Huisarts bellen

[sammy]

Hoi!

Ondertussen een aantal maanden geleden ben ik naar de huisarts geweest. Want ik wilde een doorverwijzing.
Nu stond ik op dat moment net aan het begin van alles. Dus wou de huisarts mij nog geen doorverwijzing geven, ik moest eerst wat dingen wat beter onderzoeken.
Fair enough. Ik die dingen ondertussen (al lang) onderzocht. Maar sinds ik alles heb uitgezocht durf ik gewoon niet te bellen. Stukje sociale angst. Stukje angst voor judgement, want leef in de biblebelt. En stukje, wat als ik het verkeerd doe. Stukje angst voor onbegrip als ik daar weer zit met m'n huisarts. Stukje angst dat hij straks maar 1 doorverwijzing wil geven in plaats van de 2 die ik wil.

Uhm, ja. Ik heb al 2 keer op het punt gestaan te bellen. Maar durf het steeds toch niet.
Iemand die tips heeft? weet niet of hier uberhaupt tips voor zijn.
gewoon doen is een tip waar ik niet zo veel aan heb. Want dan kon ik in december al bellen...

Sorry voor het lastig vallen hiermee!!

[Annabel]

Hoe groot is de praktijk? Als ik bel krijg ik toch altijd de telefonist of assistent. Bij deze meldt je dat je een afspraak met Dr zo-en-zo wilt voor een doorverwijzing. Mogelijk dankzij de Corona maatregelen vragen ze nog wat door (dat je niet belt voor Covid gerelateerde problemen). Maar gezien het feit dat ze alleen maar een naam en een geboortedatum nodig hebben, kan je ook iemand anders vragen om de afspraak te maken voor je!!

En als tip voor de dag zelf: Print alles uit wat relevant is, desnoods markeren met markeerstift en maak duidelijk dat je die doorverwijzing(en) wilt hebben, omdat a,b, en c, etc.

P.S. ik ben zelf ook opgegroeid in de biblebelt, maar daardoor heb ik juist geleerd om mijn standpunten harder te maken dan soms nodig zou moeten zijn!
En uiteindelijk: niks doen is ook stilstand... succes!

[sammy]

thanks voor de tip @Annabel !!
Opzich is de praktijk niet erg groot. Zitten 2 huisartsen, een huisarts in opleiding. De rest is assistenten.
Maar goed, wie laat je dan bellen? Als ik mijn moeder laat bellen, en ze vragen naar geboorte datum, lijkt me vrij duidelijk dat zij dan niet mij is.

Opzich in mijn eigen omgeving lukt het tegenwoordig ook om voor mezelf op te komen. Maar buiten die veilige omgeving niet...
Ja, wil dus ook niet veel langer meer stilstaan...
heel erg bedankt!

[Annabel]

Wat verwarring hier: Ik bedoelde dat iemand anders een afspraak namens jouw kan maken! Dus die andere persoon moet dan jouw naam en jouw geboortedatum geven Ik ben ook geen telefoonheld, maar mijn super lieve vrouw heeft zo ook wel eens een afspraak voor mij gemaakt!

[KeepzD]

Wat betreft je moeder die voor je zou willen bellen, dit zou gewoon mogelijk moeten zijn hoor. "Ik wil graag een afspraak maken voor mijn kind, geboortedatum .... ".
Gewoon doen is heel makkelijk gezegd maar niet echt een behulpzame tip inderdaad.
De stap naar de huisarts is mogelijk ook groter omdat je er al een keer gezeten hebt? Is het een optie om met de andere huisarts een afspraak in te plannen? Mogelijk haalt dat ook de spanning voor mogelijk een 2e keer een "afwijzing" nog weg.

[Jer158]

En bedenk ook: dit "meer uitzoeken" dat de huisarts wilde is geen vereiste. Zelfs al had je niets uitgezocht, dan nog is een verwijzing gewoon op zijn plaats. Je hebt namelijk nog 2 jaar de tijd om dingen uit te zoeken terwijl je op de wachtlijst staat, dan nog maandenlang dingen uitzoeken MET je behandelaar, etc.

[Ylse]

Misschien kan je een afspraak maken met de huisarts in opleiding. Dat heb ik ook gedaan omdat ik destijds mijn eigen huisarts ook wat vervelend vond. Dat is later wel weer goed gekomen.

[Irene_de_Vreede]

Op zich moet de huisarts gewoon een doorverwijzing geven als je daarom vraagt. In mijn geval stond ik destijds binnen 5 minuten weer buiten.

[Lise]

Op zich moet de huisarts gewoon een doorverwijzing geven als je daarom vraagt. In mijn geval stond ik destijds binnen 5 minuten weer buiten.

Nou ja, helemaal strikt genomen hoeft een huisarts dat natuurlijk niet te doen. Maar dan moet hij/zij, zeker in het geval van genderdysforie, natuurlijk wel met een verdomd goede reden komen. In ieder geval vele malen beter dan: zoek het anders eerst zelf nog even uit.

Trouwens, belangst herken ik zelf ook, nog steeds. Misschien één tip van een ervaringsdeskundige: elke keer dat je het toch zelf doet, wordt het de volgende keer net ietsje makkelijker. En gedurende dit hele traject zal je nog best wat hele enge telefoontjes moeten doen.

[Frederieke]

Ik heb het zelf ook moeilijk gehad om dit voor het eerst te bespreken, maar wat mij destijds heeft geholpen is bedenken wat er kon gebeuren als ik het niet zou zeggen. Zo te lezen heb je het thuis al verteld, dus dan is de huisarts een logische stap. In dat gesprek was ik behoorlijk emotioneel en dat mag ook. Het leven is niet altijd makkelijk en soms gebeuren er dingen waar je het moeilijk mee hebt. En dat overkomt iedereen een keertje.

Vergeet vooral niet dat een huisarts een beroepsgeheim heeft, dus die mag en zal nooit vertellen wat jij hebt verteld.

En bij het maken van de afspraak hoef je ook niet te vertellen waarvoor je een afspraak wilt. Je kunt gewoon zeggen dat het privé is en dat je het onderwerp met de huisarts wilt bespreken. Dat moet de assistente respecteren.

Hopelijk vind je zo de moed om toch zelf te bellen... Succes!