FFS problemen door vermeende BDD

[Clai Manders]

Dit draadje is meer een poll.
Het is mij opgevallen dat bij FFS aanvragen in het VUMC (AUMC) patiënten soms moeite hebben een vermeende BDD diagnose kwijt te raken. De omgang met de arts en het lange intake gesprek kan positief worden ervaren, maar bij sommigen leidt de sterke wil om dit te ondergaan tot een vermoeden van BDD in het dossier. Dat zorgt op zijn beurt weer voor jaren vertraging of definitieve afwijzing
Ik ben op zoek naar mensen die dit overkomen is. Het zit zo:

Vrijwel iedereen boven 40 heeft eigenlijk altijd een facelift nodig om het effect van de bot reductie (voorhoofd/kaak) echt zichtbaar te maken. Dat betekend dus dat er meestal twee (of meer) operaties nodig zijn. Sommige FFS-en gebeuren wel in 3 of meer delen, dat even ter info vooraf.
Ook is door grote belangstelling de wachtlijst erg lang geworden, maar dat staat los van dit onderwerp, het betreft echt de beoordeling.

Is het jou overkomen dat je telkens een ander verhaal kreeg waarom je FFS niet kon plaatsvinden? Is je duidelijk verteld wat de reden was?
Of werd na een eerste operatie het vervolg telkens uitgesteld? Meer dan 1 jaar?
Wat is het effect van die vertraging geweest op je? Hoe was het om daar mee om te gaan?

Ik lees dat sommigen na jaren wachten het niet meer vol konden houden en op zoek gingen naar andere plaatsen om de behandeling af te maken. Vooropgesteld dat je daar het geld voor hebt.
Ik zou graag met de mensen die dit is overkomen in gesprek gaan om te kijken waar de vertraging of afwijzing aan gelegen heeft, of dat er andere factoren zijn. Van sommigen staat vast dat zelfs nadat officieel het vermoeden verworpen werd door psychisch onderzoek, de weigering van behandeling blijft bestaan.
Sommigen gingen een klachtentraject in, maar het VUMC is een heel moeilijk orgaan om mee te communiceren, zelfs voor externe medici.

Groetjes,
Clai

[mystory.nicky]

Ik laat mijn FFS uitvoeren bij Bart van der Ven bij de 2pass clinic in Antwerpen, korte wachttijden en mooie resultaten.
Ik moet dan zelf via de zorg verzekering zilveren kruis de vergoeding aanvragen.
De eerste keer, moet ik een offerte, behandelplan en verwijzing van het gender team inleveren, in de verwijzing komt al aan bod dat er duidelijk spraken is van een passibiliteit probleem.
Ik kreeg een telefoontje dat ze ook foto's wouden hebben, na dit gestuurd te hebben is de vergoeding afgewezen omdat de medisch adviseur vind dat er geen spraken is van een passibiliteits probleem, of hoe zij dit zeggen, er is geen spraken van verminking.
Na een flinke juridisch bezwaarbrief waar in staat dat er wel spraken is van... en er zelfs spraken is van aangeboren afwijkingen, aangetoont met onderzoeken en 3 uiterlijke kenmerklijsten heeft ZK het opnieuw afgewezen omdat de medisch adviseur vind op de eerste foto's dat daar geen spraken van is.

Nu gaat mijn advocaat het oppakken.......

[Clai Manders]

Het is een flink probleem dat de genderdysforie twee kanten kent
1 de dysforie die je zelf ziet -> Dat moet je in je hoofd na FFS leren ontrafelen en accepteren. Na een kleine verandering is het lastig om zelf aan te nemen dat het genoeg is, dat je de vrouw geworden bent die je natuurlijk (via geboorte) zou zijn.
2 de externe dysforie -> Hoe neemt de buitenwereld dat waar. Hoe passabel ben je voor de buitenwacht. Des te meer passabel des te minder onrust veroorzaakt de aanblik. (Kijken, staren, opmerkingen, gegiechel, etc)

Dit is door "het" kenniscentrum en zeker de verzekeraars heel erg onbevredigend uitgewerkt. Dat is het speerpunt van mijn onderzoek.
Die beoordeling kan natuurlijk nooit vanaf een foto gedaan worden. Bijvoorbeeld 6mm adamsappel kan voor een persoon met een tengere bouw al behoorlijk opvallend zijn. De metingen gaan wel op de mm maar dat is niet zo zwart-wit in de praktijk.

Ik heb je blog gezien, en hoewel je geluk hebt met je jeugdige leeftijd zie je wel een beetje wat er aan de hand is. Het lijkt mij wenselijk dat een vrouw zonder hints naar haar aangeboren verleden door het leven kan gaan omdat in onze maatschappij de gevolgen in toenemende mate zeer ernstig zijn. Ik snap je dus helemaal.

[Clai Manders]

Wat wordt belangrijk gevonden:
- eerst de GRS (is vrijwel onzichtbaar voor de buitenwereld maar enorm belangrijk voor het gevoel)
- of eerst de FFS om al zoveel mogelijk rust te ervaren en bevestiging van feminisatie? Ik heb enorm genoten van het feit dat ik eindelijk een fatsoenlijke arcade boog had.

[AnneCeleste]

FFS, maar ik heb ook niet zo'n probleem met mijn piemel.

Ik moest even opzoeken wat een arcade boog was, maar na de FFS heb ik nog steeds overhangende oogleden dus misschien dat ik die term daarom niet ken

[Anon20230219]

Ik heb inmiddels een intake gesprek gehad op 20 mei voor FFS en eigenlijk sinds die tijd doet de kliniek er alles aan om een afspraak maar uit te stellen.
Tijdens het intakegesprek viel het mij en mijn partner op dat de arts meer met haar aan het praten was dan met mijzelf.
Omdat bij mij een extra complexe ingreep helaas nodig is heb ik het idee dat de arts liever zijn handen niet aan mij wil branden.
Ik ben hierdoor echt wel in een depressie geraakt en spontaan huilbuien zijn een gevolg daarvan, ik zelf stoor mij er heel erg aan hoe mijn gezicht en soms de reacties erop zoal zijn en wat mij vooral verbaasd is dat de arts voor iedereen tijd heeft maar mij beetje in het donker laat zitten.
Het gaat inmiddels richting de 2 maanden dat er niks gebeurd maar verwacht zoals dat eigenlijk altijd in mijn proces gaat dat het zeker wel een jaar gaat duren voor ik eens geholpen gaat worden.
Ben het wel gewend maar moedeloos wordt ik er weleens van..