Horizontal in the Vertical deel 3: Irene naar dr. Chettawut in Bangkok
Geplaatst: 23 feb 2018, 11:07
Op 25 februari vertrek ik samen met mijn vrouw naar Bangkok voor mijn SRS bij dokter Chettawut.
Hierbij deel 3 in de serie Horizontal in the Vertical.
Na die mooie bijdragen van Tess en Lisa, die ook recentelijk bij Dr. Chettawut geweest zijn, denk ik dat mijn verhaal toch een toevoeging kan zijn omdat ik in een andere situatie verkeer, dan de hiervoor genoemde dames. Voorgenoemde dames zijn twintigers, terwijl ik zelf een veertiger ben. Daarnaast is iedere ervaring anders.
Voordat ik mijn verslag doe over mijn ervaringen in Bangkok, zal ik eerst mijn situatie schetsen en hoe ik uiteindelijk richting Bangkok ben gekomen. In de posts die hierna volgen (na 25 februari) beschrijf ik de reis en verblijf naar Thailand.
Toen ik eind november 2015 uit de kast kwam, was ik getrouwd met een heel lieve vrouw en had ik een zoon en een dochter. Verder had ik een goede baan in de IT. Uiteraard was ik, zoals vele anderen, doodsbang alles wat mij dierbaar was te verliezen. Wat is dat achteraf meegevallen!
Heel voorzichtig en continu rekening houdend met het gevoel van mijn vrouw heb ik steeds wat stapjes gezet richting transitie, maar wel op haar tempo! Regelmatig maakte ik het onderwerp bespreekbaar en dat was nodig omdat zij de instelling had “als we er niet over praten, dan is het er niet”. Ik zorgde ervoor dat ze kennis over het onderwerp opdeed en deelde steeds mijn gevoel met haar. Wat hebben we toen veel gepraat.
Ik meldde me begin maart 2016 aan bij Tanja van Hengel van Psycho Informa en had half juni mijn eerste consult in Woerden.
Door mijn duidelijke keuze mijn route buiten het VU te volgen, was ook meteen bepaald dat ik mijn SRS uiteindelijk in het buitenland zou moeten zoeken. Gezien de topartsen in Thailand en het feit dat je geen genitale ontharing hoeft te ondergaan in het jaar naar de SRS toe, was dat voor mij helemaal zoals ik het wilde.
In april 2016 ben ik samen met mijn vrouw naar Amsterdam geweest voor een fotoshoot bij Mariposa. We spraken af dat als het haar te veel zou worden, zij weg kon gaan. Uiteindelijk heeft zij van die mogelijkheid geen gebruik gemaakt, maar de mogelijkheid gaf haar de ruimte die ze nodig had. Ik had mezelf nog nooit als vrouw gezien, want ik had me nog nooit als vrouw gekleed. Ik werd er mooi opgemaakt en kreeg mooie kleding aan. Ik was echt verrast dat ik er zo goed als vrouw uitzag! De hele dag had ik een glimlach van oor tot oor op mijn gezicht en mijn vrouw zag toen dat ik me echt happy voelde. Mijn vrouw noemde dit voor haar een echte eye opener.
Eind mei 2016 ben ik samen met mijn vrouw onze vrienden en familie gaan informeren dat ik transgender ben. Mijn familie accepteerde het gelukkig en mijn vrienden ook. Op één stel na, die iedere zondag trouw in de kerk te vinden is en prediken elkander lief te hebben zoals jezelf en dat Gij zult niet oordelen opdat… Geen slechte score op de acceptatieschaal!
Langzaam maar zeker, kon mijn vrouw wennen aan het idee en tegen de tijd dat ik naar mijn eerste consult bij Tanja ging, had ze mij als vrouw geaccepteerd. Dat wil niet zeggen dat ze het toen makkelijk vond.
Ieder tweewekelijks consult ging ze met me mee en zo heeft ze vanuit de eerste hand ervaren hoe het bij mij werkt en ook dat het menens was. Het meenemen van je partner naar de sessies bij de gendertherapeut is m.i. echt aan te raden als je de hoop hebt dat je partner bij je wil blijven, omdat zij/hij veel meer betrokken wordt in het proces. Daarnaast is ook de Transvisiegroep (H)erkenning een aanrader voor partners, want daar kunnen ze met gelijkgestemden praten en gevoelens delen en die mogelijkheden voor partners is in tegenstelling tot mogelijkheden van de transgender zelf zeer beperkt. Ik denk dat beide zaken, naast mijn eigen geduldige instelling en de acceptatie door vrienden, mede hebben bijgedragen tot de acceptatie door mijn vrouw, maar ook dat ze er hierdoor beter mee om kan gaan.
Aan het begin van de zomervakantie in 2016 hebben we onze kinderen (dochter 10, en zoon 11 jaar oud) op hun niveau mijn verhaal uitgelegd. We hebben het hen bewust als laatste verteld, zodat ze geen geheimen hoeven te bewaren voor vrienden of familie of elders. We hebben een open instelling en dat werkte voor ons heel goed.
Onze dochter accepteerde het vrijwel direct, terwijl mijn zoon 2 maanden nodig had. Inmiddels is er niemand meer in ons gezin, die terug zou willen naar de oude situatie. Sinds die tijd was ik in de weekenden en op mijn part-timedag Irene en op de werkdagen mijn oude identiteit. Oh wat viel dat terug switchen op werkdagen zwaar!
Op de verjaardag van mijn dochter in september 2016 heb ik bij de gemeente mijn naam en geslacht laten veranderen. Ik was oorspronkelijk van plan om het mijn baas pas in december te gaan vertellen, maar hoorde toen van een andere transvrouw dat mijn baas de wijziging van naam en geslacht via het pensioen automatisch door zou krijgen, dus moest ik dat natuurlijk voor zijn…
Met de angst mijn baan te verliezen heb ik begin september 2016 een gesprek met onze directeur gevraagd en huilend heb ik hem mijn hele verhaal gedaan. Zijn reactie was bijzonder positief en constructief. Hij zei mij meteen toe er “samen een succes van te maken” en heeft me met woord, daad en advies bijgestaan.
Na het informeren van mijn collega’s ben ik nog twee weken als man op het werk verschenen en half oktober 2016 kon ik eindelijk fulltime als vrouw gaan leven. Wat een verademing! Geen geswitch meer. Door de super reactie van mijn baas en collega’s heb ik mijn baas voorgedragen voor de Transzoen van TNN en deze hadden we oorspronkelijk zelfs gewonnen. Echter wilde TNN er naar de smaak van mijn baas te veel publiciteit aan geven en heeft mijn directeur van de prijs afgezien.
In december 2016 begon ik met hormonen en in januari 2017 heb ik de datum voor SRS bij Chettawut op mijn verjaardag in 2018 vastgelegd door netjes 20% van de operatiekosten over te maken.
Tjonge, dan heb je nog 14 maanden te gaan… Ik heb die periode mentaal in stukjes gehakt, door steeds toe te leven naar hoogtepunten en mijlpalen, zoals de sessies bij Tanja, vakanties en operaties. In mei 2017 heb ik mijn borstoperatie net over de grens in België laten doen bij The Belgian Breast Clinic, een heel fijne ervaring.
In januari 2017 gaf topchirurg dokter Brigitte Meijer een indrukwekkende presentatie over aangezicht chirurgie (FFS) bij de vrouwengroep van Transvisie. Ik was meteen verkocht en heb het VU gebeld om een consult aan te vragen. In mei een consult gehad, waarna dokter Meijer de aanvraag voor toestemming bij mijn zorgverzekering Interpolis deed. Vrij kort daarna ontving ik toestemming van Interpolis, zonder problemen of bezwaren. In november onderging ik mijn FFS deel 1 (voorhoofd) en in december mijn FFS deel 2 (kin). Zo fijn dat het medisch traject na maart klaar is!
In november kreeg ik ook mijn SRS verklaring van Tanja en de psychiater, waarmee ik direct bij Interpolis toestemming vroeg voor de operatie in Thailand. Binnen twee weken kreeg ik een brief dat er 8560 euro wordt vergoed. Omgerekend had ik zo’n 8900 euro betaald aan Chettawut, dus die vergoeding was wat mij betreft prima.
Toen heb ik ook de retourvlucht geboekt. Van meerdere kanten was mij aangeraden om Businessclass te vliegen en ik heb maanden lang de ticketprijzen in de gaten gehouden. “Wacht even op de KLM Business Deal weken”, was mij aangeraden. Nou dat deed ik. En dat scheelde! Tickets voor een rechtstreekse vlucht, die de hele tijd zo’n 2400 euro p.p. kosten waren maar liefst 30 euro goedkoper… Uiteindelijk toch maar gekozen voor een vlucht via Londen. Nu vliegen we met British Airways Businessclass voor 1300 euro per persoon en hebben we tussen Londen en Bangkok v.v. stoelen die volledig plat kunnen. Een overstap is misschien niet ideaal, maar de kosten hebben dan toch de doorslag gegeven.
Toen bleek dat ik 1 dag te lang had geboekt... Ik wist dat je 30 dagen visumvrij naar Thailand kunt en dacht met de periode 26 februari tot en met 28 maart daaraan te voldoen. Maar als je aankomst dag en vertrek dag beide telt kom je op 30 nachten, maar 31 dagen. Balen…
Keuze: vlucht omboeken voor 300 euro p.p. of een gezellig dagje naar Amsterdam en even bij het consulaat langs om een visum aan te vragen voor 30 euro p.p. Uiteraard voor het laatste gekozen en voor een tientje extra werd het visum ook nog eens aangetekend thuisgestuurd.
Omdat we toch in Amsterdam waren zijn we ook even naar Pott Change op het Damrak geweest om wat Thaise Bath te halen. Voor een kleine 1400 euro hebben we 50.000 THB gehaald. Dit is veel gunstiger dan eigen bank of het GWK (scheelt ongeveer 10%) of het wisselen op Schiphol!
Tja, en dan hebben we nog twee schoolgaande kinderen…
In maart moeten die gewoon naar school. Onze zoon hebben we bij vrienden in de buurt kunnen onderbrengen en hij kan gewoon naar zijn eigen school (VWO) blijven gaan, al is zijn reistijd wat langer.
Voor onze dochter is het een ander verhaal. Zij zit in groep 7 van de basisschool en gaat voor die periode naar vrienden, die 45 minuten verder weg wonen. Onze dochter moet dus naar een andere school en omdat de dochter van onze vrienden op een Rooms Katholieke school zit, kon die school onze dochter weigeren. Betreffende school heeft een hoop problemen gehad met groep 7 in het huidige schooljaar, dus acceptatie van onze dochter was allerminst zeker. Slapeloze nachten heb ik er wel van gehad, maar gelukkig heeft onze eigen school de andere school kunnen overtuigen en kregen we op 21 december te horen dat onze dochter daar welkom is. Oh, zo blij en opgelucht!
Op 31 januari 2018 hebben we kennisgemaakt op de tijdelijke school voor onze dochter en ook meteen bij de BSO. Onze dochter voelde zich er gelukkig meteen thuis en had vrijwel direct aanspraak met andere kinderen.
Het zijn nu nog maar kleine dingetjes, die we moeten regelen en we zijn eigenlijk klaar voor vertrek.
Bangkok, here we come!
Hierbij deel 3 in de serie Horizontal in the Vertical.
Na die mooie bijdragen van Tess en Lisa, die ook recentelijk bij Dr. Chettawut geweest zijn, denk ik dat mijn verhaal toch een toevoeging kan zijn omdat ik in een andere situatie verkeer, dan de hiervoor genoemde dames. Voorgenoemde dames zijn twintigers, terwijl ik zelf een veertiger ben. Daarnaast is iedere ervaring anders.
Voordat ik mijn verslag doe over mijn ervaringen in Bangkok, zal ik eerst mijn situatie schetsen en hoe ik uiteindelijk richting Bangkok ben gekomen. In de posts die hierna volgen (na 25 februari) beschrijf ik de reis en verblijf naar Thailand.
Toen ik eind november 2015 uit de kast kwam, was ik getrouwd met een heel lieve vrouw en had ik een zoon en een dochter. Verder had ik een goede baan in de IT. Uiteraard was ik, zoals vele anderen, doodsbang alles wat mij dierbaar was te verliezen. Wat is dat achteraf meegevallen!
Heel voorzichtig en continu rekening houdend met het gevoel van mijn vrouw heb ik steeds wat stapjes gezet richting transitie, maar wel op haar tempo! Regelmatig maakte ik het onderwerp bespreekbaar en dat was nodig omdat zij de instelling had “als we er niet over praten, dan is het er niet”. Ik zorgde ervoor dat ze kennis over het onderwerp opdeed en deelde steeds mijn gevoel met haar. Wat hebben we toen veel gepraat.
Ik meldde me begin maart 2016 aan bij Tanja van Hengel van Psycho Informa en had half juni mijn eerste consult in Woerden.
Door mijn duidelijke keuze mijn route buiten het VU te volgen, was ook meteen bepaald dat ik mijn SRS uiteindelijk in het buitenland zou moeten zoeken. Gezien de topartsen in Thailand en het feit dat je geen genitale ontharing hoeft te ondergaan in het jaar naar de SRS toe, was dat voor mij helemaal zoals ik het wilde.
In april 2016 ben ik samen met mijn vrouw naar Amsterdam geweest voor een fotoshoot bij Mariposa. We spraken af dat als het haar te veel zou worden, zij weg kon gaan. Uiteindelijk heeft zij van die mogelijkheid geen gebruik gemaakt, maar de mogelijkheid gaf haar de ruimte die ze nodig had. Ik had mezelf nog nooit als vrouw gezien, want ik had me nog nooit als vrouw gekleed. Ik werd er mooi opgemaakt en kreeg mooie kleding aan. Ik was echt verrast dat ik er zo goed als vrouw uitzag! De hele dag had ik een glimlach van oor tot oor op mijn gezicht en mijn vrouw zag toen dat ik me echt happy voelde. Mijn vrouw noemde dit voor haar een echte eye opener.
Eind mei 2016 ben ik samen met mijn vrouw onze vrienden en familie gaan informeren dat ik transgender ben. Mijn familie accepteerde het gelukkig en mijn vrienden ook. Op één stel na, die iedere zondag trouw in de kerk te vinden is en prediken elkander lief te hebben zoals jezelf en dat Gij zult niet oordelen opdat… Geen slechte score op de acceptatieschaal!
Langzaam maar zeker, kon mijn vrouw wennen aan het idee en tegen de tijd dat ik naar mijn eerste consult bij Tanja ging, had ze mij als vrouw geaccepteerd. Dat wil niet zeggen dat ze het toen makkelijk vond.
Ieder tweewekelijks consult ging ze met me mee en zo heeft ze vanuit de eerste hand ervaren hoe het bij mij werkt en ook dat het menens was. Het meenemen van je partner naar de sessies bij de gendertherapeut is m.i. echt aan te raden als je de hoop hebt dat je partner bij je wil blijven, omdat zij/hij veel meer betrokken wordt in het proces. Daarnaast is ook de Transvisiegroep (H)erkenning een aanrader voor partners, want daar kunnen ze met gelijkgestemden praten en gevoelens delen en die mogelijkheden voor partners is in tegenstelling tot mogelijkheden van de transgender zelf zeer beperkt. Ik denk dat beide zaken, naast mijn eigen geduldige instelling en de acceptatie door vrienden, mede hebben bijgedragen tot de acceptatie door mijn vrouw, maar ook dat ze er hierdoor beter mee om kan gaan.
Aan het begin van de zomervakantie in 2016 hebben we onze kinderen (dochter 10, en zoon 11 jaar oud) op hun niveau mijn verhaal uitgelegd. We hebben het hen bewust als laatste verteld, zodat ze geen geheimen hoeven te bewaren voor vrienden of familie of elders. We hebben een open instelling en dat werkte voor ons heel goed.
Onze dochter accepteerde het vrijwel direct, terwijl mijn zoon 2 maanden nodig had. Inmiddels is er niemand meer in ons gezin, die terug zou willen naar de oude situatie. Sinds die tijd was ik in de weekenden en op mijn part-timedag Irene en op de werkdagen mijn oude identiteit. Oh wat viel dat terug switchen op werkdagen zwaar!
Op de verjaardag van mijn dochter in september 2016 heb ik bij de gemeente mijn naam en geslacht laten veranderen. Ik was oorspronkelijk van plan om het mijn baas pas in december te gaan vertellen, maar hoorde toen van een andere transvrouw dat mijn baas de wijziging van naam en geslacht via het pensioen automatisch door zou krijgen, dus moest ik dat natuurlijk voor zijn…
Met de angst mijn baan te verliezen heb ik begin september 2016 een gesprek met onze directeur gevraagd en huilend heb ik hem mijn hele verhaal gedaan. Zijn reactie was bijzonder positief en constructief. Hij zei mij meteen toe er “samen een succes van te maken” en heeft me met woord, daad en advies bijgestaan.
Na het informeren van mijn collega’s ben ik nog twee weken als man op het werk verschenen en half oktober 2016 kon ik eindelijk fulltime als vrouw gaan leven. Wat een verademing! Geen geswitch meer. Door de super reactie van mijn baas en collega’s heb ik mijn baas voorgedragen voor de Transzoen van TNN en deze hadden we oorspronkelijk zelfs gewonnen. Echter wilde TNN er naar de smaak van mijn baas te veel publiciteit aan geven en heeft mijn directeur van de prijs afgezien.
In december 2016 begon ik met hormonen en in januari 2017 heb ik de datum voor SRS bij Chettawut op mijn verjaardag in 2018 vastgelegd door netjes 20% van de operatiekosten over te maken.
Tjonge, dan heb je nog 14 maanden te gaan… Ik heb die periode mentaal in stukjes gehakt, door steeds toe te leven naar hoogtepunten en mijlpalen, zoals de sessies bij Tanja, vakanties en operaties. In mei 2017 heb ik mijn borstoperatie net over de grens in België laten doen bij The Belgian Breast Clinic, een heel fijne ervaring.
In januari 2017 gaf topchirurg dokter Brigitte Meijer een indrukwekkende presentatie over aangezicht chirurgie (FFS) bij de vrouwengroep van Transvisie. Ik was meteen verkocht en heb het VU gebeld om een consult aan te vragen. In mei een consult gehad, waarna dokter Meijer de aanvraag voor toestemming bij mijn zorgverzekering Interpolis deed. Vrij kort daarna ontving ik toestemming van Interpolis, zonder problemen of bezwaren. In november onderging ik mijn FFS deel 1 (voorhoofd) en in december mijn FFS deel 2 (kin). Zo fijn dat het medisch traject na maart klaar is!
In november kreeg ik ook mijn SRS verklaring van Tanja en de psychiater, waarmee ik direct bij Interpolis toestemming vroeg voor de operatie in Thailand. Binnen twee weken kreeg ik een brief dat er 8560 euro wordt vergoed. Omgerekend had ik zo’n 8900 euro betaald aan Chettawut, dus die vergoeding was wat mij betreft prima.
Toen heb ik ook de retourvlucht geboekt. Van meerdere kanten was mij aangeraden om Businessclass te vliegen en ik heb maanden lang de ticketprijzen in de gaten gehouden. “Wacht even op de KLM Business Deal weken”, was mij aangeraden. Nou dat deed ik. En dat scheelde! Tickets voor een rechtstreekse vlucht, die de hele tijd zo’n 2400 euro p.p. kosten waren maar liefst 30 euro goedkoper… Uiteindelijk toch maar gekozen voor een vlucht via Londen. Nu vliegen we met British Airways Businessclass voor 1300 euro per persoon en hebben we tussen Londen en Bangkok v.v. stoelen die volledig plat kunnen. Een overstap is misschien niet ideaal, maar de kosten hebben dan toch de doorslag gegeven.
Toen bleek dat ik 1 dag te lang had geboekt... Ik wist dat je 30 dagen visumvrij naar Thailand kunt en dacht met de periode 26 februari tot en met 28 maart daaraan te voldoen. Maar als je aankomst dag en vertrek dag beide telt kom je op 30 nachten, maar 31 dagen. Balen…
Keuze: vlucht omboeken voor 300 euro p.p. of een gezellig dagje naar Amsterdam en even bij het consulaat langs om een visum aan te vragen voor 30 euro p.p. Uiteraard voor het laatste gekozen en voor een tientje extra werd het visum ook nog eens aangetekend thuisgestuurd.
Omdat we toch in Amsterdam waren zijn we ook even naar Pott Change op het Damrak geweest om wat Thaise Bath te halen. Voor een kleine 1400 euro hebben we 50.000 THB gehaald. Dit is veel gunstiger dan eigen bank of het GWK (scheelt ongeveer 10%) of het wisselen op Schiphol!
Tja, en dan hebben we nog twee schoolgaande kinderen…
In maart moeten die gewoon naar school. Onze zoon hebben we bij vrienden in de buurt kunnen onderbrengen en hij kan gewoon naar zijn eigen school (VWO) blijven gaan, al is zijn reistijd wat langer.
Voor onze dochter is het een ander verhaal. Zij zit in groep 7 van de basisschool en gaat voor die periode naar vrienden, die 45 minuten verder weg wonen. Onze dochter moet dus naar een andere school en omdat de dochter van onze vrienden op een Rooms Katholieke school zit, kon die school onze dochter weigeren. Betreffende school heeft een hoop problemen gehad met groep 7 in het huidige schooljaar, dus acceptatie van onze dochter was allerminst zeker. Slapeloze nachten heb ik er wel van gehad, maar gelukkig heeft onze eigen school de andere school kunnen overtuigen en kregen we op 21 december te horen dat onze dochter daar welkom is. Oh, zo blij en opgelucht!
Op 31 januari 2018 hebben we kennisgemaakt op de tijdelijke school voor onze dochter en ook meteen bij de BSO. Onze dochter voelde zich er gelukkig meteen thuis en had vrijwel direct aanspraak met andere kinderen.
Het zijn nu nog maar kleine dingetjes, die we moeten regelen en we zijn eigenlijk klaar voor vertrek.
Bangkok, here we come!