AJpoekie schreef: ↑16 jun 2018, 17:36
De wachttijden op de VU zijn inderdaad vreselijk lang. Zelfs de wachttijd die je nu volgens Zorgdomein hebt zal zeker nog wel oplopen.. Voor alle mensen met genderdysforie is dit wel echt dikke shit. Ik heb mezelf daarom ook aangemeld bij Stepwork en daar kan ik als het goed is eind juli terecht (wachttijd van 8 weken). Ik had het gevoel dat ik écht niet die wachttijd van 2 jaar kon overleven en voor mij is Stepwork dan een heel fijn alternatief. Beter dan de tussentijd opvullen bij een psycholoog om te werken aan mijn depressieve gevoelens door het wachten. Maar ja, de een kan hier wellicht beter mee omgaan dan de ander. Als je de tijd wil gebruiken om nog na te denken, dan is het prima. Maar ik heb daar persoonlijk geen twee jaar voor nodig. En om nou zelf testosteron te gaan gebruiken, zonder medische hulp en zonder dat ik er verstand van heb, lijkt me geen goed plan.
Ik geloof dat de VU doet wat ze kunnen, maar met 1000 wachtenden voor je, tja dan gaat het gewoon langzaam...
Ik weet ook dat veel van deze oplossingen nog misschien 'lang' gaan duren voor het eindelijk is doorgevoerd en voor wij er profijt van hebben, maar het is een begin..
Weet niet precies wanneer jij hebt aangemeld bij Stepwork maar ik kreeg te horen dat augustus vervolg van mijn traject het meest positieve antwoord was wat de man mij kon vertellen.
Aangemeld 9 mei dit jaar nadat PII ineens niet meer bestond.
De wachttijd aldaar is opgelopen van 15 tot 20 weken.
Als men van die vele wachtende af wil dan zal men een ander systeem moeten gaan bedenken en niet wat het VU ziet als het enig goede systeem.
Zelf overwogen om met hormonen op eigen houtje te starten(liever onder begeleiding van mijn huisarts maar zie dat niet heel snel gebeuren.) want had tenslotte groen licht al in februari maar ben de jongste niet meer.
Dus ik hoop op mijn verjaardag 9 oktober de eerste pleister op te plakken.
Toen ik 2018 in stapte voelde het als het jaar van de echte verandering maar het is een jaar gebleken van teleurstelling en veel stress.
Lisa1973 schreef: ↑17 jun 2018, 04:37
Weet niet precies wanneer jij hebt aangemeld bij Stepwork maar ik kreeg te horen dat augustus vervolg van mijn traject het meest positieve antwoord was wat de man mij kon vertellen.
Aangemeld 9 mei dit jaar nadat PII ineens niet meer bestond.
De wachttijd aldaar is opgelopen van 15 tot 20 weken.
Als men van die vele wachtende af wil dan zal men een ander systeem moeten gaan bedenken en niet wat het VU ziet als het enig goede systeem.
Zelf overwogen om met hormonen op eigen houtje te starten(liever onder begeleiding van mijn huisarts maar zie dat niet heel snel gebeuren.) want had tenslotte groen licht al in februari maar ben de jongste niet meer.
Dus ik hoop op mijn verjaardag 9 oktober de eerste pleister op te plakken.
Toen ik 2018 in stapte voelde het als het jaar van de echte verandering maar het is een jaar gebleken van teleurstelling en veel stress.
Groetjes:Lisa
Volgens mij is dat een van de ergste dingen die kan gebeuren, dat je dan al in behandeling bent en de GGZ-instelling dan failliet gaat.. Naar voor je.
Ik heb mij aangemeld op 22 mei (althans toen had ik eindelijk alle papieren in orde voor Stepwork, al begin mei heb ik contact gezocht met ze, maar mijn wachttijd loopt dus vanaf 22 mei). In Rotterdam is de wachttijd ongeveer 8 weken zeiden ze.
Ik vrees dat dit ook gaat gebeuren: dat veel mensen zich zullen aanmelden bij Stepwork en dat er daar ook gigantische wachttijden komen. Zodat vervolgens de wachttijden daar ook al ondraaglijk worden. Maar dan verschuift het probleem zich enkel en wordt het niet opgelost. Er moeten meer gender specialisten komen een GGZ instellingen die daarop willen/kunnen behandelen. Al is het gewoon voor de diagnostische fase en de start van de hormonen. Dat zou al heel veel schelen denk ik.
Sterkte met de teleurstelling en de stress door het lange wachten Lisa. Ik hoop dat het je gaat lukken om je verwachtingen bij te stellen, hoe moeilijk dat ook is.
-Julian-
I don't want to be anything
Other than what I've been trying to be lately
[..]
I'm tired of looking around rooms wondering what I gotta do
Or who I'm supposed to be
I don't want to be anything other than me
Ja dank je.
Helaas ben niet de enige die dit overkwam en de hele gang van zaken heeft mij een behoorlijke knauw gegeven.
Ik hoorde van Stepwork ook weinig, af en toe een mail dat ze mij weer waren vergeten en op gegeven moment sloeg de vlam in de pan en toen ineens kon er wel antwoord gegeven worden.
Uiteraard wel excuus gemaakt en begrip was er voor mijn uitbarsting ook wel maar beetje jammer dat dat nodig is om antwoorden te krijgen.
Stepwork kreeg in de piek momenten tussen de 30 en 35 aanmeldingen per week vanuit het VU.
Daardoor zijn de PII aanmeldingen onder gesneeuwd.
Ze doen hun best maar hebben mensen te weinig, ook op de vraag of ik dan in Amersfoort mijn behandeling wilde gaan starten om de tijd te verkorten heb ik akkoord voor gegeven.
En meer dan dat kan ik niet meer doen, klacht ingediend bij het Meldpunt Zorg en heb nu duidelijkheid.
Qua timing had het vallen van PII niet op een slechter moment kunnen gebeuren.
Ik kom die weken/maanden nog wel door maar zuur blijft het.
Verwachtingen heb ik niet meer want moet ze constant bij stellen.
Het is wel een onderwerp wat ondertussen op de politieke agenda staat. Ik heb geen glazen bol, maar heb vertrouwen dat er binnen afzienbare tijd een oplossing voor komt.
Het VU zelf ziet de lange wachtlijst ook niet perse als een obstakel las ik in een stuk van Transvisie. Een wachtlijst heeft in hun ogen ook een soort psychologische werking. Als je het echt wilt hou je wel vol, twijfelaars haken mogelijk af. Van een collega die van ftm gegaan is, begreep ik dat het VU wel een tamelijk chaotische manier van werken heeft.
Het VU zelf ziet de lange wachtlijst ook niet perse als een obstakel las ik in een stuk van Transvisie. Een wachtlijst heeft in hun ogen ook een soort psychologische werking. Als je het echt wilt hou je wel vol, twijfelaars haken mogelijk af. Van een collega die van ftm gegaan is, begreep ik dat het VU wel een tamelijk chaotische manier van werken heeft.
Zoiets heeft wel een soort van diminishing returns. As in, het kan te ver gaan. Een jaar volhouden is prima, maar 2 jaar gaat te ver. Ik denk dat ook zij dit als niet redelijk ervaren.
Het VU zelf ziet de lange wachtlijst ook niet perse als een obstakel las ik in een stuk van Transvisie. Een wachtlijst heeft in hun ogen ook een soort psychologische werking. Als je het echt wilt hou je wel vol, twijfelaars haken mogelijk af. Van een collega die van ftm gegaan is, begreep ik dat het VU wel een tamelijk chaotische manier van werken heeft.
Zoiets heeft wel een soort van diminishing returns. As in, het kan te ver gaan. Een jaar volhouden is prima, maar 2 jaar gaat te ver. Ik denk dat ook zij dit als niet redelijk ervaren.
Een jaar volhouden prima? Dat vind ik al een behoorlijke uitspraak. Dat hangt maar net af van hoe ver je het hebt laten komen voordat je je aanmeldt bij het VU. Vergeet ook niet dat door de VU protocollen je sowieso al 6+ maanden bezig bent voordat je uberhaupt in aanmerking komt voor hormonen, dus de hele redenering van wachtlijsten als bedenktijd (in geval VU) slaat als een tang op een varken.