begrip / onbegrip

[janine2363]

Als ik aan mensen om mij heen vertel dat ik transgender ben, en zij proberen te begrijpen, of zich gewoon verbazen, dan gaat het gesprek best wel vaak over "worden" en "doen", niet over "zijn". Of ik vrouw wil worden? Of ik me graag als vrouw kleed en presenteer? Dat dat de motivatie zou zijn waarom ik dingen doe.

Ik probeer dan uit te leggen dat ik vrouw "ben", maar omdat het soms lijkt dat mensen met wie ik dan spreek last hebben van een soort "cognitieve disonantie", ze horen me wel, maar hun ogen zien iets anders, dus de gedachte komt niet aan; Dus dat ik me -daarom- als vrouw kleed, dus niet per-se om mijzelf, maar om te passen in het beeld, dat de mensen om mij heen hebben, niet te verstoren !

Maar dat stoort toch eigenlijk niet zoveel, want het is gewoon fijn om me te kleden op een manier waar ik me goed bij voel en zo in de wereld te staan. Behalve misschien dan het gevoel dat ik heb, als die <klik> van begrip, die connectie tussen mensen in communicatie, ontbreekt. Dat geeft een gevoel van jammer als het er niet is en daar tegenover een totaal gevoel van blijdschap, als het er wel is.

Nu ik weet wie ik "ben", geeft dat zoveel stevigheid onder mijn voeten, sommige dingen zijn nu zo vanzelfsprekend, dat ik me dan afvraag of een niet transgender persoon dat eigenlijk wel kan snappen. Wie stelt zich nu expliciet de vraag -wie ben ik- ?

Dat, wat voor een ander als vanzelfsprekend is, voor mij iets is waar ik soms voel dat ik er nog voor moet strijden en dus zo belangrijk is. Maar misschien dat het niet vanzelfsprekend is, dat er niet veel mensen zijn die de energie en betrokkenheid hebben met mij over zulke zware filosofische onderwerpen als "wie ben ik" te spreken.

En toch wordt ik soms positief verrast dat die mensen er wel zijn, vaak mensen waar ik het niet zo snel van verwacht had.

[Anon20190516]

Ach,ik ken ook mensen die denken dat ik pas vrouw ben als ik "de operatie"heb gehad.te vermoeiend om dat steeds uit te gaan leggen,dus lamaar!!

[Veronica]

Ach,ik ken ook mensen die denken dat ik pas vrouw ben als ik "de operatie"heb gehad.te vermoeiend om dat steeds uit te gaan leggen,dus lamaar!!

Je bent van binnen altijd al een vrouw geweest, mensen denken te simpel dat geslacht puur de buitenkant is maar in feite is geslacht hoe jij je als persoon voelt, het is een psychisch/mentaal iets.

Mensen denken vaak te simpel, soms omdat ze het niet beter weten, soms omdat ze koppig zijn, vaak omdat de maatschappij dat vindt en soms zijn mensen gewoon te dom om het te begrijpen.

Je bent de vrouw die jij je voelt, gaat om wie jij je voelt en niet om wat de buitenkant zegt.

[Anon20190516]

Wat de maatschappij van mij vind,boeit mij steeds minder.ik probeer mensen met negatieve energie zoveel mogelijk uit de weg te gaan en mij te omringen met mensen die om mij geven om wie ik ben.ik kan niet eens meer boos worden,om onbegrip.ik voel alleen maar liefde.
En dankbaarheid dat mijn papa mij wel accepteerde als zijn dochter en van mij hield,voor mij en niet mijn omhulsel.
Vroeger was ik veel boos,hoe langer in transitie hoe meer ik in peace met mezelf ik kom..

[Anon20190501]

Wat de maatschappij van mij vind,boeit mij steeds minder.ik probeer mensen met negatieve energie zoveel mogelijk uit de weg te gaan en mij te omringen met mensen die om mij geven om wie ik ben.

Hele wijze woorden, Rikki!

[Charlotte_C]

Ik omschrijf het al jaren naar mensen toe als "geslacht gebeurt meer in je hoofd dan in dat ene stukje daar beneden". Hier wordt soms niet maar vaker wel begrijpend op gereageerd. Desondanks is perceptie in de hersenen in deze maatschappij nog steeds vaak leidend.

Echter er is heel veel dat wij zelf kunnen doen. Ten eerste een goede verzorging en presentatie doen echt wonderen.

Het weerhoudt de enkeling er echter niet van om ons alsnog te zien als het geslacht waarin we geboren zijn en dat is eigenlijk iets waar we mee moeten leren leven. Mits het niet te bedreigende vormen aanneemt. Gelukkig kom ik het in mijn dagelijkse leven niet tegen en alleen online waar mensen net wat meer durven veilig vanachter hun toetsenbord.

Wees gewoon lekker jezelf. Het is jouw leven

Groetjes

Charlotte

[janine2363]

Ik probeer mensen met negatieve energie zoveel mogelijk uit de weg te gaan en mij te omringen met mensen die om mij geven om wie ik ben.ik kan niet eens meer boos worden,om onbegrip.ik voel alleen maar liefde.

Er zijn mensen, hoewel die negatieve energie uitstralen, waarvoor het de moeite waard is om ervoor te vechten om de relatie met hen te behouden. Niet dat je elke strijd kan winnen, maar soms is het durven aangaan van het strijd alleen al de moeite waard, vanuit ons, tegen die ander zeggen: "Ik geef om je".

Om te kunnen strijden heb je soms boosheid nodig, gerechtvaardigde boosheid. Alle emoties zijn even waardevol, Yin & Yang, je kan niet alleen die leuke er uit kiezen, ook de minder leuke heb je nodig, anders zou je niet kunen rouwen.

En dankbaarheid dat mijn papa mij wel accepteerde als zijn dochter en van mij hield,voor mij en niet mijn omhulsel.

Vroeger was ik veel boos,hoe langer in transitie hoe meer ik in peace met mezelf ik kom..

En vanuit die vrede kan je een strijd aangaan die de moeite waard is.

[Anon20190501]

Er zijn mensen, hoewel die negatieve energie uitstralen, waarvoor het de moeite waard is om ervoor te vechten om de relatie met hen te behouden. Niet dat je elke strijd kan winnen, maar soms is het durven aangaan van het strijd alleen al de moeite waard, vanuit ons, tegen die ander zeggen: "Ik geef om je".

Daar ben ik van teruggekomen. Vroeger zou ik me grotendeels hebben kunnen terugvinden in hetgeen je schrijft.

Mijn devies in deze is nu: "Choose your battles well. Fight the ones you can win"

[Alexandra]

Er is één geruststelling:

Niemand zal je ware ik ooit zien. Maar dat geldt voor iedereen. Je bent en blijft altijd alleen, alleen in je hoofd. Iedereen ziet je anders. Voor een ander ben je de ander, en anders dan jij denkt. Wat je denkt is onzichtbaar. Gevangen in je hoofd, net zoals iedereen. Alleen geboren, alleen ga je dood. Het enige verschil is dat wij eerder achter deze realiteit en waarheid kunnen komen dan de rest...

[Anon20230219]

Echter er is heel veel dat wij zelf kunnen doen. Ten eerste een goede verzorging en presentatie doen echt wonderen.

Het weerhoudt de enkeling er echter niet van om ons alsnog te zien als het geslacht waarin we geboren zijn en dat is eigenlijk iets waar we mee moeten leren leven. Mits het niet te bedreigende vormen aanneemt. Gelukkig kom ik het in mijn dagelijkse leven niet tegen en alleen online waar mensen net wat meer durven veilig vanachter hun toetsenbord.

Wees gewoon lekker jezelf. Het is jouw leven

Groetjes

Charlotte

Tja ik heb helaas de pech dat ik door een ongeval al een afwijkend uiterlijk heb verkregen en mensen welke mij als man gekend hebben tegen anderen welke mij niet kennen zullen zeggen ja joh dat is dat bouwpakket..vroeger was dat een mannetje.
Wat ze niet realiseren is dat dit "mannetje"jarenlang een toneelstukje heeft opgevoerd.
Ik sta nog helemaal aan het begin van mijn traject maar houdt rekening met het ergste als ik het eenmaal zal moeten gaan vertellen, het kan dan alleen maar mee vallen..
Het is zeker jammer dat mensen zich niet realiseren dat je een dergelijke stap niet zomaar maakt maar in mijn geval al jaren in je hoofd mee bezig bent en uiteindelijk geestelijk steeds meer vast komt te lopen en dan geen andere keuze meer kan maken dan het alsnog in werking te zetten.

Liefs:Lisa