Omgaan met je verleden, en het verwerken...

Gevoelens die je met de wereld deelt
Anon20190516
Berichten: 1463
Lid geworden op: 17 nov 2014, 21:33
Gender: Vrouw

Re: Omgaan met je verleden, en het verwerken...

Bericht door Anon20190516 »

Ik zie het ook wel anders.vroeger wist ik niet beter,ben van 1969 en ben nu bijna 48.als kind was ik gelukkig,had hele lieve ouders en kwam nooit iets te kort.ik was wel anders dan andere kinderen,maar ik kon redelijk mijn leven lijden.pas vanaf mijn 16e begon ik mij steeds vreemder te voelen.trok op mijn kamertje stiekem rokjes en hakken aan,maar dacht dat ik gek was.heb het ook heel lang weggedrukt,wat eigenlijk onvermijdelijk was.heb ik daarmee mijn jeugd verpest?nee!ik ben altijd eeen meisje geweest van binnen,maar iedereen dacht dat ik een jongen was en als iedereen dat denkt,dan zal het wel,toch!?dankzij de hormonen ben ik nu in mijn 2e pubertijd.ik geniet van het nu en er is geen andere manier.mijn vader was trots op mij en trots dat ie op zijn leeftijd nog een dochter bleek te hebben.enige wat ik nog graag wil en bereikbaar zou moeten zijn,maar waar ik mij wel zorgen om maak,omdat het niet simpel zal zijn is:trouwen in een mooie trouwjurk met een lieve man.
Telkens als ik in de stad ben,sta ik voor de bruidsmodewinkel mij te vergapen aan de prachtige jurken.
Gr.Rikki
Offline
Anon20180311
Berichten: 2489
Lid geworden op: 25 dec 2015, 18:03
Gender: ———

Re: Omgaan met je verleden, en het verwerken...

Bericht door Anon20180311 »

Rikki schreef:Ik zie het ook wel anders.vroeger wist ik niet beter,ben van 1969 en ben nu bijna 48.als kind was ik gelukkig,had hele lieve ouders en kwam nooit iets te kort.ik was wel anders dan andere kinderen,maar ik kon redelijk mijn leven lijden.pas vanaf mijn 16e begon ik mij steeds vreemder te voelen.trok op mijn kamertje stiekem rokjes en hakken aan,maar dacht dat ik gek was.heb het ook heel lang weggedrukt,wat eigenlijk onvermijdelijk was.heb ik daarmee mijn jeugd verpest?nee!ik ben altijd eeen meisje geweest van binnen,maar iedereen dacht dat ik een jongen was en als iedereen dat denkt,dan zal het wel,toch!?dankzij de hormonen ben ik nu in mijn 2e pubertijd.ik geniet van het nu en er is geen andere manier.mijn vader was trots op mij en trots dat ie op zijn leeftijd nog een dochter bleek te hebben.enige wat ik nog graag wil en bereikbaar zou moeten zijn,maar waar ik mij wel zorgen om maak,omdat het niet simpel zal zijn is:trouwen in een mooie trouwjurk met een lieve man.
Telkens als ik in de stad ben,sta ik voor de bruidsmodewinkel mij te vergapen aan de prachtige jurken.
Gr.Rikki
Hoi Rikki,

Sorry, Ik lees het toch hier, eveneens een beetje anders. Of gewoon, met andere woorden: idem, het verleden, loslaten en gewoon verder gaan, zoals je trouwens reeds al was/ gewoon nog steeds bent.

Ongeacht, of je nu al dan niet, lieve of begrip volle ouders/familie/kinderen/partner, enz,...... kende ( velen onder ons, jammer genoeg niet, ik daarin tegen dan weer wel" geboren 1964").
Maar tussen haakjes, niemand verpest: Bewust/onbewust als kind, zijn/haar jeugd/leven omwille van zijn/haar ongekende/geplaatste GD
( Zeker niet, als het voor jezelf nog niet eens duidelijk is, wat er nu echt aan de hand is, laat staan de nodige herkenning en hulp te kennen).

B.v. Ken ik persoonlijk spijt van mijn eerder huwelijk ( begin jaren tachtig) met een cis-man ? Ja en neen. Met wat ik nu over mezelf weet, ja, natuurlijk :fpalm: . Maar met wat ik toen, over mezelf wist/nog niet zo duidelijk wist, neen, natuurlijk niet. Ik probeerde, er zo goed als ik kon, een beetje gewoon als " vrouw" te leven/het beste er gewoon van te maken, omdat ik jammer genoeg, als "vrouw" geboren was.

Grtz Nick ;)
Hey, pa je kinderen werden groot. En al heb je het nooit geweten,... ik werd u zoon. Liefs Nick .
Hey, ma bedankt dat je me kende en herkende, als je zoon. Veel liefs Nick :hug2: .
Anon20190122
Berichten: 1777
Lid geworden op: 18 jan 2015, 21:07
Gender: Vrouw

Re: Omgaan met je verleden, en het verwerken...

Bericht door Anon20190122 »

Vooral zelf acceptatie is belangrijk je kan wel doen of je een andere persoon bent maar dat brand je langzaam op zo zijn er nog meer emotionele valkuilen waarbij zelfacceptatie de enige remedie is.
Anon20180730
Berichten: 1606
Lid geworden op: 21 dec 2013, 12:21
Gender: Transgender

Re: Omgaan met je verleden, en het verwerken...

Bericht door Anon20180730 »

mijn verleden? dat ben ik gewoon. Ik miste iets, kon het gewoonweg niet onder woorden brengen.. Ik was jongen, man, wat was ik eigenlijk? Ik deed maar wat. Was ik gelukkig? og ja.. die momenten heb ik absoluut gekend.. was ik ongelukkig? ja die momenten heb ik ook zeker gekend, maar wist ik veel?? Dit alles was en hoorde bij 't leven. '

Wat nu? Ik weet het gewoon weg niet meer.. Ik probeer van alles.. maar het lukt me niet zo heel goed.. Alle successtory's op dit ts forum ten spijt.. Ik denk daardoor toch dat ik er wat tussen in hang.. en dat maakt me niet erg blij..
Nate_0
Berichten: 2923
Lid geworden op: 04 aug 2016, 20:16
Gender: Man

Re: Omgaan met je verleden, en het verwerken...

Bericht door Nate_0 »

Voor mij was zelfacceptatie niet het meest belangrijk. In plaats daarvan heb ik andere mensen moeten leren vergeven voor het leed dat ze me aan hebben gedaan--het gepest worden, het buitengesloten worden, weten dat die dingen zo'n grote rol hebben gespeeld en nog steeds spelen in hoe ik ben.

En ja. Een vrachtwagen op me af zien komen heeft daar ook iets in gedaan, want alles wat ik op dat moment wilde was overleven. Nu is het dus tijd om dat leven te leiden.

En daar hoort bij dat ik meer in het nu sta ipv naar de toekomst of naar het verleden te kijken. Dat ik bewust leuke dingen plan, en eten kook dat lekker en gezond is, en iedere dag de goede kant van het leven opschrijf. Natuurlijk is het niet voor iedereen 'gewoon' of makkelijk om daar op te focussen, ook voor mij niet. Sterker nog, het is keihard werken en ik vind dit moeilijker dan alle therapieën die ik heb gehad die op het negatieve focusten. Moeilijk om vol te houden ook... het maakt de goede momenten beter en de minder goede momenten slechter maar ik haal meer uit het leven, ik voel me weer mens en de goede momenten duren steeds langer.

Mijn transitie speelt daar in mijn geval maar een kleine rol in. Ik wil niet afhankelijk zijn van mijn lichaam om me goed te voelen en bewaar een zekere mate van afstand tot het vlees en bloed dat uiteindelijk toch alleen maar mijn vervoermiddel is, mijn communicatiemiddel. Nee ik heb niet het lichaam dat ik zou willen, maar dat betekent niet dat ik me ga limiteren in wat ik wil doen (en de enige limiet die ik tegenwoordig heb is dus puur fysiek). Dat zou zonde zijn. Mijn echte ik zit immers toch nog steeds in dat hoofd en verdient ook de goede kant van het leven. Anders zou ik mezelf constant moeten verachten, en als ik dat zou doen... zou het in ieder geval zeker niet goed komen.

En ook dat heb ik moeten leren. Mezelf leuke dingen leren gunnen. Heeft me jaren gekost, en ik ben er nog steeds niet, maar... you know what they say. Fake it till you make it.
meerdere zakken met zaagsel
Jannet V
Berichten: 1311
Lid geworden op: 30 jun 2012, 20:06
Gender: Vrouw

Re: Omgaan met je verleden, en het verwerken...

Bericht door Jannet V »

Met volle teugen genoten en soms nog even genieten van m'n tweede puberteit. De mooie dingen uit m'n verleden uitvergroten en af en toe even rouwen om die dingen die niet goed gegaan zijn. Vooral dat rouwproces was en is soms nog even heel belangrijk. Het benoemen door er over te praten of het op te schrijven is daarbij heel belangrijk voor mij. Maar ik geniet te veel van m'n huidige leven om er te lang bij stil te staan. Ik ben nu 62 en zie er 10 jaar jonger uit dan 10 jaar geleden. Berouw om wat dan ook is geen tijd meer voor, ik wil leven!
Samen hand in hand door de stormen van de stilte langs het eindeloze strand, ...was ik een stukje van jou. Nu de wind is gaan liggen, rust jij als herinnering in mij.
Blue
Berichten: 214
Lid geworden op: 06 mar 2015, 10:20
Gender: Trans MtF
Voornaamwoorden: Zij/Haar

Re: Omgaan met je verleden, en het verwerken...

Bericht door Blue »

Mijn verleden heb ik nog niet verwerkt, en vaak verlang ik terug naar hoe ik mij toen voelde.
Op emotioneel gebied ben ik een laatbloeier en stond totaal niet stil bij mijn gender, ja ik zat in een mannenlichaam, en ja ik had wel eens de wens dat dit anders was maar verder was ik me helemaal niet bewust van mijn gender identiteit, het bestond gewoon niet. Ook werd er nooit een specifieke gender rol van me verwacht/verlangt en deed als kind zowel jongens als meisjes activiteiten, is was gewoon ik. Het feit dat ik een jongen/man was, was gewoon een gegeven maar ik voelde er totaal niets bij. Bovendien was mijn uiterlijk ook nog eens behoorlijk androgyne.

Pas toen ik rond de 39 was begon ik me bewust te worden van mijn genderidentiteit en dat deze wellicht niet overeen kwam met mijn lichaam, om nog eens extra zout in de wonden te strooien "besloot" mijn lichaam om mijn androgyne uiterlijk langzaam maar systematisch uit te wissen, te vernietigen. Hoe meer ik me bewust werd van het feit dat ik helemaal geen man was, hoe mannelijker ik eruit begon te zien.

Vaak ben ik boos op mezelf, en heb nog steeds met regelmaat moeite om te accepteren dat ik trans ben, het heeft mijn leven zo gecompliceerd gemaakt ten opzichte van het leven in onwetendheid zoals het vroeger was.

Voor mij valt er dus weinig verleden te verwerken, ik was onwetend en nog niet volledig ontwikkeld op emotioneel vlak.
Het gemis van kinder en pubertijd als meisje zit ik helemaal niet mee, maar wat me wel soms dwars zit is dat ik nooit de periode als jong volwassen vrouw heb mogen meemaken of op zijn minst de periode als dertiger welke ik persoonlijk de mooiste leeftijd vind (jong genoeg om je jong te voelen maar oud genoeg om mee te tellen en serieus genomen te worden)
Anderzijds was mijn leven tussen 25 en 39 ook zeker de moeite waard en eigenlijk de mooiste periode van mijn leven, maar dat had meer met mijn relatie te maken dan met mijn eigen persoonlijkheid.
Man-vrouw38
Berichten: 2
Lid geworden op: 22 sep 2017, 15:13
Gender: Vrouw
Locatie: Amsterdam oud zuid

Re: Omgaan met je verleden, en het verwerken...

Bericht door Man-vrouw38 »

Ik ben 38

Ik loop tegen het zelfde aan maar anders waar u. Als vrouw door het leven gaat nu.
Wil ik dat ook.

Psyq Amsterdam. Transg.
Zou me helpen volgens de huisarts
Nu zegt psyq Amsterdam dat ik ben afgewrzen.
Vanwege mijn bagage zeggen ze.

Waar ik niks van snap en begrijp.


Ik kom niet daar voor een kop koffie.

Heb ze uitgelegd dat tijd voor mij dringt enz.

Om juist te voorkomen dat er nog meer tijd aan verloren gaat.


Hoe is dat mogelijk dat zodra jij wat wilt. Mega moeilijk is om het te bereiken.

Maar iemand die alles heeft wat jij wilt.

Alles kan . Mag . Zonder vinger aangewezen te worden.


Maar bij jou
Mij dus

Overal 10 ton kilo zwaar gewicht gewegen wordt en bepaald word je mag niet mee doen.

Wtf.

Bel je ze op
Om verhaal te halen maar dan door de tel.
Hahaha zijn ze weg.

Personeels uitje.

Hoe dan.
?????



Was er vanochtend om vijf over 11.

😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭
Zwart wit gezegd
Man - vrouw 38 jaar.

Xplore . Ontdekking reis.
Euhmm
Toch erg zeker van me keus
Maar????
Linda
Berichten: 132
Lid geworden op: 15 jul 2017, 15:05
Gender: Transgender

Re: Omgaan met je verleden, en het verwerken...

Bericht door Linda »

Sorry hoor maar als je relaas aldaar even onsamenhangend was heeft dat misschien de beslissing gesterkt ?
Dieuwertje
Berichten: 1102
Lid geworden op: 29 mei 2016, 09:00
Gender: Trans MtF
Locatie: Lelystad

Re: Omgaan met je verleden, en het verwerken...

Bericht door Dieuwertje »

.
Laatst gewijzigd door Dieuwertje op 28 sep 2017, 17:52, 1 keer totaal gewijzigd.
Plaats reactie