Maar jij had wel de wijsheid om hulp te zoek -en- de wijsheid om in vertrouwen alles uit te spreken, zo help je je zelf. Op dit forum zijn mensen die psychologen wantrouwen, tsja dan kan je jezelf niet helpen, want dat is toch het meest laagdrempelig betekenisvol contact. Of, erger, ze stellen van te voren dat er zaken zijn van "daar ga ik niet over praten, want dat heeft er niets mee te maken". Denk ik ook weer: "idioot, help je zelf, door anderen te laten helpen" hoe meer je je beperkt hoe moeilijker het is.Marica schreef: ↑29 jun 2018, 20:43 Janine, je schrijft geweldig, en altijd lees ik gretig. Zoveel gelijkenis en ook veel ongelijkheid in het leven als transgender. Ik kan voor mijzelf alleen maar terugkijken op een diepzwarte periode van een paar weken waarin we afwachten tot we ieder apart bij een psycholoog konden komen. Daar hebben mijn vrouw en ik heel veel aan gehad. Ik heb werkelijk mijn ziel op tafel gegooid, en dat was eng. Ik zag de dysforie die mijn seksleven lam legde, en de psych was verbaasd hoe sterk dat was. Bij ieder gesprek was ik meer vrouw geworden, en ze zag een echte vrouw ontwaken. Bij het laatste gesprek liet ze weten de gesprekken met mij altijd erg fijn te hebben gevonden.
Niet dat ik het beste voorbeeld ben. Ik ben over een periode van 20 jaar dieper en dieper in mijn cocon gaan zitten, kon ontsnappen in werk. Maar op een moment barst de dam en dan is er ook de realisatie (bij mij dan) om -alles- te doen wat nodig is en geen valse trots, schaamte, verlegenheid
en vanaf dat moment raken onze verhalen: "Bij ieder gesprek was ik meer vrouw geworden, en ze zag een echte vrouw ontwaken"
En nog zal ik niet roepen van "Ik ben VROUW !!! en iedereen MOET mij zo zien !!!", natuurlijk ben ik vrouw … en anders … so be it. Ik leef en verberg me niet. Ga niet proberen mijn verleden te herschrijven van voor- en na- mijn derde transitie. Veels te blij dat mijn vrienden van weleer mij nog steeds even graag zien (ze zijn er bij de 13e as als ik mijn diploma opnieuw krijg ! )
Kan je ze niet kwalijk nemen, een huisarts kan niet alles weten, ze hebben al moeite met meer voorkomende standaard diagnoses. Maar ze kunnen het hoofd koel houden en zoeken, maar dat vereist een band en betrokkenheid, niet een financieele onderneming. Mijn huisarts kwam op eigen initiatief aanzetten met psychologen om mij verder te helpen, toen het voor mijzelf nog niet zo duidelijk was (zal het ooit helemaal duidelijk zijn ?)
maar dat is Belgie en hier zijn relaties met (huis)artsen gewoon veel persoonlijker.
Maar jouw info map i gewoon een geweldig initiatief. Er zijn misschien niet zo heel veel trans mensen, maar de stress en psychologische pijn zijn gewoon heel groot, alles wat helpt is goed (daarom ben ik ook voorlichting gaan doen, iemand in persoon ontmoeten is anders dan een TV programma)
De geruststelling is, blijf zen, blijf relativeren en introspectief en hoe verder je kom, hoe kleiner de noodzaak om nog verder te gaan. Mijn nep boobies liggen in de kast. Heb niks nep meer nodig mijn mini-mini-mini boobies van mijzelf zijn echt van mijzelf en dus genoeg (voor het moment dan toch )
Ik denk dat zoals ik je nu aanvoel, dat het een heel fijn weekend gaat worden.
Een grote (telepatische ) knuffel van mij
Janine