VUmc en de huisarts

[Veronica]

Stel ik krijg testosteron, heb al de operaties die ik zou willen al gehad en moet verder eigenlijk alleen maar herhaalrecepten hebben.

Geen idee, sowieso voordat jij 1 jaar aan de testo bent moet je iedere keer bij hun langs voor een gesprek en herhaal recept, ik zelf ben nu 1,5 jaar aan de hormonen, ik heb het begin dit jaar nog gevraagd maar het antwoord was "nee", oftewel ik moet daar om de 6 maanden langs voor een recept en gesprek bij endo (aangezien ik de rle van 1 jaar heb voltooid hoef ik niet meer om de 3 maanden te komen).

Ze kunnen toch niet van me verwachten dat ik op mijn 60ste ofzo nog steeds elke keer helemaal naar het VU kom voor tests enzo?

Geen idee, voor zover ik dat weet ben je na de operaties indien wenselijk van hun af, maar dat is ook wat ik van anderen hoor, het blijkt niet bij iedereen zo te zijn.

[angelswontdie]

Nou ja, ik ben ook niet zo naïef dat ik denk dat ik binnen 5 jaar al helemaal klaar zal zijn ofzo.
een jaar diagnostiek, een jaar RLE, en ik wil minimaal drie operaties (borsten verwijderen, hysterectomie, phaloplastie) en die zal ik ook niet één na de andere hebben (vooral omdat dat laatste volgens mij niet verzekerd word, of toch niet helemaal, dus daar zou ik dan voor moeten sparen).
Dus voor ik 'klaar' ben en de VUmc helemaal niet meer nodig heb, zullen we al 8-10 jaar verder zijn ofzo.
Maar ik bedoelde meer daarna. Er komt toch een punt in je leven, als je tevreden bent met je lichaam en helemaal geen dysforie meer hebt, dat je er verder gewoon ook vanaf wilt zijn. Gewoon bij de huisarts je herhaalrecept ophalen, bij de apotheek in de buurt je testosteron ophalen en er verder helemaal niet meer over nadenken.
Het lijkt mij juist averechts te werken om als je eindelijk van die vervelende gevoelens af bent er de hele tijd aan herinnert te moeten worden dat je begonnen bent als meisje (of jongen). En als je dan elk jaar, of elke drie jaar voor mijn part, naar de genderkliniek moet voor een check-up, lijkt dat mij erg vervelend (en uiteindelijk ook compleet nutteloos, want als je klaar bent, ben je toch gewoon klaar. En als er dan iets bij komt, neem je toch zelf wel weer contact met ze op?).

[Danielle]

Vijf jaar is helemaal niet zo'n rare termijn. Ik heb snel gerekend van eerste aanmelding tot weer fit na de operatie 5 jaar van mijn leven gespendeerd aan mijn transitie. (Wel MtF, dus maar één operatie).

Nu ik postop ben gaan de controles bij de endocrinoloog terug naar eens per jaar,of eens per twee jaar (ik zou in mijn agenda moeten gluren wanneer ik weer een afspraak moet maken). Mocht ik tussendoor ergens last van hebben, of iets willen bespreken is het geen probleem een extra afspraak te maken.

De arts gaf overigens wel aan dat ze liever hebben dat je bij het VUmc om herhaalrecepten blijft vragen. Ik had voor mijn laatste afspraak tussendoor een receptje gevraagd bij mijn huisarts om een maandje te overbruggen.

Ik vind het overigens niet raar dat je eens in de zoveel tijd terug moet naar een gespecialiseerde genderkliniek. Ja, een huisarts mag de nodige medicijnen voorschrijven en kan ook je bloedwaarden controleren. Maar dit is simpelweg specialistische zorg, daar is de huisarts niet voor. Een specialist die ook nog eens veel gelijksoortige patiënten ziet zal de subtiele dingen eerder oppikken dan een generalist als je huisarts.

En ik wil je droombubbel niet doorprikken. Maar je zal regelmatig herinnert worden aan het geslacht waarmee je bent geboren. Bij het innemen, of injecteren van je medicijnen. Als je je kinderfoto's ziet bij je ouders. Als je herinneringen ophaalt met familie of vrienden. Probeer daar vrede mee te hebben, dat maakt je leven een stuk aangenamer.

Dat er mensen zijn die niet transgender zijn, maar ernstige twijfels hebben over hun genderidentiteit vind ik echt geen bezwaar. De drempel om je aan te melden is al hoog genoeg. Terwijl ik de doorsnee POH-GGZ of GGZ-psycholoog niet aanzien om voldoende kennis te hebben om met genderissues om te kunnen gaan. Dat vraagt wel iets meer kennis van een specifiek en behoorlijk complex onderwerp. Ik kan me zo voorstellen dat de doorsnee psycholoog vooral leert over de veel vaker voorkomende depressies, dwanggedachten en angststoornissen. Maar dat is speculatie.

In elk geval de intake is er om de overduidelijk géén genderdysforie gevallen eruit te filteren. Dat vind ik goed genoeg. Ik heb in het begin ook nog mijn twijfels gehad over mijn genderidentiteit. De diagnose heeft me enorm geholpen om de dingen op een rijtje te zetten. Ik zou het vreselijk gevonden hebben om een "je bent niet trans genoeg" te horen hebben gekregen.

Wat betreft je aanmelding, ik zou het niet af laten hangen van je vakantie. Zeg in je voicemailboodschap wanneer je weer bereikbaar bent. Informeer als je terugbemt desnoods zelf even bij het VUmc of ze je hebben geprobeerd te bellen.

[J1nny]

Het is voor iedereen anders, ik ben ongeveer ruim twee en een half jaar bezig geweest vanaf aanmelden tot operatie.
Was een gevalletje hamerstuk volgens mijn psych.
Mijn huisarts wil de controles overnemen, waarbij hij zelf een lijntje houd met de VU, en de psych heeft het dossier gesloten.
Ik ga nog een keer naar de endo voor een meting, en gesprek ivm de overdracht naar mijn huisarts.

Dat is voor zover ik nu overzien kan de laatste keer dat ze mij in de VU zien qua gender (voor mijn werk zal ik er ook soms moeten zijn)
Maar wat Daantje ook zegt, je verleden wandelt achter je aan, er zijn nu eenmaal mensen die kennis hebben van dat verleden, daar zal je mee moeten dealen.

[angelswontdie]

En ik wil je droombubbel niet doorprikken. Maar je zal regelmatig herinnert worden aan het geslacht waarmee je bent geboren. Bij het innemen, of injecteren van je medicijnen. Als je je kinderfoto's ziet bij je ouders. Als je herinneringen ophaalt met familie of vrienden. Probeer daar vrede mee te hebben, dat maakt je leven een stuk aangenamer.

Ja, ik snap wel dat ik altijd aan mijn verleden herinnert zal worden en daar heb ik ook vrede mee.
Maar dat betekend niet dat ik het wil opzoeken.
Ik zal dus ook nooit zelf die oude fotoboeken omhoog halen gewoon om aan iemand te laten zien 'kijk wat een leuk meisje ik was'.
Het is iets anders om eraan herinnert te worden en om jezelf eraan te herinneren (door bv. elk jaar ofzo langs de genderkliniek te gaan).

Maar goed, zoals ik het hoor is het toch voor iedereen anders, dus niet van tevoren te zeggen. Sommige mensen zijn na hun operatie(s) meteen klaar en anderen moeten er de rest van hun leven in. Ik hoop zelf dat ik bij die eerste groep hoor (wat weten dat ik constant aan mijn geslacht herinnerd zal worden is iets anders dan het fijn vinden), maar we zullen zien

Dat er mensen zijn die niet transgender zijn, maar ernstige twijfels hebben over hun genderidentiteit vind ik echt geen bezwaar.

Ja, als het mensen zijn die echt denken dat ze hormonen/operaties willen en die dan naar het genderteam gaan, als er dan blijkt dat er toch iets anders aan de hand is, dat maakt dan ook niet uit. Daar heb ik geen moeite mee. Maar zo zijn er ook geen 500 (per jaar) in Nederland. Er zullen dus een paar mensen tussen zitten die een keertje de gedachte hebben gehad 'ben ik een meisje of een jongen' en zich dan meteen maar aanmelden bij het genderteam (en dus de wachttijd voor iedereen langer maken)

Maar wat ik me dan wel afvraag is waarom de rest ook allemaal zo lang duurt, als de helft van de aanmeldingen er bij de intake/begin diagnose al uitgefilterd zijn.

Wat betreft je aanmelding, ik zou het niet af laten hangen van je vakantie. Zeg in je voicemailboodschap wanneer je weer bereikbaar bent. Informeer als je terugbemt desnoods zelf even bij het VUmc of ze je hebben geprobeerd te bellen.

Ik wil ook niet mijn hele vakantie nerveus zijn of/wanneer ze zullen bellen enzo. Het voelt voor mij dan beter dat ik me nu nog even helemaal ontspan en het even in mijn achterhoofd houd en dan daarna, als ik weer terug aan het werk moet en dus genoeg heb om me af te leiden en om de tijd sneller te laten gaan, me aan te melden. Want ik ben een geduldig persoon, maar ik kan me voorstellen dat zelfs ik op een gegeven moment zoiets heb van 'de tijd mag me wel wat sneller gaan' en dat gevoel heb ik liever niet tijdens mijn vakantie. Weet niet of ik het zo goed uitleg.

[Veronica]

Maar wat ik me dan wel afvraag is waarom de rest ook allemaal zo lang duurt, als de helft van de aanmeldingen er bij de intake/begin diagnose al uitgefilterd zijn.

Minder dan, namelijk komt het niet zo vaak voor dat mensen die het niet zijn zich aanmelden, ik gok dat ongeveer 5% of minder werkelijk verkeerd zit en eruit gaat na de intake, 5% van 500 zal dus ergens in de 25 mensen zitten.

Overigens, 500+ aanmelding dit jaar, als dit zo doorgaat gok ik dat ze tegen de einde van het jaar sowieso in de buurt van 900 a 1000 aanmeldingen zal zijn, en volgend jaar weer hetzelfde liedje, of meer want de laatste jaren is het aantal aanmeldingen explosief toegenomen, zo erg dat ze vorig jaar een stop hadden en geen mensen meer lieten aanmelden, dat duurde paar maanden want het waren te veel mensen en VU had geen geld, uiteindelijk was dat goed gekomen maar al die mensen die zich na die stop hadden aangemeld waren bovenop diegenen die dat wilden doen maar door de stop niet konden.

Maar goed, het is niet anders.

[Emma]

Ik heb het idee dat we nu even een piek hebben omdat veel mensen die de afgelopen jaren niet uit de kast durfden, dat nu wel durven. En als die bult mensen is weggewerkt, wordt het weer minder. Aan de andere kant wordt de doelgroep wel breder. Nou ja, we zullen wel zien.

[angelswontdie]

Minder dan, namelijk komt het niet zo vaak voor dat mensen die het niet zijn zich aanmelden, ik gok dat ongeveer 5% of minder werkelijk verkeerd zit en eruit gaat na de intake, 5% van 500 zal dus ergens in de 25 mensen zitten.

Overigens, 500+ aanmelding dit jaar, als dit zo doorgaat gok ik dat ze tegen de einde van het jaar sowieso in de buurt van 900 a 1000 aanmeldingen zal zijn, en volgend jaar weer hetzelfde liedje,...

Ik betwijfel of er echt 500-1000 mensen (per jaar) zijn die echt 100% transgender zijn én hormonen en/of operaties willen/nodig hebben. Zelfs als 5% 'verkeerd zit', blijven er nog 475-950 mensen over die dan echt transgender zijn. En dat elk jaar opnieuw. Dus over 5 jaar gezien kijken we dan naar 2.500 a 5.000 transgenders. En dat zijn alleen nog maar degenen die zich aanmelden bij het VUmc. Er zijn ook nog twee andere genderteams in Nederland en nog een paar in België en er zijn mensen die het in nog andere landen laten doen en er zijn mensen die hormonen bv. op de zwarte markt proberen te krijgen en er zijn mensen die 'natuurlijke transitie' proberen, met supplementen waarvoor geen doktersvoorschrift nodig is en er zijn mensen die het helemaal zonder hormonen willen proberen, met alleen sport, dieet, kleding en haarstijl. Dus reken op, wat? 10.000 transgenders die in die vijf jaar op de één of andere manier met hun traject beginnen? Hoeveel zouden dat er in het totaal zijn in Nederland dan? Tientallen duizenden, minimaal. Ik weet niet, dat lijkt mij een extreem hoog getal, vooral aangezien Nederland niet zo'n enorm groot land is.

Het klopt wel dat nu, nu transgenders meer in de media komen (met Caitlyn Jenner en Balian Buschbaum bv.), meer mensen besluiten iets te gaan doen met de gevoelens waar ze misschien al jaren mee rondlopen, maar dan nog snap ik niet hoe het er elk jaar meer kunnen worden. Uiteindelijk is de 'hype' (het voelt verkeerd om dat woord te gebruiken, alsof het maar een mode-fase is, maar ik kan er geen ander woord voor bedenken) toch over en gaan de getallen weer een heel stuk naar beneden? Maar de laatste paar jaren zijn de getallen alleen maar omhoog gegaan en het ziet er niet naar uit dat het binnen korte tijd nog terug naar beneden gaat.

[Samantha]

Minder dan, namelijk komt het niet zo vaak voor dat mensen die het niet zijn zich aanmelden, ik gok dat ongeveer 5% of minder werkelijk verkeerd zit en eruit gaat na de intake, 5% van 500 zal dus ergens in de 25 mensen zitten.

Overigens, 500+ aanmelding dit jaar, als dit zo doorgaat gok ik dat ze tegen de einde van het jaar sowieso in de buurt van 900 a 1000 aanmeldingen zal zijn, en volgend jaar weer hetzelfde liedje,...

Ik betwijfel of er echt 500-1000 mensen (per jaar) zijn die echt 100% transgender zijn én hormonen en/of operaties willen/nodig hebben. Zelfs als 5% 'verkeerd zit', blijven er nog 475-950 mensen over die dan echt transgender zijn. En dat elk jaar opnieuw. Dus over 5 jaar gezien kijken we dan naar 2.500 a 5.000 transgenders. En dat zijn alleen nog maar degenen die zich aanmelden bij het VUmc. Er zijn ook nog twee andere genderteams in Nederland en nog een paar in België en er zijn mensen die het in nog andere landen laten doen en er zijn mensen die hormonen bv. op de zwarte markt proberen te krijgen en er zijn mensen die 'natuurlijke transitie' proberen, met supplementen waarvoor geen doktersvoorschrift nodig is en er zijn mensen die het helemaal zonder hormonen willen proberen, met alleen sport, dieet, kleding en haarstijl. Dus reken op, wat? 10.000 transgenders die in die vijf jaar op de één of andere manier met hun traject beginnen? Hoeveel zouden dat er in het totaal zijn in Nederland dan? Tientallen duizenden, minimaal. Ik weet niet, dat lijkt mij een extreem hoog getal, vooral aangezien Nederland niet zo'n enorm groot land is.

Het klopt wel dat nu, nu transgenders meer in de media komen (met Caitlyn Jenner en Balian Buschbaum bv.), meer mensen besluiten iets te gaan doen met de gevoelens waar ze misschien al jaren mee rondlopen, maar dan nog snap ik niet hoe het er elk jaar meer kunnen worden. Uiteindelijk is de 'hype' (het voelt verkeerd om dat woord te gebruiken, alsof het maar een mode-fase is, maar ik kan er geen ander woord voor bedenken) toch over en gaan de getallen weer een heel stuk naar beneden? Maar de laatste paar jaren zijn de getallen alleen maar omhoog gegaan en het ziet er niet naar uit dat het binnen korte tijd nog terug naar beneden gaat.

Dat is kort door de bocht in nederland zijn er volgens onderzoek meer dan 40000 transgenders en dat is het topje van de ijsberg want er wordt geschat op 80000 tot 120000 in total.

[angelswontdie]

Ik weet niet helemaal zeker hoeveel mensen er in Nederland wonen, maar ik denk dat het ergens rond de 17 miljoen zit nu, toch?
Dat zou betekenen dat bijna 0,5 a 1% van de mensen transgender zijn (naar die schatting).
Waarschijnlijk zijn er wel meer mensen die zich niet 100% mannelijk of 100% vrouwelijk voelen, mensen beginnen geslacht steeds meer als spectrum te zien, maar die mensen zijn niet transgender, maar genderqueer.
Ik heb het echt alleen over de ftm of mtf transgenders. En als dat echt 1/100 of 1/200 zou zijn, zou je er wel véél meer over horen.
Dan zou transgender helemaal niet als iets raars gezien worden, omdat het zo extreem veelvoorkomend is.