Bij een te laag niveau kan je hetzelfde ervaren als overgangs klachten en depressiviteit zit daar bij. Ikzelf heb door een kleine vergissing ervaren wat in de psychologie geloof ik wel eens "ontlichaminging" genoemd wordt. Of er in je hoofd een stekker uit getrokken wordt, je verliest de connectie met jezelf. Ik schrok daar niet van, want het was de herkenning van oh ja, zo was het altijd. Als je als vrouw in de overgang dat ervaart. Brrrr, niet fijn.
Bij wat het protocol een goed (voornamelijk laag) niveau vind, da's een beetje als een kaars onder een stolp. Geeft wat licht, niet helemaal donker, maar je ziet niet veel
Bij een iets hoger niveau, 200ng/L 700pmol/L gaat de stolp er af en brand het kaarsje echt. je voelt je levend, libido is er maar op de vrouwelijke manier, heel fijn en je hebt van die momenten door de dag van natuurlijke blijheid. Dat schijnt bij "gewone" gelukkige momenten natuurlijk te zijn. Nu fijn voor ze, blij dat ik dat nu ook kan ervaren.
Een te hoog niveau merk je snel, ervaar je ook makkelijk door dat de medicatie niet voor een constant niveau zorgt, maar met behoorlijke pieken daar is genoeg literatuur over. Duizeligheid hoofdpijn, spanning in de borst. Enfin, zo ongeveer alles wat op de bijsluiter staat.