RLE

[NaomiClareNL]

Alles overziende, een coming out naar werkgever en collega's, vrienden en familie etc in 2008, lange wachtlijsten, mislukt trajekt bij Van Hengel eind 2010, formeel al om per 1 maart 2010 maar voor VUmc pas per 18 februari 2011, ontslag per 1 april 2011, 16 maanden hormonen zonder positief resultaat en starend naar de mogelijkheid alles af te moeten breken,

kan ik zeggen dat ik het niet meer weet...

In principe hebben jullie gelijk Cisca en Hedwich, en het leek vooraf ook enger dan het uiteindelijk was, maar je haalt wel hèèl veel overhoop. Niet voor niks dat vele doe-het-zelf transen in Amerika pas mensen op het werk en zo inlichten als de resultaten van hormonen niet meer te verbergen zijn.
Dat heeft ook zo zijn voordelen. Zo kun je met een beetje geluk de coming out verbergen door van werkgever te veranderen. Toegegeven, dit zal in Nederland pas makkelijker gaan als die wetswijziging er door is en je geen operatie meer nodig hebt om je geslacht te wijzigen.

[Danielle]

Ik moet zeggen dat ik nog niet 'om' ben op mijn werk. Vooral qua kleding en stem zie ik nog wat obstakels. Als dat qua kleding in een paar middagen op te lossen. Het is vooral mijn stem die me dwars zit. Volgende week zit ik weer in het VU voor een drie maanden check, ik heb nu zo'n drie maanden cyproteronacetaat geslikt en dan ga ik even vaart maken met de foniater en logopedie doorverwijzingen. Zodat ik na mijn verhuizing (deze week de sleutel gekregen) in mijn nieuwe woonplaats aan de gang kan daarmee.

Op de werkvloer is iedereen op de hoogte, op rooster en in notulen staat mijn nieuwe naam inmiddels. Collega's beginnen die ook gewoon te gebruiken. En laatst vroeg mijn werkgever zelf, op zijn typische jolige-serieuze toon wanneer ik nu eens op het werk kom in een vrolijke gekleurde broek en iets met bloemen erboven. (ik draag altijd jeans en kortgemouwde casual heren overhemden. In mijn vrije tijd ben ik al wel een stapje verder, maar op het werk vind ik het lastiger. Op straat kan ik vreemden negeren, op het werk kan ik mijn collega's wel uitleggen hoe en wat. Maar aan iedere klant die binnenkomt is dat wat lastig, ik werk in een winkel.

Ik ben benieuwd naar wat er gezegd gaat worden in het VUmc. De 'probeerperiode' met antiandrogenen alleen zou 3-6 maanden zijn. De drie maanden zijn nu om. Maar als ik nu verder kan en met nog meer doosje medicatie huiswaarts ga. Dan wacht ik wel tot mijn verhuizing goeddeels achter de rug is. Dat is al stressvol en vermoeiend genoeg, onberekenbare moodswings ofzo hebben is dan gewoon even niet handig.

[Hedwich]

Het is vooral mijn stem die me dwars zit. Volgende week zit ik weer in het VU voor een drie maanden check, ik heb nu zo'n drie maanden cyproteronacetaat geslikt en dan ga ik even vaart maken met de foniater en logopedie doorverwijzingen. Zodat ik na mijn verhuizing (deze week de sleutel gekregen) in mijn nieuwe woonplaats aan de gang kan daarmee.

Nu zie je je stem nog als obstakel. Ik zou er niet te hard aan tillen. Als je pas "om" gaat als je je stem naar behoren hebt weten te trimmen (en de vraag is of dat goed lukt), zul je in de aanloopfase door vreemden toch een tijdlang als 110% homo worden beschouwd. De vraag is of dat dan wèl bij je past...

[Xandra]

Ben het niet helemaal met je eens Hedwich. De resultaten van de hormonen zijn grotendeels reversibel bij staken van gebruik. RLE zonder hulp van de hormonen lijkt mij niet eenvoudig. De hormonen helpen je toch op veel gebieden alvast als vrouw te gaan leven, denk aan borstvorming, vetverdeling rond heupen en zeker ook psyche, alsmede afname lichaamsbeharing. Mijn eigen pad is eerst zoveel mogelijk passabel worden m.b.v. hormonen en evt FFS en dan pas volledig overgaan in nieuw gender. Praktijk wijst echter al uit dat het niet helemaal zo lukt, maar zie het zeker niet als zwart/wit, RLE en/of HRT

[Arike]

RLE zonder hulp van de hormonen lijkt mij niet eenvoudig. De hormonen helpen je toch op veel gebieden alvast als vrouw te gaan leven, denk aan borstvorming, vetverdeling rond heupen en zeker ook psyche, alsmede afname lichaamsbeharing.

Ik heb dat allemaal niet gemist... en ook achteraf gezien, zeg ik... voor mij was het de goede keuze... eerst omgaan en de rest later..

[Jeste]

Volgens mij is het heel erg afhankelijk van je persoonlijke situatie of je zonder dingen als HRT of logopedie al met je RLE kan beginnen.
Hoe is je familiesituatie? Hoe gaat het op je werk, of in de rest van het dagelijks leven? Hoe is je lichaamsbouw?
En vooral: Ben je er echt aan toe?

[Tyler]

Ben het helemaal met Jeste eens. Het verschilt zo enorm hoe je het ervaart en ook hoe je omgeving er op reageert. Ik denk dat iedereen zelf dingen moet uitproberen en kijken hoe het voelt. Voelt het goed? Door gaan. Voelt het niet goed, nog even wachten daarmee en iets anders proberen.

[Irene_de_Vreede]

Ik ben het hier ook volledig mee eens, ik heb een tijdje geleden gedacht dat ik niet meer verder kon zonder volledig om te gaan, maar er blijken altijd nog weer kleine stapjes mogelijk om langzaam te veranderen, zonder dat je direct op het punt van no return aankomt.

[jacqueline]

Ik wil het ook geleidelijk aan gaan doen, zeker nadat ik vorige week zaterdag op de Issis bbq plat gezegd op mijn bek ben gegaan omdat men vond dat het rode jurkje wat ik aan had dat daar geen panty bij zou passen. Ook mijn foundation was te donker....

Zou ik nu 100% om zijn gegaan dan zou ik te veel negatieve reacties van de buurt krijgen en liep ik grote kans op pesterijen of zelfs erger....Dus liever geleidelijk aan

[Venka]

Ik wil het ook geleidelijk aan gaan doen, zeker nadat ik vorige week zaterdag op de Issis bbq plat gezegd op mijn bek ben gegaan omdat men vond dat het rode jurkje wat ik aan had dat daar geen panty bij zou passen. Ook mijn foundation was te donker....

Zou ik nu 100% om zijn gegaan dan zou ik te veel negatieve reacties van de buurt krijgen en liep ik grote kans op pesterijen of zelfs erger....Dus liever geleidelijk aan

Ik ga altijd mijn gevoel achterna,als ik een stap verder ga en het voelt goed dan blijft het,voelt het niet goed bij mijzelf dan doe ik het ff nog niet.Wat anderen van mij denken,daar heb ik lak aan.Maar ik wil natuurlijk niet als een kermis attractie of een circus over straat lopen.Dus ga wel steeds verder maar met kleine stapjes zodat ik er zelf aan kan wennen.