crossdressers, dat is toch een apart hokje?

[Anon20190712]

Maar om te gaan zeggen dat dragqueens/crossdressers/etc. "niet echt dysforie hebben" en "wel echt blij zijn met hun geslachtsdelen"... mwah. Daar kun je denk ik niet over oordelen.

in zijn algemeen niet nee, maar degene die ik ken, en dat was de context, die zeggen dit over zichzelf.

Dus zo natuurlijk ik het vind om zelf verder te evolueren en daar enthousiast over spreek, zo'n "yuck dat nooit blik" van hen
Maar we blijven vrienden en daar gaat het natuurlijk om

Degene die ik ken zeggen dat idd ook over zichzelf. Logisch ook gezien essentie van crossdressing/travestie/drag is dat er géén dysforie ervaren wordt en het puur om gender-expressie gaat. Natuurlijk zijn er mensen bij wie dysforie óók zou kunnen spelen, maar dat is niet de norm onder die groep.
En dat is nu het hele punt- hoe definieert men die parapluterm? Schuiven we iedereen eronder die 'iets' met gender heeft, zij het expressie of identiteit (dus ook mensen die zich compleet oke voelen met hun geboortegeslacht)) of is het een term voor eenieder die dysforie ervaart?
Als 'wij' daar al verdeeld onder zijn is het geen wonder dat het maatschappelijk beeld hierdoor ook vertroebeld en dat we bepaalde groepen zelf in hokjes gaan duwen die daar totaal niet van gediend zijn.

[Sara]

Wat wellicht meespeelt is verschillend gebruik van de term (gender)dysforie. Menig (zogenoemd) crossdresser ervaart een gevoel van onbehagen als zij langere tijd geen ruimte hebben gehad voor hun (vorm van) vrouwelijke expressie. Dit gevoel is uiteraard niet altijd significant genoeg om te spreken van de DSM-diagnose genderdysforie. In de beschrijving van die specifieke diagnose gaat het ook niet puur om een gevoel van onbehagen over je specifieke geslachtsdelen, maar kan er wel onderdeel van zijn.

Hoe je de parapluutjes of hokjes ook neerzet, je komt er volgens mij niet onderuit dat je met het grootste deel van de mensen persoonlijk helemaal niks hebt. ‘Transgender’ is geen allesbepalende eigenschap, we hebben allemaal onze eigen interesses en eigenaardigheden denk ik.

Dit alles om nogmaals te zeggen dat het waarschijnlijk productiever is om te zoeken naar overeenkomsten en waar we elkaar kunnen ondersteunen i.p.v. zoeken naar de verschillen. We zijn langs een bepaalde as zeker een diverse groep mensen en dat mogen we ook vieren denk ik.