Er zijn 2 soorten vogels
De eetbare soort en de niet eetbare soort.
Helaas voor de dodo behoorde deze tot de eetbare soort
(wetenschappelijk onderzoek in de 17e eeuw, proefondervindelijk vastgelegd door vele zeelieden voor de mast )
Dat zou je zeggen he, je komt comfortabeler in je gewenste lichaam te zitten waar door het toch makkelijker wordt in het dagelijks leven, dat is mijn ervaring.
Ik zit al sinds mijn 8ste bij de autisme afdeling van Jonx, zal eens vragen of ik toen al getest ben op mogelijke genderdysforie, gezien ik toen al veel mij verkleedde op zolder en veel met rollenspel bezig was. Weet wel dat toen ik ik was toen ik vlak voor mijn 17de verjaardag uit de kast ben gekomen als crossdresser, na het zien van een repotage op tv wat dicht bij mij kwam, alle bellen gingen rinkelen bij Jonx toen zin ze er meer hier op ingegaan met als resultaat dat ik binnen een jaar ook bij de Genderpoli van Jonx zat, en nu aan mijn sociale transitie aan het werken ben.
Meen te geloven dat de ervaren (autistische) spanningsklachten, juist door het verschil tussen innerlijk en uiterlijk veroorzaakt worden. Het is i.m.o. dan ook vrij logisch dat deze klachten verergeren/verminderen naar mate men verder weg/dichterbij zichzelf komt te staan.
je slaat echt de spijker op zijn kop, ik heb in de vakantie grotendeels als vrouw door gebracht nergens last van, nu ik weer naar school moet in mijn oorspronkelijke geslachts rol begint het weer met de spanningen in mijn hoofd, denk ook wel dat ik veel baat ga hebben aan mijn definitieve transitie naar het vrouw zijnDDJ schreef: ↑27 aug 2018, 11:54Meen te geloven dat de ervaren (autistische) spanningsklachten, juist door het verschil tussen innerlijk en uiterlijk veroorzaakt worden. Het is i.m.o. dan ook vrij logisch dat deze klachten verergeren/verminderen naar mate men verder weg/dichterbij zichzelf komt te staan.
Wat me vooral nu opvalt (ondanks dat ik nog steeds zeg, in het verkeerde lichaam geboren te zijn) is dat mijn lichaam steeds meer 'eigen' wordt. Zelfs ondanks het feit dat ik nog steeds in het bezit ben van een penis. De bewustwording van het feit dat dit in de (relatief genomen) nabije toekomst verholpen kan/gaat worden, stelt me gerust. Ook het gezicht welke nu nog vervuld is van haat, pijn en verdriet wordt steeds verdraagzamer.
Vanuit een biologisch oogpunt bekeken, heeft iedereen met G.D. een 'aangeboren afwijking' evengoed als dat mensen met autisme dit hebben. Of dit nu een psychische aandoening of iets anders is, zou ik even in het midden willen laten. Neemt niet weg dat ik als onbewust persoon redelijk tot goed heb kunnen functioneren, maar voor mijn gevoel nooit (bewust) heb kunnen excelleren. Iets wat gestaafd wordt door het feit dat, vanaf het moment dat ik me weer bewust werd van de incongruentie tussen innerlijk en uiterlijk, het alleen maar bergafwaarts is gegaan. Mijn persoon werd zich bewust van de autistische verstoringen, en de spanningen die dit met zich mee brengt. Nu ik inmiddels weet hoe 'de vork in de steel zit' nemen niet alleen de spanningsklachten af (verworden tot ontspanningsklachten) maar valt het me ook op dat ik in staat ben om dingen te doen, welke eerder nog voor onmogelijk werden gehouden. Dit alles op mentale kracht alleen al, laat staan wanneer ik aan hrt e.d. zou kunnen beginnen.
Het zou me dan ook niks verbazen dat mensen met autisme en een verstandelijke beperking, geholpen zouden kunnen worden met een vorm van hrt. Dit aangezien ze zich waarschijnlijk minder bewust zijn van de spanningen welke hun lichaam ze brengt, en doordat de hormonen het lichaam voor hun meer eigen maakt zonder dat ze zich dit zelf beseffen. Daardoor waarschijnlijk ook minder spanning zullen ervaren.
Wat ik met name (als man) tijdens het werk ervaar, is dat je gerust (voor je mannelijke rol) 'afwijkend' gedrag kunt laten zien. Begrijp dat dit in een school situatie wellicht wat anders ligt, maar ook daar zou je (met kleine stapjes) je gedrag al langzaamaan kunnen laten 'vervrouwelijken'. Dit alles is te danken aan dezelfde kortzichtigheid, die we vanuit onbegrip naar ons toe geslingerd krijgen. Grove veranderingen vallen op, waar de details vaak ongemoeid blijvenAmbjØrg schreef: ↑27 aug 2018, 12:42 je slaat echt de spijker op zijn kop, ik heb in de vakantie grotendeels als vrouw door gebracht nergens last van, nu ik weer naar school moet in mijn oorspronkelijke geslachts rol begint het weer met de spanningen in mijn hoofd, denk ook wel dat ik veel baat ga hebben aan mijn definitieve transitie naar het vrouw zijn
DDJ schreef: ↑27 aug 2018, 13:13Wat ik met name (als man) tijdens het werk ervaar, is dat je gerust (voor je mannelijke rol) 'afwijkend' gedrag kunt laten zien. Begrijp dat dit in een school situatie wellicht wat anders ligt, maar ook daar zou je (met kleine stapjes) je gedrag al langzaamaan kunnen laten 'vervrouwelijken'. Dit alles is te danken aan dezelfde kortzichtigheid, die we vanuit onbegrip naar ons toe geslingerd krijgen. Grove veranderingen vallen op, waar de details vaak ongemoeid blijvenAmbjØrg schreef: ↑27 aug 2018, 12:42 je slaat echt de spijker op zijn kop, ik heb in de vakantie grotendeels als vrouw door gebracht nergens last van, nu ik weer naar school moet in mijn oorspronkelijke geslachts rol begint het weer met de spanningen in mijn hoofd, denk ook wel dat ik veel baat ga hebben aan mijn definitieve transitie naar het vrouw zijn
Ik vind het mooi dat jouw school jou zo'n omgeving biedt en je kennelijk goed steunt en kracht geeft. Dat zou gewoon overal zo moeten kunnen zijn. Ik heb zelf overigens op een speciaal soort school gezeten (IVO mavo) als leerling vanwege gedragsproblemen door wat later bleek ADHD en hechtingsproblemen, en heb ook lesgegeven later in het speciaal onderwijs aan autistische leerlingen. Het doet me goed hoe jij schrijft over je school.AmbjØrg schreef: ↑27 aug 2018, 19:13
Ik heb misschien het geluk ( of niet ) dat ik op een Mytylschool zit ( uitleg dekt niet geheel de inhoud ze hebben ook afdelingen voor autistische mensen https://nl.wikipedia.org/wiki/Mytylschool ) en bij ons op school geldt een vuist regel dat er voor iedere handicap of aandoening een oplossing is waarbij niets gek is als het maar goed en duidelijk onderbouwd is van de hoe en waarom.