Gwenda schreef: ↑08 aug 2018, 22:08
Als je het verlangen voor je ziet wordt het reëel.
Ook dan kan het nog beangstigend zijn.
Dus dan wordt het alsnog niet bevredigd.
Maar meen gezien de o.p. en het laatste bericht van de t.s. dat het daar inmiddels wel goed zit.
Gwenda schreef: ↑08 aug 2018, 22:08
Als je het verlangen voor je ziet wordt het reëel.
Ook dan kan het nog beangstigend zijn.
Dus dan wordt het alsnog niet bevredigd.
Maar meen gezien de o.p. en het laatste bericht van de t.s. dat het daar inmiddels wel goed zit.
Zeker kan het beangstigend zijn. Ik zal de laatste zijn die dat ontkent.
Het is denk ik ook een beetje wennen aan. Ik denk persoonlijk dat je gek wordt als je van de ene op de andere dag de knop om zet en als het andere geslacht door gaat.
Gwenda schreef: ↑08 aug 2018, 22:08
Als je het verlangen voor je ziet wordt het reëel.
Ook dan kan het nog beangstigend zijn.
Dus dan wordt het alsnog niet bevredigd.
Maar meen gezien de o.p. en het laatste bericht van de t.s. dat het daar inmiddels wel goed zit.
Zeker kan het beangstigend zijn. Ik zal de laatste zijn die dat ontkent.
Het is denk ik ook een beetje wennen aan. Ik denk persoonlijk dat je gek wordt als je van de ene op de andere dag de knop om zet en als het andere geslacht door gaat.
Ik droeg al rokken als man, dat maakte de switch wel makkelijker om als vrouw te gaan leven. Wat ik nu dus 24/7 doe.
Jeg er Marica, jeg er en Lastebilsjåfør og Norge gal
Ik moest in het begin even wennen aan wat dingen. Echter nu ik zon beetje fulltime vrouw ben, voelt alles veel natuurlijker en geniet ik can allerlei dingen waar ik vroeger niet van kon genieten omdat het niet hoorde bij dat geslacht.
Gwenda schreef: ↑08 aug 2018, 22:46
Het is denk ik ook een beetje wennen aan. Ik denk persoonlijk dat je gek wordt als je van de ene op de andere dag de knop om zet en als het andere geslacht door gaat.
Oeps ... dat verklaard
Toch is dit wat ik gedaan heb. Ben op 31 juli 2017 op mijzelf gaan wonen en naar mijn werk gegaan. Mijn oude kleding in een doos gedaan en dat was het. Maar ja, dat was natuurlijk eigenlijk enkel een verandering van kleding en naam. De veranderingen in mij, dat is een continu process. De enige knop die hier omgezet kan worden is de keuze er gewoon voor te gaan. En die knop was eigenlijk al veel eerder omgezet anders was ik niet op mijzelf gaan wonen en gedag hebben moeten zeggen tegen familie en gezin.
Voor mij, persoonlijk, is het een kwestie van gewenning.
Vele dingen durfde ik gewoon niet, nu ik accepteer wie ik ben, langzaam maar zeker komt dat steeds verder los. Het kan wel. Het zat er altijd al in. Maar iets hield me tegen. Nu steeds minder.
Elke acceptatie van de omgeving is nog een overwinning, maar er zal geen acceptatie meer gevierd hoeven worden als ik in de menigte opga.
Dan is het vanzelfsprekend.