Nieuwe chat! Zie dit topic.

Jezelf zijn is best moeilijk

Gevoelens die je met de wereld deelt
Gebruikersavatar
LanaDiode
Berichten: 31
Lid geworden op: 02 mar 2013, 14:57
Gender: Vrouw
Locatie: Zandvoort

Jezelf zijn is best moeilijk

Bericht door LanaDiode »

Ik voel mij 100% trans, maar dit echt goed en duidelijk overbrengen naar mijn vrouw en kind is en blijft moeilijk. Ze begrijpen heel goed het begrip transgender, maar in de praktijk blijft ik haar man. Ik voel mij geen man, absoluut niet, ik heb onderdelen teveel aan mijn lijf en onderdelen te weinig. Ik moet mij scheren, ik haat dit. Ik heb geen mooie rondingen, ik zie er gewoon uit als man, maar zo voel ik mij echt niet. Ondanks begrip en totale acceptatie van mijn familie blijft het altijd moeilijk om ze te laten 'voelen' hoe ik in elkaar zit. Ik ga er in de zomer regelmatig op uit, fiets pakken en de duinen in, het strand op, heel vroeg in de ochtend. Heerlijk jurkje aan, niemand op het strand, ik voel dat mijn trans-hart hier heel gelukkig mee is. Even echt zo vrij als een vogeltje in de natuur mijzelf zijn. Een soort geluks-boost door mijn lijf ! Natuurlijk heb ik 2 garderobes, voor thuis. Maar dit geeft kortstondig even een soort van absoluut geluk en vrijheid.
You don’t talk yourself into gender dysphoria.
I just want to be myself !!
Annet
Berichten: 422
Lid geworden op: 18 apr 2017, 10:04
Gender: Vrouw

Re: Jezelf zijn is best moeilijk

Bericht door Annet »

Hallo
Ik herken dat gevoel loop ook nog in twee soorten kleding.
Ik ga geregeld met de hond een eind wandelen ik heb een zetje in de auto dan gauw verkleden en dan lekker wandelen in rok of jurk dat geeft mij ook een geweldige boost en kan ik de dag weer door.
Maar de laatste tijd vervrouwlijk ik mijjn kleding steeds meer door geen mannen tshirt maar vrouwe tshirts ook broeken ik draag vaak sport broeken van die vrouwelijke sport leggings valt niet direct op maar voor gevoel van je zelf wel heel mooi, zo ervaar ik het. Ik ben ook nog echt een man kwa uiterlijk.
Weet niet of je hier wat aan hebt hoor. Ik leef met je mee.
Groetjes Annet
Anon20180311
Berichten: 2489
Lid geworden op: 25 dec 2015, 18:03
Gender: ———

Re: Jezelf zijn is best moeilijk

Bericht door Anon20180311 »

Lana Dio schreef:Ik voel mij 100% trans, maar dit echt goed en duidelijk overbrengen naar mijn vrouw en kind is en blijft moeilijk. Ze begrijpen heel goed het begrip transgender, maar in de praktijk blijft ik haar man. Ik voel mij geen man, absoluut niet, ik heb onderdelen teveel aan mijn lijf en onderdelen te weinig. Ik moet mij scheren, ik haat dit. Ik heb geen mooie rondingen, ik zie er gewoon uit als man, maar zo voel ik mij echt niet. Ondanks begrip en totale acceptatie van mijn familie blijft het altijd moeilijk om ze te laten 'voelen' hoe ik in elkaar zit. Ik ga er in de zomer regelmatig op uit, fiets pakken en de duinen in, het strand op, heel vroeg in de ochtend. Heerlijk jurkje aan, niemand op het strand, ik voel dat mijn trans-hart hier heel gelukkig mee is. Even echt zo vrij als een vogeltje in de natuur mijzelf zijn. Een soort geluks-boost door mijn lijf ! Natuurlijk heb ik 2 garderobes, voor thuis. Maar dit geeft kortstondig even een soort van absoluut geluk en vrijheid.
Hoi Lana,

Transgender zijn zal altijd anders of vreemd zijn of afwijken van de opgelegde norm, der " normaal of gewoon zijn" . Maar wat is "normaal" blindelings de kudde normen volgen of gewoon normaal durven jezelf zijn en daarvan afwijken, omdat niemand op de wereld 100% vrouw of 100% man is . En dat weten we eigenlijk allemaal, alleen is de aanvaarding er niet bij allemaal, terwijl men het zelf weet en ergers wel persoonlijk herkend .

Grtz Nick ;)
Hey, pa je kinderen werden groot. En al heb je het nooit geweten,... ik werd u zoon. Liefs Nick .
Hey, ma bedankt dat je me kende en herkende, als je zoon. Veel liefs Nick :hug2: .
Gebruikersavatar
francisca
Berichten: 36
Lid geworden op: 18 mei 2017, 18:55
Gender: Vrouw
Locatie: Noord Groningen.

Re: Jezelf zijn is best moeilijk

Bericht door francisca »

Lana Dio schreef:Ik voel mij 100% trans, maar dit echt goed en duidelijk overbrengen naar mijn vrouw en kind is en blijft moeilijk. Ze begrijpen heel goed het begrip transgender, maar in de praktijk blijft ik haar man. Ik voel mij geen man, absoluut niet, ik heb onderdelen teveel aan mijn lijf en onderdelen te weinig. Ik moet mij scheren, ik haat dit. Ik heb geen mooie rondingen, ik zie er gewoon uit als man, maar zo voel ik mij echt niet. Ondanks begrip en totale acceptatie van mijn familie blijft het altijd moeilijk om ze te laten 'voelen' hoe ik in elkaar zit. Ik ga er in de zomer regelmatig op uit, fiets pakken en de duinen in, het strand op, heel vroeg in de ochtend. Heerlijk jurkje aan, niemand op het strand, ik voel dat mijn trans-hart hier heel gelukkig mee is. Even echt zo vrij als een vogeltje in de natuur mijzelf zijn. Een soort geluks-boost door mijn lijf ! Natuurlijk heb ik 2 garderobes, voor thuis. Maar dit geeft kortstondig even een soort van absoluut geluk en vrijheid.


Ten eerste, wees blij met wie je bent, en bepaal waar je naar toe wilt.
Kijk of je gezin, hiermee kan leven, dat is natuurlijk het belangrijkste en weeg daaruit af wat het je allemaal waard is.
Met een partner vervul je vaak altijd bepaald een rol in die relatie, de een betaald de rekeningen, de ander doet boodschappen, dit is natuurlijk maar een voorbeeld, maar waarom zou je in het dagelijks vervullen van je rol in het gezin, een scheiding zien in wat het mannetje of vrouwtje zou behoren te doen.
Dat is toch pure flauwekul.
Accepteer ondanks je tekortkomingen als vrouw, alsjeblieft toch ook jezelf en bezie van daar uit hoe je, je ideaal beeld kunt benaderen.
En verder zullen er altijd maar weinig mensen blijven, die een ander echt, maar dan ook echt helemaal echt begrijpen.
Ga voor je eigen geluk, en geef zoveel mogelijk uitleg en/ of liefde aan omgevIng/ familie en dan kun je niet meer dan dat doen.
Gebruikersavatar
janine2363
Berichten: 1035
Lid geworden op: 30 jul 2016, 18:21
Gender: Vrouw
Locatie: Hasselt

Re: Jezelf zijn is best moeilijk

Bericht door janine2363 »

Annet schreef: 13 jun 2017, 11:34 ... een zetje in de auto dan gauw verkleden en dan lekker wandelen in rok of jurk ...
Ik heb mijn transitie gedaan, omdat het helemaal gehad had met te moeten switchen

Het voelde als een verslaving met bijbehorende ontwennings verschijnselen, als ik niet mijzelf was.
Mij toendertijd moeten omkleden op plekken die daar niet voor zijn, het voelt zo kunstmatig

En dat merkte iedereen om mij heen, alsof ik alleen maar zat te wachten tot ik weg kon, of zoals anderen dat dan begrijpen, niet bij hen wilde zijn. Natuurlijk wil ik ook bij hen zijn, maar als mijzelf natuurlijk. Maar ook omdat het niet natuurlijk voelt, alsof het om dat ene moment van uitgaan te doen zou zijn, geeft het geen rust. En natuurlijk gaat het niet om "m'n ding doen", het gaat om "mijzelf zijn". Niet de kleding per-se, maar als een deel van mijn expressie. Hoe ik wens dat mij men ziet, gewoon, als mijzelf.

Na mijn transitie, het is als een vervluchtende herinnering. Het is zo heerlijk niks bijzonders om jezelf te zijn
Gebruikersavatar
Tanja
Berichten: 308
Lid geworden op: 06 nov 2012, 19:51
Gender: Trans MtF
Locatie: rotterdam

Re: Jezelf zijn is best moeilijk

Bericht door Tanja »

Kan er ook helaas een dagboek over schrijven. De pre die je hebt is dat je vrouw en kind het enigszins begrijpen.
Bij de meesten onder ons (waaronder ikzelf) is er 0,0 begrip voor de situatie.
Je moet eens weten hoe ik mezelf verschrikkelijk haat als ik die gedwongen mannenkleding moet dragen.
Droom ervan om alles in één keer weg te gooien en om te gaan. Helaas moet ik eerst wat obstakels overwinnen.
Waarom heb ik het mezelf zo moeilijk gemaakt?? Omdat ik waarschijnlijk een domme doos ben die het allemaal wel dacht te kunnen verdringen :fpalm:
Gebruikersavatar
Nate_0
Berichten: 2923
Lid geworden op: 04 aug 2016, 20:16
Gender: Man

Re: Jezelf zijn is best moeilijk

Bericht door Nate_0 »

Om eerlijk te zijn heb ik niet het idee dat het merendeel van de gevallen tegenwoordig bestaat uit "0,0 begrip voor de situatie"? Ik zie een boel mensen van wie de partner/ouders/omgeving wel degelijk enig begrip toont--ook al wordt dat lang niet altijd geuit op een manier die behulpzaam voor ons is, naast nog een groep mensen bij wie de support en het begrip er meteen volledig is.

Dat neemt natuurlijk niet de pijn weg van de mensen bij wie het wel helemaal fout gaat. Sterkte met je situatie. Ik kan me er in ieder geval niets bij voorstellen hoe het moet zijn om uit de kast te zijn maar jezelf toch moeten blijven verloochenen. :(
meerdere zakken met zaagsel
Gebruikersavatar
janine2363
Berichten: 1035
Lid geworden op: 30 jul 2016, 18:21
Gender: Vrouw
Locatie: Hasselt

Re: Jezelf zijn is best moeilijk

Bericht door janine2363 »

Nate_0 schreef: 07 okt 2017, 19:19 Om eerlijk te zijn heb ik niet het idee dat het merendeel van de gevallen tegenwoordig bestaat uit "0,0 begrip voor de situatie"? Ik zie een boel mensen van wie de partner/ouders/omgeving wel degelijk enig begrip toont--ook al wordt dat lang niet altijd geuit op een manier die behulpzaam voor ons is, naast nog een groep mensen bij wie de support en het begrip er meteen volledig is.
Ja / nee. Neem Belgie / Vlaanderen, dat over het algemeen "goed scoort" als je begrijp wat ik bedoel. Dit neemt niet weg dat de zelfmoord cijfers onder jongeren die "anders" zijn behoorlijk hoog is. De meest directe reden: Verstoting door de naaste omgeving. Zelf als het enkel "het gevoel van verstoting" was. Meer nuance, maar zelfde resultaat ...

Voorbeeldje van mijzelf. Mijn zus kwam gisteren voor het eerst sinds een jaar op bezoek. Da's zeker positief, maar zoals ze met mij sprak, mij benaderd, dan ben ik "een probleem", niet in de eerste plaats "een mens". Zou ze dat zo bedoelen? Vast niet, maar ze kan zichzelf niet helpen, dat is wat ze uitstraalt en wat haar woordkeus bepaald: "Wat doe je ons aan" i.p.v. "wat laat je ons samen overkomen". "Kom weer op het rechte pad, wordt normaal vanuit ons perspectief" i.p.v. "wees jezelf, kan je ons helpen begrijpen hoe dat is".

Het advies is natuurlijk "geef de anderen tijd. Maar als je na een interne strijd jezelf begin te uiten, dan heb je minder ruimte of mogelijkheid om metje omgeving rekening te houden. En dan ben je kwetsbaar, dus het is niet dat je naasten er ooit wel toe komen om te begrijpen, je heb ze op
-dat- moment nodig omgesteund te worden. Als ze er op dat moment niet zijn of je afwijzen dan is het inderdaad "0,0 begrip voor de situatie", want het echte begrip zit het er 'm natuurlijk in de acceptatie dat transgender zijn heel gewoon is, dat gender en sekualiteit nooit een zwart-wit verhaal is en dat heel veel mensen daar mee worstelen. Dat het doordat het nu "niet gewoon is", het lang kan duren dat mensen zichzelf zo leren kennen en dat de veranderingen komen bij iemand die in een "normale" gezinssituatie leeft.
Gebruikersavatar
LanaDiode
Berichten: 31
Lid geworden op: 02 mar 2013, 14:57
Gender: Vrouw
Locatie: Zandvoort

Re: Jezelf zijn is best moeilijk

Bericht door LanaDiode »

Bedankt voor alle reacties lieve mensen !! We zijn nu dik 4 maanden verder, en ik was eigenlijk verbaasd wat ik las, nou eigenlijk niet wat ik las, maar hoe kort geleden dat nog maar was. Ik ben in een stroomversnelling gekomen. In ons boeddhisme noemen ze dit 'menselijke revolutie'. Het ging knoerthard. Ondertussen wordt NU bij de gemeente waar ik woon mijn BRP aangepast ! Ja ik heb een gesprek gehad met een deskundige die akkoord gaf en dit advies doorgaf aan iemand die ingeschreven staat in het BIG register, zodat zij kon ondertekenen. Hiermee vol trots mijn eigen nieuwe geboorteaangifte gedaan. Afgelopen vrijdag kreeg mijn eigen gemeente hier dus bericht van. Zooooo blij hiermee. Zelfs mijn naam mocht ik eindelijk wijzigen. Is nu Echt Lana. Maar mijn menselijke revolutie ging verder, gesproken met mijn huisarts. Ik wilde dit al zo lang doen, en keer op keer deed ik het niet. Gisteren kwam het ervan. Goed gesprek gehad. Hij heeft nu met mij 4 transgenders/transseksuelen lopen in zijn praktijk. Hij had natuurlijk van mij al de verklaring van PsyQ ontvangen en de wijziging van mijn geboorte aangifte. Daardoor zijn we in gesprek gekomen en dus snel een vervolg gesprek gehad, gisterochtend 23 oktober . . . en ja straks ga ik naar de apotheek voor (wat staat op de Vumc papieren): Hormoonbehandeling bij man-vrouw transgenders . . . . het gaat echt gebeuren. We gaan de mannelijke hormonen te lijf ! Over een dikke maand de eerste controle en hij raadde mij aan om een gesprek te voeren in het VU. Ik ga niet in transitie maar dit is toch wel wat ik wil en wat ik binnen mijn huwelijk kan doen. Dus op papier vrouw en binnen nu en ????? zoveel tijd wat minder mannelijke 'trekjes' (ff kort door de bocht). Leuk om te zien dat je op T-Nederland wel reacties krijgt. In het verleden best wel een beetje actief geweest op Travestie/Transgender(org) site (die andere) en kreeg eergisteren plots een mail dat ik geband was (verbannen) van die site. Ik was mij werkelijk geen kwaad bewust, maar heb gelijk gevraagd of ze direct alles willen wissen van mij. Echt gek, maar nu zal ik af en toe wat op dit forum schrijven. Ik wens ieder in haar proces al het geluk toe ! Ik proef nu mijn eigen pure geluk (karma) en ik wens dit geluk aan ieder van jullie toe ! Liefs Lana.
You don’t talk yourself into gender dysphoria.
I just want to be myself !!
Phlox
Berichten: 115
Lid geworden op: 11 jun 2018, 02:33
Gender: Trans MtF
Locatie: Flevoland

Re: Jezelf zijn is best moeilijk

Bericht door Phlox »

Als je niet blij bent met wat je hebt, wees dan blij met wat je niet hebt.