Nieuwe chat! Zie dit topic.

Au dela des ombres (de schaduwen voorbij)

Gevoelens die je met de wereld deelt
Gebruikersavatar
janine2363
Berichten: 1035
Lid geworden op: 30 jul 2016, 18:21
Gender: Vrouw
Locatie: Hasselt

Au dela des ombres (de schaduwen voorbij)

Bericht door janine2363 »

Ik heb gisteren mijn "tweede" transitie gedaan, de eerste was 31 juli toen ik bij mijn gezin weg ben gegaan, dat huis heb moeten verlaten en als mijzelf ben gaan leven. Vanaf dat moment, met vrije keuze, ben ik op weg gegaan naar mijn tweede transitie gisteren.

De tweede is soort van "de grote oversteek", maar dat is ook de titel van een verhaal van Asterix en Obelix en ... ... hmmm, dat klopt niet helemaal. "Au dela des ombres" is ook een titel van een verhaal, namelijk van Thorgal. De Nederlandse titel: "De schaduwen voorbij" is wel een letterlijke correcte vertaling, maar toch niet hetzelfde, want de klank, het timbre, is anders en dat draagt het gevoel.

Mijn tweede transitie is het begin van de tweede fase van mijn hormoon therapie: Vrouwelijke hormonen; Vervrouwelijken. Alle stappen hiervoor waren voorbereiding: Mannelijke hormoon onderdrukkers; ontmannelijken, maar eigenlijk nog meer papierwerk. Attesten, verwijzingen, al het noodzakelijke om mijn recht op zelfbeschikking terug te krijgen, ongehinderd door artsen, bureaucratieen, wachtlijsten, dat ik, net als mijn eerste transitie ook deze kan doen in volledig vrije keuze, inclusief mijn ingeschrijving op de wachtlijst voor mijn vaginoplastie. Da's pas voor over een jaar, da's OK, het belangrijkste (voor mij) is dat er geen belemmeringen zijn.

Dat in Belgie de hormoon therapie twee fasen heeft, ben ik eigenlijk erg blij mee. Ik heb de veranderingen van het verdwijnen van testosteron kunnen ervaren en nu dus helemaal los daarvan de eerste ervaring van het verschijnen van oestrogeen. Waar in Nederland naar ik begrepen heb, oestrogeen wordt toegedient met pleisters of gel, wordt dat door mijn endocrinoloog gezien als de "onderhouds fase", nadat in een "aanvangs fase" het hormoon met een redelijke hoge dosis van 2x2mg/dag met een pil wordt genomen om, dus later, in "onderhoud" naar een lagere dosis te gaan.

Gisteren dus die eerste pil genomen. Hoewel het een bijzonder moment was, was het dat ook weer niet. Ik woon tenslotte alleen en kan je zo'n moment eigenlijk wel met anderen delen ?

Het duurde tot iets na middernacht dat ik het effect gewaar werd. Nu wordt het moeilijk voor mij, want ik kan eigenlijk geen woorden vinden om dat gevoel te beschrijven, maar dat gaat mij niet weerhouden het toch te proberen :-)

- Als een "roze" bom die in mij ontplofte: <poef> eentje die verandert, niets stukmaakt, maar juist heel maakt
- Als je favoriete wintertrui, te vaak gewassen in te hard water, maar nu eindelijk een keer met wasverzachter, terug naar totale knuffelbaarheid
- Als op je rug drijvend in het water in een warme lagune. Tropisch, maar zonder de felheid en scherpte van de tropische zon
- Als een kaars naast de open haard, door de extra warmte zacht geworden, wat gesmolten en uitgelopen
- Als een geest drijvend boven mijn lichaam, toch verbonden door een tinteling in al mijn zenuw uiteinden
- Als terug van een lange schaatstocht in de kou, met een grote kop warme choco, spieren ontspannend en loom, heerlijk loom en lui.

Het was niet erg dat ik alleen was, het kan eigenlijk niet anders, want als ik dreef op het water in de lagune, de stroom nam mij mee, de zee op.
Ik zie mijn naasten op het strand, ik voel ze, we zijn verbonden, maar de draad is zo dun, oh zo dun. Als ik niet zou opletten en mijn ogen zou sluiten zou ik kunnen wegdrijven en zou de draad kunnen breken, dus beter mijn loomheid overwinnen en moeite doen om terug te peddelen,
ze zijn het waard, al begrijpen ze mij niet en verwijten ze mij mijn verandering. Hoe kan ik uitleggen dat er geen andere weg, geen andere manier is ?

Mischien is het beter uit te leggen in geluid:

Ocean cloud:
https://www.youtube.com/watch?v=Qx5dzaYrcoQ

High hopes:
https://www.youtube.com/watch?v=R4gV-W93-OY

Of voor een keer iets visueels
http://www.thorgal.com/album/au-dela-des-ombres/

Janine
Anon20190501
Berichten: 2212
Lid geworden op: 10 feb 2016, 22:37
Gender: Trans MtF

Re: Au dela des ombres (de schaduwen voorbij)

Bericht door Anon20190501 »

janine2363 schreef: 12 dec 2017, 09:34.

Dat in Belgie de hormoon therapie twee fasen heeft, ben ik eigenlijk erg blij mee. Ik heb de veranderingen van het verdwijnen van testosteron kunnen ervaren en nu dus helemaal los daarvan de eerste ervaring van het verschijnen van oestrogeen. Waar in Nederland naar ik begrepen heb, oestrogeen wordt toegedient met pleisters of gel, wordt dat door mijn endocrinoloog gezien als de "onderhouds fase", nadat in een "aanvangs fase" het hormoon met een redelijke hoge dosis van 2x2mg/dag met een pil wordt genomen om, dus later, in "onderhoud" naar een lagere dosis te gaan.
.
Hmm. Da's frappant. Ik vermoed dat dit eerder afhankelijk is van het inzicht van de individuele endo. Ik ben namelijk in BE meteen met de twee tegelijk gestart. Bovendien niet met oestrogeen pillen maar met gel. Voor 40+ers zou dat het risico op bloedklonters sterk verminderen.

Overigens: Feli!
"Indeed, organizing atheists has been compared to herding cats, because they tend to think independently and will not conform to authority." (Richard Dawkins, The God Delusion)
Gebruikersavatar
Hrafn
Berichten: 1158
Lid geworden op: 18 jul 2017, 17:10
Gender: Non-binair
Locatie: Twente

Re: Au dela des ombres (de schaduwen voorbij)

Bericht door Hrafn »

janine2363 schreef: 12 dec 2017, 09:34

- Als een "roze" bom die in mij ontplofte: <poef> eentje die verandert, niets stukmaakt, maar juist heel maakt
- Als je favoriete wintertrui, te vaak gewassen in te hard water, maar nu eindelijk een keer met wasverzachter, terug naar totale knuffelbaarheid
- Als op je rug drijvend in het water in een warme lagune. Tropisch, maar zonder de felheid en scherpte van de tropische zon
- Als een kaars naast de open haard, door de extra warmte zacht geworden, wat gesmolten en uitgelopen
- Als een geest drijvend boven mijn lichaam, toch verbonden door een tinteling in al mijn zenuw uiteinden
- Als terug van een lange schaatstocht in de kou, met een grote kop warme choco, spieren ontspannend en loom, heerlijk loom en lui.

Het was niet erg dat ik alleen was, het kan eigenlijk niet anders, want als ik dreef op het water in de lagune, de stroom nam mij mee, de zee op.
Ik zie mijn naasten op het strand, ik voel ze, we zijn verbonden, maar de draad is zo dun, oh zo dun. Als ik niet zou opletten en mijn ogen zou sluiten zou ik kunnen wegdrijven en zou de draad kunnen breken, dus beter mijn loomheid overwinnen en moeite doen om terug te peddelen,
ze zijn het waard, al begrijpen ze mij niet en verwijten ze mij mijn verandering. Hoe kan ik uitleggen dat er geen andere weg, geen andere manier is ?


Janine
Wat ontzettend mooi geschreven. Wegdrijvend op jouw woorden kan ik het voelen.
Gebruikersavatar
janine2363
Berichten: 1035
Lid geworden op: 30 jul 2016, 18:21
Gender: Vrouw
Locatie: Hasselt

Re: Au dela des ombres (de schaduwen voorbij)

Bericht door janine2363 »

Nu een week later ...

Het lieve schattige ontploffinkje in mij lijkt een eenmalige ervaring te zijn.
Soms verwens ik mijn geheugen, omdat er teveel in blijft zitten, maar nu
ben ik er wel heel blij mee dat ik (stukjes van) dat moment in "total recall"
kan herleven.

De titel van deze thread blijkt (toevallig ???) goed gekozen, de veranderingen
deze week waren subtiel, maar toch het beste te beschrijven als een mist die
opgetrokken is. Wat is er veel meer in de wereld te zien, wat was ik blind.

Alsof in een tent op een heuvel top. Wind waait tegen het canvas, maar je voelt
de luchtstroom eigenlijk niet direct, hoogstens wat tocht of via andere zintuigen
zie en hoor je het canvas klapperen en bewegen. Of regen dat slaat op het dak,
tenten lekken altijd wat, dat is een essentieel onderdeel van het ontwerp, anders
is kamperen niet leuk (mijn begrip althans), dus je wordt wel wat vochtig, maar
niet echt nat. Ook hier, je kan de regen sterker horen en rationaliseren dat het
waait en regent omdat je het hoort, je weet het, denkk je, misschien staat er
wel een grappenmaker wat aan de tent te schudden, gedachten bedotten,
gevoelens ook, maar ... anders. Of om het verhaal wat minder treurig en kleumerig
te maken: De zon. De tent warmt op, daar hoor je niks van, en weer andere zintuigen
die je ingeven dat je kan denken dat de zon schijnt, maar het plezier van de zon
op je huid voelen, of de scherpte, want de zon kan branden, dat niet.

De tent is nu weg, meegenomen door een grote windhoos, het is wennen om nu
ineens blootgesteld te zijn aan de elementen. Je zou kunnen zeggen, waarom niet
alleen zon, had je liever de regen niet gehad? Maar ze hebben allemaal hun eigen
waarde, ze zijn allemaal nodig en nuttig.

Maar dat is niet het grootste verschil, nu de tent weg is kan ik zien, echt zien. Niet
enkel in de schaduw en op het canvas schaduwen van voorbijtrekkende mensen.
Ik zie ze als nooit tevoren. Ik sprak met een vriendin over,... ... nou ja van alles
eigenlijk, dat maakte ook niet uit, want ik -sprak- met haar, de woorden en de
onderwerpen, wat we zeiden deed er niet toe, want we begrepen elkaar en de
boodschappen gingen zonder woorden over en weer. Het geluid was om de pretentie
op te houden dat voor communicatie spraak nodig is. Net als John Cleese ooit
opmerkte dat de Nederlandse taal niet bestaat, dat wij in Nederland allemaal
Engels spreken en we in het bijzijn van Britten alleen maar wat vage keelklanken
maken om te doen alsof we een eigen taal hebben: ""Gggggg"

De song beneden verwoordt dit, deze stond al in mijn muzikaal dagboek, maar heeft
nu pas zijn echte betekenis gekregen. Let wel dat de "you" in de tekst meervoud is:
"jullie", want dit gaat niet over een lief, maar alle mensen waar ik een band mee
heb.

Janine

Peter Gabriel: More than this:
https://www.youtube.com/watch?v=i4dyWXxebwQ

i woke up and the world outside was dark
all so quiet before the dawn
opened up the door and walked outside
the ground was cold

i walked until i couldn't walk anymore
to a place i'd never been
there was something stirring in the air
in front of me, i could see

more than this
more than this
so much more than this
there is something else there
when all that you had has all gone
and more than this
i stand
feeling so connected
and i'm all there
right next to you

it started when i saw the ship go down
i saw them struggle in the sea
and suddenly the picture disappears
in front of me

now we're busy making all our busy plans
on foundations built to last
but nothing fades as fast as the future
and nothing clings like the past, until we can see

more than this
more than this
so much more than this
there is something out there
more than this
it's coming through
and more than this
i stand alone and so connected
and I'm all there
right next to you

oh then it's alright
when with every day another bit falls away
oh but it's still alright, alright, alright
and like words together we can make some sense

much more than this
way beyond imagination
much more than this
beyond the stars
with my head so full
so full of fractured pictures
and i'm all there
right next to you
so much more than this
there is something else there
when all that you had has all gone
and more than this
i'm alone
feeling so connected
and i'm all there right next to you

more than this
more than this
more than this


P.S. Ik moest op een moment denken, maar ... wat betekend dit voor een transman? Is dat omgekeerd ? Gaat
die dan uit vrije wil in de tent zitten ... ... maar dat was natuurlijk een domme gedachte. Ik maak de fout
te denken dat ik vroeger man was, omdat ik wat mannelijke gedragingen en manieren van denken nog heb,
maar ik denk dat ik moet bekennen dat ik helemaal nooit heb geweten wat het is om man te zijn, wat dat uniek
en fijn en leuk en bijzonder maakt. Misschien is dat juist wel dat proces van in de tent zitten en met alles
wat je hebt uit al die indirecties een beeld van de wereld en de mensen daarin te maken, of juist de rust
van niet bloodgesteld zijn aan alle elementen, dat je rustig kan focussen op dat ding wat je -echt- wil
bereiken. Ik gok maar wat, ik weet het niet. Ik moet bekennen dat ik weinig van mannen begrip. Ik vind het
fijn om ze om mij heen te hebben, er dingen mee te doen omdat (zoals ik het zeg, goed bedoelt hoor ;-))
het simpele wezens lijken te zijn, die mij in oprechte eenvoud wat steun geven, zoals je kan vertrouwen dat
je dans partner je overeind houd en stuurt, zodat ik kan genieten van mijn beweging, zonder zorgen dat dat
complexe hoofd van mij anders zou aandragen. Zou het plezier van de man zijn dat hij door dat zo te doen
kan genieten van het feit dat ik geniet van ...

Enfin, mocht iemand een goed antwoord hebben, zou het graag weten, of misschien ook niet, want als het
een antwoord is in woorden in plaats van een verwoording, zou ik het ueberhaupt begrijpen, vast niet ;-)
Gebruikersavatar
janine2363
Berichten: 1035
Lid geworden op: 30 jul 2016, 18:21
Gender: Vrouw
Locatie: Hasselt

Re: Au dela des ombres (de schaduwen voorbij)

Bericht door janine2363 »

janine2363 schreef: 18 dec 2017, 17:27 Het lieve schattige ontploffinkje in mij lijkt een eenmalige ervaring te zijn.
Ik ben nog nooit van mijn leven zo blij geweest dat ik er compleet naastzat
De ervaring van die ervaring hebben als ik met 140km/uur over de snelweg
ga, is misschien wel beter als dat eenmalig blijft.

Het is gelukkig dat ik mijzelf eraan gewoon heb gemaakt om in Belgie met
mijn ogen dicht te rijden, daar ik anders helemaal knetter nerveus zou
worden van de overige weg misbruikers. Ik ben uiteindelijk veilig en met
een zeer goed humeur op mijn bestemming "geland"

Voor de goede orde en duidelijkheid, om de reputatie van Belgische
automobilisten niet in (dis?)crediet te brengen. Ik ben een Nederlandse,
ik heb me alleen aangepast; Integratie enzo ;-)
Rachel la femme
Berichten: 34
Lid geworden op: 21 dec 2017, 16:01
Gender: Genderfluid

Re: Au dela des ombres (de schaduwen voorbij)

Bericht door Rachel la femme »

Lieve Janine,

Wat ben ik onder de indruk en zelfs geraakt door jouw schrijven!
Momenteel voor mij te veel om op terug te koppelen, maar diep hoor!

Zou graag eens persoonlijk met je willen praten, maar afstand, qua kilometers is nogal groot.

Wens je een rustige tijd!

Liefs, Rachel
Gebruikersavatar
janine2363
Berichten: 1035
Lid geworden op: 30 jul 2016, 18:21
Gender: Vrouw
Locatie: Hasselt

Re: Au dela des ombres (de schaduwen voorbij)

Bericht door janine2363 »

En drie weken later,

Dit is een bijzondere week, enfin het waren drie bijzondere weken, het lijken soms wel drie jaren omdat ik mij moeilijker kan
voorstellen dat het ooit anders was. Ik zit echt goed in mijn vel, weet echt wie ik ben, zo'n rust. Heerlijk.

Dat was dan ook de aanleiding om mijn geboorte akte te gaan wijzigen, morgen, in Noord Holland. Waar het voordien eerder een administratieve formaliteit was is het nu -mijn naam-; Die moet opgeschreven worden en daarmee ook de bevestiging dat ik zeker weet dat ik altijd een vrouw was, alleen niet snugger genoeg om het te beseffen (en ja, ja, ik ben blond, ik weet het)

Da's dus morgen; Gisteren (om dit berichtje te kunnen volgen, moet je of gaan geloven in tijdreizen, of niet geloven in causaliteit) werd ik gecontacteerd door de lieve mensen van radio 2 Limburg. Die hadden mij eerder dit jaar geinterviewed i.v.m. het 5-jarige bestaan van het regenbooghuis in Hasselt, maar omdat per 1 Januari de wetswijziging voor transgenders in Belgie is aangepast, wilden ze ter ere van dat feit
daar ook op de radio aandacht aangeven en: "Of ik nog iets meegemaakt had in dat kader ?", Nou, da;s toevallig want overmorgen (let op, we zijn nu gisteren) ga ik dus mijn geboorte akte laten wijzigen

En zo zat ik vanmorgen (het is nu weer vandaag) in de studio bij "E". Ik weet eigenlijk niet veel van radio interviews en journalisten. Er is een vraag en ik praat wat en met een beetje geluk is het zelfs een antwoord op de vraag, maar toch. Ik was heel blij dat ik daar mocht zijn, want het is niet alleen gewoon fijn om dingen die je raken te kunnen delen, maar ik voel dat de mensen van radio 2 ook echt een menselijke interesse in mij/ons hebben. Dus dank je wel radio 2 Limburg.

Het moest vroeg in de ochtend want ik had in de middag een afspraak in Antwerpen voor, euh, "algemene esthetiek". En daar gebeurde wat bijzonders, het geen ik eigenlijk over wilde schrijven.

Toen ik op de behandeltafel/stoel lag keek ik zo uit over mijn buik en borst en het begon langzaam te registreren, dat er iets "anders" was. Tot het muntje (De Frank zoals ze hier in Belgie zeggen, da's 1/40e Euro, of 0.055 Florijn voor de archeologen onder ons) viel ... ... Ik begin al borstjes te krijgen ! Na 3 weken !!! Het is misschien cup A-------, maar ze zijn echt en ze zijn van mij !

Ik zit hier nu nog steeds met een stupide grijns van gelukzaligheid op mijn gezicht. Ongelofelijk hoeveel blijheid er in mijzelf zit, dat er alleen maar dat kleine duwtje nodig is om het er uit te laten komen. Ik geloof vast en zeker, dat de hormonen niet direct emoties veroorzaken maar echt de sleutel vormen om al wat al in je zit er gewoon op zijn natuurlijke manier uit te laten komen. En zoveel blijheid als dat is !

Op de weg terug uit Antwerpen, zacht zoemend in de auto (ik, niet de auto, die bromt, ik zoem). Schoot er plotseling nog een gevoel of een realisatie door mij. Vraag niet waar die vandaan komt, of dat het ueberhaupt waar is, want het gaat over een ervaring die nooit zal kunnen hebben en waar ik me tot vanmiddag ook nog nooit een voorstelling van heb kunnen maken. Als ik al zoveel blijheid in mij kan voelen voor mijzelf is dan niet het ultieme gevoel van blijheid dat een vrouw kan beleven het gevoel is van nieuw leven in je buik te weten en voelen groeien. Dat was wat door mijn heen ging en dat gevoel klonk als een grote bronzen klok, alsof ik -wist- dat het waar is. Maar hoe -kan- ik zoiets weten ?

Misschien allemaal op een rare manier, in dat rare hoofd van mij, verbonden door mijn (weder)geboorte morgen ;-)

Janine

Birth:
https://www.youtube.com/watch?v=dN5EKIm_0tQ
Anon20230219
Berichten: 2557
Lid geworden op: 16 sep 2016, 20:40
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: zij/haar

Re: Au dela des ombres (de schaduwen voorbij)

Bericht door Anon20230219 »

Je hebt het heel prachtig omschreven.

Ik kan soms zo'n geluksgevoel krijgen dat ik spontaan ga huilen en dan moet HRT nog gaan beginnen.
Soms vraag ik mij ook weleens af van jeetje waarom is dit eigenlijk??, waarom ben ik voor het eerst mijn leven echt gelukkig??
Ben eerder aan dit traject begonnen maar kon vanwege allerlei sores er niet zo van genieten als ik nu doe.
Dat was ook de reden dat ik er weer uit sprong omdat ik dat verstandiger vond op dat moment.
Soms spijt van dat besluit, maar vaker denk ik het is goed zo..

Hoop dat je het 2e interview ook met ons deelt.

Liefs:Lisa
Gebruikersavatar
Goose
Berichten: 319
Lid geworden op: 31 dec 2017, 20:25
Gender: Genderqueer

Re: Au dela des ombres (de schaduwen voorbij)

Bericht door Goose »

Ik werd helemaal blij van dit verhaal. Zo mooi geschreven, en de muziek erbij... Vooral dat eerste moment dat je omschreef. Echt prachtig!
Daan
Gebruikersavatar
janine2363
Berichten: 1035
Lid geworden op: 30 jul 2016, 18:21
Gender: Vrouw
Locatie: Hasselt

Re: Au dela des ombres (de schaduwen voorbij)

Bericht door janine2363 »

https://radio2.be/limburg/morgen-word-i ... nals-vrouw

Stand straight, look me in the eye and say goodbye
Stand straight, we've drifted past the point of reasons why
Yesterday starts tomorrow, tomorrow starts today


(misschien ook iets voor de quotes sectie, maar Renee mag niet meedoe)

Dus net terug uit Castricum, of eigenlijk nog maar halverwege, maar ik bubbel over, ik moet iets schrijven : Het bijschrift op mijn geboorte akte

"Geslacht gewijzigd in F (vrouwelijk) en de voornamen van het kind gewijzigd in Janine op basis van de aangifte van wijziging van het geslacht en voornamen gedaan te Castricum 5-1-2018"

Het is maar een formaliteit dacht ik, document in (de deskundigen verklaring), document uit (de akte) stempeltje erop en weer weg.

Alles behalve dus.

Om zeker op tijd te zijn, voorbereid op files, ingestorte Moerdijk bruggen afgesloten snelwegen, ondergelopen tunnels naar de kop van Noord Holland was ik om 5:00 opgestaan en om 6:00 de deur uit, de mascara over mijn rug in de badkamer gooiend. Ik ga te laat zijn !!!
En dus was ik om 8:30 een half uur voor de opening van het gemeente huis, ter plekke en mijn afspraak om 11:30. Gelukkig was er een bakker
bart met Koffie, Broodje & WiFi. Email aan mevrouw "K": "Ahum, ik ben wat vroeg, mag ik eerder komen ?" Dat mocht om 9:00 en toen was ik
potdikkie alsnog 5 minuten te laat want ik kan (nog) niet rennen op hakjes

Ik heb wel eens geschreven dat ik de wereld eigenlijk niet wil zien als een van transacties, consumerism en entitlements, die houding van: "Ik heb betaald en dan heb ik er recht op" of "Die mensen worden toch betaald voor hun werk, dat ze het goed doen !" Liever een van waardering voor wat er voor je gedaan wordt en waarmee je geholpen wordt.

Dus aan de ander kant van de tafel vond ik geen ambtenaar van de burgelijke stand, maar Mevrouw "K" een zeer warm en vriendelijk mens, die het fijn vondt was dat ze mij met zo iets belangrijks kon helpen. Toen ik mijn handtekening had gezet, de akte aangepast en ik mijn kopie kreeg, zat ik weer op een hele grote roze wolk van blijheid. Ik moet bijna licht gegeven hebben want Mevrouw "K" lachte en zei: Je straalt helemaal, met zoveel blijheid kan je in moeilijke tijden toch altijd weer alle mensen aan je kant krijgen. En ze was oprecht blij met en voor mij.

Dus mijn dank aan Mevrouw "K" voor een van de mooiste momenten uit mijn leven.


https://www.youtube.com/watch?v=HfjvSNfUrh4

well on the floor there's a long wooden table
on the table there's an open book
on the page there's a detailed drawing
and on the drawing is the name I took


Janine

P.S. Ik heb haar ook de groeten gedaan van Renee en ze kende haar natuurlijk ook nog.