Tijd voor jezelf; Bezoek Rijksmuseum; Kunst, muzen en vrijheid

Gevoelens die je met de wereld deelt
Plaats reactie
janine2363
Berichten: 1034
Lid geworden op: 30 jul 2016, 18:21
Gender: Vrouw
Locatie: Hasselt

Tijd voor jezelf; Bezoek Rijksmuseum; Kunst, muzen en vrijheid

Bericht door janine2363 »

Hoe het is om transgender te zijn ? Op dit moment te weinig tijd om gewoon mijzelf te zijn. Werk, relaties, huishouden, transitie formaliteiten, administratie. Er zijn zoveel dingen die mijn energie vragen, dat ik bijna geen momenten meer heb om gewoon te mijzelf te zijn en gewoon met andere gewone mensen gewone dingen te doen. velen zoeken misschien “het bijzondere”; doelen, ervaringen. Ik niet, ik wil gewoon zijn, of eerder gewoon -zijn-. Dit weekeind was leuk (ik schreef bijna “bijzonder”, maar dat gaat dus niet). Hier is het verhaal:

Deze Zaterdag was mijn laatste dansles van de cursus, ik moet nog op zoek naar een partner vooor de volgende cursus (instant update, de lieve mensen van de dansschool hebben iemand voor mij gevonden), maar dat is een ander verhaal. Een danskoppel “J&D” vroegen of ik al iets te doen had voor de avond, of ik geinteresseerd zou zijn in een kunstpresentatie, met als concept dat alle aanwezigen zouden reageren op vragen bij gepresenteerde foto’s en ook in dialoog zouden gaan met elkaar. Normaal zie ik mijzelf niet zo als kunstzinnig, maar omdat ik Vrijdag een ongelofelijk leuke uitstap naar het rijksmuseum in Amsterdam had gehad, meer daarover beneden, was ik helemaal “In the arts” en leuk mij dat een leuk idee. “J”, die de presentatie en het concept had bedacht, had er veel tijd en aandacht in gestoken. De combinatie en selectie van foto’s en vragen vereiste aandacht en introspectie en riepen reacties op; Vragen die gingen over mens en maatschappij, beleving en opinie, tegenstellingen, vooroordelen en inzichten. Het was een spontane dialoog van mensen die normaal gezien niet zomaar bij elkaar zouden komen, nu enkel verbonden door de interesse in kunst, en sommige van de dialogen waren dus onverwacht heftig en passioneel, maar ook met respect om elkaar te laten spreken. Dit alles deed mij meteen denken aan ons forum, maar met het detail dat je de deelnemers in levende lijve kon zien en er dus minder communicatie misverstanden waren.

Dat ik zo in de stemming voor kunst kwam, was dus te danken aan mijn uitstapje naar het rijksmuseum op Vrijdag. Ik was uitgenodigd door een vriendin, die niet alleen kaartjes had, maar ook nog eens kaartjes van: “U hoeft niet in de rij te wachten U mag iedereen voorbij en meteen naar binnen”. On-weer-staan-baar dus.

Het hoogtepunt van het rijksmuseum is toch echt wel Rembrand’s Nachtwacht, het is een bijzonder schilderij, maar net als de “stemming voor kunst”, moet je denk ik net in de goede stemming zijn om het schilderij te apprecieren en tot je door te laten dringen. En eigenlijk toevallig was dat gelukt. Met mijn gewone dagritme van kantoor had ik natuurlijk meteen voorgesteld dat ik om 9 uur voor de deur bij de vriendin zou staan zodat we iets na tienen in Amsterdam zouden zijn. Nou, dat kwam op een duidelijke NEEEE !!!! dit is vakantie geen werk (en ik leef nog niet voor 11 ;-) reactie te staan. Mhhh, daar zat wat in, een keer uitslapen leek mij eigenlijk ook wel wat. Dus toen ik om 11 aanbelde, stond de koffie klaar en was het al duidelijk dat het een heel ontspannen dag zou worden. Dus niks meteen hop wegwezen, eerst een lekker bijbabbelen (en ik alle koekjes opeten) en dan op het goede moment de reis naar Amsterdam voortzetten.

Zoals gezegd konden we het museum zo binnen lopen en het relaxte gevoel versterkt doordat er geen super zware beveiliging was. We gingen eigenlijk zonder denken naar de verdieping van de 16e en 17e eeuw. Er waren niet alleen schilderijen uit de gouden eeuw, maar ook beelden, meubels, sieraden, speelgoed, ander huisraad, dus eigenlijk een portret van die tijd. Dat maakte ons al snel enthousiast, sommige van de zaalwachters tot goedmoedige wanhoop drijvend als we elkaar details en kenmerken van schilderijen en beelden aanwezen: “Dames, alstublieft, niet zo dichtbij, zometeen gaat het mis”. Ik had zoals gebruikelijk al dat soort praktische dingen niet door en … … ik heb lange (en scherpe) nagels, dus ik was wel een beetje een rondlopende “disaster-waiting-to-happen”, maar de zaalwachters waren of gecharmeerd van onze authentieke interesse, of geintimideerd van mijn 1m90, maar in ieder geval was mijn welgemeende: “oepsie, sorry” genoeg om iedereen te laten lachen. En met zo’n ontspannen stemming kwamen we uiteindelijk in de hal, waar de nachtwacht op het einde in een alkoof hangt.

Vanaf het eerste moment dat wij het zagen, was er een gevoel dat het een bijzonder schilderij was, maar wat? Wat was die magie die je voel, maar niet kan beschrijven. In de hal rondom hangen meerdere vergelijkbare schilderijen, “foto’s” van andere stadsmilities, voornamelijk “show” van rijke burgers die zich een leuk uniform konden veroorloven om bij het clubje te komen en zo op de “portret foto” te mogen. Allen hadden ze meer kleur, meer spel met licht en donker dan de nachtwacht, die als je er op let, best wel wat oud en groezelig is, beschadigt en slecht gerestaureert lijkt het wel. Toevalligerwijs hing ernaast een schilderij van het schilderij (een kopie dus) van een tijdsgenoot van Rembrand, die de Nachtwacht dus toonde van toen hij nog nieuw was, want de kopie was niet beschadigt, maar … miste de magie.

En toen voelde ik ineens wat het was. De nactwacht heeft een ruimtelijkheid, die je het gevoel geeft daar op de plek te staan in de zaal, daar waar Rembrand schilderde. En niet zoals in een 3D film, waar de dingen op je af te lijken vliegen, maar gewoon de gewaarwording van: “Ik ben daar”. Absoluut geen idee hoe het schilderij dat doet, welke techniek, laat ik het maar houden op: “De hand van de meester”.

Na 2 uur museum waren we wel verzadigd, we hadden precies de verdieping van de 16e en 17e eeuw gedaan en dat was genoeg, zo was het precies een fijne beleving, waarom meer bekijken als onze zintuigen al vol zaten metkunst en te weinig met een hapje en drankje. Trouwens heel Amsterdam is een openlucht museum, bijna alle huizen in een passende barokke stijl. Wat vriendelijke Amsterdammers wisten deze twee dames een leuk Amsterdams eethuisje te wijzen.

Wat doe je in een eethuisje? Nou, iets drinken, babbelen, hapje komt, meer babbelen, droge keel, nieuw drankje. Je kan echt wel levensgenieter zijn in het Calvinistische noorden (en trouwens, Amsterdam heeft dat nooit echt zien zitten, indertijd vonden ze de katholieke Spanjaarden ook wel best, “why worry, why bother” zullen ze wel gevonden hebben), al waren de latere heren afgebeeld op de schilderijen wel duidelijk een ander stiel, dat ging om centen tellen.

De vriendin met wie ik uit was, was Daniéla van het forum, dus een van de de dingen die ik vroeg: “Hey meid, waarom scrijf je niks meer ?”. Nou daarop volgde een lang verhaal, maar de korte versie was: “Ik ben van het form gebannen”.

Ik zo van: “Wat!? Dat is toch iets van de middeleeuwen, toen deden zo nog mensen in de ban, omdat ze vrijheid van menings uitting en expressie nog niet hadden uitgevonden, maar ik dacht dat we nu toch wel beschaafd waren geworden”.

Het kan zijn dat ik nu helemaal ben opgegaan in de vrijheid van kunsten, zeker met de kunstpresentatie van zaterdag, net als het forum een diallog met veel gezichtpunten waar zeker niet iedereen de zelfde mening had, maar dat was juist de toegevoegde waarde.

Moet je je ook voorstellen Daniéla is een klein opdondertje, met een wat, euuuh, apart gevoel voor humor en haar gevoelige plekken en eigenaardigheden, maar het is echt een on-ge-lo-fe-lijk lief en sympathiek mens (en echt niet alleen omdat ik al aar koekjes mocht opeten). Gosh, stel je voor het een dag met een type als ik volhouden, dan moet je echt wel van goed wil zijn. Maar ze is ook behulpzaam en probeerde altijd echt wezenlijk iets bij te dragen, anderen te helpen, dingen schrijven die er vaak toe doen. En gosh, stel je voor, dingen die van belang zijn voor mij in mijn botte hoofd door te laten dringen, dat is ook zeker niet iedereen gegeven.

Dus ik kan dat niet vatten, ik weet er verder niets van en wil er ook verder niets van weten, maar als ik mocht gokken, dit is iets van oud zeer tussen mensen en heeft niet veel te maken met bijdragen op het forum. En als dat zo is, is dat fout en als het fout is, dan voel ik de noodzaak dit zo hier te schrijven. Het is namelijk in een zekere zin ook mijn forum, en het is ook in mijn belang dat iedereen kan schrijven als dat nuttig is.

En anders,hey, ban mij dan ook per direkt van het forum alsjeblieft, ik weet ook wel dat ik een niet alledaagse schrijfstijl en gevoel voor humor heb, dus als dat een probleem is … Dan zit ik liever nog in het zelfde schuitje bij Daniéla.

Het is net als met kunst en kunst beleving, kunst is de sterkste vorm van expressie van mensen, soms is het gewoon mooi zoals de nachtwacht, soms stemt het to nadenken als "Ceci n’est pas une pipe", soms is het wat provocerend of controversieel. En er zijn altijd wel stemmen geweest om dan ook kunst of de kunstenaar te bannen als het iemand even niet beviel. Maar uiteindelijk zijn we beter af als dat niet gebeurd.
Janine

https://www.youtube.com/watch?v=YR5ApYxkU-U

“We don't need no education
We don't need no thought control
No dark sarcasm in the classroom
Teacher, leave them kids alone
Hey, teacher, leave them kids alone”
Plaats reactie