Different

[valencia]

Vragen staat vrij hoor.

als jij het als een zonde ziet, waarom als ik vragen mag heb je je aangemeld op dit forum?
en wat vind different hiervan eigenlijk? of vind je dat niet belangrijk?

[Hedwich]

zometeen krijg ik ook nog te horen dat ik bezeten ben door de duivel zeker

Dit is een glijdende schaal argument, maar op zich wel interessant. Waarom is het beter een geestelijke dan een lichamelijke aanpassing te bieden / aanvaarden? Ik denk hierbij aan het gezegde van Amber:

Ik ben in mijn jeugd ook lang een overtuigd christen geweest en heb me lang laten brainwashen dat transseksualiteit niet van God komt en dta het een zonde zou zijn.

Maar dit betreft haar eigen situatie. Ik ben benieuwd of Michel het hier mee eens is en zo ja / nee met welke argumenten.

[Jessy]

Waarom is het beter een geestelijke dan een lichamelijke aanpassing te bieden / aanvaarden?

Ik denk dat het antwoord voor ons intussen wel duidelijk is. De meesten onder ons hebben wel een ontkenningsfase gehad in het begin, of zitten daar misschien nu nog in. Genoeg onder ons hebben het jaren onderdrukt, of ons geluk proberen te zoeken in huisje-boompje-beestje, in de waan dat het wel over ging. En we weten allemaal dat niets minder waar is. Ik spreek natuurlijk niet voor iedereen, enkel voor een grote groep die ik ken.

Wie wij zijn (het mentale gedeelte) is gewoon niet aan te passen zonder je geluk, zelfvertrouwen, zelfbeeld, etc... te verdringen. Met de medische wetenschap van vandaag is het lichaam aanpassen echter wel mogelijk. Dusja, dan is de oplossing voor ons voor de hand liggend.

Genderdysforie beschrijft immers niet dat het lichaam, of juist de geest, in fout is. Het probleem is dat ze niet overeen komen, en momenteel is er maar 1 oplossing die voor de meesten naar een gelukkig leven leidt.

[Amber-B]

Ergens is t ook wel typisch dat er niet ingegaan wordt op het verhaal van iemand die in hetzelfde schuitje heeft gezeten...

Uiteraard speelt de omgeving en de cultuur een hele belangrijke rol. Om afwijzing te voorkomen ga je het wegstoppen. Niemand wil afgewezen worden, we willen aanvaard en geliefd worden, ik wil tenminste. Dat onderdrukken heb ik lang volgehouden, maar op den duur stik je in je eigen gevoelens. En dan ga je voor jezelf een weg zoeken. Dat heb ik ook gedaan. Voor mezelf begon ik te merken dat mijn "homoseksuele" verlangens niet overeenkwamen met de persoon die ik ergens diep van binnen was. Hoe meer ik dat verlangen najaagde, hoe verder ik bij mezelf vandaan kwam, begrijp je?

Dus uit pure angst om afgewezen te worden stop je t weg. Als je vervolgens stikt in je eigen gevoelens ga je voor jezelf een weg zoeken. Of zocht je een reden om t nog verder weg te stoppen omdat je angst voor afwijzing zo groot is dat t alles in je overneemt?

Als je omgeving je afwijst om wie je bent, is dat hun gemis. Je bent wie je bent, als zij daar niet mee kunnen leven, is dat jammer. Waarom zou je je zo laten leiden door de angst voor afwijzing? k heb mijn hele oude sociale netwerk vaarwel gezegd en heb met mijn ouders ook n jaar geen contact gehad omdat ze mij afwezen (en in t geval van mn ouders nog steeds afwijzen) om wie ik ben. Maar ik stop niet meer weg wie ik ben, heb daardoor veel mooie, lieve en geweldige mensen leren kennen, heb n rijk leven en hoef niet bang te zijn voor afwijzing. Als iemand me afwijst om wie ik ben, is dat hun gemis.

[Amber-B]

Echte vrijheid begint waar angst voor afwijzing eindigt.

[Eva]

Eensch

[inge]

Ik kan me er alleen maar bij aansluiten, uiteindelijk is zelfacceptatie de basis voor je verdere leven....

[valencia]

ja vind ik ook zonder basis kom je niet verder.

[Michel]

Echte vrijheid begint waar angst voor afwijzing eindigt.

Mag ik vragen: hoe ben jij van deze angst vrijgekomen? BEN je er vrij van?

[Michel]

zometeen krijg ik ook nog te horen dat ik bezeten ben door de duivel zeker

Dit is een glijdende schaal argument, maar op zich wel interessant. Waarom is het beter een geestelijke dan een lichamelijke aanpassing te bieden / aanvaarden? Ik denk hierbij aan het gezegde van Amber:

Ik ben in mijn jeugd ook lang een overtuigd christen geweest en heb me lang laten brainwashen dat transseksualiteit niet van God komt en dta het een zonde zou zijn.

Maar dit betreft haar eigen situatie. Ik ben benieuwd of Michel het hier mee eens is en zo ja / nee met welke argumenten.

Misschien heb ik het voordeel zonder geloof opgegroeid te zijn. Niemand heeft mij op dit gebied ook maar iets opgelegd.
Vanuit m'n problemen die ik had in m'n leven ben ik op zoek gegaan naar geluk. Ik las veel over verslaving, over liefde, over travestie/transgender-thema's.
Maar er was niets in mij dat zei dat transseksualiteit zonde was. Wist ik veel wat zonde was? Wist ik veel wie God was? Wist ik veel wat liefde was?
Maar toen ik na lang zoeken bij de God van de bijbel ben uitgekomen, toen begon m'n geweten te roepen. Als je niet weet wat goed is, weet je ook niet wat slecht is. Dat idee. Maar ik begon helder te krijgen voor mezelf dat wat ik jarenlang aan het doen was, zo ontzaglijk destructief was, dat je daar maar beter mee kon stoppen. Ik heb het dan over het opwekken van lustgevoelens door me als vrouw te kleden. Dat was mijn issue. En van lieverlede ging ik dingen ontdekken, ik ging groeien in het geloofsleven, je ging groeien in de liefde die ik ontdekt had. Ik begon hele andere dingen te ervaren dan wat ik altijd gewend was: lust en vluchten. Ik kwam voor grote vragen te staan. En ook voor een grote strijd te staan. Ik wist gewoon: met mijn verslaving moet ik breken, wil ik ooit vrij worden. Ik begon voor het eerst van m'n leven te voelen wat echte liefde betekende. Wauw... Dat is met geen pen te beschrijven, zo mooi en zo gaaf is het. Zo anders dan ik altijd dacht dat het moest zijn. Ik las ook bijbelpassages over "mannen in vrouwenkleren" en over "homoseksualiteit". Die vragen hebben mij lang bezig gehouden, en nog.
Ik besefte dat ik een keuze moest maken. En juist het maken van deze keuze, bracht de geestelijke strijd met zich mee. De "keuze" is het sleutelwoord denk ik.

Waar ik naar verlangde, was rust, vrede van binnen. Ik wist dat God me die kon geven. Maar! Dan moest ik wel gaan handelen naar de liefde die ik ontvangen had. En liefde van God ontvangen, zodat je rust krijgt, en mezelf weer als vrouw verkleden, wat weer een enorme spanningsboog aanbracht, dat gaat niet samen. Ik zou bijna zeggen: helaas. Want het voelt zo zalig lekker als ik een lingeriesetje aantrek en mezelf opmaak en op pumps rondloop.

Maar het bijzondere is, dat dat dus niet samengaat. God zegt ook vaak genoeg in de bijbel dat we moeten kiezen. Kiezen we voor Hem, dan is dat prima, maar dat heeft gevolgen. Kies je niet voor Hem, dan is dat ook prima, dat heeft ook gevolgen. Hij heeft de mens tenslotte gemaakt met een vrije wil. Ik begreep het. Ik besloot voor Hem te kiezen, omdat Hij mij Zijn liefde had getoond, en ik besefte dat ik Hem KEIHARD nodig had. Ik besloot de vrede in mijn hart boven de lust en de prikkels te zetten, die ik uit mijn verkleedpartijtjes haalde. Door deze vrede bovenaan te zetten, ben ik steeds stapje voor stapje uit mijn verkleedbehoefte en verslaving gegroeid. Ik geloof niet dat het verlangen ooit zal verdwijnen, maar ik kan het nu beter loslaten. En als ik soms op internet beelden bekijk van mannen die vrouw zijn, dan gaat het caroussel weer draaien. Dan wek ik dus zelf (!) het verlangen op, dan wil ik weer vrouwenkleren dragen, dan gaat het homoseksuele deel in werking. En dat eindigt dan met seks met mezelf of een man. En op dat moment komt de spanning, de onrust en de angst weer terug in m'n leven. Dat wordt "zonde" genoemd. Het is ook zonde als je je rust en vrede verspeelt. (zoals het zonde is als je een kop koffie over je nieuwe jurk morst, zoiets).
Dus puur voor mijzelf zeg ik: travestie komt niet van God. De liefde en vrede die Hij schenkt heeft juist mijn travestiebehoefte geelimineerd, zou je kunnen zeggen, overbodig gemaakt, zoiets. En ik wil ook wel eerlijk zijn als het gaat over de duivel. Ik heb in gebedssessies bizarre dingen meegemaakt, zodat ik ook niet meer kan ontkennen dat de duivel bestaat. Maar hier ga ik niet verder op in. Voor mij is dat weten voldoende. Het heeft veel helder gemaakt.