Waar een Jill is, is een weg! - Mijn srs avontuur in Thailand

[Patricia]

Ik heb even bijgelezen. Ik vind ook de details fijn. Nu word het bij Charlotte ook geen Thailand maar zo weten we wel vast wat dingen. Maar zover is het nog niet bijna 5 maanden HRT. Succes Jill ik blijf lezen

Groetjes Patricia

[Mirthe_s]

Bijzonder zo je verjaardag! Ik hoop dat je er vsn genoten hebt. Een V gezond in bloei is natuurlijk een prachtig kado! Liefs

[Tanja]

Alsnog gefeliciteerd Jill. heel bijzonder om het zo te vieren wow

[Patricia]

Owja natuurlijk ook van mij Hartelijk Gefeliciteerd Jill

[Gwenda]

Gefeliciteerd Jill.

[Jill]

28 december - “Congratulations” (17 days post-toppie)

Goeeeiemoooorgen! Of middag of avond / nacht, afhankelijk van uit waar je dit leest. Het is donderdag de 28e, en dat betekend dat we op de koffie gaan bij de beste dokter. 11 uur pick up door chaufeur werd 10 uur. Dat werd de 26e doorgebelt en 27e officieel gemailed naar mij. Zo gezegd zo gedaan, na wat irritante hobbels arriveerden we bij de schoonste plek in de gehele straat, de kliniek. Daar werden we gegroet door,... NIEMAND! mijn ma en ik hebben eventjes moeten wachten, dat verwachtte we ook wel. Maar het leek alsof iedereen nog aan het slapen was. Nou goed uiteindelijk kwam de receptioniste tevoorschijn en groete ons vriendelijk. Na wat verwarring werd duidelijk dat zij niets van ons hoefde en ik gewoon weer mocht wachten.

Na een tijdje werd ik gegroet door een van de in-house nurses. Ik mocht in mijn uppie naar boven en daar werd ik geinstrueerd mijn kleding uit te doen, zo gezegd zo gedaan. Toen moest ik naar de OK die was een stuk minder gevuld met zagen, hakbijlen en, hehe sorry, nee hij zag er precies hetzelfde uit. Ik dorst dit keer wel alles even goed in mij op te nemen. Uiteraard lag alleen de gereedschap klaar voor de behandeling. Ik klom op het operatie tafeltje en als een zwangere vrouw mocht ik mijn benen rusten op beiden beensteunen. Mijn onderbenen kregen een dekentje, even als mijn buikje. Toen werden mijn onderbenen vast gebonden aan de beensteunen. Dit is om te voorkomen dat ik tijdens examinatie een vreemde beweging maak.

Na een grondige schoonmaak, examineerde de dokter de vagina zelfe, tijdens het hele gebeuren werd er geen woord gesproken anders dan wat zachte instructies voor de assistenten. Vervolgens verscheen er een mega groot ijzeren ding mijn gezichtsveld. Basic Jill instinct number 1, if shit goes down, look away! Ik wist wel dat het de eendenbek was maar toch dorst ik het niet aan om te kijken. Zo kon ik mij rustig houden en kan de dokter gewoon zijn werk doen! Hij ging erin maar ik voelde vrij weinig, dus erg veel drama was er niet. Het duurde eventjes nadat de dokter opstond en naast mij kwam staan, hij legde zijn hand op mijn schouden en zei 1 woord. Congratulations,.. oké en hij zei ook Jill, maar goed. CONGRATULATIONS, dat betekend positiviteit en tijd voor Hekje-Feestje. (#party) Velen thank you’s later vertelde hij mij dat alles er goed uit ziet. Dat betekend dat het eerste deel herstel en de operatie dus een succes is. Maar dat drong al haast niet tot me door, het leek als of het woord congratulations mij totaal van de aarde heeft geslagen en ik terecht kwam ik space dream world waar niets fout kan gaan. En waar je de hele dag puppy huskies en langharige poezen mag knuffelen. (niet doordenken, ik ben mij bewust van het onderwerp in dit verhaal)

Het duurde niet lang voordat ik weer met beiden benen lag op die steunen, Jill returned to earth. “I will see you down stairs in a moment, my assistant wil remove your outer stitches.” Heel ingetogen gaf ik het “ok” signaal, en de dokter vertrok. Joepie, dit zal wel geen pijn doen toch?! Nou,.. eigenlijk deed dat het ook niet, het prikte voornamelijk, zo nu en dan een snijdend pijnsje maar werkelijk waar niet de hell waarin mijn hoofd dacht dat ik zou zijn. Een paar oef en auw’tjes later was alles eruit. Aan beiden kanten van de buitenste schaamlippen waren de buitenste hechtingen losgehaald en verwijderd.

Ik bedankte de mensen, en vertrok naar de aankleed kamer, bij binnen komst hoorde ik wederom Chopin spelen die geloof ik bij mij ook speelde na de operatie. Even stond ik stil bij wat er in die kleine 17 dagen bewerkstelligd is. Nu ik dit tiep wordt ik een tikkeltje emotioneel. Zoveel ups maar ook een berg downs, maar wat voelt elke herinnering, oh, zo, fijn. Mensen, natuurlijk is dit nog niet het eind, maar mag ik even zeggen wat een avontuur dit is. En hoe blij ik ben dat ik jullie op afstand met mij mee er doorheen heb mogen nemen. En alle steun die vrienden, familie, maar ook jullie mij geven. Applaus elke mede-avonturist.

Beneden vroeg Chett of ik nog vragen had, ik had het kort even over de diepte of hij daar nog wat over kon vertellen en over dilateren met werk. Dat eerste kon ie niet echt veel mee helpen, de diepte die vast gesteld was aan het begin is mijn diepte, en de examinatie kon hier verder geen extra informatie over verschaffen. Wel vertelde hij me dat als nr. 2 tot 4 er niet meteen in gaan niet in paniek te raken. Dat komt wel, en desnoods herhaal je een week schema alvorens verder te gaan. Wat betreft werk mocht ik mijn eigen schema aangeven. Ik gaf een voorbeeld en hij bevestigde met een ‘dat is goed’, zolang je maar 3 keer doet want volgend de dokter is dat beter dan twee keer. Ik vind het schema nu al aardig heftig en een deuk in mijn dag. Kan niet wachten tot werk en NS vertragingen erbij komen. Hij gaf mij een knuffel en ik knuffelde terug en riep nog een laatste keer “Thank you, I am very happy with the result.”. Het was allemaal best rustig verlopen ik was niet uitbundig aan het bedanken en emotioneel. Gewoon tevreden en content, en dat straalden ik ook uit. Ergens wilde ik wel wat uitgebreider mijn dankbaarheid tonen, achteraf gezien. Maar daar krijg ik nog wel een kans voor. Mijn ma pakte mijn bestelling 2 dozijn qc lubricant en we vertrokken met de taxi.

Toch gek om zo iets af te sluiten, je bent er zo intensief mee bezig en dan start er opeens een nieuw hoofdstuk.. Hoe gaan we die nou weer invullen?! Naja met medicatie en dilatatie, genoeg rust en over een paar dagen familie weer zien. Maybe verjaardag nog vieren. Maar het voelt toch gek om dit deel van de reis af te sluiten. Ik ben de dokter, zijn vakkundigheid en het hele team ontzettend dankbaar. Ik vind dat als je toch een once in a lifetime experience moet ondergaan, dat het zo mag voelen. Dat je het gewoon jammer vind om zo weer een pagina in je levensverhaal om te moeten slaan. Maar goed dat we hopelijk nog meer moois mogen meemaken.

Dilateren in de ochtend ging stroef, de middag ging goed, en met een stroefe start kwam de avond dilatatie ook goed. Gewoon blijven pushen tot die 6,5! Weet ook niet waarom ik zo gefocused ben op dat streven, I just am.. ik denk dat ik nu wel makkelijker die 6,3 iig op nr. 1 heb en soms wel 6,4 behaal. 6,5 moet ik echt nog voor pushen en na een seconde schuift ie weer terug. As usual, baby steps.

En nou even heel iets anders, voor iedereen die naar het buitenland gaat voor srs. Denk niet zoals ik dat het kommer en kwel is en met name het op bed rusten. Ik heb genoeg gedaan waarbij is wilde dat ik wat extra’s had meegenomen. Denk aan kleine dingen zoals male up remover en vloeibare hairspray. Er zullen dagen zijn dat je zo in je nopjes bent dat je denkt, “Had ik toch maar dat leuke shirtje meegenomen.” of “Potver dit ding is nu wel handig!”. Voor mij zijn dat kleding en wat opmaak spulletjes geweest. “Onzin, dat hoeft niet mee.” riep ik stellig. Nu bijna een maand later loop ik afstanden en heb ik met mensen gebeurtenissen gevierd. Je kan dus kennelijk heel wat! Als je maar goed voor jezelf zorgt.

En met dat lieve mensen sluit ik vandaag af. Het is mooi geweest, over 8 uurtjes mag ik weer met mijn transparante mikado staafjes spelen. Fijne dag, liefs Jill

[Annet]

Prachtig verhaal blij dat het zo goed gaat
Groetjes Annet

[Patricia]

Dankjewel voor weer een mooi deel

[Tanja]

Ook namens mij heel erg bedankt dat je ons deel uit laat maken van jouw proces Jill.
Je bent een toppertje

[Jill]

29 december - rustige dag met heel veel druk! (18 dagen post-toppie)

Daar is ze weer! Dit keer niet echt een mega grote update. Ik moet mijn enthousiasme weer even opladen. Dat ben ik maar gaan doen! Dilateren met 1 zit rond de 6,2, 6,3 dus ik denk dat dat mijn diepte is. 0 kan wel iets verder, maar dat komt waarschijnlijk door de extra elastischiteit vanwege de rek van nr.1. Daar ga ik het bij laten want we hadden het over opladen! Vandaag ben ik naar buiten gegaan weer. In de middag sessie ben ik heel ver gegaan. De overkant park plaza, en binnen hebben mijn ma en ik kleding geshopped en het andere food gedeelte bezocht. De H&M heeft hier best wel wat leuks! Zal vast wel niet anders te koop zijn dan in Nederland maar ach, leuke kleding blijft leuke kleding. Ik heb mijn eerste strakke kleding gepast en dat deed eigelijk totaal niet pijn. Het betreft een tuinbroek waarin het broek gedeelte erg strak is. Ik draag het nog niet maar sinds de buitenste hechtingen er uit zijn voelt het alsof ik meer bewegingen kan maken.

Thuis aangekomen merkte ik wel dat ik veel gevraagd heb van mijn lichaam en kreeg ook pijnscheuten en er was ook wat wondvocht en bloed vrijgekomen. But to be honest,.. die tuinbroek (en trui) waren het helemaal waard. Wederom ook om gewoon weer wat meer mobiel te zijn! Wat een vrijheid, ben dat bed en de hotelkamer wel klaar. Ik ben wel toe aan de reis naar huis.

Vandaag heb ik het gehele team van Chettawut uitgebreider bedankt. Het werd zeer gewaardeerd, we zijn overigens ook nog op de foto gegaan! Dat heb ik niet verteld in vorige post! Erg leuk allemaal! Het was nog geen volledig afscheid. Tiar blijft me bezoeken tot vertrek behalve de laatste dag. (1 januari) Sri gaat terug naar der familie voor een welverdiende vakantie dus van haar heb ik wel al afscheid genomen en heel erg bedankt voor de zorg. Ik kon afscheid nemen van Sri omdat ze vandaag op bezoek waren gekomen. Wederom zag het er mooi uit volgens de dames. Dus zolang ik dit zo volhoud heb ik hopelijk 0 complicaties gehad hier. Dat is niet alleen dankzij mijn voorzichtigheid, maar ook de begeleiding van de lieve dames, en eigenlijk het gehele team. Het mail verkeer was telkens ook super goed, heel erg snel antwoord keer op keer.

In de avond voor de laatste dilateer sessie van vandaag ben ik nog even buiten gaan lopen met mijn ma. Ik moet wel zeggen dat ik nog steeds geen fan ben van dilateren. Het is een mega gat in je dag en wordt aardig wennen om te combineren met werk en genoeg rust krijgen voor de dag erna. Ik zal hier nog wel tegen die tijd over schrijven. In februari wil ik eigenlijk weer terug naar werk, midden februari zit ik op 2 maanden. Dus we gaan het zien, eerst nog even rusten tot die tijd.

Dat was het eigenlijk wel weer voor vandaag! Nog 2 dagen tot oud en nieuw, mij benieuwen wat er hier gedaan aan wordt.

Jullie horen het van mij. Het normale leven begint weer een beetje terug te komen wat eigenlijk ook wel fijn is!

<3 Jill