Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Voor iedereen waarvan men bij geboorte dacht dat je een jongetje was
Elvira
Berichten: 2
Lid geworden op: 27 feb 2018, 22:34
Gender: Trans MtF
Locatie: Noorwegen . Vestnes

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door Elvira »

Je blijft er in ieder geval vrolijk onder.
Dat je zoveel bent afgevallen met een dergelijk dieet is niet zo raar. Daar bovenop komt nog dat ze een dergelijke zware operatie vergelijken met een marathon. En een operatie van 7 uur kun je denk ik wel vergelijken met een marathon in rul zand. Dan trek je wel een "jasje" uit.
Je bent niet voor niet zo moe. Herstellen kost eenmaal heel veel energie.
En dan je reactie op het drinken. Ik ben benieuwd of ze vaak zulke mondige patiënten meemaken, van Hollandse leest.
i-rene
Berichten: 135
Lid geworden op: 22 mei 2016, 14:07
Gender: Vrouw
Locatie: Utrecht

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door i-rene »

10 maart deel 2 – machteloosheid

Toen mijn vrouw terug was met de lunch deed de wandeling van bed naar de stoel met donut zo veel pijn, mede omdat mijn kringspier voor deel twee ook veel druk aan het geven was, dat ik me even nergens op anders meer concentreren.

Terwijl mijn vrouw druk bezig was de lunch te verzorgen kletste ze over van alles, maar had niet door dat ik het even niet kon handelen. Toen ze het eenmaal doorhad vroeg ze of ze wat voor me kon doen etc. en eindigde met de vraag of ze gewoon even niets moest zeggen. Tot dat moment was ik niet in staat geweest om iets te zeggen, maar een schokkend en huilende ja op die laatste vraag lukte me nog net om eruit te persen.

Wat voelde ik me machteloos, afhankelijk en wat zat ik mijzelf in de weg. Al die emoties spoelden over mij heen. Bezorgd vroeg mijn vrouw of ze iets kon betekenen, maar ik gaf aan dat ze niet kon doen en dat ik dit huilen gewoon even nodig heb. Wel heb ik op iets later moment dat ik weer tot praten in staat was mijn waardering voor haar uitgesproken, dat ze er voor mij is. Ook op dit soort momenten.

Die hele middag was ik erg emotioneel en huilde veel. O.a. toen we met onze dochter aan het Skypen waren. Toen we tussentijds een appje binnen kregen dat onze zoon vandaag tweede voor een atletiek wedstrijd was geworden kon ik dat ook niet zonder huilen vertellen. Ik voel me op dit moment zo emotioneel dat ik over vervelende dingen, maar ook over alle mooie en fijne dingen meteen vol tranen zit. Ik was op best veel dingen voorbereid, maar dit had ik niet aan zien komen.

Begrijp me alleen niet verkeerd: ik zie deze emoties als iets heel positiefs en het zal ook vast wel even een fase zijn.

Vrij kort na de Skype sessie met onze dochter had ik een goed gesprek met mijn vrouw over mijn emoties, wat zij ermee aan moest en vooral waardering hoe ze mij tot steun is. Ze weet nu iets beter waar ze op moet letten als niet reageer of moet huilen en dat geeft haar ook wat meer zekerheid.

We waren nog met dit gesprek bezig toen mijn vader, die sinds de operatie trouw iedere dag belt, mij belde. Ik kon geen woord uitbrengen, dus heb ik mijn vrouw het woord vooral laten voeren.

De rest van de dag vooral in bed doorgebracht (slapen/dommelen) en in de avond met Chromecast samen een film gekeken.
Nog een ding over pijn en ongemak… In het operatiegebied voel ik zonder pijnstillers geen pijn en als ik in bed lig voelt alles het rustigst. Echter lijkt nummer 2 zich aan te dienen, maar niet door te zetten. Dat geeft een zeer onprettig gevoel. Als ik echter vanuit bed naar waar dan ook moet lopen doet het waar de katheter zit hels pijn. Helaas kan ik daar weinig aan doen, want dat was in de kliniek, waar ik vol met pijnmedicatie zat, ook al het geval.

PS: deze entry kon ik niet zonder huilen voorlezen aan mijn vrouw. Zo’n overvloed aan emoties voel ik nu.
Men lijdt meer onder vrees dan door het lijden wat men vreest
i-rene
Berichten: 135
Lid geworden op: 22 mei 2016, 14:07
Gender: Vrouw
Locatie: Utrecht

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door i-rene »

11 maart – een dagje zonder verpleging – waarschuwing: vies praatje

Op alle dagen van de week is de verpleging bereikbaar en komen ze langs, behalve op zondag. En natuurlijk… Nummer 2 diende zich vanmiddag aan. Er was geen houden meer aan, dus we moesten er het beste maar van hopen.

Ik was zeer bang dat het verband van de pakking door de ontlasting vervuild zou raken en dat heeft mij erg weerhouden van nummer 2. Maar nu kon ik het niet meer uitstellen. Nooit eerder heb ik zo’n vreselijke lucht geroken en ik snap ook niet waar het door veroorzaakt werd.

Tegelijkertijd voelde ik aandrang om te plassen en zette wat druk. Vloeistoffen kwam overal vandaan, maar of het dunne ontlasting was of urine kon ik niet bepalen. Na het schoonmaken met babydoekjes liep terug naar mijn bed. Echter zonder de pijn, die de katheter al dagen veroorzaakte. En ook de plaszak leek zich niet meer te vullen. Ik heb toch niet de katheter met kracht eruit geblazen? De kliniek is dicht op zondag, dus even iemand raadplegen is ook niet makkelijk. Ik raakte best wel een beetje in paniek, want ook mijn vrouw wist zich bij deze geen raad.

Om e.e.a goed in de gaten te kunnen houden heb ik de plaszak tot de laatste druppel geleegd, want als er dan toch weer iets in terechtkomt weten we zeker dat het nieuwe aanvoer is. Zo hebben we zeker anderhalf tot 2 uur in de rats gezeten.
We hadden het avondeten vandaag via roomservice geregeld. Ik had pancakes besteld en was verbaasd dat ik wafels kreeg. Met tegenzin at ik ze op (want ik hou niet van wafels) , maar toen merkte ik dat er zich toch weer vloeistoffen verzamelden in de zak. Wat een opluchting!

Vanmiddag ook weer een Skypesessie met onze zoon gehad. Het gaat echt goed met hem. Zowel op school als bij zijn gastgezin, waar hij echt “de grote broer” is voor de twee jongens uit dat gezin. Mijn vrouw heeft het meeste van de Skype op zichzelf gericht, want iedere keer als ik in beeld kwam en bijvoorbeeld de vraag kreeg hoe het met mij gaat, barstte ik in huilen uit.

Die rollercoaster van emoties. Ik kan er zo moeilijk aan wennen. Om het minste of geringste huil ik nu. Als ik bijvoorbeeld een lief appje van iemand wil voorlezen kom ik niet aan het eind van de eerste zin… Als ik bepaald gevoel wil uiten… Als ik iets liefs wil zeggen. En toch zie ik het als een verrijking. Natuurlijk is het tijdelijk, want zo kun je niet in de dagelijkse maatschappij functioneren. Stel je voor dat je een klant moet bellen om te melden dat er iets niet gaat lukken, boehoehoe… Nee, ik weet dat het tijdelijk is en ik moet een vorm vinden hoe mijn nieuwgevonden emoties een plek te geven.

Ik moet toegeven dat ik vooraf van plan was om vanaf de dag dat ik weer in het hotel terug zou zijn meteen weer aan de hormonen te gaan, maar gezien mijn huidige situatie zie ik daar toch nog even een aantal dagen van af, tot alles weer wat rustiger is geworden.
Men lijdt meer onder vrees dan door het lijden wat men vreest
TanjaUneken
Berichten: 100
Lid geworden op: 31 mar 2017, 23:21
Gender: Trans MtF
Locatie: Amersfoort

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door TanjaUneken »

Goedemorgen Irene,
Overspoelt door emoties. Het is dan ook geen kattenpies zo'n operatie. Sterkte met het hervinden van jezelf en de hartelijke groeten aan je lieve vrouw, die dit alles toch ook maar moet ondergaan.
Volgende week is er weer Vrouwengroep in Utrecht. We zullen jouw aanwezigheid node moeten missen. Ik wens je een voorspoedig herstel en hoop dat het ellendige katheter er nu toch ook gauw uit mag.
Hartelijke groet, Tanja.
Geboren op de dag dat ik mocht zijn wie ik ben en ruim zeven en vijftig jaar daarvoor ook al eens, laat ik dat vooral niet vergeten.
i-rene
Berichten: 135
Lid geworden op: 22 mei 2016, 14:07
Gender: Vrouw
Locatie: Utrecht

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door i-rene »

TanjaUneken schreef: 12 mar 2018, 00:18 Overspoelt door emoties. Het is dan ook geen kattenpies zo'n operatie. Sterkte met het hervinden van jezelf en de hartelijke groeten aan je lieve vrouw, die dit alles toch ook maar moet ondergaan.
Lieve Tanja,
Dank je wel voor je fijne reactie.
Overspoeld door emoties, maar niet door verleden.
Zo lastig om te begrijpen waarom ik bij het minste of geringste moet huilen.
Mooie dingen, ontroerende dingen waar je normaal vaak je schouders bij ophaalt, een foto of zelfs debgedachte aan huilen kunnen get al teweeg brengen.
En dan ben ik nog niet eens met gedachte bij wat er afgelopen week gebeurd is.
Het uitpakken van mijn cadeautje gaat vandaag gebeuren...
Liefs Irene
Men lijdt meer onder vrees dan door het lijden wat men vreest
i-rene
Berichten: 135
Lid geworden op: 22 mei 2016, 14:07
Gender: Vrouw
Locatie: Utrecht

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door i-rene »

12 maart – verpakking eraf en een dag van uitersten

Vannacht ging het niet best met mij. Meerdere malen met diarree naar het toilet en veel buikkrampen. Vanochtend viel het kwartje… zeer waarschijnlijk kan ik niet tegen de antibiotica, die anders is dan toen ik in de kliniek lag. Wat doe je dan? Je kunt niet zo maar stoppen met antibiotica, dus heb ik er die ochtend toch nog een genomen (moet 4xper dag) en voelde me alleen maar beroerder worden.

Dus de kliniek gebeld met de mededeling dat ik niet tegen de voorgeschreven antibiotica kan en dat ik graag wil dat de zuster andere meebrengt. De huidige ga ik niet meer slikken.

Hondsberoerd lag ik in bed en moest ik af en toe weer wat diarree kwijt. En wat duurt het dan lang voordat de zuster komt…

Om 13:30 arriveerde de superlieve en geduldige Tair. Ze spreekt prima Engels en in de kliniek had ik al kennis met haar gemaakt. Rustig en stap voor stap legde uit wat ze allemaal ging doen en waarom. Ik stonk verschrikkelijk, maar dat was ze gewend omdat ik me immers een week niet heb kunnen wassen en ook nog eens een week met zo’n prop tussen mijn benen heb rondgelopen.
Toen alles er van af was mocht ik kijken en wat was ik blij met het resultaat! Het ziet er nu al prachtig uit, laat staan hoe het na volledig herstel eruit zal zien. Toen de diepte… Dat was best wel een dingetje waar ik me vooraf wel een beetje zorgen maakte en waarvoor ook de skingraft techniek nodig was gebleken tijdens het consult. Uiteindelijk kwamen we uit op 7 inch, wat op 17,5cm neerkomt. Oh, wat was ik daarover opgelucht! Mooi resultaat en mooie diepte voor volledige functionaliteit.

Tijdens het bezoek van Tair ben ik me ook steeds beter gaan voelen en werd de druk op mijn darmen ook veel minder. Nadat ze weg was kon ik ook weer wat eten en drinken en voelde me echt steeds beter worden. Wat een verschil!
Het zitten op het donutkussen lukte nu ook langer en ik kon meer naar voren leunen, terwijl ik dat voor de verwijdering van de verpakking echt niet kon.

Daarna heerlijk gedoucht, waarbij mijn lieve vrouw me volledig hielp. Oh, wat voel je je daarna een ander mens!

Ik ben blij en hoop dat ik vanaf nu weer wat meer kan opbouwen, zoals het af en toe in de huiskamer TV kijken ipv vanaf bed. We gaan het beleven, maar ik heb er zin in!
Men lijdt meer onder vrees dan door het lijden wat men vreest
i-rene
Berichten: 135
Lid geworden op: 22 mei 2016, 14:07
Gender: Vrouw
Locatie: Utrecht

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door i-rene »

13 maart – eerste dilateersessie

Na een goede nacht slapen, waaruit ook blijkt dat de nieuwe antibiotica nu wel goed voor mij is, was het vandaag de dag voor de eerste keer dilateren.

Het bankstel en de salontafel hebben we een kwartslag gedraaid zodat ik mooi richting de TV gepositioneerd kon worden in de huiskamer. Vervolgens heb ik mijn vrouw lekker het dorp in gestuurd en zelf heb ik eerst twee films gekeken met mijn Chromecast.

Ik voelde me echt goed vandaag en de verpleging was met 14:30 redelijk laat. Toen ze aanbelden strompelde ik naar de deur, want lopen doet vooral door de skin graft nog zeer. Tair had haar collega C meegenomen, ook lief maar ook iets haastiger type. Terwijl ik rustig naar de slaapkamer liep omdat het lopen best zeer deed, legde C haar hand op mijn schouder om mij wat vooruit de duwen. “not so fast, it hurts!”.

Ik moest op bed plaatsnemen en zo ver mogelijk tegen het hoofdbord. Benen uit elkaar en C begon meteen met het bekijken van mijn aanwinst. Snel kwamen de schoonmaakmiddeltjes erbij om de boel rondom het dilateergebied schoon te maken en propte ze wat tissues tussen mijn billen om te voorkomen dat er veel glijmiddel op mijn incontinentiematje terecht zo komen.
Toen kwam het gevaarte met de maat 0 uit de nette etui. Hoewel deze gisteren ook is gebruikt, vond ik het ding nog best dik. Eerst maakte ze de dilator schoon met een babydoekje (zonder alcohol) en moest ik mijn handen ook met die doekjes schoonmaken. Ze hield de top naar boven en smeerde glijmiddel van top tot het 4 inch punt en dat aan 4 kanten. “Weet je nog hoe diep je moet gaan?” , “Ja 7 inches”, en met wat instemming van beide dames deed C de dilator er een klein stukje in, om het er vervolgens weer uit te halen. Nu jij! Uiteraard werd ik qua hoek geholpen en met een klein beetje draaiende beweging had ik het ding in no time op de gewenste diepte. Wat dat betreft wel fijn dat Tair het gisteren had gedaan en ik daardoor kon voelen waar ik moest stoppen. Je krijgt dus vrij snel in de gaten welke weerstanden je doorheen moet en wanneer het echt genoeg is.

Vervolgens zetten de dames de timer van mijn telefoon op 30 minuten en gaven ze aan daarna weer terug te komen. Ik mag alles en kon alles doen zo lang ik maar zorgde dat de dilator op dezelfde diepte blijft zitten. Dus app, mail, kijk TV, luister muziek of lees een boek… Als die ene hand de diepte maar vasthield.

Het half uur vloog voorbij en zoals beloofd waren de dames kort daarna ook weer terug. Ik mocht de dilator er rustig uithalen en met tissues het meeste glijmiddel eraf halen (later moet je die ook met water en zeep wassen, maar dat kan als de dames al terug zijn naar de kliniek). C haalde met tissues het overtollige glijmiddel weg en het was klaar volgens het duo. Ik kon mijn ondergoed (met maandverband om achtergebleven glijmiddel en een beetje bloed op te vangen) weer aantrekken en de dames vertrokken.

Al met al viel zo’n eerste keer best mee. Wat overigens wel fijn is, is dat ik geen noemenswaardige zwellingen heb en dat maakt dingen op dit gebied ook makkelijker.
Men lijdt meer onder vrees dan door het lijden wat men vreest
Jill
Berichten: 130
Lid geworden op: 16 jun 2017, 13:33
Gender: Trans MtF

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door Jill »

I-rene, ik ben wat laat van de partij aangezien ik een tijdje afwezig was van het forum. Maar ik wens jou heel veel liefde en geluk. Ik ben blij dat de nieuwe medicatie goed valt. Het is al heftig zat allemaal zonder extra complicaties! Ik ben in gedachte bij jullie en zal je posts aandachtig volgen!
i-rene
Berichten: 135
Lid geworden op: 22 mei 2016, 14:07
Gender: Vrouw
Locatie: Utrecht

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door i-rene »

16 maart - verwijderen katheter deel 1

De afgelopen dagen is het steeds beter met mij gegaan en ik kan nu ook weer genieten van het heerlijke Thaise eten.
Films, series, Apps, Skype, Messenger, boeken, dilateren, rusten etc vullen mijn dagen nu.

Eergisteren (woensdag) zei Tair tegen mij dat ik vrijdagochtend vroeg moest starten met zelfstandig dilateren omdat zij die dag dan de katheter zou verwijderen. Donderdag moest het nog onder supervisie.

Donderdag had ik alles klaargelegd om het zelf te kunnen en wachtte rustig tot Tair en C zouden komen. Om 13:30 waren zij er en zagen, na een kleine inspectie, toe hoe ik zelf dilateerde. "Tot over een uur" zei ik, uitgaande dat ze daarna weer terug zouden komen, net als de dag ervoor, maar nee. Het was "Tot morgen! ergens tussen 13:00 en 14:00 uur.

Vrjdag...
Direct na het ontbijt begonnen met de dilatatie. Staan de dames om 9:45 al voor mijn neus...
"Komen jullie straks terug voor de katheter?", vroeg ik. "Nee, die gaat er morgen pas uit" , was het antwoord in koor.
Maar je had toch vrijdag gezegd... Zal wel een vergissing geweest zijn. Ik kreeg de dames niet overtuigd het vandaag te doen. Dokters wil is wet. Als zij het eerder doet dan de dokter zegt en het zou niet goed gaan, dan zijn zij verantwoordelijk en die verantwoordelijkheid wilden de twee zusters niet op zich nemen. "Doctor says..."

Balen! Nou ik heb mijn wraak genomen. Zoals een goed Hollandse betaamd heb ik de katheter vandaag maximaal gebruikt door enorme hoeeelheden water te drinken en daardoor ook een paar volle zakken weg moeten brengen. Morgen hetzelfde riedel maar weer. 's ochtends dilateren en dan wachten tot de dames de katheter nu echt komen verwijderen...
Men lijdt meer onder vrees dan door het lijden wat men vreest
i-rene
Berichten: 135
Lid geworden op: 22 mei 2016, 14:07
Gender: Vrouw
Locatie: Utrecht

Re: Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok

Bericht door i-rene »

Correctie op mijn eerste entry die slaat op de titel van mijn blog hier.

Tess heeft deel 1 geschreven, dat klopt
Maar JILL heeft deel 2 geschreven.
Ik weet niet hoe ik op LIsa ben terechtgekomen, maar ik wide dit toch even rechtzetten.
Men lijdt meer onder vrees dan door het lijden wat men vreest
Plaats reactie