EmmaJJ schreef: ↑23 jan 2019, 20:28
Ik mis nu heel erg een partner die me vertroetelt na mijn zware dagen. Die me helpt de mooie dingen te zien, want ik zie zo verschrikkelijk veel dingen die beter moeten,
Ik kan dat zelf, ik doe het zelf.
Maar soms, Nu! wil ik het niet hoeven kunnen.
Dat voelt heel erg alleen.
Ik heb vorig jaar het geluk gehad een vriendin te treffen, die mij lief had, maar tegelijkertijd hielp niet toe te geven aan eenzaamheid als wens voor een relatie of samenzijn. Daardoor kon ik weer gewoon gaan daten, er zijn genoeg lieve mensen, al lijkt trans-zijn voor een (intieme) relatie een zeer groot obstakel. Het respect dat ik heb voor mijn vriendin nu, die de moed en liefde heeft om daar over heen te stappen is groot. Maar ik wil niet door haar vertroeteld worden en geholpen worden mooie dingen te zien. Ik wil haar vertroetelen en haar mooie dingen laten zien, niet andersom, dat ik goed voor haar doe.
Trans zijn mag dan lastig zijn, met veel vermoeiende prikjes, maar echt onszelf kennen en durven zijn, maakt ons toch eigenlijk sterker en geeft meer mogelijkheden dan veel anderen. Tenminste, denk ik dan, zolang we ons niet verliezen in het verstoken van onze energie in onhaalbare wensen & dromen of de melancholie van wat nooit was en nooit zal zijn.