(R)evolutie

Gevoelens die je met de wereld deelt
Emily98
Berichten: 56
Lid geworden op: 27 nov 2018, 22:07
Gender: Trans MtF

Re: (R)evolutie

Bericht door Emily98 »

Eros schreef: 29 nov 2018, 09:17
Kevin98 schreef: 29 nov 2018, 08:30
Dat eerste stukje is voor mij herkenbaar, ik maak het zelf mee. Ik heb soms gesprekken bij lucertis en ik kreeg daar te horen dat als ik me aanmeld bij een kliniek en naar gesprek dat ik er dan al helemaal als een meisje uit moet zien zodat hun kunnen zien dat het echt zo is en hoe erg. Ik kreeg ook de vraag wat ik zou doen als ze nee zeggen
Zoals we gister inderdaad in de chat besproken hebben hoef je echt niet al in je gewenste geslacht te leven om in aanmerking te komen voor behandeling, maar ook is de kans dat ze gewoon plat afwijzen extreem klein. Dit is omdat dysforie voornamelijk in je hoofd zit, en dat weten ze, dus je zal waarschijnlijk sowieso bij een van hun psychologen terecht komen. Kan daaruit komen dat het geen dysforie is? Natuurlijk, maar als jij weet dat je het hebt, dan komt het wel goed. Psychologen dealen namelijk voornamelij met onzichtbare problemen, dus zij zullen echt niet zeggen van: nee hoor, sorry, als jij niet nu al lippenstift en hoge hakken draagt, ben je niet transgender, hoor. Zo werkt het niet.
Maar wees gerust dat iedereen hier ongetwijfeld wel eens heeft gedacht: ben ik wel ècht trans? Wil ik wel ècht in transitie? En de enige die dat antwoord heeft ben jij, niet die psycholoog of wie dan ook.
Ja daar heb je gelijk in, ik moet dus ergens aanmelden en zsm beginnen bedankt
EmmaJJ
Berichten: 487
Lid geworden op: 08 jan 2017, 15:44
Gender: Vrouw
Locatie: Doorwerth
Contacteer:

Re: (R)evolutie

Bericht door EmmaJJ »

Jess Lipstick schreef: 28 okt 2018, 02:53 Dankjewel! Dan ligt dat iig niet aan mij :)

Persoonlijk ken ik geen transgenders dus kijk ik veel YouTube en dergelijke. Daar zie je de meest vrouwelijke types en hoor je verhalen als "in mijn gedrag was ik altijd al vrouw" en wat nog meer. Zelf twijfel ik eigenlijk al vanaf de basisschool maar niet genoeg ofiets.. De tegenwoordige dusdanigheid is de afgelopen 5 jaar (ben 27) en dat wordt steeds erger als in het feit dat het langer blijft hangen. Ik herken mezelf in de filmpjes maar tegelijkertijd ook weer niet. Zij lijken het allemaal zo extreem op een rijtje te hebben en voor hun was het altijd al zo klaar als een klontje. Nu is iedereen natuurlijk anders maar ik ken dus simpelweg geen andere verhalen dan bovenstaande scenario's.
Vreem dat ik zo laat reageer, misschien.
Ik ben wat terug aan het lezen.
Ik ben er twee jaar geleden, op mijn 55e pas achter gekomen dat ik trans was.
Niks geen “ik wist dat altijd al”
Ik voelde me een soort alien. En de stiekeme wens vrouwenkleren te dragen vergat ik het liefst omdat ik me doodschaamde.
Ik was zo’n soort vrouwvriendelijke man. Met dat beeld heb ik het heel lang gedaan.
Ik twijfelde erg aan mijn trans zijn door alle verhalen van mensen die het al heel vroeg wisten.
Ik wist het niet. Achteraf vielen er pas kwartjes.
Op een Engelse twitter las ik:
I ticked enough boxes not to attrackt attention.
Thats me
Jillian
Berichten: 83
Lid geworden op: 18 mei 2018, 11:47
Gender: Transgender
Locatie: Gaasterland

Re: (R)evolutie

Bericht door Jillian »

Vreem dat ik zo laat reageer, misschien.
Ik ben wat terug aan het lezen.
Ik ben er twee jaar geleden, op mijn 55e pas achter gekomen dat ik trans was.
Niks geen “ik wist dat altijd al”
Ik voelde me een soort alien. En de stiekeme wens vrouwenkleren te dragen vergat ik het liefst omdat ik me doodschaamde.
Ik was zo’n soort vrouwvriendelijke man. Met dat beeld heb ik het heel lang gedaan.
Ik twijfelde erg aan mijn trans zijn door alle verhalen van mensen die het al heel vroeg wisten.
Ik wist het niet. Achteraf vielen er pas kwartjes.
Op een Engelse twitter las ik:
I ticked enough boxes not to attrackt attention.
Thats me
Herkenbaar sinds twee jaar durf ik mezelf ook transgender te noemen ook na lang puzzelen
Anon20230219
Berichten: 2557
Lid geworden op: 16 sep 2016, 20:40
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: zij/haar

Re: (R)evolutie

Bericht door Anon20230219 »

Wolfy_girl schreef: 27 okt 2018, 20:30 Een ding waar ik me altijd aan heb geergerd is wanneer transgenders andere transvrouwen onder de bus gooien omdat ze niet altijd 100% vrouwelijk zijn geweest (of zijn). Niet elk vijf-jarig kind is geobsedeerd door genders en sekse, en ik vind het vervelend wanneer de geloofwaardigheid van een transvrouw op het spel gezet wordt wanneer ze een andere opvoeding heeft gehad. Gelukkig maak ik dit tegenwoordig niet meer zo vaak mee, maar af en toe zie ik nog steeds mensen die beweren dat je niet "echt" transgender bent als je niet altijd 100% in je genderrol geleeft hebt.
Ja ik heb dat heel erg met Jesse Maya gehad, in het begin deed ze nog gewoon en vond ik het leuk om naar haar te kijken maar toen kwam het schip met de gouden klinkers binnen varen en ging ze ineens van alles aan zich verbouwen en doen.
En dan de reacties eronder van"Zo transgenders hebben het echt goed in Nederland"
De realiteit is helaas anders.

Ook ik ben pas rond mijn 30ste het licht gaan zien en kwam een antwoord op de vraag waarom ik al jaren depressief was en zelfmoord overwoog.
Mijn ex vriendin had mij er al een paar keer op gewezen dat zij vaak het idee had dat ik het vrouwtje was in onze relatie.
Uiteraard ontkende ik dat krachtig maar eenmaal op mijn 30ste toegegeven aan mijn innerlijke gevoel en toen gingen dingen op hun plek vallen.
Ook in transitie gegaan in die tijd maar kreeg ontzettend veel weerstand van de buitenwereld, tot aan vernieling van eigendommen aan toe.
Maar toen mijn moeder werd getroffen door een zware Tia dat jaar kwam er teveel op mijn bordje en brak ik de transitie af.
Ook omdat de huisarts mij weigerde te helpen met de hormonen waar ik toen 5 maanden aan zat.
Het traject weer opgepakt in 2016 met aanmelding naar het VU.
Ook qua kleding veranderde er veel, in januari 2017 ben ik met een vuilniszak naar boven gelopen en heb al mijn nog mannelijke kleding en schoenen in gedaan en richting het Leger des heils.
Ik droeg toen al eigenlijk meer vrouwenkleding dan mannelijke omdat ik mij er vies in voelde, toen die deur eenmaal dicht ging was het voor mij klaar.

Maar als je denkt dat het je proces bevorderd om je te presenteren als een vrouw of een vrouwelijke man dan heb ik toch wel een trieste mededeling en dat is dat het eigenlijk niet veel helpt.
Mijn vorige behandelaar vond mij een vreemd excentriek persoon en wilde mij eigenlijk niet verder helpen, ondanks dat Genderdysforie boven water kwam drijven.
Elke keer werden er weer beren op mijn transitie weg gelegd om vooral geen vooruitgang te boeken.
Als je dan vandaag eindelijk je hormonen mag gaan ophalen is blijheid maar ook verdriet zeker een ding wat door je heen gaat.
Ik kwam hier gaandeweg achter toen ik mijn medisch dossier in handen kreeg en ik de meeste kwetsende gedachte las hoe iemand die tegenover je zit je doet denken je te helpen maar eigenlijk alleen maar geld eruit wilt slepen.
Vind dat ik mijn persoonlijke transitie op een mooie geleidelijke manier heb opgepakt en ik zeker trots op mijzelf ben.
En als ik op mijn jeugd terug kijk en hoe ik er heel lang lichamelijk heb uitgezien vermoed ik dat mijn moeder best vaak gedacht heeft dat ik meer een meisje was dan een jongen.
Maar in die tijd was de begeleiding en hulp aan transgenders en transkinderen in het algemeen een stuk minder aanwezig dan nu.

Ik hoop dat je snel de hulp mag krijgen waar je naar zoekt.
Plaats reactie