Wachten, wachten en langer wachten.

Psychologen en procedures
Mingus
Berichten: 21
Lid geworden op: 30 apr 2018, 16:27
Gender: Trans FtM

Wachten, wachten en langer wachten.

Bericht door Mingus »

Als transgender persoon moet je veel wachten en daar valt helaas weinig aan de veranderen. Ik ben mij er van bewust dat ik geluk heb met het feit dat ik maar 5 maanden moest wachten op een intake bij stepwork maar ik moet toch wat kwijt.

Het begin van mijn traject ging goed, ik had een klik met mijn behandelaar en alles zag er goed uit. Diagnostiek van 3 maanden, stabiel leven, etc. In december zou ik worden gestuurd naar de second opinion, die zou dan in januari of februari zijn. Toen ik in maart had ik nog geen datum had was ik er klaar mee en ben ik buiten mijn behandelaar gaan bellen en mailen. Binnen een week had ik m'n datum en het gesprek was gisteren. Gesprek ging prima en ik heb mijn deskundigenverklaring en de verwijzing naar de endo. En toen kwam de domper, waar de wachttijd eerst 1-2 maanden was mag ik nu 6+ maanden wachten voor de endo.

Ik voel me schuldig tegenover de mensen die niet eens het traject kunnen starten maar ik moest dit toch kwijt.

Hoe gaan jullie om met wachten? Tips om wachttijden door te komen?


Verstuurd vanaf mijn FP2 met Tapatalk

Anon20200101
Berichten: 1108
Lid geworden op: 23 jan 2019, 10:52
Gender: ———

Re: Wachten, wachten en langer wachten.

Bericht door Anon20200101 »

Tot op zekere hoogte deel ik je verhaal; doortastendheid schijnt aardig te helpen.
Misschien niet zozeer in het verkorten van wachten, maar wel om duidelijkheid daarover te krijgen.
Als je weet "ik wacht tot X" kan je je voorbereiden, kan je er naar toe leven, kan je de rest daar omheen plannen, en is dat wachten zeer sterk omlijnd.
Vergelijk dat met "ergens in de toekomst ben ik aan de beurt". Dan weet je niets.

Mijn transitie is heerlijk soepel verlopen wat dat betreft.
Ik had mij een maand na zelf-acceptatie aangemeld voor de diagnostisches fase op 20/9/16, en had 2 dagen later al een intake datum bevestigd gekregen (voor 14/2/17), en sindsdien is eigenlijk alles heel vloeiend in elkaar over gegaan, met in 2018 een 4 maanden lange chaotische "hiatus" doordat de instelling waar ik in behandeling was gegaan over de kop was gegaan; en ik toen in die 4 maanden in het ongewisse was, terwijl ik wel heel pragmatisch bezig was met inschrijven bij alternatieve instellingen, en daar intakes doen.

Nu, nog geen 26 maanden na eerste intake, heb ik bijna nooit (afgezien van die 4 maanden) het gevoel gehad te moeten "wachten", en ik ben ook, als je dat zo kan zeggen, aan het eind van m'n traject beland. inclusief HRT, SRS, en FFS.
Sander
Berichten: 512
Lid geworden op: 10 jan 2019, 23:14
Gender: Man

Re: Wachten, wachten en langer wachten.

Bericht door Sander »

Mingus schreef: 04 apr 2019, 13:55
En toen kwam de domper, waar de wachttijd eerst 1-2 maanden was mag ik nu 6+ maanden wachten voor de endo.

Ik voel me schuldig tegenover de mensen die niet eens het traject kunnen starten maar ik moest dit toch kwijt.

Daar hoef je je toch niet schuldig over te voelen? Het is gewoon kut.

Kun je niet naar een andere endo?
Daniet
Berichten: 49
Lid geworden op: 28 nov 2018, 21:34
Gender: Trans FtM

Re: Wachten, wachten en langer wachten.

Bericht door Daniet »

Heel herkenbaar (en zit toevallig ook bij Stepwork). Toen ik daar eindelijk met de diagnostische fase begon, was ik bijna overdonderd met hoe snel het ging. En nu wacht ik al 3+ maanden op een endocrinoloog.

t is een klein kut ziekenhuisje waar ik op de wachtlijst sta (had niet eens verwacht dat ik daar heen kon), maar wachttijd is belachelijk lang. En het irriteert mij voornamelijk dat er niemand is die mij een datum kan geven of in ieder geval een inschatting van de wachttijd. Maar 6+ maanden is inderdaad belachelijk :/
Ik vraag me honestly af waarom het steeds zolang duurt...
Anon20230219
Berichten: 2557
Lid geworden op: 16 sep 2016, 20:40
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: zij/haar

Re: Wachten, wachten en langer wachten.

Bericht door Anon20230219 »

Tja mijn traject begon al met wachten, ongeveer 7 maanden voor een intake bij het VU.

Inmiddels wel andere wegen gaan bewandelen om dingen wat sneller in gang te krijgen en dat leek allemaal goed te gaan tot april 2018.
Toen zat ik ineens zonder behandelaar en kon ik niet starten met hormonen en ontharing van het gezicht.
Aangemeld bij Stepwork en na ruim 4 maanden daar weer een intake gesprek, maar met een slecht geinformeerde behandelaar en die wilde gewoon weer vanaf punt 0 beginnen...terwijl ik de groen licht status al reeds had verkregen..
Na wat heen en weer geschuivel van vergeten data kwam het wachten op de Endo van het Haga wat mij nog eens 14 weken wachten extra opleverde.

In het begin mij echt bij de pakken neer laten zitten maar op gegeven moment afleiding gezocht in hobby's en dat zorgde ervoor dat de tijd wat sneller leek te gaan.
Mijn transitie was er vooral 1 van heel heel veel geduld hebben.
En dan moet ik eigenlijk niet mopperen als ik nu bekijk hoe lang het traject nu al duurt van aanmelding naar intake.
Ik kan mij levendig voorstellen dat velen dat echt niet zo makkelijk volhouden en naar alternatieven op zoek gaan.
God weet dat ik dit zeker ook heb geprobeerd..
AJpoekie
Berichten: 480
Lid geworden op: 25 mar 2018, 20:54
Gender: Trans FtM

Re: Wachten, wachten en langer wachten.

Bericht door AJpoekie »

Daniet schreef: 04 apr 2019, 21:26 Heel herkenbaar (en zit toevallig ook bij Stepwork). Toen ik daar eindelijk met de diagnostische fase begon, was ik bijna overdonderd met hoe snel het ging. En nu wacht ik al 3+ maanden op een endocrinoloog.

t is een klein kut ziekenhuisje waar ik op de wachtlijst sta (had niet eens verwacht dat ik daar heen kon), maar wachttijd is belachelijk lang. En het irriteert mij voornamelijk dat er niemand is die mij een datum kan geven of in ieder geval een inschatting van de wachttijd. Maar 6+ maanden is inderdaad belachelijk :/
Ik vraag me honestly af waarom het steeds zolang duurt...
Waarom het zo lang duurt heeft meerdere oorzaken:
-Ze werken volgens mij een heel beperkt aantal dagen met transgenders in sommige ziekenhuizen (dat hoorde ik in ieder geval over HAGA, alleen maandag- en dinsdagOCHTEND)
-Er is op dit moment een enorme aanlevering van transgenders die dus op die fase in het traject zitten
-Te weinig endocrinologen voor te grote vraag

Maar dat terzijde
Hoe om te gaan met wachten, de vraag van Mingus

Het is begrijpelijk dat je er kut om voelt
Schuldig voelen heeft geen nut, voor iedereen is het wachten net zo kut, of dat nou een maand is, drie maanden of een half jaar...
Ik moet in totaal drie maanden wachten op de endo, maar die tijd is voor mij niet minder verschrikkelijk dan die 6+ maanden van jou (misschien klinkt dat raar, maar ik denk echt dat het zo is). Zelf probeer ik mijn eigen gevoelens niet weg te relativeren door te denken dat anderen het erger hebben, want ja, mijn gevoelens mogen er zijn, net als die van jullie. Dat helpt.

Ik ga me ook niet een partij zielig zitten voelen, dat helpt niet.

Wat doe je in het dagelijks leven als ik vragen mag?

Ik studeer en daardoor heb ik het eigenlijk altijd vrij druk.
Het is prima, want het houdt me bezig en leidt mijn aandacht af.
Daarbij probeer ik ook te bedenken dat dit niet het enige is waar ik nu mee bezig wil zijn in mijn leven, het is deel van mijn identiteit maar het is niet ALLEEN wie ik ben. Er is meer, al lijkt het misschien soms van niet.

Kijk. Ik houd elke avond zo'n uurtje last van gigantische dysforie, geknaag in mijn lijf en hoofd door de wachttijden.
Het voelt vreselijk, ik voel een soort, een gemis, omdat ik nog niet ben wie ik wil zijn.
Maar ja, als je te lang stil staat bij wie je nog niet bent.. Ik word daar niet echt vrolijker van......
Je kan ook proberen stil te staan bij wie je wel bent of wie je wel wil zijn (en of je die wensen kan realiseren)
(voor mij is bijv. persoonlijke groei heel belangrijk en dat ik verschillende levensgebieden in balans houd).
Maar het kan ook heel concreet betekenen dat je opstaat en denkt: goh, wat wil ik vandaag eigenlijk bereiken.
(wil ik Pietje bellen, een boek lezen, lekker gerecht maken, name it etc.).

Ik ben best wel van de planningen (geeft mij structuur aan de dag en meer betekenis) en heb ook veel uitlaatkleppen: gitaar spelen, voetballen, sportschool, gamen, contact zoeken met vrienden. Dat werkt om het mentaal vol te houden.

Afleiding helpt, maar ja, bezigheidstherapie hoeft niet altijd.
Soms mag je je ook best gewoon een dag kut voelen en daar ruimte voor maken. Als je alles maar opkropt komt het er alleen maar erger uit.

Nou naast dus "bezigheidstherapie" (maar dan moet het dus wel echt iets zinvols/betekenisvols zijn, want als het echt voelt als bezigheidstherapie ga je er niet volledig in op en heb je alsnog niet echt afleiding) of gewoon soms even keihard janken en boos worden werkt het voor mij ook gewoon om regelmatig met mijn therapeut te blijven praten. Waar bij veel mensen na de diagnostische fase de frequentie van de gesprekken afneemt, is bij mij wel aardig hetzelfde gebleven. Het is voor mij wat meer behapbaar om van gesprek naar gesprek te leven, dan dat ik zeg maar naar de mijlpalen in dat traject toe werk. Ik word mentaal rustiger van die gesprekken en dat maakt het wachten steeds weer voor een tijdje draaglijker.

Je wilde tips, dit zijn die van mij. En vooral, op je ergste dysforiemomenten: zoek contact met anderen. Sociale steun werkt echt.
Maar het gaat er denk vooral omdat jij een manier vindt die voor jou werkt.
Hoop dat je er in ieder geval iets aan hebt.
Echt lang over nagedacht :P
-Julian-

I don't want to be anything
Other than what I've been trying to be lately
[..]
I'm tired of looking around rooms wondering what I gotta do
Or who I'm supposed to be
I don't want to be anything other than me
Anon20200101
Berichten: 1108
Lid geworden op: 23 jan 2019, 10:52
Gender: ———

Re: Wachten, wachten en langer wachten.

Bericht door Anon20200101 »

@AJpoekie, ik heb/had in het HAGA (Van Aken) op meerdere dagen contact, voornamelijk dinsdag en vrijdag.
Daniet
Berichten: 49
Lid geworden op: 28 nov 2018, 21:34
Gender: Trans FtM

Re: Wachten, wachten en langer wachten.

Bericht door Daniet »

AJpoekie schreef: 04 apr 2019, 23:39 Waarom het zo lang duurt heeft meerdere oorzaken:
-Ze werken volgens mij een heel beperkt aantal dagen met transgenders in sommige ziekenhuizen (dat hoorde ik in ieder geval over HAGA, alleen maandag- en dinsdagOCHTEND)
-Er is op dit moment een enorme aanlevering van transgenders die dus op die fase in het traject zitten
-Te weinig endocrinologen voor te grote vraag
Ik ken die redenen, maar vraag me af WAAROM? Het is ook meer een retorische vraag. Als in waarom is er ineens zo'n influx in transgenders? waarom was ik niet eerder? Wat doen ze de rest van die tijd dan? Ik weet dat endo meer doet met hormonen, maar het lijkt mij dat transgenders helpen niet zo moeilijk is: bloedprikken, hormonen geven, controle en we're on our merry way. Ik zal dit wel onderschatten, maar toch.. Bij mij in het ziekenhuis zeiden ze dat ze iets van 1 persoon per maand behandelen. Like wtf dat is extreem karig. Maar vervolgens kunnen ze niet zeggen hoelang de wachttijd is (aka letterlijk hoeveel mensen er voor me zitten), zo frustrerend!
AJpoekie schreef: 04 apr 2019, 23:39 Ik studeer en daardoor heb ik het eigenlijk altijd vrij druk.
Het is prima, want het houdt me bezig en leidt mijn aandacht af.
Maar ja.. afleiding is het enige wat we kunnen doen. Ik ben ook bezig met studeren, maar voor mij leidt dit gedoe eerder af van mijn studie dan andersom. Ik heb me zelden zó machteloos gevoeld (niet helemaal waar maar okay, ik kan gwn niet goed dealen met machteloosheid en stilzitten). Ik hoop snel mn studie af te krijgen, dan kan ik leuke dingen gaan doen, dat helpt vast meer.

En ik ben heel blij met dit forum, waar ik lekker kan venten zonder dat mensen me zat worden (hoop ik?)

Verder, inderdaad niet schuldig voelen, maar relativeren. Anders kan je je ook schuldig gaan voelen over landen waar je geen eens transgender kunt zijn en de kindjes in Afrika die omkomen van de honger. En de ijsberen die verdrinken, omdat de poolkappen smelten. T is allemaal heel zielig, maar met zulke gedachten kom je helemaal niet verder. En af en toe is het heerlijk om zielig te doen en troostende comments te krijgen van je medemensen :)
AJpoekie
Berichten: 480
Lid geworden op: 25 mar 2018, 20:54
Gender: Trans FtM

Re: Wachten, wachten en langer wachten.

Bericht door AJpoekie »

@LauraHeleneN oké, bij mij aan de telefoon zeiden ze dat ze alleen op maandag- en dinsdagochtend mogelijkheden hadden voor afspraken. Wellicht geldt dat alleen voor de intake. Weet er verder ook het fijne niet van ;-)
-Julian-

I don't want to be anything
Other than what I've been trying to be lately
[..]
I'm tired of looking around rooms wondering what I gotta do
Or who I'm supposed to be
I don't want to be anything other than me
AJpoekie
Berichten: 480
Lid geworden op: 25 mar 2018, 20:54
Gender: Trans FtM

Re: Wachten, wachten en langer wachten.

Bericht door AJpoekie »

Daniet schreef: 05 apr 2019, 10:13
Ik ken die redenen, maar vraag me af WAAROM? Het is ook meer een retorische vraag. Als in waarom is er ineens zo'n influx in transgenders? waarom was ik niet eerder? Wat doen ze de rest van die tijd dan? Ik weet dat endo meer doet met hormonen, maar het lijkt mij dat transgenders helpen niet zo moeilijk is: bloedprikken, hormonen geven, controle en we're on our merry way. Ik zal dit wel onderschatten, maar toch.. Bij mij in het ziekenhuis zeiden ze dat ze iets van 1 persoon per maand behandelen. Like wtf dat is extreem karig. Maar vervolgens kunnen ze niet zeggen hoelang de wachttijd is (aka letterlijk hoeveel mensen er voor me zitten), zo frustrerend!

Maar ja.. afleiding is het enige wat we kunnen doen. Ik ben ook bezig met studeren, maar voor mij leidt dit gedoe eerder af van mijn studie dan andersom. Ik heb me zelden zó machteloos gevoeld (niet helemaal waar maar okay, ik kan gwn niet goed dealen met machteloosheid en stilzitten). Ik hoop snel mn studie af te krijgen, dan kan ik leuke dingen gaan doen, dat helpt vast meer.

En ik ben heel blij met dit forum, waar ik lekker kan venten zonder dat mensen me zat worden (hoop ik?)

Verder, inderdaad niet schuldig voelen, maar relativeren. Anders kan je je ook schuldig gaan voelen over landen waar je geen eens transgender kunt zijn en de kindjes in Afrika die omkomen van de honger. En de ijsberen die verdrinken, omdat de poolkappen smelten. T is allemaal heel zielig, maar met zulke gedachten kom je helemaal niet verder. En af en toe is het heerlijk om zielig te doen en troostende comments te krijgen van je medemensen :)
Ik denk dat als ik meer als zes maanden moest wachten, ik zou kijken of ik iets kon regelen via mijn huisarts..
En als dat niet mogelijk is, tja, dan geen idee.. Wellicht zou ik nog wat verschillende endocrinologen bellen ofzo, of ze echt niet willen samenwerken.

Ik snap wel dat het zo voelt en dat je denkt: hoe moeilijk is het nou eigenlijk, waarom moet het zo lang duren.

Goed, het is niet mijn expertise, hormonen, dus ik kan er weinig van zeggen :P

Tuurlijk kan je hier lekker je stoom afblazen, denk dat iedereen hier er juist begrip voor heeft i.p.v. je zat wordt.

Oké, voor mij leidt het ook wel enigszins af van mijn studie, maar ook weer niet.
Want als ik ergens mee bezig ben, ga ik er meestal volledig in op.
En als ik drukke dagen heb, gaat de tijd ook wat sneller.

Ik probeer de tussentijd van het wachten niet te zien als stilzitten.
Ik bedenk gewoon waar ik bij mezelf aan wil werken en dat pak ik aan.
Bij mijn psycholoog kom ik ook elke keer met een hele lijst met onderwerpen haha.
-Julian-

I don't want to be anything
Other than what I've been trying to be lately
[..]
I'm tired of looking around rooms wondering what I gotta do
Or who I'm supposed to be
I don't want to be anything other than me
Plaats reactie