Innerlijke overtuiging, innerlijke kracht
Geplaatst: 29 nov 2017, 17:45
Op mijn wettelijke erkenning staat: "Janine heeft de onomkeerbare innerlijke overtuiging tot het andere geslacht te behoren dan dat wat vermeld staat in haar geboorteakte".
Deze zin moet er volgens de (Belgische) wet precies zo instaan om de mogelijkheid te hebben op ondersteuning en zorg van artsen voor een medische transitie. De erkenning zelf geeft aan dat de (spirituele) transitie al gedaan is.
Best wel wat berichtjes (op dit forum) gaan over angsten en onzekerheden: "Hoe zullen mensen mij aankijken?", "Wat zullen mijn collega's zeggen ?"
dat soort dingen. Maar ook sterker "transgender zijn wens je je ergste vijand niet toe", alsof we kosmisch verdoemt zijn, in plaats van gewone mensen in deze gewone wereld met een ongelofelijke verscheidenheid. In een groot dorp van pak 'm beet 10000 mensen het je volgens de statistieken zo'n 30 transgender mensen, elk in een van de vele verschillende vormen, maar da's een klas lokaal vol. Dat zou je ect wel merken in het straatbeeld ... ... ... als wij in het gewone leven in het straatbeeld zouden zijn, maar er zijn al die angsten om te overwinnen.
Ikzelf heb dat soort angsten niet, ik heb andere angsten, maar dat komt omdat ik een persoon ben die minder zekerheden nodig heeft. Ik bloei juist op in een wereld van onzekerheden, zoals anderen dat zouden ervaren, ik voel dat als mogelijkheden. Er zijn ook onplezierige mogelijkheden maar, wel, ja, die oren er ook gewoon bij. "Such is life".
Maar er is meer, dit is geen verhaal over bang vs. niet bang, wat ik eigenlijk wil vertellen is wat het betekend voor mij dat "Janine de onomkeerbare innerlijke overtuiging" heeft. Dat geeft mij geen euforie of zo, maar het gevoel van "ik ben". Het geeft mij rust en een zeer grote innerlijk kracht. De kracht om te doen wat ik moet doen: Mij completeren en te leven naar wie ik ben, gewoon zonder poespas.
Mischien is het voor anderen anders, dat de medische transitie nodig is, of helpt, om de innerlijke overtuiging en daardoor die innerlijke kracht te vinden. Maar ik leg het belang bij de innerlijke overtuiging en kracht omdat daarmee de angst an onzekerheid overwonnen kunnen worden.
Dat geeft wel een gevoel van euforie, door die kracht te bereiken wat je uit het diepst van je ziel nodig hebt om te bereiken: Jezelf zijn.
Daarom vind ik ook niet dat wij "kosmisch verdoemt" zijn. Het is waar dat het een zware weg is, met best veel "leuk is anders", maar daar op dat punt komen met die absolute innerlijke zekereid eindeljik te weten wie je bent. Die ervaring maakt het misschien de moeite waard
Deze zin moet er volgens de (Belgische) wet precies zo instaan om de mogelijkheid te hebben op ondersteuning en zorg van artsen voor een medische transitie. De erkenning zelf geeft aan dat de (spirituele) transitie al gedaan is.
Best wel wat berichtjes (op dit forum) gaan over angsten en onzekerheden: "Hoe zullen mensen mij aankijken?", "Wat zullen mijn collega's zeggen ?"
dat soort dingen. Maar ook sterker "transgender zijn wens je je ergste vijand niet toe", alsof we kosmisch verdoemt zijn, in plaats van gewone mensen in deze gewone wereld met een ongelofelijke verscheidenheid. In een groot dorp van pak 'm beet 10000 mensen het je volgens de statistieken zo'n 30 transgender mensen, elk in een van de vele verschillende vormen, maar da's een klas lokaal vol. Dat zou je ect wel merken in het straatbeeld ... ... ... als wij in het gewone leven in het straatbeeld zouden zijn, maar er zijn al die angsten om te overwinnen.
Ikzelf heb dat soort angsten niet, ik heb andere angsten, maar dat komt omdat ik een persoon ben die minder zekerheden nodig heeft. Ik bloei juist op in een wereld van onzekerheden, zoals anderen dat zouden ervaren, ik voel dat als mogelijkheden. Er zijn ook onplezierige mogelijkheden maar, wel, ja, die oren er ook gewoon bij. "Such is life".
Maar er is meer, dit is geen verhaal over bang vs. niet bang, wat ik eigenlijk wil vertellen is wat het betekend voor mij dat "Janine de onomkeerbare innerlijke overtuiging" heeft. Dat geeft mij geen euforie of zo, maar het gevoel van "ik ben". Het geeft mij rust en een zeer grote innerlijk kracht. De kracht om te doen wat ik moet doen: Mij completeren en te leven naar wie ik ben, gewoon zonder poespas.
Mischien is het voor anderen anders, dat de medische transitie nodig is, of helpt, om de innerlijke overtuiging en daardoor die innerlijke kracht te vinden. Maar ik leg het belang bij de innerlijke overtuiging en kracht omdat daarmee de angst an onzekerheid overwonnen kunnen worden.
Dat geeft wel een gevoel van euforie, door die kracht te bereiken wat je uit het diepst van je ziel nodig hebt om te bereiken: Jezelf zijn.
Daarom vind ik ook niet dat wij "kosmisch verdoemt" zijn. Het is waar dat het een zware weg is, met best veel "leuk is anders", maar daar op dat punt komen met die absolute innerlijke zekereid eindeljik te weten wie je bent. Die ervaring maakt het misschien de moeite waard