Hoe....beetje zo

Gevoelens die je met de wereld deelt
Anon20180311
Berichten: 2489
Lid geworden op: 25 dec 2015, 18:03
Gender: ———

Hoe....beetje zo

Bericht door Anon20180311 »

Van 0-12jaar en trans :
Mijn poppen bleven eenzaam in de kast, tussen de legoblokjes en de speelautootjes was ik steeds te vinden ( kende gelukkig broers). Rokjes en kleedjes waren niet echt comfortabel, voor een kleine spruit zoals ik. In bomen klimmen, voetbal spelen, kampen bouwen en gaan vissen met een zelfgemaakte hengel waren vooral mijn buiten activiteiten.
Staande plassen zoals mijn broers en vriendjes kon ik jammer genoeg niet, dat gaf me pijnlijk en duidelijk te kennen, je bent geen jongen.


12-25jaar en trans :
Mijn lichaam kende stilaan zijn veranderingen. Borstengroei, die ik zolang mogelijk probeerde te verbergen. Terwijl meisjes van mijn leeftijd eerder trots waren en hun eerste BH nog wat bijvulde met watte propjes. Wat Ik dus totaal niet snapte. En of dat ook nog niet genoeg was, kort daarop mijn maandstonden, in de volksmond nu ben je groot.
Als dat groot zijn is, dan was ik toch liever klein gebleven. Terwijl de meisjes naar de jongens keken en giechelden, stelde ik me constant de vraag ? Waarom pas ik niet in het plaatje, waarom ben ik geen jongen.

Internet bestond ( jaren 80) jammer genoeg nog niet, ik was gewoon een mislukte jongen en liep er ook bij als een halve jongen (neutrale kledij, meisjes kledij boeide me ook totaal niet, integendeel). Mijn "vriendinnetjes" haakten stilaan één voor één af, ik hoorde er gewoon niet meer bij, ik was anders.
Om er toch een beetje, bij te horen speelde ik cinema en probeerde zoveel mogelijk mijn vriendinnetjes te volgen ( Tevergeefs) . Mijn leven was gewoon een leugen, vol zelfbedrog, zelfbeklag en 1001 vragen zonder een echt antwoord. Ik zat gevangen in mijn GD, mijn GD bepaalde mijn leven. Maar niemand kende mijn GD. Zelfs ik nog niet.

Grtz Nick ;)
Hey, pa je kinderen werden groot. En al heb je het nooit geweten,... ik werd u zoon. Liefs Nick .
Hey, ma bedankt dat je me kende en herkende, als je zoon. Veel liefs Nick :hug2: .
Charlotte_C
Berichten: 767
Lid geworden op: 13 apr 2014, 09:51
Gender: Vrouw
Locatie: Omgeving Oosterhout (Nbr.)

Re: Hoe....beetje zo

Bericht door Charlotte_C »

Een heel erg integer en aangrijpend verhaal Nick. Dank je wel voor het delen.

:hug2:

Charlotte
However far we travel. Wherever we may roam. The center of the circle will always be our home
Saskia
Berichten: 564
Lid geworden op: 25 nov 2013, 12:48
Gender: Vrouw
Locatie: Rodenrijs

Re: Hoe....beetje zo

Bericht door Saskia »

Nick,

Voor mij is het zo herkenbaar. Al is het wel anders om. Al lezend kwamen de pijn en beelden weer binnen. Snap nu niet meer dat ik het zolang heb kunnen dragen.
Dank voor het delen.
Afbeelding

Afbeelding

Geboren en getogen in de mooiste stad van de EU: GRONINGEN (daar gaat niets boven)
Freedom
Berichten: 562
Lid geworden op: 03 feb 2017, 14:02
Gender: Trans FtM

Re: Hoe....beetje zo

Bericht door Freedom »

Mooi uitgelegd Nick, je verhaal had ik zelf kunnen schrijven! Het is voor mij heel herkenbaar. Dankjewel voor het delen!
I'll rule over my all my dead impersonations
I've got it
I'm a man now
Anon20180311
Berichten: 2489
Lid geworden op: 25 dec 2015, 18:03
Gender: ———

Re: Hoe....beetje zo

Bericht door Anon20180311 »

Trans zijnde tijdens mijn traject,

Eerst en vooral, wat een enorme opluchting. Eindelijk de nodige herkenning en erkenning, te kunnen en te mogen kennen der mijn GD. Maar eveneens, wat een teleurstelling. Nog een diagnose er bovenop te kennen en hoe moet het, nu verder. Waar zal mijn GD ergens stoppen ?. Zal het ooit stoppen ? En zal de aangeboden behandeling en de eventuele mogelijke operaties, mij wel voldoende soelaas kunnen brengen ?.

Mijn denken, stopte gewoon totaal niet meer. Ik kende, immers nog een huwelijk
( en in mijn tijd, was een echtscheiding nog verplicht ). En mijn echtscheiding werd natuurlijk, snel eerder een vechtscheiding. En toen ik, eindelijk na veel geduld en spanningen ( 2jaar). Mijn gewenste, orgametril en testo kreeg, voelde ik me, echt als een kleine jongen ( een veulentje, in de wei). Mijn stem werd, al snel iets zwaarder ( kende, al een zware stem). Meer lichaamsbeharing, daar moest ik, toch letterlijk nog naar zoeken . Mijn verandering der vetverdeling ( mannelijk), ging daarin tegen behoorlijk vlot, en mijn clitorisgroei der neo-penis :dance: .

Mentaal, voelde ik me al snel stukken beter, o.a. meer levenslust, minder depri, hoger libido, enz,....... Maar die borsten ! Jeetje, wat kende ik, een hekel aan die ongewenste vrouwelijke joekels. Overal waar ik kwam, ja, die joekels waren daar, met zijn tweetjes ook, hé :fpalm: .

Eindelijk dan was het zo ver, mijn eerste operatie : De borstoperatie, wat een bevrijding ( jammer genoeg, kende ik bij deze, zware complicaties ). Maar indien men me, vandaag de vraag zou stellen, zou je het ( je borstoperatie) nog/weer opnieuw doen ?
Zeker weten, ondanks alles, geen haar op mijn hoofd ( ik ken, er nog veel) die ook daar maar, één second zou aan twijfelen.

Op dan maar, naar mijn tweede operatie: De buikoperatie ( Mijn maandstonden kende ik, door de orgametril en testo, :D al een tijdje niet meer), wat de buiten wereld betreft : Bij deze ziet men dat, natuurlijk totaal niet. Dat deed ik, dan ook enkel persoonlijk voor mezelf, der mijn GD en mijn voelen en denken der trans-man zijnde.

Mijn derde en laatste operatie: De kruisoperatie ( meta-operatie), idem. Die kende ik alleen, der gelukkige voldoende groei neo-penis, en om het feit dat mijn GD, langzaam maar toch, zeker bleef knagen aan me. En stilaan, ook steeds meer knaagde ( ik voelde me, niet compleet, als trans-man zijnde).

Met andere woorden, mijn transitie was een zeer lange en zware weg.
Der aanvaarding, liep ook niet alles over rozen. Maar het was de enige weg en de juiste weg, naar de juiste noodoplossing. Het is, geen mirakeloplossing. Zeker niet, maar de nodige :wship: noodoplossing, voor mijn GD. Waar ik, vele jaren in gevangen zat en die vele jaren van mijn leven bepaalde. Een tevreden trans-man.

Grtz Nick ;)
Hey, pa je kinderen werden groot. En al heb je het nooit geweten,... ik werd u zoon. Liefs Nick .
Hey, ma bedankt dat je me kende en herkende, als je zoon. Veel liefs Nick :hug2: .
Noah1980
Berichten: 82
Lid geworden op: 21 mar 2017, 17:42
Gender: Trans FtM

Re: Hoe....beetje zo

Bericht door Noah1980 »

Nick schreef:Van 0-12jaar en trans :
Mijn poppen bleven eenzaam in de kast, tussen de legoblokjes en de speelautootjes was ik steeds te vinden ( kende gelukkig broers). Rokjes en kleedjes waren niet echt comfortabel, voor een kleine spruit zoals ik. In bomen klimmen, voetbal spelen, kampen bouwen en gaan vissen met een zelfgemaakte hengel waren vooral mijn buiten activiteiten.
Staande plassen zoals mijn broers en vriendjes kon ik jammer genoeg niet, dat gaf me pijnlijk en duidelijk te kennen, je bent geen jongen.


12-25jaar en trans :
Mijn lichaam kende stilaan zijn veranderingen. Borstengroei, die ik zolang mogelijk probeerde te verbergen. Terwijl meisjes van mijn leeftijd eerder trots waren en hun eerste BH nog wat bijvulde met watte propjes. Wat Ik dus totaal niet snapte. En of dat ook nog niet genoeg was, kort daarop mijn maandstonden, in de volksmond nu ben je groot.
Als dat groot zijn is, dan was ik toch liever klein gebleven. Terwijl de meisjes naar de jongens keken en giechelden, stelde ik me constant de vraag ? Waarom pas ik niet in het plaatje, waarom ben ik geen jongen.

Internet bestond ( jaren 80) jammer genoeg nog niet, ik was gewoon een mislukte jongen en liep er ook bij als een halve jongen (neutrale kledij, meisjes kledij boeide me ook totaal niet, integendeel). Mijn "vriendinnetjes" haakten stilaan één voor één af, ik hoorde er gewoon niet meer bij, ik was anders.
Om er toch een beetje, bij te horen speelde ik cinema en probeerde zoveel mogelijk mijn vriendinnetjes te volgen ( Tevergeefs) . Mijn leven was gewoon een leugen, vol zelfbedrog, zelfbeklag en 1001 vragen zonder een echt antwoord. Ik zat gevangen in mijn GD, mijn GD bepaalde mijn leven. Maar niemand kende mijn GD. Zelfs ik nog niet.

Grtz Nick ;)
Je verhaal is zo herkenbaar voor mij. Ik zal het in een later stadium wel eens delen. ;)
I exist as i am, that is enough.
Anon20180311
Berichten: 2489
Lid geworden op: 25 dec 2015, 18:03
Gender: ———

Re: Hoe....beetje zo

Bericht door Anon20180311 »

Trans-zijnde na mijn traject,

Oef, eindelijk kan ik leven met mijn GD. Ik voel me, totaal niet meer gevangen, in dat " foute" lichaam, dat ik eerder kende. Mijn lichaam, dat ben ik.
Met andere woorden: Ik ben, zo goed als mogelijk, van mijn GD af, maar niet van mijn trans-zijnde. Dat zal ik, altijd blijven ( Een trans-zijnde manspersoon / trans-man).

Wat een genoegen, maar wat een prijskaartje voor iets dat bij cis-mensen zo evident en vanzelfsprekend is. Wat een kansen, heb ik hier door, jammer genoeg moeten missen, der o.a. : Studies ( niet evident, als "meisje" in mijn tijd, een jongens studie richting in willen en mogen), job ( idem), sport ( idem, dan maar voetbal spelen bij de meisjes), hobby's , partners, enz,....... tot soms een simpele plaats aan de toog ( in mijn tijd, jaren tachtig-negentig), in mijn stamkroeg. Wat een verlies der potentiele vrienden en sociale contacten ( door, de vooroordelen en veroordelen).

Persoonlijk vind ik dit, een bijzonder info vol draadje. En zal, in de toekomst, hier wel vaker iets neerzetten.

Maar wat een opluchting en vrijheid. Eindelijk, kunnen en mogen leven als mezelf zijnde ( al is het, als trans-man, het is als een man). Het eindelijk mezelf durven, in de spiegel zien, zonder haat/afkeer gevoelens te kennen. Het eindelijk, geen vrouwelijke vulva, meer te kennen. Maar, in plaats daarvan de welgekomen, meta-operatie ( neo-penis, met plasbuisverlening en scrotum). Het simpel, staande kunnen plassen, indien nodig onder, cis-mannen/vrienden/broers ( wat allemaal niet zo simpel/eenvoudig is, der operatieve ingrepen), enz,...........

Grtz Nick ;)
Hey, pa je kinderen werden groot. En al heb je het nooit geweten,... ik werd u zoon. Liefs Nick .
Hey, ma bedankt dat je me kende en herkende, als je zoon. Veel liefs Nick :hug2: .
Anon20180311
Berichten: 2489
Lid geworden op: 25 dec 2015, 18:03
Gender: ———

Re: Mijn positieve en negatieve ervaringen, der trans-zijnde

Bericht door Anon20180311 »

Op het draadje der: " Enkel positieve ervaringen", kan ik het niet echt vinden. Op het draadje:" Positieve en negatieve" ( Eventueel, der categorie). Al even min.

Vandaar,........

Eerst en vooral ik ken, jammer genoeg weinig positieve ervaringen der mijn trans-zijnde.
Toen ik het na, veel avonden ( Eerder sprekende over GD, der o.a. info. tegenover mijn familie) toch eindelijk durfde vertellen. Was hun reactie, zeer positief. Maar tegelijk zag ik, o.a. het verdriet in mijn, lieve moeders ogen ( Neen, toch, ook dat nog, waarom mijn kind, wat deed ik fout, enz,...) haar verdriet, was immers ook, mijn verdriet en machteloosheid (der mijn GD) :hug2: .

Ook mijn stiefvader, broers, zusje en stiefzusje, die het allemaal, wel al een beetje zagen aankomen, moesten toch even, slikken. Idem :hug2: .

Veel vrienden en vriendinnen, lieten me o.a. langzaam vallen, zonder een echte reden, na te laten of te laten kennen. Maar ja, die reden snapte ik, ergens wel, ik was anders, ik was trans. Met andere woorden: Ik moest het wel.

Grtz Nick ;) ( Later, meer hierover, maar de start is alvast, nu ingezet).
Hey, pa je kinderen werden groot. En al heb je het nooit geweten,... ik werd u zoon. Liefs Nick .
Hey, ma bedankt dat je me kende en herkende, als je zoon. Veel liefs Nick :hug2: .
Anon20180311
Berichten: 2489
Lid geworden op: 25 dec 2015, 18:03
Gender: ———

Re: Hoe....beetje zo

Bericht door Anon20180311 »

Mijn positieve of negatieve ervaringen der mijn GD of transgender zijnde, zijn eigenlijk simpel :

Was ik gewoon een cis-vrouw of cis-man, was ik dan een beter mens ? Stond ik dan evenveel open voor mezelf of voor een ander ? Neen, waarschijnlijk niet, integendeel.
Kort mijn trans zijn maakte me zeker niet tot een slechter mens, integendeel.

Was ik gelukkiger als cis-man of cis-vrouw mss en mss ook niet. Een ding zou ik als cis-man of cis-vrouw nooit hebben moeten kennen, zoals ik het letterlijk voelde als transgender door merg en been ( eind jaren tachtig, jaren negentig).

De stille discriminatie t.o.v. transgender zijnde ( voor het lawaai kan of kon ik op komen).
Daarmee bedoel ik: Zonder woorden links gelaten worden, soms zelfs monddood of sociaal arm gemaakt, enz,........... De vele moeite moeten doen om er gewoon weer bij te horen, laat staan je kunnen als transgender te laten en te mogen opnieuw laten of te blijven laten kennen. Dit alles los van de zware en niet steeds ( jammer genoeg) complicatie vrije meerdere zware ingrepen, voor iets die voor de cis-vrouw of cis-man zo vanzelfsprekend zijn. Maar, stel je me de vraag: Zou je het opnieuw doen ? Zeker weten geen haartje op mijn hoofd die daar aan twijfel ( en ik heb er veel).

Grtz Nick ;)
Hey, pa je kinderen werden groot. En al heb je het nooit geweten,... ik werd u zoon. Liefs Nick .
Hey, ma bedankt dat je me kende en herkende, als je zoon. Veel liefs Nick :hug2: .
Anon20180311
Berichten: 2489
Lid geworden op: 25 dec 2015, 18:03
Gender: ———

Re: Hoe....beetje zo

Bericht door Anon20180311 »

Het leven is geven en nemen,

Ik ben al jaren bloedgever, daar mijn vader destijds een x-aantal zeer zware operaties nodig had, en steeds opnieuw, veel teveel bloed verloor ( Bloed tekort).

Begon ik al op zeer jonge leeftijd ( Ongeveer 21j.), als bloedgever. De meesten onder ons kennen, zware en meerdere operaties ( O.a. geslachtsverandering, jammer genoeg ook ongelukken, ziekte, enz,......). Toen ik, persoonlijk zelf, jammer genoeg een zware bloeding kende, na één van mijn operatieve ingrepen ( GD). Dacht ik onmiddellijk, aan de vele bloedgevers en mezelf :wship: .

Ondanks dat, transgender zijnde in de begin jaren 1990, zeker geen lachertje was ( Veel tegenwind, discriminatie, pesten, uitgelachen, uitgescholden, uitgesloten, enz,...... :cry: ). Besloot ik, toch om gewoon verder als transgender en bloedgever door het leven te gaan ( dat was soms, niet gemakkelijk). Ik kreeg vaak, onterecht te horen : Ben jij bloedgever, mag dat wel ???. Enz,........ ). Ja, het mag !. Het was toen niet en nog steeds niet, besmettelijk.

Grtz Nick ;)
Hey, pa je kinderen werden groot. En al heb je het nooit geweten,... ik werd u zoon. Liefs Nick .
Hey, ma bedankt dat je me kende en herkende, als je zoon. Veel liefs Nick :hug2: .
Plaats reactie