Kan dat: vervanging huisartsdoorverwijzing?

[Anon20210626]

Dan moet je maar eens beginnen met iets wat je al jaren geleden had moeten doen . Een andere huisarts kiezen .

[Emma]

Dan moet je maar eens beginnen met iets wat je al jaren geleden had moeten doen . Een andere huisarts kiezen .

Dit.

Zelf betalen is geen optie. Je komt zonder doorverwijzing in het Nederlandse systeem eigenlijk nauwelijks bij de specialisten binnen. Ziekenhuissystemen zijn geënt op het principe dat alles bij verzekeraars wordt gedeclareerd, omdat iedereen verplicht verzekerd is.

Aan de andere kant, als je dat alles doorstaan hebt en nog vsteeds bij dezelfde huisarts zit, moet daar haast wel een goede reden voor zijn die we niet kennen...

[halla]

Wel, ik heb artsen nooit anders gekend. Ook niet toen ik nog bij mijn ouders thuis woonde. Huisartsen zijn poortwachters, met de opdracht om de zorgconsumptie in de band te houden, niet?

Maar goed, vandaag ben ik bij de huisarts geweest, en ik heb mijn verwijzing, en dankzij de zegeningen van de moderne technologie kan ik die ook lezen, en het is bijna lief, zo clueless: "hij kleedt zich nu ook vrouwelijk". Nu nog maar zeventig weekjes of zo wachten voor mijn intake gesprek

[Always Eva]

Ik vond het ook moeilijk met de HA erover te praten, ik ben inmiddels wel doorverwezen en degene die alles voor mij geregeld heeft (contact met psych, aanmelden genderkliniek in Utrecht en A'dam, lectuur, lotgenotencontact, contact met medewerker COC etc. ik zat er min of meer apatisch bij en heb geen vinger uitgestoken, alles heeft ze voor mij gedaan) is de praktijkondersteunster van het GGZ. Ze werkt daar 2 middagen per week en mijn HA had mij naar haar doorverwezen i.v.m. depressieve gevoelens. Vreemd genoeg viel er een last van me af toen ik het haar (na paar weken) vertelde. Sinds die tijd vertel ik het tegen alle zorgverleners. Ik zit dus nu zeg maar half in en half uit de kast .

[halla]

Ja, dit was best wel lastig. Gelukkig mocht mijn vrouw erbij zijn. En toen ik terug naar huis liep, in mijn eentje, want mijn vrouw was iets lekkers voor bij de koffie gaan halen, om het te vieren, bij Lentelink, kwam ik mijn buren tegen, dus daar ben ik nu ook out -- zonder extra moeite .

Volgende stap is het de priester en zijn vrouw vertellen van de kerk waar ik hypodiaken was (technisch misschien nog, ben), en mijn vrouw zowat het koor _is_. Gelukkig zijn het goede vrienden, en is dit de meest lgbti+-vriendelijke Orthodoxe parochie van het land.

Maar ik weet nog steeds niet of een verwijzing naar een ziekenhuis voldoende is, en dat ik gewoon in lijdzaamheid mijn ziel moet bezitten, of dat ik ergens anders een afzonderlijk psychologisch traject moet doen. Dat wist de huisarts ook niet.

[Frederieke]

Merkwaardig, die verschillen tussen huisartsen. Ik heb een hele fijne band met onze huisartsenpraktijk en kan daar werkelijk alles kwijt. Mij luchtte het enorm op om persoonlijk mijn verhaal bij de huisarts te doen. Het was wel emotioneel voor mij, omdat ik het heel lang voor mij en mijn geliefden geheim heb gehouden.

Voor nu dan eerst maar sterkte met wachten, @halla. 70 weken ... dat is bijna onmenselijk.

[Hal]

Maar ik weet nog steeds niet of een verwijzing naar een ziekenhuis voldoende is, en dat ik gewoon in lijdzaamheid mijn ziel moet bezitten, of dat ik ergens anders een afzonderlijk psychologisch traject moet doen. Dat wist de huisarts ook niet.

Spannend he, die eerste stappen?

Je hoeft geen apart psychologisch traject te doen als je al een doorverwijzing hebt naar een van de aan een universitair ziekenhuis verbonden genderklinieken in het land (AUMC, UMCG of ~Radboud) of een van de GGZ behandelaars (Stepwork of een van de anderen). Je zult in de loop van je traject daar met de nodige mensen praten.

Dat het niet hoeft, betekent niet dat het ook niet mag. Als jij meent dat je in de tussentijd al iets hebt aan begeleiding, dan mag je daar altijd apart om vragen en je huisarts wil je dan ongetwijfeld doorverwijzen. Je medische transitie gaat daarmee echter niet eerder van start. Misschien weet je tegen die tijd echter al wel beter uit te leggen wat je nodig hebt en waarom, als je in de tussentijd met een professional gesproken hebt. Ook voor jouw partner zou wellicht een stukje ondersteuning (van jou / haarzelf) we fijn zijn? Dat kun jij / kunnen jullie aleen zelf bepalen.

Daarnaast nog een persoonlijke tip: bijt je niet te erg vast op die 70 weken. Ik hoorde in 2019 ook 70 weken als uiterste termijn, en ik heb nu, na 88 weken, nog geen intake gehad, of zelfs maar een uitnodigiing gezien.

[halla]

Ah, dank je! Dat helpt -- want ik wist dat echt niet zeker. Ja, ik ben nu doorverwezen naar het Radboud. Zelf heb ik niet echt behoefte aan een psycholoog -- het is altijd leuk om aan het woord te zijn en je verhaal te vertellen, maar dat kan ook hier, of ik kan bloggen, of het aan mensen in de KDE community kwijt raken. Ik ben daar niet de enige... En wat mijn vrouw betreft, we zijn vandaag hand-in-hand naar het stemlokaal gegaan, en daarna taartjes gaan kopen om de verkiezingen te vieren. Maandag hadden we taartjes gekocht om de verwijzing te vieren