SRS Verwachtingen

[Ykotja]

Hoi allemaal,
het is al weer even geleden dat ik hier was... inmiddels zit ik zo'n 9 maanden aan hormonen en beginnen de gesprekken te gaan over de SRS. Er zijn toch een aantal vragen die steeds weer in mijn hoofd naar voren komen èn waarop ik ook niet echt gemakkelijk een antwoord kan vinden op dit forum. Ik vind het super fijn als een aantal mensen hun ervaringen kunnen delen rondom de operatie met daarbij aandacht voor de volgende vragen:

• Lag je op een zaal of had je een kamer?
• Hoelang duurde je opname?
• Kon je goed slapen? Zo nee, werd hier wat aan gedaan?
• Was je bang voor de operatie, op de holding etc? En hoe ging het personeel hier mee om?
• Hoe verliep het herstel in het ziekenhuis zelf?
• Na hoeveel dagen mocht je naar huis?
• Kon je thuis traplopen? (Mijn bed staat op de 2e verdieping)
• Na hoeveel tijd begon je weer met werk/studie?
• Heb je nog vaak nacontroles? (Dexascans, lichamelijke onderzoeken, bloedonderzoek)

Zelf ben ik nogal een onrustige slaper en ben ook erg bang voor het alleen zijn in het ziekenhuis. Een zaal lijkt me nog vervelender omdat ik niet snel aansluiting heb. Het alleen zijn zodra je wordt weggebracht voor de operatie vindt ik doodeng. Ook hoor ik verhalen dat je bij blijft en dat je zelf op de operatietafel moet klimmen voordat je onder narcose gaat. Ik ben hier echt super bang voor en hoop eigenlijk dat ik kan regelen met het ziekenhuis dat mijn vriendin mee gaat naar de holding. Want daar moet je vaak ook een langere tijd wachten en ik denk niet dat ik dan goed rustig kan blijven.

Ik lees graag jullie ervaring en hoop dat ik een beetje een beeld kan vormen hierover.

[Ylse]

Hoi Ykotja,

Ik lig op dit moment in het ziekenhuis in Alkmaar. Ik heb geen idee waar jij geopereerd gaat worden maar ik kan je mijn bevindingen wel geven.

Ik lig op een 2 persoonskamer, de eerste dagen lag ik alleen. De laatste paar dagen ligt er iemand naast me, dat had van mij niet gehoeven maar dat komt meer omdat ik geen klik heb met de persoon.

Opname duurt in Alkmaar 7 dagen, echter als alles goed gaat kan het zijn dat ze je iets eerder ontslaan. Vandaag is voor mij dag 6 en ze gaan straks het katheter verwijderen. De verpleging heeft het er de hele tijd over dat ik vandaag naar huis mag. Ik weet het nog niet zeker.

Slapen was een ramp voor mij, door een zere kont en niet van bed af mogen wist ik op een gegeven moment niet meer hoe ik moest liggen. Dat heeft me veel nachtrust gekost. Omdat ik de eerste dagen een valiumproduct moest slikken waren slaapmiddelen geen optie. De laatste 2 nachten mocht ik wel een slaapmiddel maar die werkten voor mijn gevoel niet.

Ik was niet bang voor de operatie, laat het gewoon over je heen komen, ga er van uit dat de chirurg weet wat hij doet. Eenmaal onder narcose kan jij er niks meer aan veranderen. Ook de voorbereiding gaat efficient, het personeel zal je proberen zoveel mogelijk gerust te stellen. Ze hebben dagelijks te maken met mensen die nerveus zijn.

Het herstel in het ziekenhuis gaat zijn gangetje, de verpleging doet je lichamelijke verzorging. Verwacht geen wonderen in de eerste dagen.

Protocol stelt hier dat je opname 7 dagen duurt.

Traplopen is de eerste weken een no go. Regel een hoog laag bed via een hulpmiddelencentrum. Denk niet dat jij degene bent die wel kan traplopen. Als je terug moet omdat je hechtingen eruit liggen zullen de chirurgen niet zo aardig voor je zijn.

Reken op 6 weken rust houden, dat kan langer duren maar is gewoon afhankelijk van je gestel.

Geen idee, jaarlijkse hormooncontrole blijft een noodzaak.

[Jannet V]

Ik heb de vragen maar even over genomen en de antwoorden er onder gezet. April 2014 ben ik geopereerd door Dr. Middelberg in het UMCG
Lag je op een zaal of had je een kamer?
Ik lag op een kamer.
Hoelang duurde je opname?
Drie nachten. (vaginaplastiek zonder diepte)
Kon je goed slapen? Zo nee, werd hier wat aan gedaan?
Nee, maar dat maakte niet uit. Ik was zo blij dat ik bijna geen oog heb dicht gedaan.
Was je bang voor de operatie, op de holding etc? En hoe ging het personeel hier mee om?
Helemaal niet!
Hoe verliep het herstel in het ziekenhuis zelf?
Heel voorspoedig zonder complicatie.
Na hoeveel dagen mocht je naar huis?
De tweede dag na de operatie kreeg ik eervol ontslag.
Kon je thuis traplopen? (Mijn bed staat op de 2e verdieping)
Nee, mocht ook niet.
Na hoeveel tijd begon je weer met werk/studie?
Niet maar het had na een week of vier wel voorzichtig gekund.
Heb je nog vaak nacontroles? (Dexascans, lichamelijke onderzoeken, bloedonderzoek)
Een maal per jaar controle van het bloed i.v.m. de Estradiol.

[Cait]

Ik ben 16 februari 2016 geopereerd in Amstelveen in het amstelland ziekenhuis (via VU). Ik schrijf het op dezelfde manier als Jannet:
Lag je op een zaal of had je een kamer?
ik lag op een kamer met 3 anderen 1 ervan was omgewisseld op 1e dag. 1 iemand lag er na verwijderen borst ivm borstkanker, 1 deed darmvaginaplastiek en 1 deed vaginaplastiek met borstvergroting. Ik had een goede klik met kamergenoten.
Hoelang duurde je opname?
7 dagen
Kon je goed slapen? Zo nee, werd hier wat aan gedaan?
De eerste paar dagen lag ik aan een morfine pomp, ik kon slapen wanneer ik ook wou. Verder slaap ik altijd met oordopjes, en werd ons later op aanvraag ook slaappillen en oordopjes verstrekt indien je dat wou. ik had heavy snorkels op de kamer.
Was je bang voor de operatie, op de holding etc? En hoe ging het personeel hier mee om?
ik was nergens bang voor, over mij heen laten komen
Was altijd zuster bij bed en heb lekker zitten kletsen.
Hoe verliep het herstel in het ziekenhuis zelf?
Verliep goed, altijd aangeven als je denkt dat iets niet oké is. Zusters staan zo bij het bed
Na hoeveel dagen mocht je naar huis?
6 geloof ik, nadat ik zelfstandig kon plassen nadat katheter eruit was.
Kon je thuis traplopen? (Mijn bed staat op de 2e verdieping)
Ik kon thuis trap lopen, niet snel. Maar kon het wel . ik bleef onder verzorging bij mijn ouders voor 2 maanden
Na hoeveel tijd begon je weer met werk/studie?
2 maanden, had ook vast eerder gekunt
Heb je nog vaak nacontroles? (Dexascans, lichamelijke onderzoeken, bloedonderzoek)
Ik heb zelf na ontslag elke week een nacontrole gedaan zodat de genezing goed verloopt, was niet nodig maar vind ik zelf fijn.

[Danielle]

Hoi allemaal,
het is al weer even geleden dat ik hier was... inmiddels zit ik zo'n 9 maanden aan hormonen en beginnen de gesprekken te gaan over de SRS. Er zijn toch een aantal vragen die steeds weer in mijn hoofd naar voren komen èn waarop ik ook niet echt gemakkelijk een antwoord kan vinden op dit forum. Ik vind het super fijn als een aantal mensen hun ervaringen kunnen delen rondom de operatie met daarbij aandacht voor de volgende vragen:

• Lag je op een zaal of had je een kamer?
• Hoelang duurde je opname?
• Kon je goed slapen? Zo nee, werd hier wat aan gedaan?
• Was je bang voor de operatie, op de holding etc? En hoe ging het personeel hier mee om?
• Hoe verliep het herstel in het ziekenhuis zelf?
• Na hoeveel dagen mocht je naar huis?
• Kon je thuis traplopen? (Mijn bed staat op de 2e verdieping)
• Na hoeveel tijd begon je weer met werk/studie?
• Heb je nog vaak nacontroles? (Dexascans, lichamelijke onderzoeken, bloedonderzoek)

Zelf ben ik nogal een onrustige slaper en ben ook erg bang voor het alleen zijn in het ziekenhuis. Een zaal lijkt me nog vervelender omdat ik niet snel aansluiting heb. Het alleen zijn zodra je wordt weggebracht voor de operatie vindt ik doodeng. Ook hoor ik verhalen dat je bij blijft en dat je zelf op de operatietafel moet klimmen voordat je onder narcose gaat. Ik ben hier echt super bang voor en hoop eigenlijk dat ik kan regelen met het ziekenhuis dat mijn vriendin mee gaat naar de holding. Want daar moet je vaak ook een langere tijd wachten en ik denk niet dat ik dan goed rustig kan blijven.

Ik lees graag jullie ervaring en hoop dat ik een beetje een beeld kan vormen hierover.

Je kan ook mijn Blog het nodige lezen over mijn operatie en de nasleep. (begin daarvoor met lezen in maart 2014). Maar in het kort: ik ben geopereerd in het VUmc, 2,5 jaar geleden.

- Ik lag op zaal met 3 andere transvrouwen. Helaas geen aansluiting mee, dat kan je soms treffen. Gelukkig veel afleiding in bezoek, boeken en muziek. (de WiFi is prima).

- Opname duurde een week. Vrijdag in donder uit.

- Ik heb een week lang matig geslapen. Je ligt in een vreemd bed met andere geluiden dan je gewend bent. Ik heb niet gevraagd om slaapmiddelen.

- Ik was bloednerveus. Geef dit bij de opname aan aan d'r verpleging, dan houden ze daar wat rekening mee. Zorg voor afleiding. Ik werd op zaterdag middag geopereerd en had s ochtends tot ze me kwamen halen gezelschap van een vriendin voor afleiding. Vanuit de zaal in een keer naar de ok gebracht en daar verwelkomd door een heel ontspannen anesthesist en operatie assistenten. Dat hielp. Je moet zelf van je bed op de operatietafel schuiven. Da's zo gepiept, daarna staan ze klaar met dekens. Je krijgt trouwens op zaal nog een valiumpje tegen de zenuwen.

-Traplopen ging prima, maar de eerste dagen doe je het niet voor je lol. Doe vooral rustig aan

-Ik heb 6 weken tijd genomen voor herstel, dat is de termijn die mijn verzuimbegeleiding voor een operatie stelt, daarna in een paar weken opgebouwd naar fulltime werken.

- Nacontrole heb je tijdens je verblijf een paar keer. Dan 2 weken na de operatie een maand later en zes maanden later en vervolgens een jaar na je operatie (als ik het me goed herinner, ik zou mijn agenda moeten nazoeken). Dexascans doen ze maar eens per 5 jaar en gaan net als bloedonderzoek via de endocrinoloog. Heeft de chirurg niets mee te maken.

[Emma]

Voor het groter geheel denk ik dat het handig is ook mijn ervaring erbij te zetten..

SRS Suporn Watanyusakul, Chonburi, Thailand 11 augustus 2016

Lag je op een zaal of had je een kamer? - eenpersoons kamer, met mogelijkheid van overnachten van begeleider
Hoelang duurde je opname? - 8 dagen
Kon je goed slapen? Zo nee, werd hier wat aan gedaan? - Ja, ondanks de keiharde matrassen. Daarom kreeg ik een zachter dekmatras dat iets hielp.
Was je bang voor de operatie, op de holding etc? En hoe ging het personeel hier mee om? - Eenmaal in Thailand niet meer. En Suporn heeft een vaste anestesist, die ook zonder hulpmiddelen in staat is om je rustig te makenen je op je gemak te laten voelen.
Hoe verliep het herstel in het ziekenhuis zelf? - Uitstekend.
Na hoeveel dagen mocht je naar huis? - Woensdagmiddag was de opname, de donderdagochtend de week erna ontslag.
Kon je thuis traplopen? (Mijn bed staat op de 2e verdieping) - Na twee weken, maar toen was ik gelukkig nog niet thuis maar in het hotel.
Na hoeveel tijd begon je weer met werk/studie? - Na twee maanden, maar nog wel thuis. Drie keer per dag dilateren en ver weg werken gaan niet goed samen. Bovendien gaat het zitten nog niet zoals ik wil.
Heb je nog vaak nacontroles? (Dexascans, lichamelijke onderzoeken, bloedonderzoek) - Nee, hoewel ik zelf elke dag wel het operatiegebied nakijk. Met vragen kan ik de kliniek mailen, door tijdsverschillen duurt het een dag of wat voor ik een antwoord heb.

[Robyn]

Ik lees dat traplopen eerste tijd niet gaat, dit gaat voor mij in huis dan wel problematisch worden dan.. slaapkamer is boven..

Daarnaast moet ik huisdiertjes verzorgen (spinnen die in een bakje zitten) kan ik na operatie op geen enkele manier zitten zodat ik dit kan doen?

[Nate_0]

Ik heb vorig jaar voor een (niet trans gerelateerde en plotselinge) operatie een paniekaanval gehad op de narcosekamer. Dat heb ik toen gewoon gezegd en toen vroegen ze me wat ik nodig had (iemand die mijn hand vast hield zodat ik iets had waar ik mij fysiek op kon focusen, mensen gingen meteen rustiger tegen me praten e.d. en dat hielp gigantisch). Ook gewoon zeggen als je iets niet prettig vindt, ze zijn zeker in de winter nog wel eens geneigd je onder een warmtedeken te leggen en voor sommige mensen helpt dat maar voor mij was dat juist een van de cataclysten voor de paniek.

Met andere woorden: Van te voren goed nadenken over wat jij nodig hebt op het moment dat je de narcosekamer in gaat, duidelijk zijn in deze wensen, en ook een plan opzetten voor het geval dat je wel in paniek raakt. Eventueel zou je kunnen overwegen om het er eens met je psycholoog in het zh (als je die nog hebt) of iemand in een ggz ofzo over te hebben, die kunnen je gericht tips geven. Angst voor operaties/narcose/e.d. lijkt me namelijk helemaal niet zo vreemd.

Slapen in een ziekenhuis is sowieso rot. Neem een tablet mee voor wat afleiding, en focus je meer op je rust pakken dan daadwerkelijk de nacht rond te slapen want dat ga je waarschijnlijk niet doen.

[Danielle]

Ik lees dat traplopen eerste tijd niet gaat, dit gaat voor mij in huis dan wel problematisch worden dan.. slaapkamer is boven..

Daarnaast moet ik huisdiertjes verzorgen (spinnen die in een bakje zitten) kan ik na operatie op geen enkele manier zitten zodat ik dit kan doen?

Ik heb na de week ziekenhuis bij mijn ouders gebivakkeerd en ben daar meermalen per dag de trap op en af gegaan. En ik wat toch echt een vaatdoekje die eerste weken. Gewoon rustig aan de trap zal niet zo'n probleem hoeven zijn, maar je doet het niet met een zware wasmand of boodschappen tas.

Zitten was wel een stuk lastiger. De eerste weken hield ik het met een zitring ongeveer een half uur aaneen vol. Het pijnpunt zit op je perineum, dan heb je een beeld.

[Nate_0]

Als je een hooglaagbed hebt kun je natuurlijk ook gewoon de rug omhoog gooien en op die manier in bed zitten met je benen gestrekt voor je, dat scheelt wel met betrekking tot de belasting op je "downstairs". (Wederom, het was niet trans gerelateerd maar met een katheter in was zitten in een normale stoel ook echt te pijnlijk voor langere tijd terwijl het in bed wel te doen was.)