Omgaan met je verleden, en het verwerken...

Gevoelens die je met de wereld deelt
Anon20190712
Berichten: 959
Lid geworden op: 19 dec 2012, 19:56
Gender: Man

Re: Omgaan met je verleden, en het verwerken...

Bericht door Anon20190712 »

Het is ook een enorm belangrijk onderwerp.
Juist het omgaan met het verleden is iets waar wat mij betreft veel te weinig aandacht voor is tijdens het hele transitieproces en iedereen pakt het anders aan. Ik heb niet het gevoel dat er de ruimte voor is om het te bespreken met de psych bij het VUMC, wat zijn jullie ervaringen daarmee?
Gwenda
Berichten: 825
Lid geworden op: 06 nov 2016, 18:03
Gender: Trans MtF
Locatie: omg Leiden
Contacteer:

Re: Omgaan met je verleden, en het verwerken...

Bericht door Gwenda »

Het VU heeft daar geen ruimte voor. Deze zaken moet je vaak op eigen kracht oplossen of door praatgroepen te bezoeken bij Psyq of transvisie
Jannet V
Berichten: 1311
Lid geworden op: 30 jun 2012, 20:06
Gender: Vrouw

Re: Omgaan met je verleden, en het verwerken...

Bericht door Jannet V »

Bij de medisch maatschappelijk werkster van het genderteam in Groningen was ruimte genoeg om het over dat soort dingen te hebben. Eigenlijk was bij haar overal wel ruimte voor. En daar heb ik dan ook dankbaar gebruik van gemaakt.
Samen hand in hand door de stormen van de stilte langs het eindeloze strand, ...was ik een stukje van jou. Nu de wind is gaan liggen, rust jij als herinnering in mij.
Anon20190712
Berichten: 959
Lid geworden op: 19 dec 2012, 19:56
Gender: Man

Re: Omgaan met je verleden, en het verwerken...

Bericht door Anon20190712 »

Mooi te weten dat er plekken zijn waar daar wel ruimte voor is!
Hoewel het ook zal liggen aan wie je tegenover je hebt, lijkt me zo.
janine2363
Berichten: 1034
Lid geworden op: 30 jul 2016, 18:21
Gender: Vrouw
Locatie: Hasselt

Re: Omgaan met je verleden, en het verwerken...

Bericht door janine2363 »

Lucas schreef: 26 jul 2018, 11:15 Zou je dat niet doen dan is de consequentie dat je veel te maken krijgt met mensen die je transitieverleden onverwacht oprakelen.
Er zijn veel dingen die kunnen gebeuren, die je als onplezierig ervaart, maar dat is het punt niet. De vraag is hoe ga je daar mee om, in het bijzonder in gevallen waar je geen controle over hebt en waar mijn post over ging: Hoeveel moeite, obsessie zelfs, in het geval waar mijn post op gebaseerd was, moet je investeren om te proberen het onvermijdelijke te vermijden.

In dit hele verhaal wordt het "verleden" maar door een persoon ervaren; Jezelf. De rest van de wereld leeft in het "nu", ziet je in het "nu" die zal tenzij je verwijst naar pesters (pesten is van toepassing op iedereen die "anders" is), zal niets oprakelen. Waarom zouden ze ? Er is zelfs geen sprake van meerdere coming-outs, dat doe je maar een keer, het moment dat je besluit als je zelf te gaan leven, wat dus de perceptie van een "verleden" maakt en de de bedoeling is natuurlijk om in het "nu" die mensen waaraan je de coming-out doet te vertellen wie je echt bent. De meesten zullen blij voor je zijn en vrienden willen blijven met de persoon die je "nu" en in feite altijd geweest bent.

Hoe iemand dat doet, meer of minder van bekenden van vroeger mee breken of niet. Verhuizen of niet, Maakt Uw keuze. Maar al die beslissingen zijn in het "nu" en het verleden blijft wat het is, kan je niet veranderen. Waarom dat je niet kan veranderen verder proberen te veranderen dan nodig. Je kan je naam en gender aanpassen op de geboorte akte, naam op al je diploma's, allemaal mogelijk geen probleem, je kan op dat ene spoor dat je leven is voor veel zonder moeite je eigen weg bepalen. Maar alles proberen uit te wissen als dat het niet bestaan mag hebben, dat stuk van je leven ontkennen en op die moeite zo'n focus leggen dat elke onvermijdelijke ontmoeting met een aspect uit dat verleden wel excessieve stress moet opleveren ? Is dat een, uhm, "slimme" manier om om te gaan met het verleden ?
Lucas schreef: 26 jul 2018, 11:15 En dat heeft effect op hoe anderen je zien en met je omgaan. En dat is heftig en voor veel transgenders onwenselijk.
Mensen bepalen zelf hoe ze je zien en met je omgaan. De enige invloed die je kan geven is of je eerder positief of negatief in het leven staat.
Er zal op essentieele momenten altijd wel iets zichtbaar worden dat je niet bent geboren zoals je had gewenst. Mensen zien naast dat, in grote mate hoe die persoon ermee omgaat. Mijn motivatie om het verhaal te schrijven was dat ik een persoon zag, die zeer zeer slecht in haar vel zat en zeer zeer agressief op iedereen om haar heen reageerde. Het maakte mij toen allang niet meer uit of dat een M of V was. Het enige wat overbleef waren "onaangenaam" en "arm mens, zoek hulp"
Anon20190712
Berichten: 959
Lid geworden op: 19 dec 2012, 19:56
Gender: Man

Re: Omgaan met je verleden, en het verwerken...

Bericht door Anon20190712 »

janine2363 schreef: 28 jul 2018, 23:17

Er zijn veel dingen die kunnen gebeuren, die je als onplezierig ervaart, maar dat is het punt niet. De vraag is hoe ga je daar mee om, in het bijzonder in gevallen waar je geen controle over hebt en waar mijn post over ging: Hoeveel moeite, obsessie zelfs, in het geval waar mijn post op gebaseerd was, moet je investeren om te proberen het onvermijdelijke te vermijden.


Zoals al gezegd, het gaat niet om onplezierig, het gaat om de hele sociale interactie die verandert wanneer iemand je verleden oprakelt. Dat men zich anders tegenover je opstelt omdat ze niet meer in je zien wat ze eerst zagen. Als je dat gewoon accepteert, dan blijf je als transgender leven, niet als m/v. Dat valt prima te vermijden door te breken met je verleden.

In dit hele verhaal wordt het "verleden" maar door een persoon ervaren; Jezelf. De rest van de wereld leeft in het "nu", ziet je in het "nu" die zal tenzij je verwijst naar pesters (pesten is van toepassing op iedereen die "anders" is), zal niets oprakelen. Waarom zouden ze ?
door perongeluk te misgenderen bijvoorbeeld, of door goedbedoelde opmerkingen te maken etc.
Er is zelfs geen sprake van meerdere coming-outs, dat doe je maar een keer, het moment dat je besluit als je zelf te gaan leven, wat dus de perceptie van een "verleden" maakt en de de bedoeling is natuurlijk om in het "nu" die mensen waaraan je de coming-out doet te vertellen wie je echt bent. De meesten zullen blij voor je zijn en vrienden willen blijven met de persoon die je "nu" en in feite altijd geweest bent.
onzin, coming out is iets wat je constant moet doen zolang je niet breekt met je verleden of niet passabel bent. [/quote]

Hoe iemand dat doet, meer of minder van bekenden van vroeger mee breken of niet. Verhuizen of niet, Maakt Uw keuze. Maar al die beslissingen zijn in het "nu" en het verleden blijft wat het is, kan je niet veranderen.
Goh wat een inzicht. Zou het daarom misschien zijn dat mensen breken met het verleden? Omdat het niet bij ze past? Omdat ze toen niet zichzelf konden zijn? Omdat er een radicale verandering heeft plaatsgevonden met een heel groot verschil in maatschappelijke en sociale positie?

Waarom dat je niet kan veranderen verder proberen te veranderen dan nodig. Je kan je naam en gender aanpassen op de geboorte akte, naam op al je diploma's, allemaal mogelijk geen probleem, je kan op dat ene spoor dat je leven is voor veel zonder moeite je eigen weg bepalen. Maar alles proberen uit te wissen als dat het niet bestaan mag hebben, dat stuk van je leven ontkennen en op die moeite zo'n focus leggen dat elke onvermijdelijke ontmoeting met een aspect uit dat verleden wel excessieve stress moet opleveren ? Is dat een, uhm, "slimme" manier om om te gaan met het verleden ?
Breken, achter je laten, omdat je jezelf niet en nooit hebt herkend in je verleden is geen ontkennen. Dat hoeft geen excessieve stress op te leveren, het kan enorm veel vrijheid opleveren. Het kan maken dat je eindelijk kan zijn wie je altijd al was.

[/quote]
Mensen bepalen zelf hoe ze je zien en met je omgaan. De enige invloed die je kan geven is of je eerder positief of negatief in het leven staat.
Wat m of v betreft zien mensen dat aan je uiterlijk en daar komt een sociaal maatschappelijke context qua omgang bij kijken. De invloed van ge-out worden is dat die context en omgang op losse schroeven komt te staan. Daar heb je geen invloed op.

Er zal op essentieele momenten altijd wel iets zichtbaar worden dat je niet bent geboren zoals je had gewenst. Mensen zien naast dat, in grote mate hoe die persoon ermee omgaat. Mijn motivatie om het verhaal te schrijven was dat ik een persoon zag, die zeer zeer slecht in haar vel zat en zeer zeer agressief op iedereen om haar heen reageerde. Het maakte mij toen allang niet meer uit of dat een M of V was. Het enige wat overbleef waren "onaangenaam" en "arm mens, zoek hulp"
Niet iedereen reageert op die manier wanneer ze breken met het verleden. Voor sommigen is het wel slim.


Nogmaals Janine, verschillende manieren van omgaan en verwerken zijn allemaal prima, ligt maar net aan de persoon zelf wat bij hen past. En jij bent niet degene die voor een ander kan bepalen of het slim of dom is, of hoe zij hun verleden en transitie ervaring.
janine2363
Berichten: 1034
Lid geworden op: 30 jul 2016, 18:21
Gender: Vrouw
Locatie: Hasselt

Re: Omgaan met je verleden, en het verwerken...

Bericht door janine2363 »

Lucas schreef: 29 jul 2018, 10:16 Nogmaals Janine, verschillende manieren van omgaan en verwerken zijn allemaal prima, ligt maar net aan de persoon zelf wat bij hen past. En jij bent niet degene die voor een ander kan bepalen of het slim of dom is, of hoe zij hun verleden en transitie ervaring.
Even serieus nu, dit is jouw eigen interpretatie van wat je leest, volkomen los van wat ik schrijf. Dat jij je (onplezierig) aangesproken/geraakt voelt door wat ik geschreven heb, dat is óók jouw interpretatie.

Maar zelfs dan. Een van de aller grootste diensten die je een ander kan bewijzen is een eerlijke mening geven als je oprecht voelt dat een ander op een fout spoor zit. Van buiten af is het soms gemakkelijker te zien waar een pijnpunt ligt, al is het onmogelijk om het precies goed te hebben. De ander zal zelf moeten kiezen, want alle problemen moeten van binnenuit opgelost worden. Er zijn mensen die mij zo helpen en ik ben hen dankbaar, als ik een ander kan helpen, dan zal ik dat ook proberen. Waarom ? Gewoon omdat het de betere manier is denk ik.
Emma
Beheerder
Berichten: 8004
Lid geworden op: 13 aug 2013, 01:43
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: Zij/haar
Locatie: Etten-Leur
Contacteer:

Re: Omgaan met je verleden, en het verwerken...

Bericht door Emma »

Beste Janine,

We hebben je er al eerder op gewezen, maar het lijkt niet door te dringen: het is niet de bedoeling dat je je mening, je eigen interpretatie als de enig geldende waarheid brengt. En dat is nu vrij letterlijk wat je hier doet, sterker nog, je neemt een voorschot op precies elke tegenwerping omdat je het ‘op een fout spoor zitten’ verpakt als een mening, terwijl het in feite je constatering is die je als feit op mensen projecteert. Ben ik je in deze woordenbrij al kwijt? Want dat is wat er inmiddels bij veel forumleden gebeurt, met alle formuleringen die je over ze uitstort, waarbij je hun meningen en gevoelens degenereert tot interpretaties die ze maar eens zouden moeten heroverwegen.

We zijn een forum voor hulp aan elkaar, niet om filosofische polemieken uit te vechten. Daarvoor is een ander platform beter geschikt. Ik waardeer de manier waarop je je inzet om bij zorgverleners een andere manier van denken teweeg te brengen en je verslagen daarover hier op het forum, maar ik verzoek je dringend voor discussies zoals hierboven een andere plek te kiezen, en meer respect te tonen voor de meningen van anderen.

Agree to disagree, zogezegd.
Nothing you can do, but you can learn how to be you in time.
It's easy

สวัสดีค่ะ

Emma: I am me

@[email protected]
DDJ
Berichten: 23
Lid geworden op: 07 aug 2018, 11:56
Gender: Trans MtF

Re: Omgaan met je verleden, en het verwerken...

Bericht door DDJ »

Heb de afgelopen twee jaar, mijn bewustwording in 'het huidige verleden' gezocht. En hoewel ik mijn bewustzijn terug heb, is dat in mijn omgeving zeker niet het geval.

Heb toen ik klein was, aan meerdere partijen verteld dat ik meende een meisje te zijn. Ouders verboden het, 'vrienden' maakte me belachelijk, anderen stonden leidzaam toe te kijken.

Wat me met name opvalt is dat mensen vaak vanuit een 'schrikrespons' terugvallen op wat voor hun acceptabel is. Bijv. Mijn moeder reageert nu 'van geen kwaad bewust' terwijl ik het haar meermaals 'goed' duidelijk heb gemaakt. Bij mijn beste maat sloeg het werkelijk in als een bom. Vroeger kwam hij nooit voor me op, anderhalf jaar geleden hebben we het er (in erkentelijke toestand) nog eens over gepraat (heeft ook toegegeven hetzelfde te hebben ervaren). Maar hij durft het niet te er/bekennen, waardoor hij zich nog met enige regelmaat aan de 'darkside" bevindt. De personen die destijds leidzaam toekeken, reageren nu ineens van 'joh dat werd ook wel eens tijd!' (Op een niet erg constructieve manier) terwijl hun het nieuws alleen maar via via hebben gehoord. Weer anderen lijken me te mijden, om het nieuws maar niet te hoeven horen.

Bovenstaande is hoe ik tegen mijn omgeving aankijk, en zoals ik ze ervaar. Hoewel ik nog altijd 'undercover' leef, ben ik me weldegelijk bewust van de 'parallelle werelden' waarin ik leef. Daarmee rijst voor mij ook de vraag, wil ik deze mensen eigenlijk wel meenemen naar de toekomst?! En zo ja, kan ik dat psychisch uberhaupt wel aan?. Ben voor mijn gevoel naar een 'instant switch' toe aan het werken, waardoor de situatie ontstaat dat 'mijn omgeving' ineens mij moet leren kennen, in plaats van dat ik met hun zou moeten leren omgaan (natuurlijk bestaat de nuance van 'geven en nemen' maartoch..)
Om die reden zit ik er ook over te denken om mijn huidige woonplaats te verlaten, en wel eens willen zien 'wie er blijven plakken' vermoed dat dit er niet bijster veel zullen zijn.

De acceptatie heeft me ruim vijf jaar gekost, maar uiteindelijk moet je toch verder met je leven.
hell and back <---> lust for life
janine2363
Berichten: 1034
Lid geworden op: 30 jul 2016, 18:21
Gender: Vrouw
Locatie: Hasselt

Re: Omgaan met je verleden, en het verwerken...

Bericht door janine2363 »

DDJ schreef: 08 aug 2018, 21:43 Heb de afgelopen twee jaar, mijn bewustwording in 'het huidige verleden' gezocht. En hoewel ik mijn bewustzijn terug heb, is dat in mijn omgeving zeker niet het geval.

Bijv. Mijn moeder reageert nu 'van geen kwaad bewust' terwijl ik het haar meermaals 'goed' duidelijk heb gemaakt.
Net mijn vader, dus. Mijn zus spreekt niet meer met mij en ik denk niet dat ik haar ooit nog zal spreken
DDJ schreef: 08 aug 2018, 21:43 Om die reden zit ik er ook over te denken om mijn huidige woonplaats te verlaten, en wel eens willen zien 'wie er blijven plakken' vermoed dat dit er niet bijster veel zullen zijn.
Sommige van mijn studie vrienden spreken mij niet meer. Hoef ik geen moeite voor te doen, doen ze zelf. De meesten echter zijn blij voor mij al begrijpen ze er weinig van. Dit weekend met een paar gaan eten en wat dingen uitgelegd, want ze waren geintereseerd. Ze begrijpen het nog steeds niet (of ik kan niet zo goed uitleggen), maar het zijn wel vrienden.

En zo zit ik nog steeds op een spoor Ik-ben-nog-steeds-ik, de mensen om mij heen gaan mee of niet, die maken hun eigen keuzes hè. Ik ben hier neutraal in, het is jammer om vrienden kwijt te raken, maar "anders" schrikt af, da's een feit, maar gelukkig zijn er ook die meegaan en ik voel geen drang om die kwijt te raken omdat ze mij 20-25 jaar lang als man hebben gekend. Het maakt hen niet uit en het maakt mij niet uit
Plaats reactie