vrouw met zijwieltjes

[EmmaJJ]

dat vrouw zijn . . .

De eerste welkom die ik voelde was dat het er mag zijn: Ik voel me een vrouw, ik ben transgender, ik hoef dat niet te verstoppen. Goed voor een hele nacht huilen.

En dan toch nog het gevoel dat ik een vrouw met zijwieltjes ben. Net echt, maar not the real thing. Ik mag me een beetje opleuken, er mee spelen en that’s it.

In de categorie: leuk, maar niet voor jou.

En steeds als ik voel dat het wél voor mij is, houd ik het niet droog. De tranen zijn er direct, en als ik door adem blijven ze komen ook.

Ik kan mezelf nu toestaan. Ik kan het alleen niet met droge ogen.

[Fran]

"Vrouw met zijwieltjes". Wat een mooie vergelijking... Zo voel ik me ook, maar dan als man.

Toch, nu ik het heb toegelaten, heb ik er bijvoorbeeld ook geen moeite meer mee om meisjeskleding voor mijn dochter te kopen. Daarvoor moest ik gewoon niet op de meisjesafdeling zijn, ook niet voor haar.
Als ze nu over 2 jaar in princessenjurkjes wil rondhuppelen is dat prima. Als ze in jongenskleding wil lopen trouwens ook.
Ik voel me als ouder een stuk minder beperkt!