijkheid: "een beetje vermannelijken" bestaat niet echt. Lage dosis of hoge dosis, testosteron maakt je lichaam mannelijk, met alles wat daar bij hoort. Het feit dat het vooruitzicht van baardgroei en stemverlaging je een gek gevoel geeft klinkt toch als een teken dat dit misschien niet de oplossing voor je is.

Een lagere stem zou ik prima vinden geloof ik, zelfs wel fijn. Maar ik denk niet dat ik all the way zou willen. Wanneer ik volledig als man zou leven en er helemaal uit zie als man, denk ik dat ik ook last heb van dysforie. Dan zou ik in het andere hokje zitten, wat ook niet helemaal juist voelt (maar misschien wel iets beter dan het hokje vrouw). Wel heel lastig, want dat deels vermannelijken zou het beste in de buurt komen bij hoe ik me voel denk ik.


Je schrijft verder wel nuttige dingen LionMan. Ik ben ermee bezig. Ga naar bijeenkomsten van TransVisie, lees, luister, kijk en denk. En ik sta op de wachtlijst bij Stepwerk om een en ander goed uit te zoeken. Het duurt even, maar dan heb je ook wat (hopelijk).

[LionMan]

Ik denk zelf ook steeds vaker dat het misschien juist nuttig zou kunnen zijn om met iemand te spreken die er niet zo veel vanaf weet. Iemand van TransVisie zal natuurlijk sneller gender dysforie ergens in zien dan iemand die daar niet voor is opgeleid. Vandaar ook de suggestie om eventueel een psycholoog o.i.d. buiten het traject om te spreken, mocht je dat zinvol lijken.

Goed in ieder geval om te horen dat je er mee bezig bent! Ik hoop dat je het antwoord vindt dat het beste bij jou past.