Wie hebben jullie als psych?

[Nate_0]

Iedereen krijgt in Nederland een verplichte second opinion bij een psychiater na de diagnose door een zich in genderproblematiek specialiserende psycholoog, ook al heeft niet iedereen dat door (zoals Ender zie zijn berichtje boven dat van mij). Hij of zij checkt alleen of je verhaal klopt en je het traject aan kunt, en voor zover ik weet is het alleen een formaliteit en heb ik nog nooit gehoord van iemand die vaker dan één keer heen moest of niet door de second opinion heen kwam.

[Marijn]

Bedankt voor de info!

[Ylse]

@Nate_0
Verplichte second opinion? Hoe zit dat? Krijg je daar dan ook weer meerdere gesprekken?

Ik was met een minuut of 20 klaar. Ik vond het niet heel veel voorstellen.

[Jennifer84]

Ik heb mijn intake eind Augustus bij T. van Hengel

[NaomiClareNL]

Omdat het na de aanmelding bij VUmc medio oktober 2008 wel erg lang ging duren ben ik na de intake aldaar in mei 2009 naar van Hengel gestapt. 8 sessies in 2009. Had ik nagedacht dan had ik het in 2009 kunnen afronden en was het misschien allemaal anders gelopen in mijn leven. Ik ging verder in 2010 bij van Hengel en toen er een diagnose moest komen was het te laat, geen second opinion meer in huis mogelijk wegens een straf, alleen nog extern. Het duurde even voordat een externe second opinion geregeld was wegens vakantietijd en een meneer die net zelfstandig was gaan werken in Den Haag (naam kwijt) bereid gevonden was om dat te doen.

Helaas ging het toen mis en kreeg ik geen groen licht in de sessie eind oktober 2010 en dat leidde tot een knallende ruzie met van Hengel. Dat is de reden dat ik niet zonder meer van Hengel aanbeveel. Tót dat moment echter ging het zeer goed en als dat akkefietje er niet tussen gekomen was dan zat ik daar nog bij wijze van spreke.

Het liep anders want een week nadat ik die hoogoplopende ruzie had ben ik ontslagen omdat ik te zeer uit mijn doen was en een keer moest passen op het werk. Dat was voor de werkgever de druppel die de emmer deed overlopen en kwam voor mij op een vreemd moment, verwachtte het eerder of juist later. De dag er na mocht Immelie Peeters de rotzooi opruimen in gesprek 5. Over haar niets dan lof. Ook als zij er bij zat in al die op niets uitlopende gesprekken met "experts in endocrinologie", was zij het die het gesprek gaande hield met mijn begeleidster terwijl meneer de professor alleen maar naar het plafond keek en niets zei, een sessie lang.

Het is dus mogelijk om niet door je second opinion te komen, ook al had de second opinion psycholoog de opvatting dat wat hij geconstateerd had geen probleem was om aan de hormonen te gaan maar ik moest er eens iets aan doen. Het was voor VUmc ook geen probleem. Het 'probleem' is alleen zijdelings in mijn gesprekken met mijn therapeuten van PsyQ/Bavo aan de orde geweest...

Inmiddels ben ik sinds oktober 2016 volledig van de oestrogenen af en voel me tergend langzaam ietsje beter worden. Blijkbaar begin ik er ook weer wat vrouwelijker uit te zien gezien een opmerking eerder deze week over mijn "borsten". Misschien gaat het wel weer in de richting zoals Peeters zei toen ik 4,5 jaar aan de hormonen zat: voor de hormonen zag je er vrouwelijker uit dan op dat moment (terwijl de professor zó aandachtig het plafond bestudeerde dat hij niets meer zei daarna...).

Nu nog van de genderdysforie afkomen en dan kom ik misschien ook nog een keer aan het werk en uit de bijstand. Dat zal dan zeer waarschijnlijk ruimschoots na de gedwongen verkoop met verlies van mijn appartement zijn ....

[soriel]

ik had Luc Gijs, vriendelijke man maar in het begin was ik wel geremd bij hem. Uiteindelijk heeft het bij mij enkele mnd langer geduurd voor ik "groen" kreeg omdat hij het niet direct rond kreeg maar later stond ie wel helemaal achter mij. Voor zover ik mij een en ander kan herinneren was ik wel blij met hem.

[AnnaNannette]

Intake gehad met prof. Gooien, 15 augustus 1996, daarna 4 gesprekken met mevr. Linders. Nu niet meer werkzaam bij Genderteam. Tegenwoordig nog gesprekken bij Luk Gijs, niet omdat ik spijt heb maar mijn situatie psychisch en lichamelijk gecompliceerd is. Deze gesprekken zijn ook mede op zijn verzoek.

[janine2363]

Hilde Toelen - Leuven (BE)
Altijd goede gesprekken gehad met Hilde. Komt heel professioneel maar toch ook betrokken over.

Levensverhaal en vragenlijsten zijn mij gelukkig bespaard gebleven. Ik zie niet in wat dat kan bijdragen aan de diagnostiek als die goed aangepakt wordt.

Ik heb Hilde ontmoet/gsproken binnen en buiten een traject kader. Het belangrijkste si dat ze accepteerde mij te ontmoeten buiten een traject kader (dus niet gebonden aan ideologie van UZLeuven) en zij heeft mij zeer goed geholpen. Zeer sympathiek mens met oog voor wat de persoon tegenover haar nodig heeft

[janine2363]

De insteek is overigens dat de patient zelf aangeeft genderdysforie te hebben, en daar gaan Lucien en Alwin in mee.

Ik heb om gezeur met mijn Nederlnadse verzekeraar te vermijden "het coordinatie punt van mijn transitie" bij Stepwork neergelegt.
Het moment dat ik hen benaderde was ik meer dan ik zou willen bekennen stressed out van de stone walling van de verzekeraar, en Alwin en Lucien namen dat allemaal in "good grace"

Ik heb eigenlijk nog maar een keer met Lucien gesproken en, wat kan ik zeggen; "Instant klik". Ik geef specifiek aan -geen- dysforie te hebben, ik ben gewoon mijzelf en wil daarnaar leven en daar gaan ze dus ook in mee, want hun insteek is duidelijk om mij bij te staan, niet om met mij te argumenteren.

[janine2363]

Mijn vaste gender psychologe is Monica Gundrum zij is professor aan de Universiteit van Leuven maar heeft ook een praktijk. Ik heb haar in de eerste plaats opgezocht, omdat zij geen attesten / verwijzingen / diagnoses geeft, dus dingen nodig voor de medische transitie. Daardoor kon ik haar nooit voelen als een "obstakel", omdat ik niets van haar nodig had anders dan gesprekken met haar.

Door mijn (ongedwongen) gesprekken met haar heb ik mijn weg gevonden en haar hulp in de zin van mij onuitgesproken uitnodigen mijzelf te zijn en door de goede vragen te stellen mij te laten herkennen wat belangrijk was voor mij was dus essentieel. Ik spreek nog steeds zeer regelmatig met haar, eeft niets te maken met mijn (medische) transitie, gewoon omdat het goed voor mji is