Nieuwe chat! Zie dit topic.

Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Voor iedereen waarvan men bij geboorte dacht dat je een jongetje was
i-rene
Berichten: 135
Lid geworden op: 22 mei 2016, 14:07
Gender: Vrouw
Locatie: Utrecht

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door i-rene »

17 maart – verwijderen van de katheter deel 2

Na de teleurstelling van gisteren ben ik vandaag weer vol goede moed opgestaan. We waren dit keer wat vroeger wakker en besloten daarom maar wat eerder te ontbijten (en daarna te dilateren). Tair en C hadden gisteren gezegd dat ik vandaag vroeg moest dilateren, maar of dat ook betekent dat ze vroeg komen om de katheter er uit te halen is altijd onduidelijk.

Omdat ik me al weer een aantal dagen emotioneel een stuk stabieler voel en niet meer om de haverklap hoef te huilen, heb ik tijdens het innemen van de pillen ook de inname van mijn hormonen hervat.

Iets voor 10 uur was ik klaar met mijn dilateersessie en was begonnen de film Fury te kijken via de Chromecast. Iets na 11 uur stond C al voor de deur. Vroeg voor hun doen, want vaak zijn ze er tussen 13 en 14 uur. Om 11:15 was ik verlost van mijn aanhangsel. Wat een bevrijding!

C begon vervolgens over het dilateerschema van maandag. Volgens het papier moet ik gewoon twee keer met de nul dilateren en start het feestje met de een op dinsdag. Dus toen ze vol bleef houden, raakte ze ietwat geïrriteerd dat ik haar niet snapte toen ik de “afspraken” herhaalde. Toen ik haar erop wees dat ik volgens het papier van de dokter pas op dinsdag met de een aan de slag moet, werd duidelijk dat zij zich nu een dag vergiste, zoals Tair zich woensdag over het verwijderen van de katheter had vergist. Dit keer had ik het bij het juiste eind en kwamen we er toch nog uit hoe het dinsdag moet: In de ochtend dilateren met nul, dan om 13:00 weer starten met nul en dan komt zij rond 13:30 om me te begeleiden met de een. We zullen zien hoe dat gaat. Tot nu toe valt het mee.

C ging weg en ik ging verder met mijn film. Kort voordat C was gekomen had mijn vrouw bij de Starbucks een halve liter Coffee Latte meebracht en die had ik al genuttigd. Op de bank nog een halve liter water gedronken (ik drink echt veel water) en ja hoor… De eerste aandrang om te moeten plassen leek aangebroken. Zeker weten deed ik het niet, maar het voelde vergelijkbaar met wat ik voorheen voelde als ik een plasprikkel kreeg.
Rustig mijn bips op de toiletbril neergevlijd en eens geprobeerd te plassen. Het duurde eventjes, maar toen voelde ik mijn billen nat worden en was mijn eerste zelfstandige plas als vrouw een feit. De natte billen waren door C voorspeld. Door alle interne zwellingen kan dat voorlopig nog wel even aanhouden. Maar het belangrijkste is dat het is gelukt!

Volgens de verpleging is het altijd wel even spannend of het hun patiënten lukt meteen te plassen en als het echt niet gaat moet er weer een katheter in. Gelukkig bespaart de natte billenparade mij dit lot. Ik ben er blij mee.

Vanavond kan ik lekker beneden gaan genieten van de Pad Thai, waar ik al een poos naar uitgekeken heb (ik had het ook met room service kunnen krijgen, maar het gaat erom dat ik nu eindelijk van de kamer af mag).
Men lijdt meer onder vrees dan door het lijden wat men vreest
Gebruikersavatar
Jill
Berichten: 130
Lid geworden op: 16 jun 2017, 13:33
Gender: Trans MtF

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door Jill »

Super leuk geschreven Irene, ik persoonlijk had nog wel wat last tijdens het verwijderen van de katheter, ik kan het niet terugvinden in je berichtje, maar hopelijk was dat niet bij jou het geval. Ik zag je correctie, ik vroeg me al af hoe ik een andere hoofdstuk over het hoofd had gezien. Ik zag er het nut niet van in om je speciaal daarvoor te berichten maar ik vind het wel tof van je dat je het toch even corrigeerd.

Ik had persoonlijk nog best wat last van voedsel dat maar al te graag vocht ontrekt. Denk aan rijst.

Geniet nog zoveel het kan van je tijd daar! En doe de twee ladies de groeten van me! Als je dat wilt uiteraard. <3
i-rene
Berichten: 135
Lid geworden op: 22 mei 2016, 14:07
Gender: Vrouw
Locatie: Utrecht

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door i-rene »

Jill schreef: 19 mar 2018, 19:52 Super leuk geschreven Irene, ik persoonlijk had nog wel wat last tijdens het verwijderen van de katheter, ik kan het niet terugvinden in je berichtje, maar hopelijk was dat niet bij jou het geval.

Ik had persoonlijk nog best wat last van voedsel dat maar al te graag vocht ontrekt. Denk aan rijst.

Geniet nog zoveel het kan van je tijd daar! En doe de twee ladies de groeten van me! Als je dat wilt uiteraard. <3
Het verwijderen van de katheter ging eigenlijk best goed. Ik heb mijn ogen dicht gedaan en voelde alleen bij het laatste stukje een beetje brandend gevoel.

Qua voedsel heb ik geen klagen. Ik drink voldoende en doordat ik andere antibiotica heb gekregen, heb ik nu ook geen last van mijn maag en darmen, terwijl ik dat in NL met bijna iedere antibiotica wel had. Wel is het zo dat ik hier niet zo goed tegen cola kan en het dus bij water houd. Thuis kan ik liters cola per dag wegdrinken, maar hier is een blikje al genoeg om mijn maag op hol te brengen.

De ladies zal ik uiteraard de groeten doen (morgen) en de correctie spreekt vanzelf! Ik heb ook veel aan jou verhaal gehad en heb het met plezier gelezen, net als het verhaal van Tess overigens.
Men lijdt meer onder vrees dan door het lijden wat men vreest
i-rene
Berichten: 135
Lid geworden op: 22 mei 2016, 14:07
Gender: Vrouw
Locatie: Utrecht

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door i-rene »

20 maart – en dat is een

Na een paar heerlijke dagen zonder de katheter en 2 keer per dag dilateren, is nu de dag aangebroken dat ik 3 keer per dag moet dilateren en dat nu dilator nummer een aan de beurt is. Deze is 23mm in diameter en hiermee dus 3 mm breder dan nummer nul.
Oorspronkelijk had ik met de verpleging afgesproken dat ik mijn eerste dilateersessie van 8:00 tot 9:00 uur met nummer nul zou doen. De tweede dilateersessie zou ik dan om 13:00 uur starten met nummer nul en de verpleging zou dan om 13:30 komen om me te begeleiden met nummer een.

Toen ik gisteren vroeg wat ik moest doen als ze er om 13:30 niet waren (er is namelijk geen peil op te trekken wanneer ze komen), spraken we af dat ze me zouden opzoeken zodra ze in het hotel arriveerden, dat ik dan met nummer nul begin en dat ze een half uur later nummer een zouden begeleiden. Prima.

7:45 de wekker gezet en iets voor 8:00 uur kon ik de timer starten. Het meest vervelende van de lange dilateersessies vind ik het feit dat je je armen zo lang gestrekt moet houden om de dilator er met de juiste druk in te houden. Dat moet toch anders kunnen… Mijn vrouw stelde voor om mijn strakke zwemslip aan te trekken en die de dilator tegen te laten houden. Als het minder strak moet, dan de slip iets laten zakken… Werkte perfect en ik had de meest relaxte dilateersessie tot nu toe! Klaar om 9:00 en daarna rustig beneden ontbeten.

We zijn iets voor 10 uur op de kamer terug en de telefoon gaat. C vraagt of ik al gedilateerd heb. Ja natuurlijk, dat was toch afgesproken?!

Over 10 minuten zou ze langskomen voor nummer een…
Ik begreep er niks meer van, want gisteren zeiden ze nog dat er ongeveer 6 uur tussen dilateersessies in moeten zitten. Een half uur later staat C voor mijn deur en we lopen meteen door naar de slaapkamer. Ik moet nummer nul voorbereiden, terwijl zij een telefoontje krijgt en afhandelt.

Nummer nul zit er net in en het verbaast C dat deze dieper zit dan de 7 inches die oorspronkelijk gemeten zijn, maar ze lacht instemmend. Blijkbaar zit ik op 7,5 inches… Ik moest nummer nul er nu rustig uithalen en C deed nummer 1 er rustig in op dezelfde manier waarop je normaal de nul er ook in brengt.

Als ik pijn voel moest ik dat aangeven, want bij de eerste keer nummer een gaan ze meestal niet zo diep en zal pas na een paar sessies de echte diepte bereikt worden. C verwachtte dus bij maximaal zo’n 5 inch te moeten stoppen, maar in no time was de 7 inch probleemloos bereikt.

Ik mocht de timer zetten op 10 minuten en de dames vertrokken, maar niet voordat ik mijn bestelling voor 10 dozijn glijmiddel had meegegeven… Scheelt meer dan de helft met Nederland en we hadden er speciaal een koffertje voor meegebracht (leeg op de heenweg, maar gevuld met onze jassen). Ook nog een vraag laten beantwoorden over iets waar ik onzeker over was. Hoe weet je nu of je misschien te diep gaat? Als dat gebeurt schijn je een brandend gevoel te krijgen en dat heb ik nooit gehad.

Als zij kunnen afwijken van het schema, dan kan ik het ook. Nummer 1 zit er nu prima in en ik heb gewoon de zwemslip weer aangetrokken. Vervolgens op Netflix een aflevering van Sense8 gekeken en daarna de dilator er pas uitgehaald. Zo! Tot vanavond hoef ik niet meer! De Zwemslip werkte ook nu perfect en toen ik dilator nummer een er uit haalde, bleek ik ongemerkt (dus pijnloos) weer op de 7,5 inch uitgekomen te zijn. Dat is een mooie meevaller.

Ik ga mijn schema wel aanpassen vanaf vanavond. Ik zal me keurig houden aan de frequentie en lengte van de sessies, maar ik ga de tijd die voor de nul (lang) staat omdraaien met die van de een (kort). Als de een nu al makkelijk gaat, dan moet ik daar gebruik van maken en dus langer met de een en korter met de nul gaan werken. Kortom, aanpassen aan de situatie en ik merk wel hoe dat bevalt.
Men lijdt meer onder vrees dan door het lijden wat men vreest
i-rene
Berichten: 135
Lid geworden op: 22 mei 2016, 14:07
Gender: Vrouw
Locatie: Utrecht

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door i-rene »

* * * feitje over The Vertical Suite * * *

Een aantal suites is uitgerust met een vaatwasser.
Mocht je, net als ons, geen vaatwasser hebben, dan doet housekeeping de vaat voor je!
Doen ze uit zichzelf en als je geluk hebt ruimen ze de vaat ook nog eens voor je op!

Ze kennen ook geen standaard procedures. De persoon die de kamer die dag doet heeft zijn/haar eigen werkwijze. De een doet het uitgebreider dan de ander. Afgelopen week werden bijvoorbeeld onze bedden iedere dag volledig verschoond, terwijl als er bijvoorbeeld een nieuwe doos tissues op een bed ligt dat hele bed wordt overgeslagen...
Men lijdt meer onder vrees dan door het lijden wat men vreest
i-rene
Berichten: 135
Lid geworden op: 22 mei 2016, 14:07
Gender: Vrouw
Locatie: Utrecht

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door i-rene »

21 maart – nummer een en vermoeidheid

Zoals gezegd zou ik eens proberen om te starten met nummer een en dus nummer nul overslaan. Op zich lukte het wel om nummer een erin te krijgen en ook op diepte te komen, maar het voelde toch niet prettig op deze manier. Ik ben nu een aantal keer met de nul gestart en na een minuut of tien overgeschakeld op nummer een.

Dat werkt prima en als het ontspannen net niet genoeg lukte, waardoor ik net niet diep genoeg kwam, dan werkte het zwembroekje perfect om de klus alsnog te klaren. Tot zo’n 6-6,5 inch (sorry dat ik over inches praat, maar dat is de maatvoering op de dilators) kom ik in die gevallen weinig weerstand tegen. Dan trek ik de zwemslip aan en ga ik rustig Sense8 op Netflix kijken. Ik denk dan weinig aan het dilateren en de weerstand en ontspan dan automatisch, waardoor in no time de 7,5 inches bereikt worden.

Overigens werkt het erg relaxt met de zwemslip… Twee handen vrij en ontspannen armen! Af en toe even checken of het nog diep genoeg zit werkt ook eenvoudig. Ik leg het puntje van mijn duim tegen de opening (schaamlip) aan en voel dan waar de rand van de dilator zit. Dat is meestal ongeveer een half duimkootje. Als de druk te groot wordt schuif ik iets met de slip, maar dat is meestal alleen in het begin van de dilatatiesessie.

Mijn dagelijkse ritueel ziet er nu ongeveer als volgt uit (tijden zijn indicatief en kunnen max een uur verschillen):
07:45 Wekker gaat
08:00 Start dilateren
09:00 Dilateren klaar plus gewassen en opgeruimd
09:05 Ontbijten beneden in het hotel
10:00 Weer naar boven en start film
12:00 Film afgelopen, lunch
12:30 Tablet tijd… blog, nieuws, mail, etc
13:00 De verpleging komt langs en doet de nodige checks. Omdat ik over twee dagen voor de laatste controle naar Dr. Chettawut ga heeft Tair wat extra checks gedaan en foto’s gemaakt, zodat de dokter weet wat hij bij de eindcontrole kan verwachten. Tair was heel tevreden over mijn helingsproces en ik herstel sneller dan gemiddeld volgens haar.
Toen ik haar vroeg of ze nog herstelwerkzaamheden door de dokter verwachte, zei ze “ waarschijnlijk niet”, maar ze liet vlakbij de clitoris wel onder de huidplooi iets zien wat geel gekleurd was met een paar kleine zwarte stippeltjes. Niets om me zorgen over te maken. “Dit wordt op termijn mooi roze-wit – net als vrouwelijke anatomie – maar het kan zijn dat de dokter besluit dit gele deel toch weg te snijden om het proces te bespoedigen”. Tair durfde terecht geen uitspraak te doen wat de dokter gaat besluiten, maar wilde ook geen verkeerde verwachtingen bij mij scheppen, terwijl ze weet dat er een mogelijkheid bestaat tot correctie. Het besluit van de dokter blijkt in dit soort gevallen te variëren. Ik wacht wel af, maar ga volgende keer wel vragen hoe ik dit kwetsbare gebied het best kan verzorgen.

13:15 Tablet, telefoon, Whatsapp, boek
14:00 dilateersessie 2 – nieuwe aflevering Sense8 kijken tijdens het dilateren
15:00 RTL ontbijtnieuws kijken
15:15 diverse dingen
16:00 Beneden voor het hotel half uurtje in de zon zitten. Mijn vrouw haalt dan tussentijds vaak Caffee Latte bij de Seven-Eleven (echte koffie) aan de Paradise Park kant (die is lekkerder dan Amazon Caffee en de Seven-Eleven (oploskoffie) aan de Seacon Square kant van het hotel.

16:30 Soms Skypen, soms lezen, soms rusten. De laatste 2 dagen vooral rusten. Na een paar dagen waarin ik goed in mijn energie leek te zitten, was ik de afgelopen 2 dagen compleet gesloopt na het half uurtje buiten zitten en kon ik niet anders dan rusten.

18:15 Diner. Meestal haalt mijn vrouw wat op Seacon Square (de foodcourt op Paradise Park is ons niet zo goed bevallen), maar af en toe eten we ook in het restaurant van The Vertical. De kaart is er best redelijk; het eten is er lekker, maar je betaalt er wel iets meer voor. Vandaag hadden we Sun Dried fried pork als voorafje, 6 garnalen tempura met friet, een zoetzuur vleesgerecht en 2 Sprite voor 800 Baht (20 euro). Allemaal heel lekker!

19:15 Terug op de kamer. Ik voelde me compleet gesloopt en ik vroeg me af of ik nog wel energie genoeg zou hebben om te dilateren. Mijn geplande douche maar uitgesteld tot na de dilateersessie morgenochtend…

20:00 Toch gedilateerd met de nul en de een (en weer Sense8 op Netflix gekeken). Dankzij de zwemslip was dit best ontspannend en had ik erna net genoeg energie om de boel weer schoon te maken en op te ruimen.

21:00 Na het schoonmaken en opruimen was ik weer helemaal leeg en we hadden ook nog een afspraak om te Skypen met onze zoon om 21:30. Ik vroeg me werkelijk af hoe ik dat moest volhouden. Gisteren was ik tijdens de Skype met onze dochter ook helemaal uitgeteld.

21:40 Onze zoon is online en ik voel me weer een beetje opleven en kan gelukkig gewoon deelnemen aan de Skype sessie, die tot 22:20 duurde
22:30 Het licht ging voor mij uit en ik was vrij snel in dromenland.

Op avonden dat ik niet moe ben, kijk ik vaak een serie met mijn vrouw en gaan we daarna lezen (e-book).

Vermoeidheid
De vermoeidheid overvalt me meestal. Ik voel het niet aankomen. Het is er opeens. Op het ene moment zit je heerlijk voor het hotel in het zonnetje en op de terugweg in de lift stort je helemaal in en ben je blij dat je je bed bereikt hebt. Ik weet dat dit er gewoon bij hoort en maak me er ook niet druk om. Ik leg me er letterlijk en figuurlijk bij neer in de wetenschap dat dit niet de laatste keer zal zijn. Daar is de herstelperiode ook voor! Mijn vrouw is blij dat ik er niet chagrijnig of depri van wordt. Ik blijf dezelfde positief ingestelde Irene, maar het kaarsje is even uit…

Alles is bespreekbaar, dus ook dit is gewoon bespreekbaar bij ons. Toen mijn vrouw in de lift terug naar de kamer zei dat ze zag dat ik op was, kon ik bijna geen antwoord geven en sprongen de tranen van het machteloosheidsgevoel in mijn ogen. Als ze niets had gezegd had ik gewoon moe voor me uit kunnen kijken. Toch vind ik het geen probleem als ze benoemt wat ze ziet, want het maakt veel duidelijk en zorgt dat er geen druk ontstaat. Ook weet ze meteen waar ze aan toe is… Zichzelf vermaken of gezellig iets samen doen.
Men lijdt meer onder vrees dan door het lijden wat men vreest
i-rene
Berichten: 135
Lid geworden op: 22 mei 2016, 14:07
Gender: Vrouw
Locatie: Utrecht

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door i-rene »

23 maart – eindcontrole door Dr. Chettawut

Vandaag stond in het teken van de eindcontrole bij Dr. Chettawut. Net als de vorige dagen had ik mijn wekker op 7:45 gezet, zodat ik zowel kon dlateren en gebruik maken van het ontbijt, voordat de chauffeur mij zou ophalen.
De chauffeur was een paar minuten eerder en net als alle andere keren ging mijn vrouw met me mee. Omdat ik ook glijmiddel wilde kopen had ik onze lege koffertje en mijn credit card meegenomen.

Na aankomst bij de kliniek werd ik vrij snel gehaald door Erica, de Filipijnse verpleegster die mij tijdens de week in de kliniek het meest heeft verzorgd. Mijn vrouw moest beneden blijven en dat was achteraf wel logisch omdat ik in het OK werd verwacht. Voor het eerst na de operatie liep ik een trap op en dat ging best goed. In het bekende kleedkamertje moest ik mij van al mijn kleding ontdoen en een badjas achterste voren aantrekken en uiteraard moest ik ook een haarnetje op.

Daarna mocht ik meelopen naar het OK, waar een assistent van de dokter en een verpleegster zich over mij ontfermden. Ik moest op een smalle bank (die net iets breder is dan ik zelf ben) gaan liggen en mijn benen in verstelbare beugels leggen. Het was er koud, maar Erica en de andere verpleegster legden warme handdoeken over alle naakte lichaamsdelen. Hierdoor was het prima te doen.

Mijn hele schaamgebied werd door de assistent schoongemaakt, waarna hij met een klein bakje water naast mij kwam staan. Hij had ook zo’n bal bij zich die voor vaginale douches wordt gebruikt. Hij liet zien dat hij 5 druppels betadine bij het water voegde en dit vervolgens in de bal zoog. Dit zou hij in mijn vagina spuiten en ik moet dat nu een maal per week ook zelf gaan doen. Toen ik vroeg hoe lang, was het antwoord:1 jaar.

Toen dit allemaal gebeurd was, belde Erica de dokter en zei in het Engels dat ik klaar lag. Wel fijn dat ze dat in het Engels deed zodat je weet wat er over jou gezegd wordt. Een paar minuten later stond die lieve dokter Chettawut naast mij en begroette mij aller hartelijkst. Oh, wat een schat van een man is het toch!

Hij legde uit wat hij ging doen en ging vervolgens aan de slag… Eerst keek hij hoe het er inwendig uitzag en was zeer tevreden met wat hij zag. Vervolgens pakte hij een fototoestel, maakte een paar foto’s en kwam vervolgens naast mij staan. Hij liet hetzelfde gebied zien met die geel met zwarte stippeltjes, die Tair mij 2 dagen eerder ook had laten zien.

Hij legde uit dat dit niet is zoals het moet en dat ik daar zelf niets aan kan doen. “Don’t worry, it'z s not your fault”. Hij zei vervolgens dat hij dit onder lokale verdoving zou weghalen. “I want to finish my work today”, zei hij geruststellend. Ik vond het best, want dit was het enige onderhuidse (onder de plooien) punt wat af en toe een zeurderig gevoel gaf en naar mijn idee ook wat wondvocht af bleef scheiden. Dus als dat wordt opgelost, prima! Ik vroeg Erica om mijn vrouw te waarschuwen dat het wat langer kon gaan duren en dat regelde ze meteen even.

Hij gaf zijn assistent wat instructies en zei dat hij zo weer terug zou komen om het werk af te maken. Blijkbaar moest er nu nog meer in het gebied ontsmet worden en zorgde de verpleegster er voor dat ik zo niks zou kunnen zien van de procedure. Mijn ogen werden met een soort kapje afgedekt en er werd een scherm over mijn buik geplaatst. Toen ik vroeg waarom ze dat deed kreeg ik geen antwoord. Of dat kwam omdat ze me niet begreep of gewoon niet wilde antwoorden weet ik niet. Nu had ik ook niet echt de behoefte om te kijken, want relaxt wordt je daar niet van, denk ik.

Op een gegeven moment kwam de dokter terug en zei dat de lokale verdoving nu toegediend werd. Daarna werd er alleen nog Thais gebrabbeld en kon ik niet meer volgen wat er tussen arts en assistentie gezegd werd. Ik voelde wel dat de hechtingen er het eerst uitgehaald werden, iets wat hoe dan ook tijdens deze afspraak zou gebeuren.

Ik lag rustig met mijn ogen dicht en handen in elkaar gevouwen op mijn buik de procedure te ondergaan. Ik voelde af en toe wat steekjes, maar van echte pijn was geen sprake. Toen hij eenmaal met hechten begon voelde ik dat wel duidelijk, maar nog steeds niets wat ik niet aankon. Het was echt goed te doen, want de verdoving werkte nog wel. Toen de dokter klaar was, kwam hij weer naast mij staan en zei dat ik hem straks beneden nog zou zien en dan ook nog vragen kon stellen.

De hele (extra) aanpassing heeft nog geen uur geduurd en nadat ik me weer had aangekleed werd ik weer naar beneden begeleid. Rustig treetje voor treetje liep ik de trap af en ook dat ging best goed. Beneden zag ik mijn vrouw weer en de patiënte die na mij aan de beurt was, werd opgehaald.

Toen was het een paar minuten wachten op Dr. Chettawut. Toen hij er eenmaal was, nam hij echt alle tijd voor mij. Ik kon hem de nodige vragen stellen, die in mij opwelden en hij gaf rustig en duidelijk antwoord. Hij gaf geen enkele indicatie dat hij meer te doen had. We namen ook de medicatie door. Ik zou wat langer aan de antibiotica moeten, wegens de ingreep van vandaag. Toen hij echter met de oorspronkelijke kwam aanzetten, zei ik meteen dat ik die niet moest hebben omdat ik daar doodziek van werd. Hij schrok daar een beetje van en regelde direct de juiste antibiotica en gecorrigeerde instructies, die erbij horen.

Toen ik verder geen vragen meer had, was het tijd om afscheid te nemen. Zowel mijn vrouw als ik kregen een heerlijke knuffel van die allerliefste en zachtaardige man. Hij laat je echt met een heel goed gevoel naar huis gaan!

Met een zuster regelden we vervolgens onze bestelling. Ons koffertje ging open en daar deden ze de 10 dozijn tubes glijmiddel in. Maar de koffer was nog lang niet vol, dus hebben we deze aan laten vullen tot het vol was. Met 15 dozijn, dus 180 tubes, glijmiddel zijn we terug naar het hotel gegaan. Glijmiddel is in Nederland meer dan twee keer zo duur en de extra koffer mag toch gratis het vliegtuig in. Ook kreeg ik de officiële receipt, die gespecificeerd is om problemen met de verzekering te voorkomen.

Om te vieren dat we deze mooie stap nu ook gezet hebben, besloten we in het hotel een lunch te nuttigen. We bestelden ieder een tosti. Een met ham en kaas en de andere met Sirloin steak. Tjonge, wat moesten we lang wachten! Langer dan Dr. Chettawut en zijn team nodig hadden mij te behandelen. Mijn kruis begon steeds meer zeer te doen en ik was blij toen we na de matige tosti’s (echt geen aanrader in The Vertical Suite) naar boven konden.

Ik ben meteen in bed gaan liggen en moest echt uitrusten. Ik ben pas weer uit bed gekomen toen mijn vrouw terugkwam met avondeten. De middagsessie dilateren heb ik overgeslagen, maar de avondsessie heb ik wel gedaan. Het behandelde stuk was natuurlijk nog wat extra gevoelig, maar het voelde echt beter dan voor de ingreep.

In de avond samen nog wat TV gekeken en weer gedilateerd.
Om het gebied dat vandaag behandeld is aan de lucht te laten drogen en niet te verstikken door afsluitend maandverband, heb ik vannacht een nachtje zonder ondergoed geslapen.



24 maart – day after laatste sessie met Dr. Chettawut
Vandaag heb ik mijn normale ritueel weer opgepakt, zoals eerder beschreven hoe een dag er doorgaans uitziet voor mij.
C was er vandaag om 11 uur en heeft vooral het behandelde deel van gisteren bekeken. Ze heeft het mij ook laten zien en het ziet er goed uit. C vertelde dat zij op donderdag foto’s naar de dokter had gestuurd en had aangedrongen op de ingreep, die gisteren plaatsvond.

Door met C te praten kwam ik er ook achter dat die zusters een zwaar leven hebben. Je zou bijna kunnen zeggen geen leven! Iedere dag starten ze om 9 uur met hun hotelrondjes. Om 16:00 uur assisteren ze de dokter met de operaties, die vaak tot 22:00-23:00 uur duren. En de nacht slapen ze dan vaak ook nog eens op een matje op de grond bij de patiënt. “Like you care for family” was het argument. Alleen op zondag zijn ze vrij en C geeft dan aan tot in de middag te slapen. Respect hoor!

C vroeg of ik er al op uit was geweest. Ik vroeg of dat dan al mocht en het antwoord was “Natuurlijk! Nadat je de dokter gezien hebt mag je weer overal naar toe, maar wel voorzichtig zijn. Als je loopt en het doet pijn, ga dan zitten en rust uit”. Dat is leuk, daar ga ik vanavond meteen gebruik van maken, had ik bedacht.

Helaas dacht mijn energieniveau om 17:00 daar heel anders over en moet ik toch nog maar even wachten met mijn uitstapje. Ik had het al helemaal bedacht… Met de taxi naar Seacon Square omdat je dan aan de overkant wordt afgezet en dan niet de loopbrug op hoeft te klimmen en dan na het eten wandelend terug. Dan hoef ik alleen trap af omdat ik via roltrappen wel op het juiste niveau van de loopbrug kan komen. Echter, zoals ik me nu voel zou het al een hele opgave zijn om alleen al naar beneden te gaan (met de lift in het hotel), laat staan een wandeling door Seacon Square maken. Nee, helaas is dat op dit moment letterlijk en figuurlijk een brug te ver. Mijn vrouw gaat daarom toch maar weer op pad om eten te halen. Voor de eerste keer dat we in Bangkok zijn wordt het pizza. Gewoon omdat we er een keer zin in hebben!

Aan het einde van mijn dilateersessie heb ik wel geprobeerd of nummer twee ook zou passen en hoe ver ik dan zou komen. De reguliere tijd had ik er al opzitten, dus ik kon stoppen wanneer ik wilde. Tot mijn verrassing ging ook nummer twee er vrijwel moeiteloos in. Wat dit betreft loop ik een week voor op het schema van de dokter, maar als ik het goed begrepen heb komt dit o.a. doordat er bij mij skin graft is toegepast. Ik ga niet te ver vooruit lopen op het schema van de dokter, want ik wil ook niets forceren, dus wanneer nummer drie start zie ik nog wel. Wel eerder dan de planning, maar niet extreem veel eerder.
Men lijdt meer onder vrees dan door het lijden wat men vreest
i-rene
Berichten: 135
Lid geworden op: 22 mei 2016, 14:07
Gender: Vrouw
Locatie: Utrecht

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door i-rene »

25 maart – een overwinning op mijzelf

Vanmorgen startte net als iedere morgen met het vaste ritueel. Wat dilateren betreft ben ik gestart met 8 minuten met de nul, vervolgens een minuut of 6 met de een en een half uur met nummer 2. Dat voelde prima en niet forcerend.

Aansluitend op het ontbijt zouden we naar de 7-eleven lopen. Ik was nog niet buiten het terrein van het hotel geweest, dus dat zou een eerste stap zijn. C had gezegd dat ik lekker naar buiten mag, maar wel even moet gaan zitten om uit te rusten als ik pijn voel.

Ter hoogte van de 7-eleven voelde ik me nog steeds heel sterk en ik voelde ook geen pijn. Mijn gevoel is puur, want ik slik geen pijnstillers, dus ik kan daarop vertrouwen. Mijn vrouw vond mij eigenwijs dat ik door wilde lopen, maar ging toch schoorvoetend akkoord.

Bij de loopbrug van Seacon Square voelde alles nog steeds goed en voorzichtig ben ik de trap bestegen, met mijn vrouw kort achter mij. Trap lopen ging best goed. We waren blijkbaar net iets te vroeg, want het winkelcentrum ging blijkbaar over 5 minuten pas open. Dus moesten we wachten en stilstaan, dat valt zwaar.

5 minuten later gingen de rolluiken omhoog en konden we het winkelcentrum in. Toen ik weer in beweging kwam, voelde het meteen weer een stuk beter. Ik neem wel hele kleine stapjes, maar ik kom waar ik wezen wil en ons doel was de Starbucks bereiken.

Bij de Starbucks aangekomen hebben we een comfortabele fauteuil genomen en daar mij donut opgelegd. Met een enorme glimlach op mijn gezicht kon ik even uitrusten. Wat was ik blij dat ik mijn eigen grenzen heb kunnen verleggen! Ik had niet verwacht vandaag zo ver te komen, dus het voelde echt als een overwinning op mijzelf.

Na het nuttigen van de Caffe Latte dacht mijn vrouw dat ik met de taxi terug naar het hotel wilde, maar ik voelde me nog steeds goed en had geen pijn. We zijn uiteindelijk het hele stuk ook weer teruggelopen en ook dat voelde bij aankomst op de kamer als een hele overwinning.

Ik werd daarna overigens wel door mijn vrouw naar bed gestuurd om uit te rusten van deze inspanning en ik heb daar toch maar gehoor aan gegeven. Lekker rustig een aflevering van Designated Survivor op Netflix kijken is ook ontspanning,
Men lijdt meer onder vrees dan door het lijden wat men vreest
i-rene
Berichten: 135
Lid geworden op: 22 mei 2016, 14:07
Gender: Vrouw
Locatie: Utrecht

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door i-rene »

Ik denk dat bovenstaande entries zo ongeveer de laatste zullen zijn.
Buiten de terugweg is er weinig interessants meer te melden, die het lezen of schrijven waard zijn.

Ik heb in mijn verhaal een aantal dingen heel grafisch beschreven. Niet altijd even prettig om te lezen en voor sommigen too much information. Toen ik zelf nog voor deze reis stond, had ik heel vaak voor mezelf de vraag "maar hoe dan" of "wat betekent het concreet" en ik heb geprobeerd die vragen voor mensen die na mij deze route ondernemen een beetje te beantwoorden.

Of dat is gelukt zullen alleen de lezers/volgers van dit blog kunnen beoordelen.

Maar een ieder die in de toekomst naar Dr. Chettawut gaat en mijn verhaal naast die van Tess en Jill legt, zal m.i. goed geinformeerd in Bangkok arriveren.

Groetjes,

Irene
Men lijdt meer onder vrees dan door het lijden wat men vreest
Gebruikersavatar
Vera
Berichten: 305
Lid geworden op: 08 mei 2015, 11:14
Gender: Vrouw
Locatie: Alkmaar

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door Vera »

Lieve Irene,
Ik heb met heel erg veel plezier je verhaal gelezen. Het is inderdaad een mooie aanvulling op die van Jill en Tess. Heb nu een nog beter beeld van hoe het er straks voor mij in december aan toe zal gaan bij Dr Chettawut. Ik kan je wel vertellen, na jullie verhalen ga ik er met een gerust hart straks naartoe. Heel veel dank voor alles wat je gedeeld hebt.

Lieve groetjes,
Vera
I'm unstoppable
I'm a Porsche with no brakes
I'm invincible
Yeah, I win every single game
I'm so powerful
I don't need batteries to play
I'm so confident, yeah, I'm unstoppable today