Aanmelden Genderteam nutteloos met waslijst problemen?

[Veronique]

Hoi,

Linkje naar mijn introductie voor meer uitleg: http://www.t-nederland.nl/forum/viewtop ... 619#p28619" target="_blank Ik vroeg me het een en ander af over de hulpverlening die je krijgt als je je aanmeld voor Gender problemen. Ik heb best een hoop problemen, allemaal een self diagnose zoals bijvoorbeeld:

Depressie
OCD
Zware paniek aanvallen en Hyperventilatie
Constante spanning/angst/onreele angsten
Compleet sociaal isolement
Drugs misbruik als gevolg van problemen
Extreem gevoelig persoon (licht, geuren, zicht, horen)
Smetvrees
Misophonia

Ik heb gelezen dat het normaal is voor mensen met Gender problemen om problemen te hebben, alleen ben ik bang dat ik met zoveel te maken heb dat ik meteen weggestuurd word als ik me aanmeld bij een gender kliniek. Dit thema komt overeen met elke hulpverlener die ik heb gesproken, altijd worden mijn Gender problemen opzij geschoven want de rest is zogenaamd belangrijker om eerst te behandelen. Ik heb bij een boel verschillende personen vele keren op vast gesprek gekomen, ook bij een aantal verschillende instanties. Het heeft NIKS geholpen.

Dan zit ik ook met het probleem dat ik vaak erge twijfels heb over wat ik voel, of het wel echt is, of iets anders. Vaak heb ik momenten dat ik me gewoon normaal voel, en denk ik dat alles mijn schuld is. Het is alleen wel zo als ik deze momenten gehad heb dat het bijna altijd erger terugkomt. Ik ben bang dat mischien mijn OCD mij dit laat doen, of laat denken. Of wie weet mis ik in mijn onderbewustzijn een vrouwelijk persoon in mijn leven, ik heb erg lang geen relatie gehad, en weet eigenlijk niet wat liefde is. Mijn moeder is ook gestorven toen ik 3 was, mischien dat het bij heeft gedragen.

Dus eigenlijk heb ik dus een hoofd knal vol met gedachtes en gevoelens, en ik kan niet zeggen welke ervan echt zijn, welke fantasie, welke er zijn voor mijn eenzaamheid of mijn andere problemen. Het was helemaal niet mijn bedoeling nog om naar een Gender kliniek te gaan, omdat ik steeds erg twijfel. Maar toen besefte ik me dat je niet percee Transseksueel hoeft te zijn om hulp te krijgen voor gender problemen, daarom denk ik er nu toch serieus over na de stap te zetten. Het laatste jaar was zeer moeilijk voor mij, ik ga me sleeds slechter voelen en ik snap niet waarom de gevoelens erger worden. Ik denk nog steeds dat het niet echt is, of dat het iets anders is. Ook al vallen de tranen van mijn wangen als ik eraan denk. Momenteel voelt het alsof ik in een oneindige cyclus ben geland van onbegrijpbare gevoelens, en dat als ik niet er over praat dat het de rest van mijn leven zo doorgaat.

Als ik me toch aanmeld, hoe denk je dat er tegen mijn verhaal word opgekeken? Is er ruimte voor iemand met zulke twijfels? Zijn de gesprekken echt behulpzaam, denk je dat ze mij kunnen helpen? In ieder geval bedankt voor het lezen.

[intrans]

Hallo,

Zij zullen zeker begrip hebben voor jouw problemen alleen zullen zij wel eerlijk toegeven dat het traject langer duurt doordat zij meer met je willen gaan bespreken over alle problemen die je hebt.
Wat mij heel erg geholpen heeft is anti-depressiva en de hulp van E-books op: http://www.fobiedokter.nl" target="_blank
Ik snap de angst dat je bang bent dat je naar allerlei andere instanties gestuurd kan worden, ik ben dan ook zeer voorzichtig geweest en heb niet alles verteld maar wel datgene wat gekoppeld was aan mijn genderprobleem.
De keuze is aan jouw of je alles wilt aankaarten bij het VUMC of dat je het ene gedeelte op eigen houtje wilt gaan oplossen bij een psychiater of iets anders en het gendergedeelte alleen bij VUMC.

Groetjes.

[Figó]

Om eerlijk te zijn ben ik ook erg bang geweest om me aan te melden. Ik heb ook een enorm pakket aan diagnoses in mijn dossier staan, ze kloppen niet eens maar ze staan er wel. Onder andere borderline, en dat is nou juist ''iets wat ook aan de hand kan zijn dus het is misschien geen genderprobleem'', snap je? Bij mij is het wel een genderprobleem en ik heb daar ook nooit over gepraat. Maar juist vanwege dat gender probleem waar ik mij niet bewust van was kreeg ik al die problemen, therapieën, opnames, psychologen, medicatie en psychiaters waar ik niets mee kon omdat het totaal niet aansloeg. Juist toen ik mijn gender gedoe begon te ontdekken is het goed met mij gegaan en ben ik ondanks dat er borderline, depressie, anorexia, OCD en een zogenaamd IQ van 86 in mijn dossier stonden toch naar het genderteam in Gent gegaan, en dat ging helemaal goed! Ze hadden daar door dat die diagnoses van al die rare psychologen gewoon niet klopten, dat IQ ook niet trouwens.
Ik denk dat het juist belangrijk is om te gaan praten met mensen die verstand hebben van genderdysforie e.d. En als het dan niet bij het VU is dan misschien wel ergens anders. Je hebt daar volgens mij best veel organisaties voor. En in mijn geval kloppen de diagnoses niet, ik weet natuurlijk niet hoe het bij jou zit. Maar jij bent ook maar een mens, en mensen kunnen problemen hebben. Die zijn er om opgelost te worden!
Heel veel sterkte!

[mick1984]

voor mij was het ook een drempel.. maar ben uit eindelijk nu erg blij dat ik begonnen ben met me diagnosctische fase.. en hopelijk zo snel mogelijk de hormonen

[LauraB]

Hoi Veronique,

Ik heb eigenlijk al in je introductie post op deze vraag een antwoord gegeven. Heel kort samen gevat: Ja het heeft zin, veel zin zelfs.

Liefs en sterkte Laura

[Anon20180501]

Hai Veronique,

Ik sluit me aan bij wat er allemaal al gezegd is. Het genderteam van het VUmc voert een Twee- of meersporenbeleid, dat wil zeggen dat zij zelf de diagnose wat betreft de genderdysforie op zich nemen maar dat de comorbide stoornissen door gespecialiseerde psychologen en/of psychiaters gediagnosticeerd en behandeld zullen worden. Of comorbide stoornissen nu gerelateerd zijn aan de GD of niet en het kan zijn dat ze een aantal daarvan intern kunnen behandelen. De P.I.G is zeker van alle disciplines voorzien. Wel niet altijd op een en dezelfde locatie en in dezelfde plaats.

Je andere problemen herken ik maar vooral de combinatie (dus incl. GD) valt me op. In principe heb je niet 10 of meer problemen maar zijn die terug te brengen tot maar een paar basisproblemen. Je drugsmisbruik zullen sommige symptomen triggeren maar ook kunnen versterken.

Ik weet niet of je ze al slikt maar als je anti-depressiva gaat slikken terwijl je suïcidaal bent of deze gedachte latent aanwezig blijft omdat je daar een genetisch bepaalde aanleg voor hebt moet je alert blijven of deze gedachten niet sterk gaan toenemen want dit is een van de mogelijke bijwerkingen van anti-depressiva. ik zou in ieder geval je psychiater hiervan op de hoogte brengen en houden.

Veel wijsheid en sterkte de komende tijd.

Liefs Daniéla

[Gabriël]

Ik heb zelf een depressie, autisme (Syndroom van Asperger) en fibromyalgie. En in het verleden hoorde ik stemmen en heb ik de diagnoses schizofrenie, meervoudige persoonlijkheidsstoornis, schizotypische persoonlijkheidsstoornis en psychotisch gehad.
Sommigen zeggen dat genderdysforie een asperger-obsessie kan zijn. En autisten hebben ook vaak dat ze zich anders voelen en meisjes met autisme zijn vaak toch wat mannelijker dan gemiddelde meisjes. En vanuit een psychose kan je wellicht ook denken dat je ineens genderdysforie hebt. meervoudige persoonlijkheid idem ditto.
Dus ja, ik was in het begin ook bang dat als ik me aanmeldde, ze me dan op een van die oude diagnoses of mijn asperger zouden afwijzen.
Ondertussen heb ik mijn intake en eerste diagnostische gesprek gehad en men heeft me nog niet direct afgewezen. Wat ik heb begrepen is dat ze in de diagnostiek gewoon goed in gesprek willen gaan om dan te achterhalen of die genderdysforie die je nu hebt een oorzaak heeft in een van die andere aandoeningen.
Zelf weet ik dat het niet zo was, en heb dit ook al een tijd terug met mijn GGZ psychologe besproken en die gelooft ook dat mijn genderdysforie los staat van mijn autisme en de in het verleden foutief geplakte diagnoses. Dus dat is gewoon goed uitleggen aan de gender-psycholoog dus.
Voor mij was het fijn om toen (tijdens dat ik op de wachtlijst stond van het VU) te praten met mijn GGZ psycholoog over mijn gender problemen en het gevoel dat ik me meer androgyn voelde dan gewoon een jongen. Mij heeft het veel geholpen, die gesprekken. Ik kreeg dingen duidelijker voor mezelf en realiseerde dat ik niet hoef te voldoen aan het stereotype trans-beeld om transgender te zijn.

De genderpsycholoog die ik tijdens mijn eerste diagnostiek gesprek had, zei ook dat deze diagnostiek gesprekken bedoeld zijn om te kijken hoe je je nu voelt. Niet zozeer om je verleden af te graven en genoeg checkpoints te vinden om je de stempen 'echte transseksueel' te geven, maar meer van "Jij zegt dat jij je nu genderdysforisch voelt, waar komt het vandaan en wat is voor jou de beste behandeling?" En als je daarbij twijfels hebt dan kun je die daar ook bespreken. Je zal dan waarschijnlijk wel meer gesprekken krijgen dan gemiddeld, zodat ze meer duidelijkheid hebben over jouw situatie en jij over jezelf en je wensen.


Ik zou zeggen, meld je gewoon aan! Het kan heel veel helpen. En stél, stél dat je toch afgewezen wordt omdat men wil dat je eerst aan je andere problemen moet werken of omdat je nog te veel twijfelt, dan is dat geen eindstation. Werk dan eerst aan die andere dingen en probeer het daarna gewoon weer opnieuw.

[Veronique]

Intrans - Ik heb al jaren nagedacht over medicijnen slikken maar ik ben doodsbang ervoor, ook heb ik gelezen dat anti depressiva je leven inkorten. Dat is geen fijne gedachte. Ook weet ik niet of het veel zal helpen. Ik zal het toch ooit zelf op moeten lossen dus kan ik het beter zonder doen en heeft verdoven geen zin.

Ik stel je aanbeveling op prijs alleen vind ik het een beetje een shady site. 1400 euro dokken (1399 trouwens om het minder te laten lijken, leuke marketing truuk) en als je 1000 euro extra dokt krijg je beter hulp. Ik denk dat ik eerst het "P.I.G" ga proberen omdat dat ook merendeel gedekt word door verzekeringen

Fiegó - Goed dat het zo soepel voor je ging, je hebt echt geluk gehad als ik zo je verhaal lees. Ik wist eigenlijk niet dat er veel instellingen waren voor Gender problemen, zo ver ik kon vinden zag ik alleen het VUMC. Ik heb trouwens ook nooit een officiele diagnosis gehad.

LauraB - Bedankt voor je posts, ik heb eindelijk iets concreets om mee aan de slag te gaan. En het klinkt haast niet waar dat er zo'n efficiente plek als het P.I.G. bestaat.

Daniela - Welke gespecialiseerde mensen heb je het over? Ik heb totaal geen vertrouwen meer in het GGZ en ga dus niet meer terug. Ik ben gelukkig het type dat zich kapot researcht voordat er een stap genomen word, dus ik wist al veel van anti depressiva. Ik ben momenteel ook niet bij een instelling ingeschreven, ben een aantal maanden wegegaan omdat mijn behandelaar zich irriteerde dat ik niet meteen me handen vuil wou maken om de smetvrees te behandelen.

Ik moest namelijk simpelweg gewoon maar meteen die dingen aanraken, en dan zou het steeds beter worden ofzo. Toen ik dat niet deed "werkte ik niet mee" en verslechterde de relatie tussen mij en de behandelaar. Ik was ook in het proces van gediagnostiseerd worden, maar ik vertrouwde er niks van.

Gabriel - Ik heb veel research gedaan naar Autisme en Aspergers, heb ook een tijd gehad dat ik dacht het te zijn. Ook mijn behandelaars schenen dat te denken, alleen op een moment kwam ik er zelf uit dat ik het niet was, maar dat kon hun niks schelen.

Dat heb ik wel vaak afgevraagd, of ik een Psychose kan hebben of iets anders dat me valse dingen doet geloven. Ik heb in ieder geval best unieke en rare paniek aanvallen, ik heb dus nog niet uitgesteld dat ik wellicht Psychotische aanvallen heb gehad. Ik ben blij dat je goede ervaringen heb gehad met het GGZ, ik heb dat in ieder geval niet gehad. Ik heb het ook erg vaak over Gender gehad met mijn therapiste, alleen het antwoord was een knikje en "ooh wat bijzonder, het is in ieder geval niet gewoon!" Goh.

Verder mochten ze mij, bij de wet verplicht geen advies geven omdat het anders mischien fout zou kunnen gaan en hun de schuld wordt gegeven.. Erg motiverend is dat. Ik denk dat ik evenveel op had geschoten als ik intensie sessies had, en gecoacht werd door een zak aardappelen.

[sandy]

Van de 40 jaar die ik ben ben ik zeker 30 jaar diep ongelukkig. Met het hele leven en vooral met mijzelf. Een aantal jaar geleden ben ik daarvoor hulp gaan zoeken. Vragenlijsten, testen en vele gesprekken wezen uit dat ik overspannen was, extreem depressief en BDD (Body Dysmorphic Disorder) had. Ik heb daarvoor verschillende vormen van therapie gehad. Al de jaren en alle soorten therapie hebben niks uitgehaald.

Tot ik (eindelijk) de genderdysforie noemde. Mijn therapeute: "Waarom heb je dat niet eerder verteld? Dat klopt precies met het feit dat de verschillende vormen van therapie tot op heden niets hebben uitgehaald".

Wat ik probeer te vertellen: het is in principe mogelijk al jouw problemen terug te voeren op je genderdysforie. Je kan op heel veel punten van je lichaam pijn voelen, maar mogelijk kunnen al die pijnlijke plekken teruggevoerd worden op een zere vinger.

Overigens nog even een (voor mijn gevoel) zeer dom voorval: vanwege de zeer lange wachttijd bij de VU ben ik op zoek gegaan naar andere (snellere) mogelijkheden om hormonen te verkrijgen. Daarbij kwam ik ook bij een huisarts die pas is begonnen met een eigen praktijk. Ze wilde goed nadenken na mijn verhaal aangehoord te hebben. Haar reactie kreeg ik per e-mail: "Wat mij vooral opviel is dat je zo ontzettend ontevreden bent met jezelf. Ik vind dat je daar eerst aan moet werken. Leer eerst tevredener te zijn met jezelf zoals je nu bent. Geslachtsverandering gaat je daar echt niet bij helpen".

Liefs, Sandy

[Anon20180501]

Herkenbaar voor mij, Sandy.

Behalve voor mijn depressie is geen enkele therapie bij mij aangeslagen. Mij werden door mijn genderpsycholoog borderline en sociaal/maatschappelijke aanpassings-problemen toegeschreven maar daar heb ik me nooit in kunnen vinden. Het GGZ richtte zich natuurlijk op deze hypothese maar het is nooit in hun opgekomen dat hij misschien niet zou kloppen omdat ik geen progressie maakte.
Alle andere problemen die ik had verdwenen ook pas toen er helemaal niet meer aan mijn GD getwijfeld werd en ik daar groen licht voor gekregen had. Maar daarvoor waren ze door de kokervisie van het GGZ alleen maar verergerd.

@Veronique

Veel psychologen beheersen meerdere disciplines maar geen enkele allemaal. Het is dus afhankelijk van hoe uiteenlopend ze te kwalificeren zijn of je naar 1 of meerdere behandelaars verwezen zult worden. Zoals je al een paar keer gelezen hebt wordt het GGZ niet echt aanbevolen. Een alternatief is natuurlijk de P.I.G. maar PsyQ is er ook zo een. Die behandelen wel geen GD maar dat doet geen enkele praktijk behalve de P.I.G. En er zijn natuurlijk wel meer adresjes waar je terecht zal kunnen maar die moeten anderen aangeven en je kan natuurlijk op Inet gaan zoeken.

Liefs Daniéla