Autisme en transgender

[Marica]

Als vrouw ben ik zachtaardiger dan als man. En dat zonder hrt en niet aantoonbaar autistisch. Ik denk dat dat alles te maken heeft met mijn dysforie.

Over dat niet aantoonbaar denk ik het volgende: Ik kan erg slecht tegen veranderingen, en ben erg goed op mijzelf. Toch een beetje autistische trekjes? Mijn vrouw denkt van wel, en maakt er grapjes over binnen onze relatie.

[Eva]

Ik denk niet dat ik autistisch ben, maar misschien moet ik zeggen 'niet meer'? Ik ken een jonge man (13 jaar) die als autist wordt aangemerkt. Keer op keer treft het me dat ik zijn gedrag, zijn bewegingen, zijn communicatie herken. Van mezelf toen ik die leeftijd had. Het roept een gevoel van medeleven en solidariteit op. Die onzekerheid die hij soms uitstraalt, ik voel die nu nog steeds in al mijn vezels.
Voor het overige zijn er - in elk geval heden ten dage - weinig overeenkomsten. Veranderingen of onverwachte prikkels storen me niet (meer?).

[Benjamin]

Als vrouw ben ik zachtaardiger dan als man. En dat zonder hrt en niet aantoonbaar autistisch. Ik denk dat dat alles te maken heeft met mijn dysforie.

Over dat niet aantoonbaar denk ik het volgende: Ik kan erg slecht tegen veranderingen, en ben erg goed op mijzelf. Toch een beetje autistische trekjes? Mijn vrouw denkt van wel, en maakt er grapjes over binnen onze relatie.

Je bent vrouw, niet 'als' vrouw, en vrouwen zijn nu eenmaal vaak zachtaardig. Vrouwelijke energie die vrij kan stromen, stroomt vanuit het hart. Een vrouw geeft vanuit haar hart. Dat is genieten geblazen.

[AmbjØrg]

Ik denk niet dat ik autistisch ben, maar misschien moet ik zeggen 'niet meer'? Ik ken een jonge man (13 jaar) die als autist wordt aangemerkt. Keer op keer treft het me dat ik zijn gedrag, zijn bewegingen, zijn communicatie herken. Van mezelf toen ik die leeftijd had. Het roept een gevoel van medeleven en solidariteit op. Die onzekerheid die hij soms uitstraalt, ik voel die nu nog steeds in al mijn vezels.
Voor het overige zijn er - in elk geval heden ten dage - weinig overeenkomsten. Veranderingen of onverwachte prikkels storen me niet (meer?).

Vooral die laatste zin treft mij vol " veranderingen of onverwachte prikkels storen me niet (meer?)
Eva had jij daar dan voor je transitie wel last van, en nu je gereed bent met je transitie en meer je zelf kan zijn deze dingen niet meer herkent en beleeft in het dagelijks leven?
Ik leef zeg maar gerust parttime als vrouw momenteel en merk dit wel erg dat ik als vrouw zijn er totaal geen last van heb door dat ik meer mij zelf kan zijn, daar buiten stoot ik mijn hoofd er constant er weer tegen aan en is het geheel weer een gigantische terug gang voor mij, net alsof ik net met mijn hoofd buiten de put hang en daar weer keihard in wordt getrapt dat gevoel heb ik er mee, en dat komt ook sterk naar voren in mijn communicatieve en sociale handelingen op de zelfde wijze.

[Eva]

Vooral die laatste zin treft mij vol " veranderingen of onverwachte prikkels storen me niet (meer?)
Eva had jij daar dan voor je transitie wel last van, en nu je gereed bent met je transitie en meer je zelf kan zijn deze dingen niet meer herkent en beleeft in het dagelijks leven?

Ik ben daar niet zeker van. Vast staat dat ik altijd 'anders' was en dat mensen daarover ook geen twijfel lieten bestaan. Hoezo anders? Ik weet het niet. Het gezin waarin ik opgroeide was uiterst religieus, naar mijn gevoel bijna sekte-achtig. De zwartste kousen waren nauwelijks zwart genoeg, zeg maar. Dat plaatste mij in de buurt en op school al in een bijzondere positie. Speelde (misschien!) een vorm van autisme ook een rol? Speelde latent en sterk onderdrukte transseksualiteit een rol? Dat er in mij geen overtuigd hetero schuilde was mijn vader, vermoed ik nu, al wel duidelijk.
Ik zal het vermoedelijk nooit weten. Uit mijn jongere jaren heb ik ontzettend veel weggedrukt. Een tirannieke moeder bijvoorbeeld. Soms schrik ik heftig als er weer een stukje geschiedenis in mijn geheugen terugkomt. Soms ook herken ik het gewoon niet als mensen die me toen kenden me iets uit die periode vertellen. Trauma's doen rare dingen met mensen hoor.

Voor mij blijft het de vraag "hoe komt het dat ik me zo sterk in de persoon van een autist kan verplaatsen, hem begrijp". Kan autisme tijdelijk zijn? Kan het, zoals zoveel dingen en ervaringen, onderdrukt worden? Geblokkeerd?
De trauma's uit mijn jongere jaren vormen een sterke rem om bij mezelf te rade te gaan over "wie was ik toen, wat was ik toen", en niet te vergeten: "wat was oorzaak en wat was/is gevolg".

[Emma]

Autisme is een ontwikkelingsstoornis. Of je er ooit helemaal overheen komt weet ik niet, maar ik ken toch wel een rijtje mensen met autismelabel die er, ook zonder genderdysforie (oh sorry, van TNN moet ik genderincongruentie zeggen), geen dagelijkse last meer van hebben, en met het onderkennen en herkennen van hun valkuilen gewoon kunnen functioneren.

[Benjamin]

@Eva, verkijk je ook niet een weinigje op de impact die een bevindelijk-gereformeerd milieu helaas heeft op je ontwikkeling. Ik heb eenzelfde jeugd gehad, knielen op een bed violen enzo, en heb veel ex-refo's in mijn vriendenkring. Wat we volgens mij gemeen hebben is dat we vertraagd emotioneel volwassen zijn geworden. Als je een plant weinig licht geeft, zal die ook langzamer groeien. Een kind doet het nu eenmaal slecht in een omgeving zonder of met weinig positiviteit, warmte, liefde enz. Dit zijn zaken die slecht gedijen in een wereld waarin iedereen toch maar onbekwaam is, en geneigd tot alle kwaad.

[Nick1703]

Ik heb het "label" autisme. Ik leef inmiddels iets meer dan een jaar als man, mijn papieren zijn aangepast en ook testo komt in zicht. Ik heb in het dagelijks leven veel minder last van mijn autisme als dat ik had als vrouw. Ik herken mijn valkuilen, en spring er met het grootste gemak overheen. Wel heb ik flink wat trauma's waar ik net zo veel last van heb... dat blijft vrees ik, tot ik ze goed verwerkt heb.

[Jannet V]

(oh sorry, van TNN moet ik genderincongruentie zeggen)

Dodo's

Sorry, dat had ik niet mogen zeggen natuurlijk. Maar het lukte niet om een ander passend woord te vinden.

[anon20181206]

Ik kan mij vinden in een aantal kenmerken van Asperger.
Maar die beginnen nu te verdwijnen, hoe meer ik naar vrouw toe ga.
Zouden die kenmerken dan een bijproduct van mijn genderdysforie kunnen zijn?