Veertien Januari lag ik dus in de kliniek van Dr chettawut in Bangkok, en heb ik mijn Sex Reassignment Surgery laten ondergaan samen met het verwijderen van mijn adamsappel.
Om maar als eerste even te vertellen zo 80 dagen na mijn operatie dag/nacht, ik voel me erg goed op dit moment en ben erg blij dat ik mijn SRS operatie heb laten doen Dr Chettawut in Bangkok. Over het geheel ben ik dus blij en erg tevreden, maar ik heb zelf toch wel dingen onderschat. En daar wil ik het even over hebben hoe het met mij allemaal verlopen is en hoe ik probeer verder te komen in mijn leven na deze operatie.
Op 19 December 2017 ben ik begonnen met HRT, 2 maal daags 2mg Estradiol (hormonen) 4mg in totaal 1 maal daags een half pilletje Cyproteronacetaat 25mg in totaal. Mijn controle bij het VUmc was vier maanden later voor een volgende bloedtest om te kijken hoe alles ging, en hoe ik me zelf voelde. Tijdens dit bezoek heb ik aangekaart dat ik twijfel over mijn operatie of ik deze door het VUmc laat verlopen of zelf kies voor een kliniek ergens anders. Mijn voorkeur lag toen al in Thailand omdat ik mijzelf voorstander vond van de techniek die bij een aantal klinieken daar word uitgevoerd, het betreft dus de non-penile inversion technique. Mijn psychologe stond hier voor open en vond mij ook ver genoeg om te mogen bepalen over mijn SRS, hier was ik erg blij mee. En bij mijn volgende afspraak heb ik dus verteld dat ik 15 Januari mijn operatie heb en dat ik de 20% kosten al betaald heb, dus dat deze datum vaststond. Hier schrok ze in het begin wel van want ze vond het toch ergens wel erg snel, maar na het einde van het gesprek kwam ze al weer daar op terug dat ze het wel zag zitten en dat ze merkte dat ik me goed had voorbereid en ze merkte dat ik het financieel kon redden. En ze zag vertrouwen erin dat ik dit ook allemaal kon regelen.
Hier komt mijn eerste punt naar voren waar ik me dus toch onderschat had in de kosten die gemaakt zijn tijdens mij reis daar in Thailand. Zelf had ik voldoende om zonder zorgen luxe te kunnen veroorloven, en ik geef hier onderaan nog een opsomming van mijn gemaakte kosten. Dus als je naar Thailand gaat reken goed uit je kosten die je minimaal moet maken en hoe veel je jezelf wilt verwennen als je daar bent. En de kosten die je standaard maakt ook al ben je niet thuis. Verder heeft de zorgverzekering mijn SRS kosten in zijn geheel betaald en zelfs iets meer uitgekeerd omdat de koers anders was berekend.
Verder moet je zelf aan de slag voor de benodigde goedkeuringen van de kliniek in Thailand en dus heb je een aantal dingen te regelen die normaal het VUmc voor je regelt. Zo heb ik een voorbeeld gegeven van de referral letter die je psycholoog moet ondertekenen en daarvan heb je er dus twee benodigd waarvan het VUmc er een kan leveren, de andere referral letter is voor 65euro gemaakt door van der vaart in assen, hiervoor heb ik een gesprek gehad van ongeveer een uur. Verder regel je alles via mail met de kliniek in Thailand. Dit gaat allemaal via de Engelse taal waarvan je toch merkt dat ze het niet altijd helemaal begrijpen, maar ze zijn naar mij wel altijd goed geweest om op een juiste manier te communiceren. En duidelijk te vertellen over de zaken die nog geregeld moeten worden. De communicatie na mijn SRS in het hotel was goed ook al heb ik maar een keer een mailtje gestuurd en nooit hoeven te bellen. De communicatie nu nadat ik terug ben kan ik weinig over zeggen want ik heb pas een vraag gesteld via mail en deze is ook meteen beantwoord. (let op tijdsverschil van zes uur dus als je na de middag je mail verstuurd is het kantoor gesloten daar) Ze hebben trouwens twee locaties, eentje bij de kliniek en een ander kantoor. Zoals ik kon begrijpen bestaat het team uit een achtien tal mensen die voor de kliniek werken.
Verder verliepen mijn maanden goed richting de aanloop van mijn vertrek op tien Januari 2019, zo heb ik een directe vlucht geboekt via KLM. Economie class heen met wat extra beenruimte en is het gelukt om via whatsapp contact van KLM business terug te kunnen vliegen, hiervoor heb ik in totaal 1800euro voor betaald. En ik moet eerlijk zeggen de kosten van de 900 euro extra ten opzichte van economie class waren de moeite waard zeker voor mijn lichaam, en dat je lekker plat kunt liggen en goede slaap kunt hebben is gewoon heerlijk. Maar zelf denk ik ook dat het zeker te doen is op een normale stoel, ook al denk ik als je dus de mogelijkheid hebt businessclass te vliegen met je budget je dit zeker moet doen. Ik had zelf voor vertrek de dag ervoor nog een bloeding wat me erg ongemakkelijk viel en als dit dan in je vliegreis gebeurd dan wil je gewoon liggen. Over die bloeding dadelijk meer, over mijn vliegreis merkte ik dat ik me niet echt goed heb gedragen voor mijn lichaam. Ik heb tijdens de vlucht eigenlijk veel alcohol genuttigd en veel water er bij gedronken om toch te hydrateren en dus ook de wc vaker opgezocht. Gelukkig ging dat wc bezoek goed. En dan merk je dat je bij business meer servies en luxe krijgt om ook gewoon te gaan staan en een gesprek aan kunt gaan staand bij het personeel zonder dat ze je direct verwezen word naar je stoel. Zo heb ik dus bijna een heel uur staan praten voor in het vliegtuig. Maar als je dus netjes op je stoel blijft zitten is een vlucht van twaalf uur gewoon enorm vermoeiend.
Mijn werk ging dus ook goed tot het moment van December aan brak, ik ben best een workaholic en dat ging goed tot ik merkte dat ik richting een burn-out ging. Ik ga hier even niet verder op in maar ikzelf dacht dat het me wel ging lukken om tot begin Januari door te werken met mijn vele uren. Maar de spanning richting de operatie en alles eromheen bleken erg stressgevoelig, dus raad ik aan hou hier rekening mee om niet zoals ik teveel te denken te kunnen doen. Zelf werk ik in de horeca en met kerst was het dus topdrukte, tijdens tweede kerstdag viel ik dus effe in een gat en heb me ook ziek gemeld dat ik het niet meer aan kon. De dagen erna hebben me erg goed gedaan en heb ik ook zeker nodig gehad om wat rust te hebben voor de operatie. Gelukkig is mijn baas en bazin hier heel coulant mee omgegaan en ik krijg op dit moment ook een kleine vergoeding voor mijn revalidatie, eind maart begin ik weer met werken met vier uur in de dag drie dagen achterelkaar dit is dus 80 dagen na mijn operatie. Ik voel me nu ook erg goed om dit aan te kunnen.
Nadat ik dus alles geregeld had en mijn totale betaling in December heb afgerond, de bloedtesten goed waren gekeurd en mijn vaccinatie gedaan was, was ik klaar voor vertrek. Ik kreeg de week voor vertrek nog te horen of ik er problemen mee had als mijn operatie datum verplaats kon worden naar de veertiende in plaats van de vijftiende, een dag eerder dus, dit vond ik zelf geen probleem dus heb hier ja op gereageerd. Dus alle papieren in mijn rugzak en een tas vol kleding en andere gekkigheid
ingepakt, op weg naar Thailand.Tien Januari vloog ik alleen heen en mijn broer zou de dag erna komen, mijn broer blijft bij me voor tien nachten en daarna zou ik de laatste achttien dagen alleen daar verblijven. Mijn vlucht ging goed maar omdat ik een dag eerder de operatie had ging mijn planning een beetje anders, het betreft je bowel cleansing program. En omdat ik me goed voelde heb ik tijdens mijn vlucht niet gegeten, en de dagen daarna heb ik zelf ook niks gegeten, samen met mijn broer een keertje gaan uiteten en toen heb ik een soep genomen en verder niks, ik voelde me erg goed op alleen water en suikerdrank. Wel heb ik iedere dag een zakje Electrolyte omdat je dus veel water drinkt is het handig dit te drinken. Ik heb dit iedere dag dat ik in Thailand was een zakje van dit spul gedronken, zakjes koop je naast de grote supermarkt de tesco-lotus in een supplementen winkeltje.
Ik lande na elf uur vliegen op het vliegveld in Bangkok en dit duurde toch wel lang voor mij de eerste keer zo lang vliegen. Maar ach het is maar wachten… na alle controles kwam ik bij hal nr9 uit. Na rondgekeken te hebben en niemand te zien dacht ik hmm heb ik wat gemist… ja ik had gemist in een mail dat er duidelijk stond dat de chauffeur die me ophaalt bij uitgang nr3 zou staan, na wat lopen een mooi naambordje gevonden te hebben van mijzelf, was ik blij dat ik daar stond. Meegelopen naar de auto en meteen de warme temperatuur van Thailand in, in de auto was de airco weer aan dus zit je met je winterse kleding net wat fijner. Ofja ik had een panty met rok aan, dus die panty kon uit
na een uurtje rijden en wat file meegemaakt te hebben voelde ik me al goed thuis hier en ik hou werkelijk waar van de chaos op de weg haha. Eenmaal in het hotel alles goed kunnen regelen en met mij creditcard de helft vooruit betaald van mijn hotelkosten. Ik ben in de tijd dat ik daar verbleef een keer gewisseld van kamer omdat er nog geen kamer vrij was met douche toen ik incheckte. Wat me ook opviel was omdat ik zo vroeg arriveerde (tien uur in de ochtend) dat er nog geen kamer vrij was en omdat het hotel volgeboekt was mocht ik wachten tot ongeveer drie uur in de middag. Ik ben dus in de tussentijd maar naar het grote shoppingcenter gegaan wat om de hoek ligt Seacon sqare.Mijn tijd verliep fijn ook al had ik wat last van blaren door het lopen op hakken, de dag erna was dat weer in orde en die dag had ik ook meteen mijn intake bij de kliniek. Hier worden de papieren gecontroleerd en in orde gemaakt, en mag je genoeg handtekeningen zetten om akkoord te gaan met de operatie. Ook mag je even naar boven gaan voor een foto en uitleg, en als je vragen hebt kun je ze hier in alle openheid stellen. Ook al vond hij mijn vraag nogal verassend, en vroeg meteen erna of ik Biseksueel was. Hij is open en kan ook heel indringerig vragen stellen, maar dat komt denk ik doordat hij je wilt begrijpen waar je wens en gevoelens liggen. Hij wilt uiteindelijk het beste voor je maar het blijft een chirurg, dus als jij onder narcose ligt kan hij je niks meer vragen dus hij probeer in te schatten wat je wilt en wensen zijn. Zelf is dit altijd een moeilijk stukje als een chirurg iets moet doen maar niet kan communiceren, of hij dan ook exact verteld wat hij dan gedaan heeft weet ik niet maar ik heb al wat verhalen gehoord dat hij dat alleen doet als je er zelf achter komt en er naar vraagt.
Na de controle dus nog drie dagen vrij zijn… ofja ik was vrij want doordat ik bijna geen soep had gegeten en veel water gedronken had en twaalf uur eerder al gestopt was met eten. Merkte ik weinig van alle middeltjes die ik slikte om mijn darmen leeg te krijgen, op de enema na dan maar als je dat gebruikt merk je binnen een minuut al dat er wat gebeurd, of tien seconden. Maar de swiff ging erg goed en vond het zelf met wat cola gemixt half om half echt niet vies, wel een gekke smaak dat wel. Zondag ben ik met mijn broer nog even naar de open market geweest wat achter seacon sqare ligt en wat te voet goed te doen is. De straat die je inloopt om naar de openmarket te gaan komt uit aan de achterkant van een mooi park, een veertig minuten lopen.
Maandag de veertiende was de dag, om zes uur in de ochtend mocht ik niks meer drinken en eten, nuchter blijven dus. De chaffeur haalde me weer netje op en na een twintig minuten file kwam ik bij de kliniek aan, hier mocht ik nog wat handtekeningen zetten omdat ik uiteindelijk hier besloten heb mijn adamsappel toch te laten weghalen. Eenmaal alles geregeld werd ik naar boven gebracht mocht ik me uitkleden en een badjas andersom aan doen. Ik mocht op bed gaan liggen zo rond twee uur, en merkte aan mezelf dat het nu echt gaat gebeuren. Eerst was zenuwachtig maar na een stukje gepost te hebben op mijn blog en wat mensen een berichtje gestuurd te hebben viel ik iets na drie uur in slaap. Uiteindelijk werd ik wakker gemaakt en mocht uit bed stappen en de operatie kamer binnenlopen hier werd ik netjes begroet en merkte een professionele en rustige sfeer. Eenmaal liggend werd er een infuus spuitje aangelegd en toen daar wat vloeistof door heen kwam en het kapje op mijn mond werd gelegd viel ik in narcose, ik heb tijdens mijn narcose heerlijk gedroomd en werd ongeveer tien uur later weer wakker op de operatie tafel.
Het was nu drie uur in de nacht en na wat overgegeven te hebben en weer meteen verschoond te zijn geweest kwam Sri naast me liggen voor controle. De dagen erna lag ik voornamelijk in de kliniek te slapen en weg te dromen van alles, de tramadol maakte me soort van wazig en dat deed mijn dromen tijdens mijn slaap erg goed. Ergens was ik erg blij dat mijn broer me iedere dag even kwam bezoeken en dat ik een praatje kon maken, en ik zeg ergens wat soms merkte ik dat ik graag wat intiemer wou praten over mijn lichaam en wat ik voel. Maar ik merkte ook dat mijn broer nou niet stond te wachten over al mijn lichamelijke gevoelens, ook al probeerde hij er wel echt te zijn voor me en dat gaf een heel goed gevoel. En dat beste gevoel kwam naar boven op de dag dat ik de kliniek verliet op de vrijdag en weer terug kwam in het hotel. De laatste dag op de kliniek gaat erg snel en in de ochtend rond zeven uur krijg je je laatste ontbijt en eigenlijk rond een negen uur staat Sri naast je om je te helpen met je spulletjes en brengt ze je meteen naar de auto, ze feliciteerde me nog met mijn verjaardag want ik was jarig en werd drieëndertig die dag. Dus als jarige jop weer naar het hotel, in een ritje van donutkussen onder je en rijden maar. Ik voelde me goed tijdens de rit en ook toen ik in het hotel aankwam voelde ik me niet duizelig of verward, ik voelde m goed en eenmaal in mijn hotelkamer mijn spullen gepakt omdat ik ging wisselen van kamer. Ik kreeg een kamer met inloopdouche en terwijl ik over de gang liep van kamer nummer 340 naar 206, werd ik aangesproken door een Canadese vrouw. Ze zij wat een mooie knuffel ik in mijn handen had en vroeg hoeveel dagen geleden mijn operatie was geweest. Ik zij ik kom net uit de kliniek en wissel van kamer, ze was verbaasd dat ik zo helder was en goed kon lopen. Ikzelf was ook wel verrast hoe goed het ging maar eenmaal in mijn kamer was ik kapot, ben op bed gaan liggen en ben daar de uren erna even niet meer vanaf gekomen. Wel heb ik een zak chips opgegeten omdat ik me daar echt naar toe had gezet en heel veel zin in had. Op de hotelkamer krijg je gratis water uit flessen iedere dag geleverd en dat is enorm welkom omdat ik merkte dat ik veel dronk, ook al had ikzelf ook veel water ingeslagen.
Maar zo tegen de avond had ik met mijn broer rond acht uur in de avond afgesproken om samen op mijn kamer wat te eten, het was rond zes dus ik had nog twee uur. En net rond zes kreeg ik een berichtje van en vriendin, ze ging een stap maken in haar leven. en op een of ander manier raakte me het enorm, een goede vriendin waar ik veel mee deel gaat negenhonderd kilometer verderop wonen. Ik heb gehuild daarna over mijn eigen leven en wat ik nu meemaakte en wat ik zelf zo graag wil doen in mijn leven. Door mijn emotionele staat ging de tijd snel en opeens ging de bel, het was acht uur en ik stond op. Mijn katheter zak was helemaal vol en deed de deur open met de gedachte dat het mijn broer was, maar nee het waren drie bedieningsleden die de kaarsjes op de taart aanmaakte en begonnen te zingen. En daar stond ik dan een volle katheter in je hand de deur openmakend voor mijn verjaardag, en terwijl ik de kaarsjes uit mocht blazen en een grote knuffel kon geven aan iemand die daar stond te zingen voor me viel ik in tranen uit. Tranen van zoveel emoties zo snel en zoveel achter elkaar, en terwijl ik mijn katheter en tranen boven de wc leeg huil ik nog even harder door dit toeval hoe het gebeuren moet. Niet veel minuten later komt mijn broer binnen en de knuffel die ik toen kreeg van hem was de mooiste die ik ooit gehad heb van mijn broer, wat een moment dat ik daar beleefde met alles wat er net gebeurd was deze dag en drie dagen ervoor. Een moment wat ik nu opschrijf en waar ik weer een traan moet laten van geluk. Geluk van een broer te hebben wat bij me is en er voor mij is.
Maar even genoeg van deze intieme schrijfstijl, ik ga weer verder en de dagen de volgde gingen goed, maar de dag dat mijn verpakking eraf zou gaan was een nachtje zonder slaap. Niet dat ik last had van pijn maar ik had last van een soort jeuk en gekriebel van gevoeligheid, mijn venusheuvel deed dit veroorzaken en kon niet wachten totdat de zusters zouden komen. Eenmaal bevrijd van het verband en ook het verband wat aan de binnenkant zat voelde ik me opgelucht, en werd ook het moment onthuld van de diepte die ik gekregen heb. De diepte van mijn vagina dus, 7’’ maar hier ga ik later weer even verder op in wat dat nou betekent die diepte. Ik was blij dat Sri een foto maakte van mijn opgezwollen vulva, en ik heb er met bewondering naar gekeken. En omdat het verband nu weg was kon ik ook weer helemaal nat worden onder de douche en dat was een heerlijk moment, en zo na een half uur nat worden weer terug het bed in en rusten. De dagen erop was het alleen nog wachten op het verwijderen van de katheter wat vijf dagen later ging gebeuren, verder kreeg ik meteen les om zelf te kunnen dilateren want daar begin je meteen mee. De dag dat mijn katheter verwijderd werd was erg fijn want je voelt je meteen vrij, en dat is een heerlijk gevoel. En wat ook gebeurd is kijken hoe het nu voor het eerst eraan toe gaat wanneer ik moet plassen, wat een mooi gevoel en wat gek. Gek omdat ik de eerste dagen merkte dat mijn rechterhand nog automatisch mee naar mijn kruis ging tijdens het zitten en dat het plassen nog alle kanten op ging (het gaat nu ook nog alle kanten op maar ik kan zonder problemen gewoon plassen). Maar ik was zo blij dat het goed voelde, en dat het werkte allemaal. Ook al merk ik dat de eerste dagen je wc bezoek je toch echt een nieuw gevoel geeft in het plassen en hoe het allemaal werkt, vertrouwd maar ook weer niet helemaal. De dagen die volgde verbleef ik alleen in Thailand omdat mijn broer ook weer naar huis is gegaan, elf dagen is hij bij me geweest en dat was erg fijn, maar ergens was het ook fijn dat hij weer terug naar huis ging.
Omdat ik merkte dat het alleen zijn ook enorm goed deed en omdat ik nu lekker naar beneden kon om te ontbijten ik ook vrijheid had om me te bewegen en zelfs buiten het hotel een wandeling kon maken. En dan komt hier ook een moment dat ik me niet kan voorstellen hoe het geweest zou zijn thuis, thuis liggend in bed alleen zonder iedere dag nazorg. Ik vond het zo fijn dat iedere dag op de zondag na er een arts komt kijken hoe het met me gaat en dat je vragen kan stellen en dat je verzorgd word, en misschien nog het belangrijkste je comfortabel voelen met je nieuwe vulva. De vragen en het gerust stellen dat het zo hoort, en dat het kan gebeuren dat je een bloeding hebt dat echt niet erg hoeft te zijn. Ze houden een controle op je en zeggen hoe het met je gaat. En dat doet enorm goed, echt een enorm pluspunt hier bij Dr Chettawut. Iets waar ik achteraf enorm blij mee ben. Verder was de gezelligheid van mede patiënten en ouders die ik in het hotel heb leren kennen top en het heeft me een enorm mooie tijd bezorgd en veel mooie contacten opgedaan. En zo vlogen mijn dagen voorbij, liggen in de zon naast een zwembad waar je niet in mag springen. Ik heb mijn nodige boeken ook uitgelezen en de dag van controle ging ook goed. Ook al viel het wat zwaarder dan gedacht, omdat je die dag toch uitgebreid op de operatie tafel gaat liggen en dan kwam bij mij het besef wel naar voren dat ik hier eenentwintigdagen geleden hier ook lag. Uiteindelijk is er een beetje granulatie weggebrand in mijn vagina en kreeg ik nog wat duidelijke instructies van Dr Chettawut, ook maakte ze een foto en kreeg ik uitleg hoe alles eruitziet en wat mijn scene glad is. Een klier wat er voor kan zorgen dat je vocht aanmaakt. Na het zien van deze foto heb ik de grootste bewondering gekregen voor deze man met het gene wat hij voor elkaar kan krijgen. De dagen erna gingen snel en voor dat je het weet zit je weer in de auto op weg naar het vliegveld. En denk je na met alles wat er gebeurd is en hoe Dr Chettawut je droom heeft doen uitkomen.
En met deze bewondering en een gevoel van besef keek ik uit mijn vliegtuigraam terwijl we opstegen terug naar huis, tranen vloeide even over mijn wangen met alles wat hier in deze stad is gebeurd. Pff wat een mooie tijd heb ik hier meegemaakt, en wat was ik blij dat mijn keus hier is geweest. Want ik kijk nu met een enorm mooi gevoel terug op die dertig dagen die ik daar heb meegemaakt.
Eenmaal geland weer in Nederland, na een geweldige terugvlucht gehad te hebben
stond P met een bos bloemen klaar bij de uitgang en zijn eigenlijk meteen terug gereden naar het zuiden van het land. Eenmaal thuis samen nog een whisky gedronken en ben ik het bed ingedoken. De weken erop waren erg moeilijk voor me, er gebeurde veel en kon mijn weg niet vinden in de uurtjes dilateren en hoe ik in mijn huis voelde. Alleen en de dagen dat ik een afspraak had waren erg vermoeiend maar gingen wel erg goed. Zo heb ik vier dagen na terugkomst al een afspraak gehad in het VUmc en heb ik ook een nachtje op de bank bij iemand anders geslapen. Er gebeurde gewoon teveel, en zelfs nu gebeurd er heel veel rondom mijn lichaam en geest. En dat voelt goed maar geeft een gevoel om me heen dat er zoveel mogelijk is dat ik keuzes moet maken wat ik eerst doe. Maar die eerste twee weken knalde er voor mij wel echt in, ik had het gewoon moeilijk om een draai te vinden en me thuis te voelen. Na mijn eerste twee weken ging het al wat beter en merkte dat ik ook een stuk mobieler werd om een wandeling te maken, en dat voelt goed. Maar mijn dilateren gaat niet zoals het schema van Dr Chettawut aangeeft, ik red het niet en merk dat het me helemaal uit mijn ritme haalt. Ik heb in de ochtend als ik wakker word geen probleem om een uur door te brengen op bed, maar het uur in de middag haalt me helemaal uit mijn ritme en het uurtje in de avond gaat me redelijk goed af, maar wil niet altijd lukken. Dus eindig ik soms op een dag dat ik maar een keer dilateer. En dat is te weinig om vooruit te komen in grote, dus ik heb mijn schema ook wat uitgerekt en ben nu sinds twee weken bezig met Nr3, 29mm is dat. En dan komt mijn geluk van mijn lichaam wel weer boven drijven, ofja dat denk ik. Want die 7’’ wat ik red om in mijn lichaam te duwen lukt nog steeds, ook al is het net wat minder geworden doordat de zwelling minder is, maar als ik druk dan gaat het er helemaal in. Wat ik wel merk is dat de lengte er ook voor zorgt dat mijn lichaam hier mee om is moeten gaan, want de laatste inch lig toch echt tussen mijn darmen en als ik dus veel gegeten heb merk ik dat echt wel. Ook merk ik dat nr3 rugpijn kan veroorzaken, maar dit is eigenlijk de eerste keren naar voren gekomen en laatste week heb ik hier geen last van gehad. Misschien was het dan de eerste week dat ik daar last van had. Verder maak ik intieme momenten mee met de relaties om me heen en dit zorgt er ook voor dat mijn libido weer stijgt, soms merk ik tijdens dilateren dat ik eigenlijk teveel zin heb in seks en hier kan ik dan moeilijk mee omgaan. Veertien april is de datum dat het drie manden post op is en zou het mogen, maar om dan seks met een man te gaan hebben lijkt me net wat te vroeg.
En ergens loop ik met de gedachte rond dat ik niet met een happn of tinderdate mijn eerste keer wil laten zijn. En dan kom ik weer op mijn gevoel voor daten, ik vind het gewoon heel leuk. Met mannen en vrouwen, maar met mannen merk ik dat ik te veel flirt. En daar geniet ik van, ik voel me zelf heel vrouwelijk als ik dat doe. En ik date al via happn sinds December, en ook al zit ik pas een jaar aan hrt ik heb niet in mijn account staan dat ik trans ben. Ik sta als vrouw daar en met mijn laatste dates merk ik dat ze het niet zien, dus ik kan gewoon stealth een date aangaan en dat vind ik geweldig. Maar ik stoei dus met mijn gevoel dat ik graag seks wil hebben maar hoe ga ik dat de eerste keer doen. Wanneer het mag? En wanneer nr4 ook past denk ik. Pff grote vragen die ik zelf uitlok om aan te gaan.
Verder gaat mijn mobiliteit steeds beter en merk ook dat ik weer kan gaan dansen en wat wilder kan bewegen. Dr Chettawut geeft aan dat je je benen de eerste periode je benen niet teveel moet rekken dus daar let ik ook goed op, en zelfs dat bewegingen die ik dan bij dans doe niet in de buurt komen. verder merk ik dat wandelen me enorm goed doet en ook er voor zorgt dat ik me lichamelijker fitter voel. En zo merk ik ook dat ik weer begin met werken, de eerste drie dagen waren na vier uur per dag werken vermoeiend maar goed te doen. En ik werk in een café met terras en dat ging dus goed. Tillen heb ik wel bewust niet gedaan, maar een half kratje drank gaat me goed af. En zo vordert mijn leven verder en voel ik me goed, ook al werd ik afgelopen week goed ziek en haalde me dat goed onderuit. Ik zit nu weer lekker te typen en het verhaal wat ik dan nu geschreven heb is opgedeeld in de dag waarop ik ziek werd en nu twee weken later schrijf ik weer verder. Dus misschien merken jullie ergens een verschil in vertellen, maar zo merk ik dat ik gewoon alles meemaak en bij elkaar sprokkel om mijn gevoel te vertellen hoe ik mijn laatste vier maanden heb beleefd.
En zo kom ik nog even terug op het financieel plaatje, en merk ik dat ik bof dat ik het geld heb dit allemaal te kunnen bekostigen. Maar ik schrik toch ervan wat er uitgegeven is geworden.
Voor het hotel wel iets wat ik eigenlijk erg positief vond was de hotelprijs bij dusit, en het is zeker niet het goedkoopste hotel maar ze hebben een erg fijne en goede servies en als je lid word van hun gold memberschip krijg je de eerste twintig dagen 20% korting op al het eten en drinken dus ook roomservies en na de 20 dagen zelfs 30%. Mijn kosten kwamen uit voor 30 dagen op 72 euro per nacht, inclusief ontbijt wat ook op je kamer geserveerd kan worden en iedere dag een hoofdgerecht gegeten. Verdere kosten heb ik gemaakt buiten het hotel. Zo heeft het hotel met eten samen 2160 euro gekost, ik heb zelf nog extra’s uitgegeven van 1000 euro en hier zitten de 132 tubes glijmiddel bij. Je betaald bij Dr Chettawut 1,80 per tube en dat is een prijs wat ik nu hier in Nederland niet kan vinden, ik vind wel iets vergelijkbaars maar kost drie euro per 50 gram vergeleken met de tubes die ik bij chet heb gekocht. Dus ik vond het top dat ik daar gekocht heb en als je plek hebt voor een extra koffer is het toch handig wat extra tubes in te kopen. Mijn vliegreis koste me 1800euro en dit is dus economie class heen en business class terug. Wat ik aanraad wanneer je 900 euro extra kan missen. Ik heb mijn adamsappel laten verwijderen buiten mijn verzekeringskosten, iets waar ik erg blij mee ben dat ik dat daar heb laten doen, wanneer je adamsappel groot genoeg is kun je het wel vergoed krijgen, maar dit moet je van tevoren regelen. De kosten van mijn SRS waren 11500 euro en dit heb ik ook helemaal vergoed gekregen via de zorgverzekering. Achteraf heb ik nog een gelukje gehad dat ik met de koers eigenlijk wat minder heb betaald maar de verzekering dus iets meer heeft uitgekeerd. Ik ben verzekerd bij PNO en dit valt onder ONVZ. Verder liepen mijn kosten in Nederland gewoon door, en ik heb geprobeerd mijn kosten omlaag te krijgen maar ik ben toch 1300 euro per maand kwijt geweest, gelukkig kreeg ik doorbetaald van mijn werkgever en dit heeft er voor gezorgd dat ik nu drie maanden iets binnenkrijg, een heel mooi gebaar van mijn werkgever en hiervoor ook erg dankbaar. Al met al ben ik erg blij hoe het voor me is gegaan, en merk dat het vele werken en sparen afgelopen jaar me goed heeft gedaan dit allemaal zelf te kunnen bekostigen maar nu drie maanden verder is het geld ook op, dus weer terug aan het werk.
Verder wil ik graag dat ik andere mensen kan helpen met hun keuze waar jij je SRS wilt laten doen. mijn keuze voor Dr Chettawut bevalt voor mij enorm goed en doet voor mij ook enorm goed hoe alles verloopt. Ik vertel graag intiemer over hoe ik worstel met dilateren en mijn gevoel nu na de operatie. Wat ik soms mis is de verhalen van mensen die hun operatie via het VUmc laten doen, en dan bedoel ik de intiemere verhalen over de tijd erna en hoe ze omgaan met het uiterlijk en gevoel. Mijn gevoel is erg goed en merk dat ik met mezelf ook enorm goed kan omgaan met het gevoel van mijn clitoris, ook al moet ik nog twee weken wachten soms is er over vrijven al enorm fijn om mezelf tot rust te brengen. Zo vertel ik ook graag hier meer over als mensen hier echt geïnteresseerd in zijn. PM me hier maar voor en ik sta open voor vragen. Zelf voel ik me enorm fijn met het gene wat mijn nichtje vertelde tegen me, zij is zelf nu twintig jaar verloskundige en zij heeft ook bij mij gekeken hoe het eruit zag. In een zin zij ze, als je me niks had verteld had ik niet kunnen zien dat dit niet natuurlijk was. Ze was er zelf zo over verbaasd hoe goed alles gemaakt is dat ze het zelf niet kan geloven. Iets wat mij een bevestiging geeft met hetgeen wat ik al wist. Maar wat toch enorm mooi en fijn is dit te horen van iemand die dagelijks van alles langs ziet komen en tegen mij verteld dat zij het niet ziet.
Al met al ben ik enorm blij met mijn gevoelens die rondspelen in mijn lichaam, of uiterlijk hier iets aan doet denk ik niet maar het geeft me wel enorm veel vertrouwen om gewoon met een man het bed te kunnen delen zonder te vertellen dat.
Voorlopig hou ik het hierbij en hoor ik graag meer over andere ervaringen die misschien minder positief zijn, want ik heb een geweldige tijd gehad daar in Thailand. En ook al heb ik nachten meegemaakt dat ik bloed verloor en enorm oncomfortabel waren om mee te maken, en voornamelijk de onzekerheid die dan heerst als je alleen in je huis ligt, je komt er wel doorheen, maar steun van ander mensen om je heen heb je nodig. Vergis je dus niet hoe belangrijk mijn broer is en hoeveel vrienden ik om me heen heb om steun te hebben in deze tijd.
En zo heeft @i-rene , @Vera en @LauraHeleneN me enorm veel betekend in de tijd dat ik in Thailand was, gewoon effe een smsje sturen voor dat vraagje om jezelf comfortabel te voelen. En een telefoon gesprek kunnen hebben om even intiem over je lichaam te kunnen vertellen wat andere ook meegemaakt hebben. En zo vond ik het enorm fijn dat ik Laura in de kliniek van Dr Chettawut heb ontmoet. De verhalen van @i-rene @TessB @Jill hebben mijn keuze zover gemaakt dat ik ook echt naar Thailand wou gaan. En wat ik dus mis zijn de verhalen die mensen meemaken hier in Nederland, ik wil graag wat meer diepgang horen over de operaties die hier in Nederland plaatsvinden. Op YouTube is er wel een en ander te vinden van mensen die in Nederland de operatie hebben verteld. En misschien andere mensen die nog niet de beslissing hebben genomen voor hun SRS dit wat duidelijker kunnen plaatsen en zelf een comfortabeler gevoel kunnen hebben over hun keuze.
Ik kijk met liefde vooruit naar mijn toekomst als drieëndertig jarige vrouw, want nu na mijn SRS sta ik niet op het punt dat ik meer operaties wil laten ondergaan. Ik merk dat hormonen me nog veel veranderen en dat ik blijkbaar voor de mensen om mij heen die me niet kennen heel vrouwelijk naar voren kom. En dat ikzelf er soms van opkijk dat ze niet zien dat ik trans ben na zestien maanden hormonen, en zelfs bij het daten dit ook niet gebeurd. Ik prijs me hiermee erg gelukkig, en had dit van tevoren nooit verwacht.