Testosteron

[Bas123]

Eigenlijk ben ik van mening dat een ieder die hormonen wenst dit na kort lichamelijk onderzoek en informatie zou moeten kunnen krijgen.
Gelijk de real life fase in. Je wil niet voor niets hormonen.

Nog voor de diagnotische gesprekken. Gelijk hormonen. Hoe moeilijk is dat.
Hoe snel kan je mensen helpen, ik vind dat zwaar overtrokken.

[Veronica]

Er is daar een reden voor, er zijn veel mensen bij wie blijkt dat ze een ander probleem hebben en daar zijn de diagnostische gesprekken voor, VU had vorig jaar maar aan 1/3de van alle patienten hormonen voorgeschreven, bij de overige 2/3de kwamen andere problemen aan bod.

Het is net als iemand die bijvoorbeeld denkt adhd te hebben, maar blijkt achteraf gewoon overgevoelig te zijn voor suiker en dergelijke, echter met hormonen is dat veel ingewikkelder en daarom zijn die gesprekken voor nodig.

Zelf vind ik die gesprekken ook niks, ieder gesprek was destijds steeds 1 te veel, maar ik snap de procedure zeker omdat er veel mensen zijn die hormonen niet krijgen omdat ze andere problemen hebben, maar soms heel soms blijken zelfs gesprekken niet genoeg te zijn en paar jaar na hormonen blijken sommigen zelfs spijt van te hebben, en blijkt dat ze zich nooit het andere geslacht hadden gevoeld.

[smp1990]

Ik vind de diagnostiek juist iets heel goeds en ik realiseer me nu pas dat ik die toen totaal overschat heb. Ik ben met de hormoonbehandeling gestart en heb daar achteraf spijt over gekregen. Soms denk ik weleens, als die diagnostiek wat langer geduurd had waren we misschien wel tot de conclusie gekomen dat een borstoperatie alleen voor mij voldoende was.

[Jack]

Ik begrijp dat je er zo over denkt want je wil natuurlijk zo snel mogelijk de hormonen hebben, voor mij persoonlijk waren de gesprekken ook niet zo nodig. Maar ik vind het juist goed dat er een diagnostische fase is voordat je de hormonen krijgt.
Niet iedereen is geholpen met meteen hormonen, het komt voor dat er mensen in de diagnostische fase er achter komen dat er wat anders aan de hand is/dat zij toch geen hormonen willen gebruiken.
Ik zou het daarbij ook onverantwoordelijk vinden als een ziekenhuis/instelling, voordat enige diagnostiek heeft plaatsgevonden, al zou besluiten om hormonen voor te schrijven.

[Bas123]

Zijn er redenen te bedenken waarom het genderteam zou kunnen besluiten om ''definitief'' geen hormonen voor te schrijven?
Kunnen zij dit besluiten?

[Misha]

Zijn er redenen te bedenken waarom het genderteam zou kunnen besluiten om ''definitief'' geen hormonen voor te schrijven?
Kunnen zij dit besluiten?

Dit is momenteel echt mijn grootste angst.

Verder, ik vind de diagnostische fase heel goed. Het is iets wat je hele leven omgooit en dat moet je niet overhaasten. Een transitie ondergaan en daarna erachter komen dat het niet is wat je wilde lijkt me ook geen pretje. Maar aan de andere kant, veel mensen wachten jaren voor ze zover zijn om zich aan te melden en dan duurt het nog super lang voor je ermee aan de slag kan.

[Niek68]

Ik heb zelf ook wel het ongeduld en zou ook nu met de hormonen willen beginnen maar ik denk ook dat de diagnostiek echt wel nodig is. Ik wil niet achteraf spijt krijgen omdat juist uit die diagnostiek blijkt dat ik misschien er eigenlijk gewoon tussenin zit. Het voelt nu niet zo maar je weet nooit wat er uit de gesprekken komt. Ik weet dat ik iemand van uitersten ben dus nu ik uit de kast ben wil ik ook meteen alles en het liefst gisteren. Dat er ook nog dingen tussenin liggen kan ik nu moeilijk zien dus ja ik neem de diagnostiek heel serieus. Veel veranderingen zullen tenslotte onomkeerbaar zijn. Ik ga dus gewoon de diagnostiek in en dan zal blijken of mijn gevoel helemaal klopt of dat ik er misschien toch meer tussenin zit. Ook de wachttijd begin ik eigenlijk wel als fijn te ervaren nog even rust voor het circus begint, het enige is dat ik nu geen psycholoog of psychiater heb om mijn ervaringen wat betreft het leven als man te delen, gelukkig heb ik over een paar weken wel een persoonlijk begeleidster die al meerdere transen heeft begeleid en heb ik mijn spv-er nog al weet hij er niet veel van maar hij is wel prettig om mee te praten.

[Fay]

De diagnostiek bevestigd alleen op papier wat er bij je speelt en bepaald of je behandeling krijgt,de rest is jouw eigen verantwoordelijkheid ,dat eventuele groene licht is geen enkele garantie

Fay

[Anon20190712]

Helemaal met Fay eens. Persoonlijk vind ik dat wanneer die psychologische test (je weet wel die van 3 uur) gedaan is en daar niets uit komt wat ook voor de genderproblematiek kan zorgen en je ook verder lichamelijk in orde bent, ze je gewoon hormonen zouden moeten voorschrijven. En juist tijdens dat eerste jaar daarvan moeten begeleiden. Nu is het een hoop geklets om niets (houd je van seks, wat vinden je ouders van de transitie, ben je tevreden met je gezicht en andere kul) omdat ze doen alsof ze de verantwoording voor jouw behandeling op zich nemen. Terwijl die verantwoording nog altijd gewoon bij jou ligt-zoals bij de behandeling van elk medisch probleem van een toerekeningsvatbaar persoon.

[Niek68]

Gaan die gesprekken daar over? Die vragen heb ik toch al bij de vragenlijst bij de intake beantwoord? Ik dacht dat er juist dieper op je persoon zou worden ingegaan. Meer helpend om te zien of dit echt is wat je wilt en of je het ook aan kunt. Dit valt me echt tegen.