terug van weg geweest

Gevoelens die je met de wereld deelt
Plaats reactie
monique fisher
Berichten: 36
Lid geworden op: 22 feb 2019, 15:27
Gender: Trans MtF

terug van weg geweest

Bericht door monique fisher »

Hallo allemaal, een berichtje van mij. Hoewel ik lang niks van mij heb van laten horen en niet aanwezig ben geweest op dit forum, wil ik nu toch weer wat van mij laten horen. de redenen van mijn afwezigheid zijn waarschijnlijk bij een aantal van jullie als bekend klinken. Het worstelen met je zelf en wie je bent en de verwikkeling die dat geeft met je privéleven. Nou daar zijn wel een paar ontwikkeling op. ben intussen volledig gescheiden van mijn nu ex-partner waarmee ik vele jaren getrouwd ben geweest en met ik vier lieve kinderen hebt. Ze is sinds kort op haar zelf gaan wonen, en het gemis van de kinderen heeft mij veel pijn gedaan en ook zware emoties gegeven. Dit blijkt het moeilijkste te zijn van onze scheiding. Maar als ik eerlijk ben ben ik in de afgelopen maanden er wel achter gekomen dat de liefdesverbinding tussen mij en mijn ex-partner eigenlijk al een aantal jaren in een neergaande spiraal was gekomen. dit had een groot aantal redenen maar één van de reden is natuurlijk mijn "- problematiek-" hierdoor voelde ik mij steeds minder tot haar aangetrokken, ook omdat ik er tijdens de gesprekken en overwegingen en gedachtes er achter ben gekomen dat ik als vrouw mij seksueel aangetrokken voel tot mannen. hierdoor heb ik de laatste jaren alleen maar naar vrouwen gekeken als een wijze van bewondering, waarmee ik bedoel hoe ze zich uiten en kleden en daarmee ook een bepaalde jaloezie gekregen naar hun toe, wat ik nog steeds vaak heb. een andere redenen is de ontwikkelingen van mijn gevoelens. in de gesprekken met de therapeut is nu duidelijk een verlangen naar voren gekomen om naar een transitie toe te werken. om dit toe te geven is nogal wat voor mij. Ik probeer mijn gevoelens al enige Decennia te onderdrukken met wisselend succes en ik moet nu uiteindelijk naar mijzelf toegeven dat ik al jaren een toneelstuk voer. De stemmetjes en gevoelens die ik had rond mijn 13/14 jaar waren oprecht en het gevoel dat ik had op mijn negentiende om in een jurkje met mijn hakjes naar een homo ontmoetingsplaats te gaan had ik uit moeten voeren, waarmee er waarschijnlijk een andere wereld voor mij had opengegaan. ik heb het allemaal geblokkeerd. en heb hiermee mij misschien wel mij levensgeluk weggegooid, daarmee wil ik niet zeggen dat ik spijt heb van mijn vier kinderen, nee dat niet, in mijn leven zoals ik het heb geleid is dat mijn meest positieve resultaat, ik hou verschrikkelijk veel van ze en zou waarschijnlijk dood gaan als ik ze zou missen. het is gewoon ik had een meisje moeten zijn en als vrouw moeten leven. En nu, ik woon op mij zelf en heb al een paar kleine stapjes gezet, mijn borst en okselhaar heb ik verwijderd, ik probeer mij meer bewust te zijn van mijn lichamelijke verzorging, wat best moeilijk is, en mijn eerste dameskleding ligt nu in mij kast en ik draag nu regelmatig vrouwelijk ondergoed. Het wonderbaarlijke en ik weet niet of jullie dit ook gehad hebben, is dat ik het eigenlijk normaal vind, wel een beetje spannend, maar mijn gevoel zegt dat dit bij mij hoort. Ik heb van de week een nieuwe bestelling geplaatst waarin een Skinny jeans zit en als mij dat bevalt dan zou ik die eigenlijk ook al gewoon willen gaan dragen. en dan natuurlijk het contact met een man, daarin heb ik nog niks geprobeerd, ik heb gevoelens van angst, er is wel zo'n site waar je contact kunt leggen, maar wat onderzoek van mijn zijde heeft opgeleverd dat hier voornamelijk mannen op zitten die het maar voor één ding doen en op eenmalig contact uit zijn. Nou, ik voel me wel vrouw, maar ik ben natuurlijk geen slet. Daarnaast ben ik eigenlijk nog volledig mannelijk van aard, ben wel wat afgevallen maar dat geeft je nog geen vrouwelijk figuur. en ik ben eigenlijk ook nog een beetje "ouderwets" denk ik. Wil graag een relatie gebaseerd op vertrouwen en liefde en waarbij ik kan zijn wie ik ben, maar dat willen we denk ik allemaal. Ik heb dus geen haast en intussen experimenteer ik zelf wel een beetje. Hoe het nu verder moet. Ik ben nog steeds in behandeling bij een seksuologe/ psychologe die ervaring heeft met transgender problematiek en we zijn in het stadium beland waarbij zij mij gaat aanmelden bij het genderteam in Amsterdam. Haar eerste optie was Gent maar dat blijkt niet meer mogelijk te zijn. Helaas is er echter een wachtlijst. ik heb begrepen dat dat tenminste 17 maanden is voor een eerste gesprek. tot die tijd is mijn huidige behandelaar van mening dat zij mij gaat begeleiden en dat we gaan onderzoeken welke mogelijkheden tot behandeling zijn in voorbereiding naar de transitie. PFF, een heel verhaal dus, intussen ben ik natuurlijk op zoek naar steun en vernieuwde contacten, heb bijna geen sociaal netwerk meer. Dus als je mij naar aanleiding van dit hele verhaal geen zeur vind, laat dan wat van je horen. woon in de buurt van Roosendaal. En ik zeg het eerlijk, vind het moeilijk om contact te leggen. ben nogal huiverig om mijzelf open te geven. iets van het verleden, denk ik.

Groetjes allemaal en een knuffel en een kus, Monique
Marica
Berichten: 2917
Lid geworden op: 31 mei 2018, 15:57
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: zij/haar
Locatie: Woubrugge
Contacteer:

Re: terug van weg geweest

Bericht door Marica »

Lieve Monique, welkom

Kijk eens op https://www.stepwork.nl Ze zitten ook in Rotterdam, dat is beter aan te reizen dan Amsterdam, en ze hebben in ieder geval kortere wachtlijsten.

Ik ben zeer te spreken over Stepwork en had de mazzel dat de wachtlijst voor mij maar 3 maanden was.

Succes
ImageJeg er Marica, jeg er en Lastebilsjåfør og Norge gal :)
monique fisher
Berichten: 36
Lid geworden op: 22 feb 2019, 15:27
Gender: Trans MtF

Re: terug van weg geweest

Bericht door monique fisher »

Lieve Marica,

Mijn behandelaar, heeft persoonlijk contact gelegd met het genderteam, een tussenstap via Stepstone. is geen vereiste bij een gedegen dossieropbouw. mijn behandelaar is in België ervaren als behandelaar van transgenders (o.a in Gent) en doet in Nederland nu het zelfde bij het instituut waar zei werkzaam is. Ik voel mij op mij gemak bij haar en zou geen andere begeleider willen, ik heb voor haar al twee behandelaars gehad die in het dossier hetzelfde hebben beschreven. misschien onvriendelijk maar er staat "ernstige genderdysforie" daarnaast is de verantwoordelijke Psychiater van mening dat er een duidelijk behandelingstraject moet worden ingezet. het traject is enkele maanden langer. Maar eerlijk gezegd heb ik geen behoefte om weer het hele verhaal aan een volgende seksuoloog(e)/psycholoog(e) te vertellen en weer een nieuw vertrouwenstraject in te gaan. Maar in ieder geval bedankt voor het meedenken, lief van je.

liefs en een knuffel, Monique
Tanja
Berichten: 308
Lid geworden op: 06 nov 2012, 19:51
Gender: Trans MtF
Locatie: rotterdam

Re: terug van weg geweest

Bericht door Tanja »

Welkom terug Monique.
Wat je hierboven beschrijft is allemaal zo vreselijk herkenbaar voor mij.
Terwijl ik het las liep het water onder mijn oksels vandaan pfff.
Blokkeren is iets waarin ik echt de titel "master" in heb, ooit getrouwd, kinderen, huisje, boompje, beestje, auto's etc.
Zelfs een macho baan gezocht allemaal en alleen maar om HET te verdringen.
Tweeënhalf jaar geleden kwam de hamer en ramde me tegen de grond.
Viel uit met ptss, loop wekelijks bij psycholoog en uitzicht op verbetering is nihil.
Scheiden is nog niet zover al leven we al ruim 16 jaar alszijnde broer en zus maar goed.
Goed dat je de stap hebt gezet.
Waarom heb ik het mezelf zo moeilijk gemaakt?? Omdat ik waarschijnlijk een domme doos ben die het allemaal wel dacht te kunnen verdringen :fpalm:
monique fisher
Berichten: 36
Lid geworden op: 22 feb 2019, 15:27
Gender: Trans MtF

Re: terug van weg geweest

Bericht door monique fisher »

hoi Tanja,

gelukkig ben ik niet de enige, dat denk je namelijk vaak. Al weet ik natuurlijk dat het niet zo is. Dat leven als broer en zus, dat ken ik wel, ik en mij nu ex partner leefde al jaren in dezelfde situatie, echter het laatste jaar is ook dat in onze relatie veranderd. Erg spijtig , het heeft waarschijnlijk ook met haar gezondheidssituatie te maken. Waarin zij ook geen geluk heeft. echter in deze situatie begonnen de verwijten en de echte conflicten. waarin zij mij de nodige verwijzingen gaf die met mij "situatie"te maken had. dat is nu over. we hebben nu alleen nog de zorg van onze kinderen samen. de twee oudste weten van mijn gevoelens. maar niet de complexiteit ervan de jongste zijn nog niet ingelicht. mijn behandelaar ziet daar ook nog niet de noodzaak van in, een aanmelding en de staande wachttijd geeft nog wel ruimte. Ikzelf moet ook wennen aan mij nieuwe situatie, maar soms gaat het wel snel. Begin nu al een dubbele garderobe te krijgen en er zullen binnenkort wel andere stappen volgen al weet ik nog niet hoe ik sommige moet aankleden. een echte "comming-out" is er nog niet, heb er ook een bepaalde angst voor. Terwijl het verlangen voor verandering eigenlijk onafgebroken aanwezig is. heb ook het gevoel dat ik mijzelf voor schut zijn, je kent het wel de herkenbaarheid als man in vrouwenkleren. Ik zou zo graag een echte blend in hebben. naar buiten komen als vrouw zonder dat iemand in de gaten heeft dat ik nog een mannelijk cocoon heb. maar zo is het leven niet hé.
denk dat ik wel weer even voldoende heb gezegd.heb het er af en toe wel moeilijk mee, nu dus.

groetjes, knuffel en een kus Monique
ReneeCross
Berichten: 244
Lid geworden op: 03 okt 2018, 09:45
Gender: Trans MtF
Locatie: 's-Hertogenbosch
Contacteer:

Re: terug van weg geweest

Bericht door ReneeCross »

jee wat een verhaal. en zo veel herkenbare dingen. behalve het verhaal van de mannen. ik ben lesbisch. en ja draag alleen maar damesondergoed en vind dat doodnormaal, mijn lichaam wordt vrouwelijk verzorgd. waarom, gewoon omdat ik me dan vele beter, fijner gelukkiger voel. Ik ben nog wel getrouwd en of dat zo blijft weet ik niet, maar kijken naar andere vrouwen, nee eigenlijk niet. ja idd om maniertjes aan te leren. Ik loop sinds maart bij het genderteam van compass en begin nu echte stappen te zetten. Stappen die me doodeng lijken, maar me ook mega gelukkig.
Maar goed dat was nu niet de bedoeling van mijn reactie om mijn verhaal te vertellen hihihi. ik wilde je gewoon succes wensen. En hoop dat je je snel gelukkiger voelt met jezelf.
monique fisher
Berichten: 36
Lid geworden op: 22 feb 2019, 15:27
Gender: Trans MtF

Re: terug van weg geweest

Bericht door monique fisher »

Hoi Renee,

dank je wel voor je reactie (heb je andere berichtje ook gelezen) ik ben inderdaad op de ontdekkingstocht , wat kan ik al wel, wat kan ik nog niet. Om dat ik nog een zeer mannelijk voorkomen heb en buiten mijn oudste kinderen en mijn voormalige partner nog niemand weet van mijn "gevoelens" zijn, is het nog steeds schipperen. maar behalve het dragen en het maken van kleine stapjes in mij juiste gender. Is het voornamelijk het gevoel dat het juist is en goed, jezelf erkennen wie je bent, en dat gaat bij mij en ik weet niet hoe andere dit voelen met ups en downs. De gesprekken die ik heb met mijn behandelaar laten mij vragen beantwoorden en die dingen ontdekken die ik lang heb weggeduwd en ontkent. Als mens ben ik niet veel anders of
ik nou man of vrouw ben. alleen dat gevoel dat ik heb dat ik in die cocoon zit die niet van mij is maakt het leven moeilijk. op werk, privé en in andere sociale contacten. Zou zo graag de ritssluiting vinden en dat jasje uittrekken en tegen de wereld zeggen hier ben ik, accepteer mij zoals ik ben en wil zijn, en verder stappen als de vrouw die ik ben van binnen. Echter in mijn wereld zoals die nu is gaat dat moeilijk, al ben ik wel in mijn hoofd bezig hoe ik het naar mijn wereld ga brengen, dat ik wil veranderen. Probeer dat eigenlijk nu al, stapje voor stapje. Je kent het wel, houding, manier van lopen, je zelf wat meer op gevoel vrij geven. Ben nu ook in het stadium gekomen dat ik kleine uiterlijke veranderingen toelaat. sinds een aantal dagen heb ik piercing gaatjes in mijn oren, ik draag vrouwelijk ondergoed, en vrouwelijke jeans, en sinds begin dit jaar ben ik mijn haar iets langer gaan dragen. Een ander zou zeggen, dat zijn toch hele normale zaken (op het ondergoed na dan) of je nou man of vrouw bent, maar voor mij toch redelijke stappen. Ik heb namelijk alles wat maar een link naar vrouwelijkheid kan brengen afgewezen, zelfs het dragen van een trouwring. want ik moest die stoere zichzelf bewijzende man zijn, " die eigenlijk het liefst een jurk aan wou en over mijn kinderen en gevoelens wilde praten" maar dat kon niet, Volgens een stemmetje in mijn hoofd. Eigenlijk heel dom, en iets waar ook spijt van heb. Intussen zit ik nu alleen hier. En heb geen medelijden met mij hoor, ik kan heel goed alleen zijn. Het is echter wel even wennen als je een huis vol met kinderen hebt gehad. En dat is wel het ergste, het gemis van je kinderen, moet ook altijd even een klein hoekje hebben als ze weer terug gaan naar hun moeder, zodat ik mij tranen even de vrije loop kan geven. Gevoelens die ik sinds kort ook naar mij zelf durf te tonen, waarschijnlijk niet alleen met wie ik ben te maken, maar ook met de huidige situatie. Nou verdorie, denk dat het nu wel weer voldoende is geweest, lijk wel een oude zeur. bedankt in ieder geval van je goede wensen en mijn geluk zal ik echt wel weer gaan vinden, als mijn ontdekkingstocht voltooid is. dan hoop ik als een nieuw mens in het leven te staan.

lief en een knuffel, Monique
ReneeCross
Berichten: 244
Lid geworden op: 03 okt 2018, 09:45
Gender: Trans MtF
Locatie: 's-Hertogenbosch
Contacteer:

Re: terug van weg geweest

Bericht door ReneeCross »

ja precies. het zijn die kleine stapjes die je steeds meer toelaat en ja op een dag gaat de ritssluiting open. Gelukkig had ik een aantal dingen al (onbewust) zoals de oorbelletjes en onze trouwring is een dunnetje, want ik wilde niet zo'n hele brede hihi. De maniertjes en gedragingen aanleren is nu ook een beetje aar ik mee bezig ben. Zodat ik straks met dat masker af ook meteen 'goed voor de dag' kan komen. Die ontdekkingstocht daarnaartoe is fijn en ja soms ook heel erg zwaar. Maar uiteindelijk zal ik komen op het punt dat ik kan zeggen, hier ben ik. Kijk eens hoe gelukkig ik me nu voel. En ik voel aan alles in mijn lijf dat die dag dichter en dichterbij komt.
Plaats reactie