Vera's SRS in Thailand (Dr Chettawut)

[Petra1988]

Goed om te lezen, veel sterkte!!

[Vera]

Terug naar mijn tijdelijke thuis (dag 4)

De dag begon vroeg... om 5:30 vonden ze het noodzakelijk om met het wasritueel te beginnen. Daarna door met de pillen, het eten en tandenpoetsen. Om 7:15 zat ik startklaar in bed om met de auto naar het hotel terug gebracht te worden.
Er werd ook gezegd: “we brengen je zo weg, even wachten op een verpleegster”

En maar wachten en maar wachten.

Om 9:33 gingen we dan eindelijk ook echt op pad. Mijn schoentjes werden aangedaan en voor het eerst sinds een paar dagen stond ik weer op mijn beentjes.
De wandeling naar de auto voelde spannend maar ook fijn. Het is maar een klein stukje (meter of 10). Maar toch een overwinning.
De auto ben ik heel voorzichtig ingeklommen. Zittend op mijn nieuwe donut kussentje.
De rit zelf vond ik heel soepeltjes gaan. Geen pijn of ongemakkelijkheden. De dame die reed verontschuldigde zich voor elke hobbel in de weg en was verbaasd dat ik er geen last van had.
Bij het hotel aangekomen werd er aangegeven dat ze een rolstoel gingen pakken. Ik vroeg of ik mocht lopen zelf, langzaam. Dat mocht.
Zelf dus naar mijn kamer gelopen.

Mijn moeder had in mijn afwezigheid mijn hele slaapkamer versierd. Het was echt zo leuk om dat te zien.
De verpleegster hielp me in bed, gaf nog wat instructies voor het eten en toilet bezoek en ging weer.

Ik had mezelf voorgenomen om de clear liquid diet voort te zetten. Dan was de kans het kleinst om naar de wc te hoeven.
Maar de verpleegster zei dat juist proteïne nu goed voor me waren. Dus even nagedacht en besloten de gok te wagen en aan de roerei en creamsoup te gaan.
Och wat smaakte dat avondeten me goed. Ik moest er helemaal van huilen. Mijn moeder dacht gelijk dat ik pijn had, maar dit waren tranen van vreugde en opluchting.

Veel geslapen sinds ik terug ben. Het is nog wel even zoeken voor ons beide wat nu het beste ritme is voor alles. Dat zal ook wel met de tijd komen...

Dikke knuffel,
Vera

[Vera]

weer een klein stapje verder (dag 5)

Vandaag stond er niet veel op het programma. Ik moest 3x per dag wat eten en dan mijn pillen innemen op gezette tijden, veel water drinken en rust houden.
Wel zou de verpleging even langs komen in de ochtend.

Het wekkertje ging oprijd, want de eerste pillen moeten na de maaltijd om 8:00 ingenomen worden.
Mijn moeder had een kommetje boullion en een gelatine pudding voor me klaar gemaakt. Dit ging er met zulke lange tanden in dat ik aangaf dat niet meer te willen eten. Pillen genomen en weer ff liggen.
Ik had echter geen goed gevoel bij het eten en vroeg of mijn moeder een bordje roerei van het ontbijt mee wilde nemen.
Dat smaakte zo veel beter. Voelde me er ook gelijk een stuk beter door.

Nu was het wachten op de verpleging, maar al wie er kwam geen verpleging.
12:00, nieuwe maaltijd. Dit keer creamsoup. Smaakte ook erg goed.
Rond 13:00 kwam housekeeping even door ons appartementje heen. Al verwachte ik dat het de verpleging was toen er geklopt werd.
De dames kwamen vlak achter de housekeeping aan. Sri en Tiar met ieder een tas met spulletjes bij zich. Ze waren erg vrolijk en moesten hard lachen om de versieringen die mijn moeder om mijn bed had gehangen.
Ze vroegen mijn moeder mijn kamer uit te gaan, want ze gingen de hechtingen eruit halen bij mijn ademsappel.
Dit was een kort klusje waarin de dames als een geoliede machine samenwerkte. Ik voelde hooguit dat ze watcaan het wondje aan het kriebelen was. Pijn deed het niet. Er ging direct een pleister op en de dames zeiden dat die er morgen af mocht en ik het kon zien.
Verder kreeg ik de instructie om vooral een stukje door mijn appartementje te lopen als ik me goed voelde en eventueel even op een stoel te zitten als dat geen zeer deed. De hele dag in bed is ook maar dodelijk saai grapte ze.
En het duo vertrok weer met veel vrolijkheid.

Als avond eten net lekker roerei en creamsoup besteld. Merk dat mijn lijfje om voedingsstoffen schreeuwd.

Ik kijk uit naar morgen om het wondje van mijn ademsappel reductie te zien... en nog veel meer naar overmorgen voor de grote onthulling.

Dikke knuffel,
Vera

[Vera]

de spanning neemt toe (dag 6)

Vandaag weer een dagje in het hotel... die niet al te best van start ging.
Het was vroeg in de morgen en bijna tijd voor mijn pillen. Pillen die ik pas na het eten mag nemen volgens de instructies.
Dus ik deed meerdere keren een poging om mijn moeder te roepen voor een hapje eten van beneden te halen. Ze is echter behoorlijk slechthorend en slaapt zonder haar gehoorapparaten... dus ik kon roepen wat ik wilde.
Toen ik haar eindelijk wakker had was het al tijd om mijn pillen in te nemen, maar zij moest nog douchen en aankleden etc voor ze eten kon gaan halen. Dus ik heb maar gesetteld voor het eten wat er nog in de koelkast lag... jelly
Dat spul kan ik dus echt niet meer luchten of zien. Maargoed, er zat wat in en de pillen konden er achteraan.

Tiar kwam vandaag in haar eentje bij me langs in de ochtend. Ze haalde voorzichtig het pleistertje eraf en smeerde er met een wattenstaafje een vettig goedje op. Daarna beantwoorde ze nog enkele van mijn vragen en vertelde dat er schuin tegenover ons appartement een Koreaans meisje zit die vandaag haar eerste dilateer les kreeg. Het arme meisje is echter helemaal alleen hier. Iets wat volgens Tiar heel gebruikelijk is voor meiden uit die landen.

Het wondje op mijn keel is erg mooi en netjes. Ik heb er alle vertrouwen in dat dat heel mooi zal genezen.
Voor ze wegging maakte Tiar me nog even duidelijk dat morgen toch echt de grote dag was en dat dan het verband eraf mocht. Ze gaf ook al heel slim aan dat de boel wat gezwollen zou kunnen zijn, en dat er ongelijkheden door die zwelling te zien zouden kunnen zijn. Ik hoefde me geen zorgen te maken, alles zou goedkomen volgens haar.
En ze maakte me nog ff lekker met het feit dat ik dan weer mag douchen, alles mag eten en weer een stapje dichter ben bij vrijheid...
alsof ik nog niet genoeg uitkeek naar morgen.

De rest van de dag heb ik vooral uitgekeken naar de maaltijden. Een bordje roerei en creamsoup van de hotelkeuken heb ik gekozen als mijn dieet. Zoveel mogelijk beperken in vast voedsel om niet naar de wc te hoeven voor het verband eraf is. Tegelijk toch proberen om zoveel mogelijk goede voedingsstoffen voor mijn lijfje binnen te krijgen.
De creamsoup is lekker rijk en romig en goed op smaak. Een ware traktatie na de periode van jelly en poedersoepjes in de kliniek. Het roerei is een goede bron van eiwitten die mijn lijf echt heel hard nodig heeft nu.

Morgen is DE grote dag. Ik kijk er zo naar uit om zoveel redenen. Ik wil het in eerste instantie natuurlijk heel graag bewonderen. Maar ik heb ook al een plan gemaakt voor alles wat ik wil eten morgen. En niet onbelangrijk, me weer lekker fris en schoon voelen en alles lekker wassen. Dat laatste zal ook wel heel spannend zijn, omdat ik dan gelijk voor het eerst mijn nieuwe vagina mag wassen.

Dikke knuffel,
Vera

[féj]

Wat een heerlijk moment morgen

[Tijgertje]

In een ander draadje had ik het ook al eens gevraagd, want waarom kies je voor een SRS in Thailand en niet in Amsterdam?

[Vera]

In een ander draadje had ik het ook al eens gevraagd, want waarom kies je voor een SRS in Thailand en niet in Amsterdam?

Ik heb je een PM gestuurd om dit draadje een beetje schoon te houden

[JesseJessie]

Succes vandaag

[Tijgertje]

Oké, sorry. Dacht ik maak een zijsprong. Je PB is (nog) niet ontvangen btw.

[Vera]

Het verband eraf! (dag 7)

De dag begon zoals elke dag hier, lekker oprijd voor eten en pillen. Daarna begon het wachten... en wachten... en wachten.
De dames kwamen namelijk pas na de lunch, terwijl ik ze in de ochtend al had verwacht.

Maar het grote moment was daar. Nu ging het toch echt gebeuren. Mijn moeder werd de kamer uitgestuurd, er werd een vuilnisbak en een stoel bijgepakt en de kamerdeur ging dicht.
Sri bereide mij voor (incontinentie matje onder mijn billen en liggen in de juiste houding, terwijl Tiar alles voor Sri klaarzette op de stoel achter haar.

Ze begon met het lospeuteren van het tape op mijn billen waarna ik op mijn rug mocht gaan liggen.
Nu ging het toch echt beginnen. Het tape werd losgepeuterd (ik ben meteen grondig gewaxt) en ze knipte voorzichtig de tape rond de katheterslang weg. Nu werden de watjes weggehaald. De onderste laag was diep bruin van de betadine. Het verband was nu weg. Ze maakte de voel schoon. Eerst tijd voor een fotoshoot... “Smile” zei Sri terwijl ze close-ups van het operatiegebied maakte.
Nu moest de packing er nog uit. Ze knipte wat hechtdraad los en smeerde er een goede dosis verdovend glijmiddel op. Ze begon trekken. De packing is dus een heel lang verband wat ze er als eens soort lint weer uithaalt. Ik voelde het er ook van binnen uit uitgetrokken worden, wat echt heel bizar aanvoelde. Alleen het allerlaatste stukje was ff naar.
Weer tijd voor een foto.
Nu moest de diepte nog gemeten worden. Er ging een goede lading verdovend glijmiddel op mijn vagina, daarna ook op de dilator. Het eerste stukje was echt ff onaangenaam. Ik denk dat dat vooral de katheter was die ze een beetje aan de kant drukte ermee. Hij ging er een goed stuk in, daarna beentjes plat op het bed en ze drukte nog even zachtjes door. Vond het einde, wachte heel even en drukte nog mals zachtjes maar duidelijk tegen het einde van mijn vaginaholte. 6 inch and a bit, zei Tiar. Het is dus een ruime 6 inch geworden.
Ondanks dat ik als lesbienne hier niet zo veel waarde aan gehecht had, was dit toch een erg welkom bericht.

Ik mocht ff meekijken met mijn spiegeltje nu en ze liet duidelijk de maat op de dilator zien.
Ze haalde vervolgens de dilator er een stukje uit en gaf aan dat ik de rest van de afstand mocht doen.
Daarna lieten de dames me even mijn gang gaan om alles te bewonderen. Tiar gaf nog aan dat bepaalde delen echt voornamelijk zwelling waren en dat dat zou wegtrekken.
Hierna vroegen ze of mijn moeder erbij mocht komen. Dat wilde ik wel, dus terwijl ik dat wijdbeens op het bed lag, kwam mijn moeder binnen...
De dames lieten ons achter samen en gingen weer weg. Morgen terugkomend voor dilateerles nr 1.

Ik heb nog een tijd alles liggen bewonderen en huilen. Huilen van ontlading en geluk. Het ziet er natuurlijk nog gehavend uit, maar het is zo fijn om dit alles nu gehad te hebben en je eindelijk ook echt daar beneden een vrouw te voelen.

Hierna ging ik voorzichtig douchen. Dat vond ik nog erg spannend. Niet goed wetende wat er nu allemaal wel en niet kan en mag. Droogmaken moest ik het daar beneden met de föhn doen had Tiar nog gezegd, zonder heat.

Daarna weer ff lekker mijn bedje in. Verder ontladen en uithuilen en mijn familie en vriendinnen ff appen.

De rest van de dag eigenlijk als de dagen ervoor ingevuld. Lekker rusten, ff op de bank, ff in bed en af en toe een stukje lopen.
Nu alleen alles ff extra voorzichtig want het voelt allemaal erg fragiel en kwetsbaar aan.

Morgen dus dilateerles... spannend

Dikke knuffel,
Vera