Autisme en transgender

[AnnaNannette]

Met emoties ben ik wel een ramp, en uit mezelf een gesprek aangaan doe ik ook niet zo vlug, maar weet mezelg gied uit te drukken meestal

[Nick1703]

Met emoties ben ik wel een ramp, en uit mezelf een gesprek aangaan doe ik ook niet zo vlug, maar weet mezelg gied uit te drukken meestal

Ik kan wel gewoon met iemand praten, maar zodra t een emotioneel beladen onderwerp wordt... dan kom ik totaal niet meer over, lijk k een control freak terwijl ik dat niet ben, raak in paniek. Irritant.

[Lau92]

Met emoties ben ik wel een ramp, en uit mezelf een gesprek aangaan doe ik ook niet zo vlug, maar weet mezelg gied uit te drukken meestal

Dit dus!

[Nick1703]

Met emoties ben ik wel een ramp, en uit mezelf een gesprek aangaan doe ik ook niet zo vlug, maar weet mezelg gied uit te drukken meestal

Dit dus!

Ik kan mezelf prima uitdrukken, behaltve als ik moe ben. Dan valt er een filter weg ofzo. Gisteren kwam er iemand naar mij toe met een poncho, met de vraag of dat mijn poncho was. Een roze ding met vlindertjes erop. Antwoord: net alsof die afsgrijselijke poncho van mij is!! Een vriendin hoorde dat dus die riep gelijk: Nick, een beetje manieren ja! Als ik moe ben ga ik gewoon primair reageren; zag dat roze ding, en denk dan euhh k ben een vent, wat moet ik met zo'n roze ding, dus vreselijk.

[Dieuwertje]

Antwoord: net alsof die afsgrijselijke poncho van mij is!!

Vanuit het perspectief van een FtM snap ik dat wel hoor

[Nate_0]

Mwah. Zo'n poncho zou ik juist wel dragen ómdat die afgrijselijk is.

[DDJ]

Had dit topic al eens voorbij zien komen, toen deze actueel was. Maar was toen nog 'te autistisch' om te reageren

Wat me vanuit mijn eigen ervaring is opgevallen. Naarmate mijn leven zich 'mannelijk' vorderde, groeide ook mijn aan autisme gerelateerde klachten (verstand/spraak werd beperkt, emoties apathisch, lichaam spastisch). Dit heeft ook geleidt tot een diagnose (A.S.S. volgens DSM V).

Nu ik me inmiddels (be)vrij(d) voel, en daarmee mijn vrouwelijkheid toe durf te laten, nemen mijn klachten af en mijn geestelijke gesteldheid toe. Zoals al aangegeven werd bestaat er een verband tussen G.D en A.S.S. Aangezien autisme een spectrum beslaat en ook de gevoelsbeleving niet ongemoeid blijft, zou ik het volgende willen suggereren. Mensen die zich bewust zijn van hun G.D. bevinden zich aan de 'positieve kant' van het autistische spectrum. Immers wanneer men zich als zichzelf kan identificeren, zijn ze (uiteindelijk) ook in staat daar naar te handelen. Iets waar mensen die zich aan de 'negatieve kant' bevinden, hier minder tot niet toe in staat zijn. Aangezien autisme ook aan schizofrenie wordt gerelateerd zouden mensen met G.D. zich dus eigenlijk gelukkig mogen prijzen. Dat hun gevoel, en niet hun verstand 'anders' is. (wat ik persoonlijk i.i.g. wel als een positief iets zie)

Met een beetje gevoel voor symboliek, zou je de tracks in mijn handtekening als uitersten van het spectrum kunnen zien.

[AmbjØrg]

Ik kan alleen uit mijn eigen belevenis praten,
Ook ik ben autist met daar naast een heb ik een dwang stoornis ik zit hier voor al sinds mijn 8ste ( ben nu 20 ) bij Jonx.
Heb ook vele sociale problemen gekend vooral vaardigheden die ik mis, daar door bijna geen sociaal leven ( vrienden etc ) en veel al een eenling geweest.
Alleen kan ik mij altijd erg goed vermaken, mij moeder heeft een klein ( hobbie matig ) bedrijfje waar in zij kleding verhuurt e maakt voor oa feesten en partijen en toneel, onze zolder is een groot kleding kast geworden hier door, daar kan ik mij altijd erg vermaken met verkleden en rollenspel, meestal deed ik de vrouwelijke kant vindt die kleding altijd leuker, veel glitters nep bont, boa's etc pracht en praal dus.
Was hier ook veel te vinden ( nu soms nog ) door mijn dwangmatigheids stoornis klede ik mij geregeld en begon mij daar door steeds vaker en meer te verkleden, soms wel hele weekenden en ook wel langer als ik vrij was.
Zo rond mijn 16de had ik iets gezien op tv over crossdressing wat erg dicht bij mij kwam, en ben ik toen bewust geworden dat ik op mijn manier een crossdresser ben , ben dit verder gaan uitbouwen met de spullen op zolder,toen niet meer de oa verpleegsters uniformen dansmarieke pakjes maar meer serieuze kant.
Ik begon te merken dat het wat met mij deed begon mij vrijer te voelen en zelf verzekerde net of die rol van vrouw beter bij mij past.
Dit was ook bekend bij mijn begeleiding van Jonx maar dan meer via mijn ouders om dat ik erg gesloten was en er helemaal niet over durfde te praten.
Ben toen door verwezen naar iemand anders binnen Jonx, een vrouw dit keer zij heeft mij hier in erg geholpen, er is eerst wederzijds een vertrouwensband op gebouwd waar na ik mij bij haar ook helemaal kon geven, het zijn erg fijne gesprekken zij is erg ruim denkend ik kwam wat meer los bij haar als jongen, maar waren ook tijden dat het helemaal niet ging zij had mij toen voorgesteld om eens als meisje ( crossdresser ) bij haar te komen, dat dit misschien makkelijker zou gaan.
Zij sloeg toen echt de spijker op zijn kop, naast thuis had ik echt het gevoel dat ik iemand anders had waar bij ik echt mij zelf kon zijn, waar ik niet raar werd aan gekeken ( waar ik bang voor was ) door dat ik in die rol mij stukken beter voelde kwam ik sociaal gezien ook steeds beter uit de voeten bij haar, en ging steeds vaker in deze rol naar haar toe, dit heeft ruim een jaar geduurd er kwam weer een evaluatie gesprek met mijn ouders daar is uiteindelijk de conclusie gekomen dat ik mogelijk transgender zou zijn, en dat het beter zou zijn dat ik sociaal gezien van geslachts rol zou gaan wisselen en verder te gaan leven in de vrouwelijke geslachts rol, eerst zonder geslachts veranderende hormonen en operatie's, maar eerst een jaar aan gaan kijken hoe dit zich ontwikkelt waar na ik hier voor alsnog in aanmerking ga komen.
Momenteel bereiden we mijn sociale wisseling langzaam voor en de bedoeling is dat als straks de wisseling gaat komen van zomer naar winter kleding ik tevens in de vrouwelijke geslachtsrol ga leven

[AmbjØrg]

Hoe ervaren jullie je ass na de sociale transitie, neemt ass beduidend af wordt het minder?

Ben zelf nog niet 100% sociaal getransformeerd, maar in tijden dat ik mij nu als vrouw presenteer neemt ass duidelijk af, als ik mij weer als man moet presenteren neemt het weer toe en keer ik weer in mijn schulpje.
Dat is duidelijk hst beeld dat mijn begeleider van jonx nu heeft, dat is ook de aanleiding dat zij geadviseerd heeft om volledig te transformeren en vrouw te worden.

[Marica]

Als vrouw ben ik zachtaardiger dan als man. En dat zonder hrt en niet aantoonbaar autistisch. Ik denk dat dat alles te maken heeft met mijn dysforie.

Over dat niet aantoonbaar denk ik het volgende: Ik kan erg slecht tegen veranderingen, en ben erg goed op mijzelf. Toch een beetje autitische trekjes? Mijn vrouw denkt van wel, en maakt er grapjes over binnen onze relatie.