Moeilijk te zeggen, zoals anderen al zeggen, aanleg speelt een rol.
Zelf wilde ik vanaf het begin nadrukkelijk pleisters, omdat ik geen pillen extra wenste te slikken, maar ook omdat hormoonpillen de lever dubbel belasten samen met de remmer.
Het VU gaf bij mij tevens aan dat men zich een beetje zorgen maakte over mijn lage lichaamsgewicht (ik zit 1.1 "punten" boven de ondergrens van het gewenste BMI gebied, en toen ik voor het eerst een dergelijke meting kreeg was dat zelfs 0.2).
Tijgertje schreef: ↑04 nov 2018, 16:17
- Herstel van (hoofd) haargroei
Misschien dat ik te snel resultaat verwacht, maar ik heb zelf alleen bij wat inhammen de "perzikhaartjes" terug zien komen, of het daar ook volledig terugkomt weet ik nog niet, want daarvoor gebruik ik denk ik nog niet lang genoeg hormonen.
Ik heb echt nog steeds de bouw van mijn vader, ik kan eten wat ik wil, maar echt aankomen doe ik niet. Wel merk ik rond het begin van de maand, (ik begon aan het eind van de maand maart van dit jaar met de hormonen) dat mijn buikomvang toeneemt, maar ben dan soms maar een halve kilo zwaarder op die momenten.
Dit heb ik wel heel erg gemerkt, op mijn werk kan ik uit de hoogste kluisjes waar spullen staan de tassen soms met veel moeite tillen. De echt grote nieuws- en camera's voor meercamera-registraties krijg ik alleen nog met veel moeite op mijn schouder.
Het allereerste teken dat ik kreeg was toen ik een bepaalde doos die op een hoge kast staat (en niet eens echt heel zwaar is, maar vooral lomp door het formaat ervan) en ik normaal met het topje van m'n vingers naar voren schoof en dan tussen m'n handen naar beneden liet glijden en afremde door mijn handen tegen de doos te duwen, keihard in m'n gezicht kreeg omdat ik veel meer kracht moest zetten dan ik gewend was
.
Hier heb ik bij vlagen ontzettend last van, en zeker tijdens de fase met alleen de remmer heb ik er ontzettend veel last van gehad, 3-4 keer per nacht wakker worden omdat ik in brand stond (of zoals Anita Witzier het treffend omschreef in de Libelle of Margriet, "er een vuur in mij werd ontstoken").
Tijgertje schreef: ↑04 nov 2018, 16:17
In de aanloop van mijn intake bij het VU probeer ik zo bewust mogelijk te leven. Ik sport sinds 2010 drie keer in de week, rook niet, drink niet en heb een BMI van 23.5 (1.98 m / 92 KG). Op de voorlichtingsavond in het VU, begreep ik dat gezond BMI ook als medisch uitgangspunt gezien wordt voor een eventueel behandeltraject.
Klopt, te hoog is niet goed en te laag ook niet, bij mij waren er zorgen dat ik te licht bleef.
Sporten is trouwens sowieso goed, ik vind het zelf jammer dat ik niet een betere conditie had voor ik begon, maar goed, voor hetzelfde geld had dat in mijn geval helemaal niks geholpen.
Overigens,
@tanisha haalde aan dat het mannelijk geslachtsdeel niet op oestrogeen werkt: mijn gendertherapeut (die vroeger bij het allereerste genderteam psycholoog was) zei dat de functie van de zwellichamen niet verschilt, maar dat alleen de uitwendige verschijningsvorm verschilt.
De zwellichamen reageren niet per se op testosteron, maar gewoon op opwinding, en waar testosteron het allemaal wat makkelijker maakt om die staat van genoeg opwinding te bereiken, kan dat met de hormonen wat lastiger zijn.
Ik heb met de remmer wel een afname in mijn libido gemerkt, maar het was zeker niet nul, een erectie krijgen was niet onmogelijk, maar het kostte wat meer moeite, zeker in het begin. Met de hormonen merkte ik dat mijn libido weer toenam en merkte toen ook dat het vooral een kwestie is van moeten wennen aan de nieuwe manier waarop het lichaam opgewonden raakt.
Overigens wil ik erbij zeggen dat ik zelf, in mijn eentje nauwelijks tot geen dysforie ervaar richting het geslachtsorgaan dat ik heb, maar weet niet hoe dat zou zijn in combinatie met een partner.
Voor de hormoonbehandeling merkte ik al eens dat ik bij vlagen heel erg veel aan mijn fantasie had om opgewonden te raken en soms weer heel erg visueel ingesteld was.
Met de hormonen merkte ik dat seksualiteit bij vlagen nog wat meer in mijn hoofd zat en ik wat sneller geneigd was een erotisch verhaal te lezen om goed opgewonden te raken, het gaat allemaal wat geleidelijker (tenzij ik erotisch gedroomd heb, dan heb ik een dag lang een soort gloeiend gevoel en hoef ik maar aan wat er in de droom gebeurde te denken en ben ik meteen weer opgewonden).
Mijn gendertherapeut trok altijd de vergelijking uit overgebleven verhalen van de eigenaars van een harem die een of meerdere mannen aanstelden als bewaker van de harem, ze lieten castreren in de veronderstelling dat die mannen zonder testosteron automatisch alle interesse in de vrouwen waarover ze moesten waken zouden verliezen, zodat die mannen zich niet ook nog eens aan hun vrouwen zouden vergrijpen.
"Die vrouwen waren natuurlijk ook niet gek en verveelden zich bovendien soms te pletter en richtten soms dan hun aandacht dan maar op zo'n testosteronloze man en het kostte in het begin wat meer moeite, maar als die man gewend was aan de manier waarop hij opgewonden kon raken zonder testosteron, kon hij gewoon een orgasme beleven. Los van het probleem van dat zonder testosteron je uiteindelijk allerlei problemen krijgt en die mannen meestal niet lang leefden, waren de bewakers met de kennis van toen ook totaal overtuigd dat als je die testosteron maar weghaalt dat zo'n man dan in 1 klap een soort seksloos wezen wordt."
Een van de flauwste grappen die er mogelijk is in omroepland: "Iris...MINDER IRIS!!"