Genderdysforie en andere medische zaken

[Heleen]

In het VU traject is er bij mij iets in het autistisch spectrum naar voren gekomen, maar te gering om van belang te zijn. Dat zou ik nooit geweten hebben als ik niet in het medisch circuit had gezeten.

[marlies]

Ja, het is een onduidelijke ziekte, dat weet ik ook. Ik ben net klaar met een behandeling bij een revalidatiecentrum en daar heb ik geleerd dat zowel mijn genderdysforie als Asperger's Syndroom de klachten van de fibromyalgie verergeren.
Maar je hebt gelijk, dat is weer iets wat erg afdwaalt van het onderwerp van dit topic.

Het valt me intussen wel op hoeveel mensen hier ook met Asperger te maken hebben. Ja, hier ook eentje...

Ik zit momenteel in het diagnostisch traject... Al denk ik niet dat ik het heb. Maar wie weet.

[Jessy]

Asperger werd bij mij pas laat vastgesteld nadat ik heel wat kansen in mijn leven had weggegooid en het toch maar eens nader onderzocht werd. Diagnose daarvan is niet simpel, en daarvoor heb ik bij een autisme-gespecialiseerd psychiater meerdere sessies met uitgebreide tests gedaan, evenals een dagopname vragenlijsten invullen. Uiteindelijk het stempeltje "Asperger" meegekregen. Leuk, wist ik dat ik het een naam kon geven. Jammer alleen dat er van oplossingen voor de blokkades in mijn leven geen sprake was. Dusja, wat ben ik ermee opgeschoten? Niets. En die blokkades kom ik nog steeds tegen, en ook met mijn genderdysforie.
Dat laatste ben ik pas veel later in gaan verdiepen, en bewust van geworden, dat er meer scheelt met wat ik heel mijn leven heb zitten onderdrukken. En daarvoor ben ik nog niet bij een psychiater geweest (dus bij mij is het wel degelijk omgekeerd dan jouw stelling Gabriël). En mijn Asperger houdt dat ook een beetje tegen, omdat ik geen zekerheid kan vinden in wat ik ben of hoor te zijn, geen beslissingen voor vooruitgang kan nemen, maar dondersgoed mijn situatie kan analyseren en mijn opties op een rij zetten, evenals zoeken naar informatie. De psych kan me dus niet veel meerwaarde bieden op dit moment, totdat ik voor mezelf weet wat ik wil, en de knoop doorhak. Helaas, mijzelf kennende, is de kans reëel dat dat nooit gaat gebeuren...

GD vs AS. Sja, dat is zoiets als de kip of het ei. Wat was er eerst? Als het samenhangt, welke is dan de oorzaak en welke het gevolg?
Daar heb ik wel veel over nagedacht, zeker nadat ik zag dat een goeie vriendin met ADHD en GD een heel stuk tot rust komt sinds ze voor transitie besloot te gaan. Als ik haar als vrouw zag, zag ik innerlijke rust, en was de ADHD niet meer merkbaar.
Hoe zit het dan met AS? Misschien wel hetzelfde. Misschien zijn alle blokkades die ik ervaar wel het gevolg van niet lekker in mijn vel te zitten, wat het gevolg is van GD. Misschien verdwijnen die blokkades wel als ik ervoor ga. Maar misschien is AS wel het hoofdprobleem, en is GD gewoon een uitvlucht voor 30+ jaar ongelukkig leven als man? Ongelukkig door heel veel redenen, moet ik zeggen. Hoe zwaar GD daarin meeweegt, kan ik totaal niet overzien.
En misschien staat het toch los van elkaar en zijn het beide problemen waarmee ik moet leven...

[Heleen]

Tja, eerlijk gezegd kan ik mij niet voorstellen dat zoveel jaren onderdrukte gevoelens niets met je doen ...

[Jessy]

Natuurlijk doet het wel iets. Maar mijn ongelukkig zijn is het gevolg van vele oorzaken, waarvan een aantal (AS gerelateerd) niet zijn op te lossen. Zoals de autismepsych toen zei, ik zal ermee moeten leren leven en eventueel overwegen om begeleiding te zoeken. Dat laatste geprobeerd, maar werkte voor mij helaas niet echt.

Wat GD betreft, doe ik wat mensen mij al maanden adviseren: "Maak een lijst met alle pro's en contra's van zowel in transitie gaan, als blijven zoals het nu is."
Ook daar schiet ik helaas weinig mee op. Teveel onbekende factoren, die zowel pro als contra kunnen uitdraaien. En die in geval van contra enorm zwaar zullen vallen bij mij.
Kortom, ik zie genoeg contra's om veel angst voor transitie te hebben. En als ik tenminste zeker wist dat het voor mij de juiste weg was, en ik er gelukkiger van ging worden, dan was het dat misschien nog waard. Maar zonder die zekerheid vind ik weinig bereidbaarheid om een aantal zaken op het spel te zetten, die mij momenteel het meeste waard zijn in het leven.

[Arike]

Ik heb sterk de indruk dat genderteam psychologen de laatste jaren veel sneller "autisme" of "asperger" roepen dan voorheen...

[Hedwich]

Is ook mode. Voorheen hoogbegaafdheid, toen ADHD, kleurstoffen in skittles en nu autisme. (Waarmee ik trouwens niet wil afdoen aan de mensen die het echt treft.)

[Arike]

Was mijn indruk (helaas) toch goed...

[Heleen]

kleurstoffen in skittles

Genderteam ?

Mja, ongetwijfeld loopt het genderteam parallel met de rest van de psychs. Maar ik ga (hoop ik) maar 1 x door de molen dus wat het genderteam vroeger zei kan ik niet beoordelen.

[hX2eDVx3]

Is ook mode. Voorheen hoogbegaafdheid, toen ADHD, kleurstoffen in skittles en nu autisme. (Waarmee ik trouwens niet wil afdoen aan de mensen die het echt treft.)

Al die dingen behalve ADHD zijn wel eens over mij geroepen, voor ADHD was ik te rustig denk ik. Niet zo vreemd dat ik dat psycho-volk niet echt meer vertrouw.

Ik heb het gevoel dat sommige dokters een specialiteit hebben waar ze iedereen dan mee diagnosticeren. Ik heb dat in mijn eigen familie gezien: mijn opa had zich op een bepaald moment gespecialiseerd in hypoglykemie (lage bloedsuiker door te hoge insulineproductie). Niet veel later had één voor één de hele familie het, waaronder ik. Heel destructief zoiets..