Waar een Jill is, is een weg! - Mijn srs avontuur in Thailand

Voor iedereen waarvan men bij geboorte dacht dat je een jongetje was
Tanja
Berichten: 308
Lid geworden op: 06 nov 2012, 19:51
Gender: Trans MtF
Locatie: rotterdam

Re: Waar een Jill is, is een weg! - Mijn srs avontuur in Thailand

Bericht door Tanja »

Heerlijk i-rene dat je vrouw meegaat. Ook dat is niet iedereen gegeven. Ik moet alles helaas WEER op een lager pitje zetten. Eerst staat mij een standbeen correctie te wachten. Tja, door een ongeluk mijn been de vernieling in geholpen. Helaas ook weer een jaar revalidatie dus ik kan weer niet doorstappen. Lijkt wel of iets mij steeds wilt tegenhouden terwijl ik het in mijn hoofdje goed heb zitten.

Maarr heel veel succes in Bangkok. Ik hoop er ook ooit te komen.
Waarom heb ik het mezelf zo moeilijk gemaakt?? Omdat ik waarschijnlijk een domme doos ben die het allemaal wel dacht te kunnen verdringen :fpalm:
féj
Berichten: 114
Lid geworden op: 01 feb 2018, 11:20
Gender: Vrouw
Locatie: Berlijn
Contacteer:

Re: Waar een Jill is, is een weg! - Mijn srs avontuur in Thailand

Bericht door féj »

Dag Jill, ik lees al enige tijd je indrukwekkende verhaal over je SRS in Thailand en kan niet wachten dat ik ook zo mag schrijven over mijn SRS. Ik vind het mooi zoals je schrijft en de details zijn om te smullen samen met de mooie namen die je erbij maakt. Het maakt het zo volledig om over peter te praten. Geniet ervan zoals wij ook mogen genieten van jouw verhaal.

Veel liefs Féj
My Story Féj Hyacinthe - My life in Berlin
HRT Started 19-12-2017 SRS 14-01-2019 @ Dr. Chettawut
I feel so much more with my body after this operation, verry happy with the results and setisfection in feelings (:
Jill
Berichten: 130
Lid geworden op: 16 jun 2017, 13:33
Gender: Trans MtF

Re: Waar een Jill is, is een weg! - Mijn srs avontuur in Thailand

Bericht door Jill »

13 februari - stepping stones

Het is vandaag al weer 2 maanden en 2 dagen geleden dat ik de creepy woordjes “sweet dreams” hoorde. Er is uiteraard weer het een en ander te vertellen. Ik ben inmiddels aan mijn negende week van dilateren begonnen. Tot op de dag van vandaag ervaar ik daar veel ups en down mee. De ene dag willen ze er maar niet in, zelfs de kleinste die ik momenteel gebruik (Nr 1) wilt er soms niet helemaal in. Maar goed diezelfde dag gaat het meestal dan een sessie later weer beter. Ik ben er nog steeds niet helemaal dol op. En dan drie keer per dag maakt het ook niet vermakelijker.

Okay! Het bruggetje is gemaakt, op naar mijn volgend onderwerp, werk! Jill dacht, het is nu al 2 maanden terug dat ik geopereerd ben, en de slaapkamer muren komen onderhand op me af lijkt het wel. Laat ik maar eens naar werk terug gaan! Maar dat betekende wel dat ik 2 keer per dag dilateren zal en dan 75 minuten lang en dat ook nog eens op een zeer schoon tijdstip van 5 uur ‘s ochtends en als dat al niet vreugde genoeg brengt ben ik ook nog eens een uur en drie kwartier onderweg naar werk. Maar waar een Jill is is een weg, dus hé dat doen we gewoon toch eventjes.

05:00, alarm gaat a-,.. uitgezet! Wordt wakker, wat, 05:44?! Oh boy, better hurry! Plassen, handen wassen en gaan met die banaan. De sessie was aardig intense, en het was ook moeilijker om ze erin te krijgen dan normaal, dat zelfde gelde voor de avond sessie, want met deze opstelling heb je basically twee keer een ochtend sessie omdat er geen opbouw is. Dat komt omdat de middag sessie weg valt. Het reizen naar werk viel hartstikke mee, het lopen op normaal tempo gaf wel wat steken en was op zijn zachtst gezegd onaangenaam. Het werken was fun en ging ook goed, heb de volle acht uur gered. De gehele terug reis was wel redelijk onaangenaam, het is jammer dat ik zo ver weg woon. Dat had wel verschil gemaakt. Nu is het een uur en drie kwartier in afwachting om te kunnen kijken of alles er nog aan zit, bij wijze van spreken. Dus, lange afstanden zijn niet fijn, maar anders dan dat is werken met een zittend beroep wel te doen. Over zitten gesproken, ik kan al in achterover zittende positie zonder donutkussen zitten. Dat had ik niet verwacht, maar goed als nog maar uit veiligheid op Mr. Donut zitten.

Nu zit ik weer een dag op bed met hier en daar pijnscheutjes (prikt ook), ik hoop eigenlijk morgen weer fit genoeg te zijn om te werken. En dan donderdag weer een rust dag, zo kan ik toch drie dagen werken en vier dagen rust per week nemen. En zo kan ik ook de drie keer per dag schema van Chett aanhouden op de vrije dagen. Verder heb ik wel gemerkt dat als ik een actieve levenstijl aanhou dat mijn herstel ook een stuk aangenamer is. Zo ben ik de afgelopen maand meer gaan lopen en dat schudde voor mijn gevoel de boel ook lekker los, zowel daar beneden als mentaal. Ook zo gisteren, al was het dus ‘too much’ mijn laatste echt zichtbare hechting is wel een stuk losser gekomen zonder enige complicaties, en het voelde goed om weer onder de mens te zijn.

Eventjes voor dat de drie maanden aanbreekt heb ik een afspraak met een vumc gyneacoloog, die was oorspronkelijk morgen, maar aangezien ik het zo maar mijn zin had op werk gisteren heb ik die verschoven. Bovendien mogen de schaamlippen nog niet gescheiden worden met de vingers dus veel koekeloeren zal ze toch niet kunnen.

Je kan het misschien al een beetje merken aan de toon van het verhaal, ik maak het voornamelijk gewoon goed, met wel de gezonde zorgen die het herstel met zich mee brengt. Ik heb gemerkt dat je zeer sterk in je schoenen moet staan na terugkomst uit Thailand. Je komt veel pijntjes tegen waarvan jezelf niet, een, twee, drie kan uit halen waar het vandaan komt en soms zelfs niet weet hoe het ontstaan is. Laat staan dat je jezelf een antwoord kan geven, ik ben in ieder geval niet chirurg van beroep. Het is daarom belangrijk om zoveel mogelijk steun om je heen te hebben en ook voor een groot gedeelte je lichaam vertrouwen. Zo dacht ik vandaag ook even dat alles verschoven was daar binnen, maar gezond verstand vertelt je dat je die zorgen aan de kant schuiven moet want nu zal alles wel gewoon vast zitten en hoeft het niet te bouwen meer op de hechtingen die er zitten / zaten. Zorg dus dat je mentaal het aan kan, je hebt namelijk niet meer Sri en Tiar om je heen die je kunnen begeleiden.

Voor de rest heb je e-mail, zo heb ik wel al een paar keer mijn zorgen geuit. En heb ook netjes antwoord gekregen binnen een week. (Op een keer na) Ook heb ik wel veel steun bij mijn mede chetties die ik heb ontmoet in Thailand.

En nu is het voorzichtig doen, de dagelijkse dingen weer op pakken, vooruit uitkijken naar wat de toekomst brengt. Met andere woorden, het gewone leven gaat weer van start. En al die zorgen en pijntjes komen wel goed. They are just another stepping stone.
Anon20190122
Berichten: 1777
Lid geworden op: 18 jan 2015, 21:07
Gender: Vrouw

Re: Waar een Jill is, is een weg! - Mijn srs avontuur in Thailand

Bericht door Anon20190122 »

Als je weer moeite hebt probeer dan half gedraaid op je zij onderste been gebogen naar voren en wat afsteunen op je andere been.
Dit opent je bekkenbodem wat meer je bent wat te gespannen omdat het een verplichting is daar kan je met houding wat omheen komen.
Vera
Berichten: 305
Lid geworden op: 08 mei 2015, 11:14
Gender: Vrouw
Locatie: Alkmaar

Re: Waar een Jill is, is een weg! - Mijn srs avontuur in Thailand

Bericht door Vera »

Fijn weer wat van je te horen. Heb met bijzonder veel plezier al je verhalen gelezen en hier ook erg veel aan gehad. Kan zelf nu niet wachten tot het december is en ik zelf naar chettawut toemag
I'm unstoppable
I'm a Porsche with no brakes
I'm invincible
Yeah, I win every single game
I'm so powerful
I don't need batteries to play
I'm so confident, yeah, I'm unstoppable today
Jill
Berichten: 130
Lid geworden op: 16 jun 2017, 13:33
Gender: Trans MtF

Re: Waar een Jill is, is een weg! - Mijn srs avontuur in Thailand

Bericht door Jill »

tanisha schreef: 13 feb 2018, 14:34 Als je weer moeite hebt probeer dan half gedraaid op je zij onderste been gebogen naar voren en wat afsteunen op je andere been.
Dit opent je bekkenbodem wat meer je bent wat te gespannen omdat het een verplichting is daar kan je met houding wat omheen komen.
Dat gaan we uitproberen, bedankt voor de tip.<3 Daar ben ik heel erg blij mee!
Annet
Berichten: 422
Lid geworden op: 18 apr 2017, 10:04
Gender: Vrouw

Re: Waar een Jill is, is een weg! - Mijn srs avontuur in Thailand

Bericht door Annet »

weer mooi geschreven ben blij dat het zo goed gaat
Anon20190122
Berichten: 1777
Lid geworden op: 18 jan 2015, 21:07
Gender: Vrouw

Re: Waar een Jill is, is een weg! - Mijn srs avontuur in Thailand

Bericht door Anon20190122 »

Jill schreef: 13 feb 2018, 15:11
tanisha schreef: 13 feb 2018, 14:34 Als je weer moeite hebt probeer dan half gedraaid op je zij onderste been gebogen naar voren en wat afsteunen op je andere been.
Dit opent je bekkenbodem wat meer je bent wat te gespannen omdat het een verplichting is daar kan je met houding wat omheen komen.
Dat gaan we uitproberen, bedankt voor de tip.<3 Daar ben ik heel erg blij mee!
En natuurlijk proberen te ontspannen maar de controle over je bekenbodem spieren is iets wat je langzaam moet gaan leren.
anon20181206
Berichten: 421
Lid geworden op: 30 dec 2017, 19:21
Gender: Trans MtF

Re: Waar een Jill is, is een weg! - Mijn srs avontuur in Thailand

Bericht door anon20181206 »

Wat een prachtig verhaal, en zo goed verwoord.
Veel detail zonder erg te worden.
Is voor mij inspiratie om nog harder door te gaan :)
Heb nu een eigen FB pagina voor Arlina, Annet toegevoegd, en komt jouw pagina voorbij als voorgestelde vrienden.
Maar eens even gegluurd natuurlijk.
En, dat wil ik kwijt, wat ben jij een ontzettend mooie meid ;)
ik heb nog wel even te gaan voordat ik er een beetje uitzie, ben nog maar 7 weken sinds the big bang.
Jill
Berichten: 130
Lid geworden op: 16 jun 2017, 13:33
Gender: Trans MtF

Re: Waar een Jill is, is een weg! - Mijn srs avontuur in Thailand

Bericht door Jill »

14 maart - Zoete verlossing (3 months 3 days post-toppie)

Het is best lekker, je verlangt er zo lang naar en eindelijk is het daar. Dat mag ook wel, heb er voor mijn gevoel lang genoeg op gewacht. Ik ben nu al een maandje terug op werk, en ik zal je vertellen, dat was niet zo een pretje! Vroeg opstaan en laat naar bed gaan was nog maar het begin van die ellende. Nee, dit keer heb ik het over de twijfel en pijntjes die je krijgt als je veel reist om bij je werk te komen. Want de pijn gaat wel maar het is toch weer de twijfel die inkickt of er iets mis is. Maar om herhaling te vermijden gaan we het daar niet over hebben.

Ik kan bij deze vertellen dat ik mij momenteel mobieler voel dan ooit tevoren. Het dagelijks verkassen van en naar werk en dan ook nog full time werken een paar dagen in de week werken is best pittig, daar zal ik niet over liegen. Maar ik krijg het vermoeden dat ik door genoeg beweging te krijgen het heelingsproces heb geholpen. Waar als ik voor mijn terugkeer naar werk mij erg stroef voelde, voel ik me nu goed en heb vrij weinig last. Dat kwam niet van zelf maar langzamerhand ging het steeds beter. Of het nou echt zo is dat het geholpen heeft of dat dit gewoon de natural course is in het heelingsproces kan ik niet met zekerheid vertellen, ik vermoedt dat het een beetje van beiden is.

Dat ik steeds minder vraagtekens zet bij mijn herstel en dat de pijntjes verdwijnen is leuk, maar ik voel me ook een aardig stukske mobieler omdat ik nu ervaar wat het is om niet met de extra bagage rond te zeulen. Ik neem het vaak voor lief maar zo nu en dan sta je stil bij de extra ruimte die je nu bezit. Alle kleding past nu beter en als ik voor het douchen naar mijn reflectie staar, blijkt alles daar gewoon te kloppen. Begrijp me niet verkeerd, ik ben nog herstellende. Vreemd genoeg zit ik nog met hier en daar wat oppervlakkige hechtingen en is er nog wel wat zwelling! Wat dat betreft voel ik mij ten opzichten van mijn peers een beeje een laatbloeier. Maar ach, alles komt en gaat, en zo ook dit.

Als je bij Chettawut geholpen wordt, verwachten ze dat je 2 weken voor je vertrek naar Thailand stopt met de hormonen en blocker. Nou zal dit niet voor iedereen gelden maar heb ik nog al wat beharing terug gekregen. En al is het nu al weer aan het weg gaan, ook mijn acne kwam weer op visite! Mijn slapende haarzakjes zijn, net zoals mijn vagina nu is, in bloei geweest wat betekend dat ik wederom de laser om een gunst zal gaan vragen. Niet dat ik me er echt zorgen om maak hoor. Ik ben liever een iets wat behaarde vrouw, dan een vrouw met nutteloos gereedschap!

Ik voel me emotioneel echt een heel stuk sterker en ben/voel mij op en top een vrouw! De dilatatie sessies gaan ook een stuk beter ookal wil ik wat dat betreft ook nog wel wat sneller progressie zien. As usual, babysteps! Het gaat al een stuk beter, en dat komt ook mede omdat ik niet al te vaak meer met tegenzin er aan begin. Dat kwam niet zo maar aanwaaien, er zijn wel wat weken overheen gegaan tot ik dit punt eindelijk bereikt had. Ik noem dit proces mijn Dilacceptatie. Wederom een Jill gepatenteerd woord. Als de dikke Van Dale mij in zou huren om de dikke Van Dale nog dikker te maken zou mij dat wel lukken met een aantal paginas.

Het is spijtig om te moeten melden dat het einde van mijn partnerschap met Mr. Donut inzicht is. Echter, aangezien ik toch veel reis, blijven Mr. Donut en ik nog eventjes partners. We zullen dus nog wel wat avontuurtjes beleven samen!

Laatbloeier of niet, als afsluiter zal ik je vertellen dat nu op een klein stukje na alles in volle bloei is gegaan, en goh, wat is dat een genot om te ervaren.

<3 Jill
Plaats reactie