Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Voor iedereen waarvan men bij geboorte dacht dat je een jongetje was
Annet
Berichten: 422
Lid geworden op: 18 apr 2017, 10:04
Gender: Vrouw

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door Annet »

Mooie verhalen zou er zo heen gaan op vakantie
En succes met de operatie hoop dat het goed gaat en niet teveel last zult hebben.
Dikke kus voor jou en je vrouw zin ook veel sterkte
Groetjes Annet
i-rene
Berichten: 135
Lid geworden op: 22 mei 2016, 14:07
Gender: Vrouw
Locatie: Utrecht

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door i-rene »

féj schreef:Heel veel sterkte met alles. Fijn om te lezen wat je meemaakt. Ik wil ook Afbeelding.
Ook naar Chettawut bedoel he?

Verstuurd vanaf mijn SM-T813 met Tapatalk

Men lijdt meer onder vrees dan door het lijden wat men vreest
i-rene
Berichten: 135
Lid geworden op: 22 mei 2016, 14:07
Gender: Vrouw
Locatie: Utrecht

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door i-rene »

Annet schreef:Mooie verhalen zou er zo heen gaan op vakantie
En succes met de operatie hoop dat het goed gaat en niet teveel last zult hebben.
Dikke kus voor jou en je vrouw zin ook veel sterkte
Groetjes Annet
Dank je wel.
Operatie is inmiddels achter de rug en prima verlopen.
Vrijdag mag ik weer naar hotel.
Kijk daar nu al naar uit!

Verstuurd vanaf mijn SM-T813 met Tapatalk

Men lijdt meer onder vrees dan door het lijden wat men vreest
marianne
Berichten: 242
Lid geworden op: 15 apr 2016, 00:55
Gender: Vrouw
Locatie: Twente

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door marianne »

i-rene schreef: 06 mar 2018, 11:32 Dank je wel.
Operatie is inmiddels achter de rug en prima verlopen.
Vrijdag mag ik weer naar hotel.
Kijk daar nu al naar uit!

Verstuurd vanaf mijn SM-T813 met Tapatalk
Heb aan je gedacht, gisteren, en vanmorgen.
Nu al weer praatzaam :-)
Fijn om te horen dat het goed is gegaan.
Marianne
<body>
<!-- no body is perfect -->
</body>
Anne V
Berichten: 368
Lid geworden op: 21 mei 2016, 00:01
Gender: Transgender

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door Anne V »

Mooi te lezen dat het goed gaat.
Neem rustig je herstel.
i-rene
Berichten: 135
Lid geworden op: 22 mei 2016, 14:07
Gender: Vrouw
Locatie: Utrecht

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door i-rene »

Anne V schreef:Mooi te lezen dat het goed gaat.
Neem rustig je herstel.
Dank je wel.
Tot nu toe zijn de vitale signalen goed.
Ik slaap wel heel veel.
Vandaar nog geen updates...

Verstuurd vanaf mijn SM-T813 met Tapatalk

Men lijdt meer onder vrees dan door het lijden wat men vreest
i-rene
Berichten: 135
Lid geworden op: 22 mei 2016, 14:07
Gender: Vrouw
Locatie: Utrecht

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door i-rene »

5 maart – de operatie

Na een nacht heerlijk zorgeloos geslapen te hebben, werd ik om 7:00 opgehaald door de kliniek. Het was fijn dat mijn vrouw met mij mee ging. Na aankomst moesten we nog 10 minuten wachten voordat ik werd opgehaald en wij afscheid moesten nemen in de entreehal.

Boven moest ik mij in een piepklein kamertje uitkleden en een badjasje achterste voren aantrekken. Daarna mocht ik op het bed van de verkoeverkamer liggen, waar nog enkele tests werden gedaan. Hartslag, bloeddruk en temperatuur werden gemeten. De werking van de Apple TV met Netflix (van de kliniek) werd uitgelegd en er werd een film opgezet voor de tijd die ik nog moest wachten.

De lieve dokter kwam nog even langs en al vrij snel mocht ik meelopen naar het OK, die misschien iets van 4x4 meter groot was. Er werd rustig uitgelegd was ze aan het doen waren, vooral mbt de anesthesie.

Wat voelde dat spul koud in mijn arm! Dat deed gewoon zeer, maar hierdoor kreeg ik wel hoop dat ik daar straks goed uitkom.

Zo'n 7 uur later werd ik helder wakker. Geen last van duizeligheid of andere vervelende gevoelens. Ook geen pijn! Wel lag ik aan een infuus voor eten en drinken, een drain voor afvoer overtollig bloed, katheter voor urine, zuurstoftoevoer via mijn neus, een bloeddrukmatje om mijn arm die zich iedere 10 minuten opblies en om mijn benen ook van die blaasdingen, die zich om de beurt vulde en weer leegliepen om mijn benen in beweging te houden ter voorkoming van trombose.

Ik was best moe dus sliep veel, maar kreeg op gegeven moment wel dorst. In de instructies staat dat als je 6 uur na operatie niet misselijk bent je weer wat mag drinken. Moest er bijna ruzie over maken met de zuster die mij pas de volgende ochtend pas water wilde geven, maar de aanhouder wint…

Ik ben blij dat het nu achter de rug is, maar ik verkeerde niet in een jubelstemming. Die had ik ook niet verwacht hoor. De belangrijkste veranderingen hebben zich immers al tijdens de transitie voorgedaan. Deze stap maakte het af. Het voelt gewoon goed en nu maar afwachten wat er over een week uit de verpakking komt…

Die nacht sliep ik niet. Al dat spul aan mijn lijf, licht en bedrijvigheid van medische staf maakt dat niet makkelijk. Maar ik voelde duidelijk in goede handen te zijn en om 2:30 uur kwam er een zuster naast mij op de grond slapen.
Men lijdt meer onder vrees dan door het lijden wat men vreest
i-rene
Berichten: 135
Lid geworden op: 22 mei 2016, 14:07
Gender: Vrouw
Locatie: Utrecht

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door i-rene »

6 maart – eigen kamer

Omdat de verkoeverkamer weer gereed gemaakt moest worden voor de volgende patient, werd ik na het ochtend ritueel uit bed begeleid naar mijn eigen kamer. Ik moest hiervoor voorzichtig een trap aflopen. En reken maar dat je dat heeel voorzichtig doet.
Mijn kamer is gesitueerd in de gang die je ziet als je de kliniek binnengaat en is de eerste deur links. Ik had een prima verstelbaar bed en kon gebruikmaken van Netflix (uiteindelijk niet gedaan). Mijn kamer had geen daglicht, maar daar had ik ook geen behoefte aan. Buiten de regelmatige acties van de verpleging heb ik vooral liggen dommelen. Van echt slapen kwam het vandaag niet, want ik had nog steeds die dingen om mijn arm en benen, die zich steeds opbliezen. Ik had daar wel “geluk” mee, want er ging er die middag 1 kapot en toen werden ze allemaal afgedaan. Ook het infuus werd toen ook maar meteen verwijderd, net als de vingerklem waarmee je hartslag gecontroleerd wordt.

Vanmiddag kwam mijn vrouw ook nog een uur langs en dat was heel fijn. Toch was ik na afloop gesloopt en heb de rest van de dag heerlijk mijn ogen dicht gedaan.


7 maart – eigen kamer dag 2

Vanmorgen na het ochtend ritueel (beschrijf ik bij 8 maart) heb ik met kunnen zetten tot het kijken van deel 1 van Lord of the Rings. Aan het eind was ik weer zeer moe en heb mijn ogen gesloten, behalve tijdens bezoekuur en de dagelijkse rituelen. Bezoekuur was een welkome afleiding.


8 maart – eigen kamer dag 3

Dit keer deel twee van Lord of the Rings gekeken, maar ook nu weer met grote moeite.
Hieronder beschrijf ik het dagritueel, dat zich iedere dag herhaalde. Tijdstip kon een kwartiertje varieren, maar was behoorlijk vast omlijnd.
06:15 Vital signs
De zeer vriendelijke verpleging controleert je temperatuur, hartslag en bloeddruk

06:30 wassen in bed
Verpleging wast je in bed met een niet lekker ruikend goedje (ik vond het naar zweet ruiken).

06:40 Tanden poetsen
Probeer dat maar eens als je niet makkelijk kunt zitten. Oefening baart kunst.

07:00 ontbijt plus medicatie (een glaasje vol pillen, waaronder antibiotica, ontstekingsremmers, paracetamol en een extra sterke pijnstiller). Van het ontbijt moet je je niet te veel voorstellen, want ze zijn bang dat je al weer snel nummer 2 moet en dat stellen ze het liefst zo lang mogelijk uit. De keuze van ontbijt bestond alleen uit: groentesoep met ei erin, kippecremesoep (met klontjes), maissoep, champignon creme soep, droge crackers of custard cake(klein bolletje dat in holle kies past). De kippecremesoep heb ik geprobeerd, maar de klontjes zaten er nog in en ik vond het niet bijster lekker. Dus bleef het bij mij drie maal daags groentesoep. Je krijgt dan zo’n klein chinees soepkommetje dat hooguit voor een derde gevuld is. Desondanks heb ik geen moment een hongergevoel gehad en deze gevulde soep vond ik prima te doen.

09:45 doktersbezoek
De dokter kwam kijken en zegt dat ik in goede conditie ben. Vandaag gaat de drain eruit en de ruggeprik. Moet vandaag ook leren hoe ik de katheter zelf leeg.

11:00 Vital signs
Wederom werd de bloeddruk, hartslag en temperatuur gemeten.

11:30 lunch (plus medicatie)
De drie maaltijden wijken niet van elkaar af. Ook de toegediende medicatie niet.

14:00 Bezoek
Mijn vrouw kwam weer op bezoek als een welkome afleiding,

16:20 wassen
Wederom kwamen ze me weer met dat goedje wassen…

16:35 Vital signs
Wederom werd de bloeddruk, hartslag en temperatuur gemeten.

17:15 diner
What can I say? Just as exciting as breakfast and lunch…

17:30 medicatie
Joepie, weer een lekkere cocktail van gekleurde snoepjes.

20:30 Drainverwijdering
De drain werd verwijderd en dat voelde niet erg prettig aan. Pijn is een groot woord, maar fijn is anders. Volgens verpleegster is drainverwijdering erger dan de verwijdering van de verpakking, wat maandag op het programma staat.
Verder kreeg ik een assorti aan pillen met goede uitleg over wanneer je wat moet of kunt gebruiken. Wat informatievoorziening betreft doen ze dat hier echt top!

20:40 Dokter komt langs
De dokter kwam langs met de SRS verklaring en brief voor luchthaven. De eerste wordt in sommige landen gebruikt om je naam en geslacht bij officiele instanties te kunnen wijzigen, maar gelukkig is dat in Nederland niet het geval. De brief voor de luchthaven is wel handig voor het regelen van een rolstoel e.d.

23:00 laatste pillen voor de nacht
Naast de pillen werden ook weer de vital signs genomen.

9 maart – weer terug naar het hotel
Ik zou vandaag ergens tussen 6:30 en 9:00 uur terug naar het hotel gebracht worden. Denk maar niet dat ze dan het ochtendritueel overslaan… Om 6:15 stond de verpleegster weer gewoon naast mijn bed…
Ik had gedacht dat het uit bed komen het moeilijkste zou zijn, maar uiteindelijk viel dat wel mee. Zitten… dat is moeilijk. Schuifelend werd ik naar de auto begeleid. Het donutkussen lag al achterin op zijn plek en ik dus achterste voren plaats on zo direct op het kussen te belanden. Jammer dat de auto zo laag is en ik daardoor mijn hoofd stootte. De rit naar het hotel duurde ongeveer 20 minuten, maar het zitten op de donut ervoer ik best als inspannend in het Thaise verkeer met veel plotseling optrekken en remmen.
Bij het hotel liep ik heel moeizaam naar binnen. Daar had de chauffeur en verpleegster een rolstoel klaarstaan met mijn donutkussen. Oh, wat was ik daar blij mee en zo werd ik naar onze kamer gebracht. Mijn vrouw had die mooi versiert en dat was toch wel erg leuk “ thuiskomen”. Super!
Na even gesetteld te zijn regelde mijn vrouw nog een extra ontbijtje met ei en oude Cheddar. Heerlijk na zo’n eenzijdig diner. Fijn om weer op de kamer te zijn.
Men lijdt meer onder vrees dan door het lijden wat men vreest
i-rene
Berichten: 135
Lid geworden op: 22 mei 2016, 14:07
Gender: Vrouw
Locatie: Utrecht

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door i-rene »

***Britisch Airways***
Op de heenweg hadden we last van een overboeking, waardoor we op economie plus terecht kwamen.
We hadden toen meteen 450 euro op een credtcard meegekregen en zouden nog extra compensatie krijgen, die op mijn eigen creditcard gestort zou worden.
Ze hebben inmiddels nog eens 700 euro overgemaakt, dus dat is toch wel een mooie compensatie!
Men lijdt meer onder vrees dan door het lijden wat men vreest
i-rene
Berichten: 135
Lid geworden op: 22 mei 2016, 14:07
Gender: Vrouw
Locatie: Utrecht

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door i-rene »

9 maart deel 2 – vooral in bed

Na het ontbijtje op de donut, twijfelde ik kort of ik me in de kamer op de bank zou nestelen of dat ik toch maar in bed zou gaan liggen. Uiteindelijk voor het laatste gekozen en achteraf gezien ook meteen weer te veel gedaan, zoals Blog bijwerken, mails bijwerken, Whatsapp en Lord of the Rings deel 3 extended version via de chromecast gekeken.

Het trok echt al mijn energie weg. Toen de film ten einde liep en de mooie happy endings in beeld werden gebracht moest ik ontzettend huilen. Daarbij schokte mijn hele lijf en dat deed weer zeer (op de plaats van de katheter). Huilen zelf vond ik wel lekker.

Als diner had mijn vrouw Roti met banaan, ei en kaas meegenomen. Niet helemaal mijn ding, maar het was zacht eten en dat werd nog aangeraden. Normaal voel ik geen pijn, maar de wandeling van slaapkamer naar huiskamer doet wel ontzettend zeer. Blijkt de katheter te zijn en volgens zuster normaal te zijn dat dit zeer doet. Jammer dat de Tramadol tegen die pijn niet werkt. Gisterenochtend had ik Tramadol gebruikt in de kliniek en het lopen met de katheter deed toen net zo zeer als nu.

Tramadol gebruik ik alleen nog ’s avonds voor het slapen gaan omdat je er dan ook wat duffer van wordt en beter slaapt. Dat werkte prima. Dit was overigens ook tip van zuster. Gebruik het alleen als je het nodig hebt. De paracetamol, die neem ik al helemaal niet, want als Tramadol al niet werkt hoeft ik ook niets te verwachten van die “mentosjes”.


10 maart – weer een dagje in bed
Mijn vrouw had ontbijt mee naar boven genomen. Toast, waar we onze eigen oude cheddar kaas op deden. Heerlijk! De wandeling vanuit bed naar toilet om katheter te legen of naar de huiskamer voor het ontbijt deed weer ouderwets zeer en daar heb ik me maar bij neergelegd.

Voor de grap ben ik op de weegschaal gaan staan en ben op dit moment 5 kg lichter dan voor de operatie. Zo groot was mijn zaakje toch niet  ? Na het ontbijt weer op bed gaan liggen en hoorde al vrij snel de bel bij de buren gaan… Dan zal het niet lang duren of die van ons gaat ook, zei ik meteen. En inderdaad, iets van 5 minuten later stond de zuster voor mijn neus.

Ze keek even of de verpakking er nog goed uitzag, ik moest me ook omdraaien om een of andere reden en kon me snel weer terugdraaien. Toen ik over de pijn bij de katheter begon zei ze dat dat heel normaal is en dat ik daar nog wel een aantal dagen flink last van kon houden. Daarna vertrok ze weer met de melding dat ze er maandag weer zou zijn om onbekend tijdstip tussen 9.00 en 15.00 uur. Maakt niet veel uit, want ik ga toch nergens heen.

Rest van de ochtend heb ik weer heerlijk mijn ogen dichtgedaan en flink geslapen tot de lunch zich aan diende.
Men lijdt meer onder vrees dan door het lijden wat men vreest
Plaats reactie